คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : SF เกิดมาแค่รักกัน
เกิดมาแค่รักกัน
“ กัน นัดริทมาวันนี้มีอะไรหรอ” ริทเอ่ยถามเพื่อนสนิทของเค้าอย่างสงสัย
“กันมีอะไรจะให้” กันตอบพร้อมก้มไปหยิบกล่องเล็กๆจากกระเป๋า
“อ่ะ ลองเปิดดูนะ” กันยื่นให้ริทพร้อมกับบอกให้ริทเปิดกล่องดู
“มันหมายความว่าไงเนี่ย” ริทถึงกับตกใจจึงเอ่ยถามเพราะเห็นว่าสิ่งๆนั้นคือแหวนเกลี้ยงที่สลักตัวอักษรว่า GR
“ก็มันหมายความว่า ริท…เป็นแฟนกับกันนะ”กันสบโอกาสจึงขอริทเป็นแฟนอย่างตรงไปตรงมา
“แต่เราเป็นเพื่อนกันนะ” ริทตกใจมากกว่าเดิมที่จู่กันก็ตนเป็นแฟน
“ตอนนี้เราศึกษากันในฐานะกันไปก่อนก็ได้ว่าวันไหนริทพร้อมที่จะรักกันหรือพร้อมที่จะให้กันเป็นคนพิเศษเมื่อไรก็
บอกกันได้เลยนะ” กันอธิบายถึงแม้จะเหมือนโดนปฎิเสธก็ตาม
“ริทจะยังไม่ให้กันเป็นแฟนก็ไม่เป็นไร ยังไม่พร้อมที่จะรักกันก็ไม่เป็นไร แต่กันอยากให้ริทรู้เอาไว้นะว่า ริทคือคน
สำคัญสำหรับกัน” กันพูดพร้อมกับหยิบแหวนในกล่องมาคล้องไว้กับสร้อย
“แต่ขอร้องอย่างนึงอย่ารักกันเพราะสงสารแต่ขอให้รักเพราะรัก เพราะหัวใจ” กันอธิบายอย่างจริงจัง
“วันไหนถ้าริทพร้อมที่จะเป็นแฟนกับกันให้เอาแหวนวงนี้มาใส่นะ” กันอธิบายพร้อมกับลุกขึ้นไปใส่สร้อยให้กับริท
“เฮ้ย..มัดมือชกกันนี้น่า”ริทแอบโวยวาย
“ช่วยไม่ได้อยากน่ารักเองทำไมหล่ะ” กันพูดก่อนจะยิ้มจนเห็นลักยิ้ม
“ริทยังไม่ได้ตอบเลยนะว่าจะคบกันกันอ่ะ”ริทยังคงโวยวาย
“ก็ไม่ตอบนี่ไง กันถือว่าริทตกลงแล้ว ห้ามถอดสร้อยเด็ดขาดเข้าใจมั้ย” กันเล่มมัดมือชกอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่จะ
ออกคำสั่งพร้อมกับหอมแก้มคนตัวยุ่ง
“เฮ้ย ไอ้…”ทันทีที่ริทจะติ่ว่าแต่กันก็แทรกขึ้นมาก่อน
“ วันนี้ติดธุระไปส่งไม่ได้ กลับบ้านดีๆนะครับ” กันบอกพร้อมกับรีบวิ่งออกไปแต่ท่าทางดูมีความสุขมากมาย
“เฮ้ย…ไอ้บ้า” ริทตะโกนไล่หลังไป ริทยังคง งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะไม่คิดว่าเพื่อนสนิทของตัวเองจะมา
ทำอะไรบ้าๆอย่างนี้ ไม่คิดว่าเพื่อนคนแรกที่รู้จักกัน เพื่อนที่สนิทกันสามารถพูดคุยได้ทุกเรื่องจะมารักตนเอง ลึกๆ
แล้วนอกจากความสงสัย งง มึน อึ้ง แล้วริทก็แอบดีใจเหมือนกันที่เพื่อนคนที่เค้าไว้ใจ เพื่อนที่เค้ารักมารู้สึกอย่างนี้
กับเค้า สงสัยจะต้องเปลี่ยนความรักจากเพื่อนมาเป็นรักแบบคนรักแล้วกระมั่ง
