Gunrit 38* SF

ลำดับตอนที่ #11 : SF หัวใจ

      หัวใจ

 

 

                  ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่คนตัวพ่อคนนี้ถึงกับเศร้ามากมายขนาดที่ทุกคนเป็นห่วงกันถ้วนหน้า ทุกคน

กระวนกระวายแทนไปหมดเพราะเป็นห่วงนั่นเอง

 

“มันไม่รับสายว่ะ” เสียงพี่ชายบอกกับทุกคนที่มาหาอย่างกระวนกระวายไม่ว่าจะเป็น เซน เก่ง เกรซ เกตและ        

ริทโดยเฉพาะคนๆนี้เป็นห่วงมากกว่าใครเพื่อน

“แล้วมันเป็นอะไร มันถึงเป็นขนาดนี้” เก่งเอ่ยถามด้วยความกังวลเช่นกัน

“ตอนนี้มันคงอยากจะอยู่กับเองมั่ง ปล่อยมันไปก่อนนะ” โตโน่บอกกับทุกคน

“แต่ตอนนี้พวกเราอ่ะไม่ค่อยเท่าไรหรอกแต่...ดูนู้นดิ” เซนบอกก่อนที่จะชี้ไปให้ดูริทที่นั่งนิ่งสายตาสื่อถึงว่าเป็น

ห่วงใครอีกคนอย่างจับใจ

“พี่ริท...พี่กันไม่เป็นหรอกนะ เชื่อพวกเรานะ” เกรซสาวน้อยเดินเข้าไปปลอบพี่ชายขี้แยคนนี้

“แต่พี่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้”ริทตอบน้องสาวกลับไป

“เอาน่า การที่พี่กันไม่บอกอะไรแลยสักอย่างเพราะเค้าก็คงไม่อยากให้พวกเราเป็นห่วงไง”เกรซปลอบพี่ชายอีกครั้ง

“แต่สเตตัสของมันทำให้พวกเราเป็นห่วงมากกว่าอีกนะ”ริทท้วงกลับไป

“แต่พี่ริทก็เห็นนี่ว่าแฟนคลับพี่กันเป็นกำลังใจให้เต็มไปหมดเลยนะ”เกรซพูดอย่างมีเหตุผล

“เอาเถอะริท เดี๋ยวกันมันก็ดีขึ้นให้เวลากันมันมีเวลาอยู่กับตัวเองไปก่อน” เก่งอธิบายเพิ่มเติม

“พี่ริทอย่าเศร้าเลยนะ พวกเราไม่สบายใจที่เห็นพี่ริทเป็นแบบนี้ “เกตที่นั่งนิ่งอยู่นานก็ปลอบพี่ชายคนนี้ด้วย

“ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วงนะ ริทนี่งี่เง่าจริงๆเลย เป็นห่วงกันยังไม่พอจะยังทำให้คนอื่นเป็นห่วงอีก” ริทพูด

ขึ้น

“เออๆ อย่าเครียดๆ เอาเถอะถ้ามันพร้อมที่จะคุยกับใครแล้วมันคงโทรมาหามึงนั่นแหละ” พี่ชายคนโตเดินเข้าไป

ตบบ่าให้กำลังใจน้องชายขี้น้อยใจคนนี้อีกครั้ง

“ครับ”ริทตอบสั้นกลับมาแต่ตอนนี้ทุกคนก็ยังเป็นห่วงเดอะดาวดวงนี้ไม่น้อยไปกว่าใครเลย

...............................................................................................................................................................................

 

     อีกมุมหนึ่งของกรุงเทพก็มีคนที่กำลังนอยด์นั่งอยู่เงียบๆ ไม่ยอมพูดจากับใคร ใครโทรมก็ไม่รับสายถึงแม้เค้าจะ

รู้ตัวว่าการทำแบบนี้ยิ่งจะทำให้คนอื่นเป็นห่วงก็เถอะ แต่เค้าเพียงขอเวลาอยู่กับตัวเองเสียก่อนเพื่อทบทวนสิ่ง

ต่างๆที่เข้ามา เพื่ออยู่กับหัวใจเพื่อเก็บพลัง เก็บแรงเพื่อที่จะรองรับเรื่องราวต่างๆที่วันข้างหน้าจะเข้ามาอีกซึ่งก็ไม่

รู้ว่าจะเป็นเรื่องที่ดีหรือร้ายก็ตาม

 

เฮ้ออออออ

 

 เสียงถอนหายใจยาวที่บ่งบอกว่ามันหนักมากแค่ไหนพร้อมกับนั่งฟุบกับโต๊ะเพื่อคิดติตรองเรื่องราวอีกครั้ง

แต่ก็คงไม่ได้อยู่คนเดียวเงียบก็ยังเปิดเพลงคลอตามเบาๆจนกระทั่งเพลงๆนี้ดังขึ้น

 

 

 

 

 

น้ำตาเธอหลั่งริน เมื่อสูญสิ้นหมดทุกสิ่ง

 เธอพ่ายแพ้ความจริง เหมือนคนไร้ค่า


               
พายุพัดพาชีวิต แหลกสลายลงในพริบตา

เธอพร้อมที่จะลาหลับใหลชั่วนิรันดร์ 


                         
เหมือนว่าเธอไม่เหลือที่พึ่งใดๆ ทั้งที่เธอยังเหลือสิ่งที่ยิ่งใหญ่

สิ่งที่มีความหมายมากมายกับเธอ

   * อย่างน้อยก็เหลือหัวใจ ที่มันยังคงเต้นอยู่

บอกให้รู้และเตือนว่าเธอยังไม่ตาย


                            
             หกล้มก็ลุกขึ้นยืน เจ็บปวดก็ทนเอาไว้ แม้ว่าเธอไม่เหลืออะไร เ

หลือเพียงหัวใจดวงนี้ก็เพียงพอแล้ว



แขนไม่มีไขว่คว้า และขาไม่มีให้เดิน

 แต่เขาพร้อมเผชิญ ไม่ยอมแพ้พ่าย



ชีวิตเหลือเพียงเท่านี้ แต่ความหวังไม่เคยหายไป

ความทุกข์ท้อใดๆ ก็แพ้ใจของคน



แม้ว่าเธอไม่เหลือที่พึ่งใดๆ เธอก็ยังคงเหลือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ สิ่

งที่มีความหมายมากมายกับเธอ

( * )


อย่างน้อยก็เหลือหัวใจ ที่มันยังคงเต้นอยู่

บอกให้รู้และเตือนว่าเธอยังหายใจ

หกล้มก็ลุกขึ้นยืน ที่สุดมันต้องผ่านไป แม้ว่าเธอไม่เหลืออะไร
 เหลือเพียงหัวใจดวงนี้ก็เพียงพอแล้ว

เราไม่ได้เกิดมาเพื่อยอมจำนน คนทุกคนยังเหลือสิ่งที่ยิ่งใหญ่

วันนี้มันจะเป็นยังไงต้องไม่ยอมแพ้


เราไม่ได้เกิดมาเพื่อยอมจำนน ใจของคนดวงนี้นั้นแสนยิ่งใหญ่

พรุ่งนี้เราจะเดินไป ไม่ท้อไม่ยอมแพ้

 

“เพลงมอบให้กับคนที่กำลังท้อแท้ อ่อนแรง อ่อนล้า  ไม่ว่าอะไรกามที่เข้ามากระทบจิตใจให้เศร้าก้ปล่อยมันทิ้งไป
 
ลุกขึ้นเดินหน้าต่อไปนะคะ” เสียงดีเจสาวที่พูดย้ำให้กำลังใจคนที่กำลังท้อทำให้ดาวดวงนี้ ดาวดวงที่มันกำลังจะ

ทอแสงอ่อนลงมีแรงที่จะทอแสงให้เปล่งประกายเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

……………………………………………………………..

 

 

 

    เมื่อดาวดวงเดิมเริ่มมีกำลังที่จะทอแสงก็เปิดเฟสบุคมาดูก็เจอกับกำลังใจต่างๆที่แฟนคลับส่งมาให้อย่างท่วม

ท้นจนเริ่มมั่นใจว่าตัวเองจะทอแสงได้อย่างเหมือนเดิมเสียแล้วว่าแล้วก็หาเพลงฟังเพื่อผ่อนคลายก็ดันไปเจอ

เพลงๆนี้เข้าให้

 

 

ฟ้ายังมีตา ที่ฟ้านำเธอมาร่วมทางอยู่กับฉัน
ท่ามกลางคืนวัน ที่เหนื่อยล้ากายใจ
ให้ยังพอมีแรงสู้ไป



ถึงล้มก็รู้ ว่าฉันยังมีมือของเธอ
ถึงฉันนั้นพลั้งหรือพลาดอะไรไป
อย่างน้อยยังมีเธอ เป็นเหมือนเส้นชัย
และทุก ๆ ครั้ง ที่เสียอะไรไปเท่าไร
ก็คิดทุกครั้งว่าได้อะไรมา
และพบว่าฉันโชคดีสักเพียงใด ที่พบเธอ



อยู่กันอย่างนี้นานๆ นะเธอ
จากกันวันไหน ฟ้าคงจะผิดหวัง
อยู่กันตรงนี้หัวใจจะฝากฝัง ใส่มือเธอนั้น
อย่าไปไหน อย่าไปไหน อย่าไปไหน



เมื่อฉันลืมตา ก็ขอแค่ได้มองเห็นเธออยู่กับฉัน
หนทางจะไกล สุดขอบฟ้าไม่หวั่น
ได้รางวัลเป็นเธอมาแล้ว



ถึงล้มก็รู้ ว่าฉันยังมีมือของเธอ
ถึงฉันนั้นพลั้งหรือพลาดอะไรไป
อย่างน้อยยังมีเธอ เป็นเหมือนเส้นชัย
และทุก ๆ ครั้ง ที่เสียอะไรไปเท่าไร
ก็คิดทุกครั้งว่าได้อะไรมา
และพบว่าฉันโชคดีสักเพียงใด ที่พบเธอ



อยู่กันอย่างนี้นานๆ นะเธอ
จากกันวันไหน ฟ้าคงจะผิดหวัง
อยู่กันตรงนี้หัวใจจะฝากฝัง ใส่มือเธอนั้น
อย่าไปไหน อย่าไปไหน อย่าไปไหน



ผิดความตั้งใจ ที่เป็นของฟ้า
อยู่กันอย่างนี้นานๆ นะเธอ
จากกันวันไหน ฟ้าคงจะผิดหวัง
อยู่กันตรงนี้หัวใจจะฝากฝัง ใส่มือเธอนั้น
อย่าไปไหน อย่าไปไหน อย่าไปไหน

 

 

“จริงซิ ทุกคนคงไม่อยากให้เราท้อแท้และคงไม่อยากผิดหวังในตัวของเราแน่” ดวงเริ่มที่จะดีขึ้นก็บ่นงึมงำอยู่คน

เดียวแต่ก็แอบที่จะคิดมากไม่ได้ก็มานั่งเงียบเหมือนเดิม มันคงเป็นเรื่องยากที่จะลบเรื่องร้ายๆออกไปจากสมองและ

หัวใจตอนนี้แต่ก็ต้องผ่านมันไปให้ได้เค้าจึงตัดสินใจโทรรายงานคนในครอบครัวว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไรแล้วและ

เมื่อดาวดวงนี้คิดว่ามีใครเป็นห่วงเค้าบางก็ต้องมีบุคคลกลุ่มนี้เข้ามาอยู่ในความคิดแน่นอน  “The Star 6”นั้นเอง

………………………………………………………………………………………….

 

 

“ช่วยนำทางให้ดาวดวงนี้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย” เสียงของกันดังขึ้นมาทันทีที่เดินเข้าไปในห้องเพราะตอน

นี้มาอยู่ที่คอนโดของริท

“กัน” เสียงเรียกชื่อขึ้นมาพร้อมเพรียงกัน

“จะไม่ถามว่าเป็นอะไรแต่อยากให้รู้ไว้ว่าพวกเราเป็นห่วงมาก”โตโน่เดินมากอดคอน้องชายด้วยความรัก

“ขอโทษทุกคนด้วยนะที่ทำให้เป็นห่วง” กันเอ่ยขอโทษทุกคน

“พวกเราเข้าใจพี่กันนะ”เกตเอ่ยขึ้น

“ใช่ๆ พวกเราเป็นกำลังใจให้พี่กันเสมอ”เกรซน้องสาวอีกคนเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะพร้อมที่จะเล่าหรือไม่เล่า พวกเราก็รู้อยู่แล้วว่า กันต้องลุกขึ้นสู้เหมือนเดิม”เซนพูดกับ

เพื่อนคนที่กำลังท้อแท้อย่างมั่นใจ

“กัน ถ้ามันเหนื่อยมากก็พักก่อนอย่าฝืนให้มันเหนื่อยเกินกว่าที่เราจะรับมือเลย”เก่งก็ให้กำลังใจน้องด้วยอีกคน

“ไอ้ดำ มึงอย่าเป็นแบบนี้มากนักเลยนอกจากพวกกูที่เป็นห่วงมึงมากแล้วยังมีอีกคนที่เป็นห่วงมึงมากที่สุด มากจน

กระวนกระวาย อยู่ไม่สุขแล้ว” โตโน่บอกพร้อมกับทอดสายตาไปยังห้องนอนของริทเพราะริทเอาแต่อยู่ในห้อง

“ครับ..อยู่ในห้องใช่มั้ยครับ” กันรับคำพร้อมกับถามถึงใครอีกคน

“มันอยู่ในห้องมานานมากแล้ว” โตโน่ตอบ

“เดี๋ยวผมเข้าไปคุยเองครับ” กันบอกก่อนที่จะเดินไปยังห้องของริทแต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงเรียกของพี่ชาย

“กัน…มึงยังมีพวกกูนะ จำไว้ไอ้น้องชาย” โตโน่เอ่ยพร้อมกับเอากำปั้นไปทุบหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง

……………………………………………………………………………………….

 

 

“พี่โตโน่..ริทเป็น อ่ะ !” ริทกำลังกังวลเรื่องตัวพ่อเลยจะออกไปหาพี่ชายข้างนอกแต่ก็ต้องชะงักเพราะอ้อมกอด

ของใครคนนั้นที่ริทคุ้นเคยดีมาสวมกอดเค้าเอาไว้

“อยู่อย่างนี้สักพักนะ” กันเอ่ยร้องขอพร้อมกับกอดริทเอาไว้แน่น

“เป็นอะไรไปห๊ะ” ริทร้องถามแต่ในใจลึกๆก็ไม่ได้ต้องการคำตอบจากกันนักหรอก

“คิดถึง อยากอยู่อย่างนี้นานๆ” กันเอ่ยขึ้นพร้อมกับเกยคางไปวางไว้ที่ไหล่ของริท

“กันครับ..อย่าเป็นอย่างนี้นานได้มั้ย คนที่เป็นห่วงเค้าใจจะขาดรู้มั้ย”ริทเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปเผชิญกับคนที่

กอดเค้าไว้อย่างชัดเจน

“ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็หายแล้ว”กันตอบกลับไป

“ดีมากๆดาวดวงนี้ต้องไม่หมดแสงนะ”ริทบอกกับกันพร้อมกับยิ้มแสนหวาน

“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะครับ สัญญาจะไม่เป็นแบบนี้แล้ว”กันพูดพร้อมกับประคองใบหน้าของริทอย่างอ่อนโยน

แล้วค่อยๆโน้มใบหน้าของตัวเองไปประชิด หน้าผากชนหน้าผาก จมูกประชิดจมูก ริมฝีปากแตะอย่างบางเบา

“สัญญาแล้วนะ” ริทเอ่ยขึ้นเบาๆ

“ครับ กันสัญญา” กันตอบกลับไปเช่นกัน

“แค่กันมีหัวใจดวงนี้อีกดวงมาอยู่ข้างๆกันก็หายแล้วครับ” กันเอ่ยขึ้น

“รัก..” คำบอกรักสั้นๆที่ยังพูดไม่จบถูกดวงดาวถ่ายน้ำหนักจากริมฝีปากตัวเองลงไปเบาๆเพื่อให้ริทเงียบลง

“รักริทนะครับ” กันเอ่ยขึ้นแทนพร้อมกับถ่ายนำหนักจากริมฝีปากตัวเองลงไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้คงเป็นการถ่ายทอด

ความรักลงไปด้วย คนทั้งคู่ยืนถ่ายทอดความรักให้กันและกันอยู่อย่างนั้นที่ผลัดกันแลกเปลี่ยนความรัก ความ

อบอุ่น ความหวานอยู่สักพัก

“ริทก็รักกันครับ” ริทเอ่ยมันออกมาอีกครั้งเมื่อถอนริมฝีปากแต่คนตรงหน้าก้ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากดึงร่างของ    

ริทมากอดไว้อย่างเต็มหัวใจ


................................................................................................................................................

 

 

Writer Talk

 

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับดวงดาวแต่อยากจะฝากลมไปบอกดวงดาวด้วยพวกเราเป็นห่วง ว่าพวกเราจะอยู่ข้างๆเสมอ พวกเราจะทำให้ดาวดวงนี้ทอแสงอย่างเต็มดวง รักกัน รักนภัทร ยิ้มๆ หัวเราะๆ ร่าเริง กันคนเดิทกลับมาเร็วๆนะ

 

ปล. SF เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการเท่านั้นไม่ได้ทำให้ศิลปินเสียหายแต่อย่างใด ถ้าฟิคเรื่องนี้ทำให้ท่านใดไม่สบายใจหรือไม่พอใจก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