ภาพวันสำคัญที่กันขอริทเป็นแฟนปรากฏในความทรงจำของกันเสมอๆเวลาที่คิดถึงริทเพราะตอนนี้เค้าเองก็ไม่
เชื่อว่าจะเป็นแฟนกับริทมา 8ปีกว่า ตั้งแต่ที่เรียนจบ เค้าก็ช่วยครอบครัวบริหารธุรกิจอย่างเต็มที่ส่วนริทเองก็เรียน
หมอจนชิงทุนไปเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศได้สำเร็จเรียนต่อโทยังไม่พอแถมทำงานเป็นหมอที่โรงพยาบาล
ของที่โน้นด้วยและอีกสิ่งๆหนึ่งที่อยู่ในความทรงจำของกันคือวันที่ริทยอมเป็นแฟนกับเค้าอย่างเต็มหัวใจ
“เหนื่อยเปล่า?” กันถามริทที่เพิ่งเรียนเสร็จ
“เหนื่อยมากแต่หายแล้ว” ริทตอบพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนกับสนามหญ้า
“หายแล้ว!!” กันเอ่ยอย่าง งงๆ
“อืม หายแล้ว วันนี้ท้องฟ้าสวยจัง” ริทที่นอนมองท้องฟ้าเอ่ยขึ้น
“ลงมานอนดูท้องฟ้าด้วยกันดิ” ริทดึงกันให้ล้มตัวลงนอน
“เออ จริงด้วย วันนี้ท้องฟ้าสวยเนอะ” กันตอบพร้อมกับหันไปมองคนข้างๆที่นอนยิ้มอยู่และพร้อมกับเห็นว่าริทไม่
ได้สวมสร้อยเส้นที่มีแหววของเค้าเสียแล้ว
“ริท!” กันเรียกพร้อมกับลุกขึ้นนั่งทันที
“หืม” ริทขานรับเบาๆ
“สร้อยอยู่ไหน กันบอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามถอดมันเด็ดขาด” กันถามด้วยความกลัวและโมโห
“สร้อยหรออยู่ที่ห้องน่ะ” ริทตอบอย่างนิ่งๆ
“แล้วถอดมันทำไม”กันถามอีกครั้งพร้อมกับจ้องริทอย่างดุดัน
“ก็ลืมอ่ะ” ริทตอบอย่างนิ่งๆอีกครั้งพร้อมกับลุกขึ้นนั่งบ้าง
“ตกลงว่ากันไม่สามารถเข้าไปอยู่ในใจริทได้จริงๆใช่มั้ย”กันถามอย่างคนที่ยอมแพ้แล้วจริงๆ
“กัน….ใครว่ากันเข้ามาอยู่ในใจริทไม่ได้หล่ะ” ริทอธิบายพร้อมกับใช้มือซ้ายกุมมือของกันเอาไว้ซึ่งเป็นจังหวะที่กัน
ก้มหน้าลงมองทำให้เห็นแหวนของตนเองที่ให้ริทเอาไว้ถูกสวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายไปเสียแล้ว
“ริท” กันเรียกริทอย่างตกใจ
“แต่กันเข้าไปอยู่ในใจริทตั้งนานแล้ว ซึ่งริทเองก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรเหมือนกัน” ริทอธิบายอีกครั้งพร้อมกับยกมือข้างนั้น
ขึ้นให้กันดูอย่างชัดเจนอีกครั้ง
“ริท…กันดีใจที่สุดเลย” ด้วยความดีใจกันจึงดึงตัวของริทเข้าไปกอดไว้
“ถ้าริทพร้อมที่จะเป็นแฟนกับกันให้เอาแหวนวงนี้มาใส่… กัน…ริททำตามคำสั่งของกันแล้วที่กันบอกเอาไว้แล้วนะ”
ริทพูดสิ่งที่จำได้ตั้งแต่วันแรกขึ้นมา
“ขอบคุณนะครับที่รักกัน กันสัญญาว่าจะรักริทตลอดไป กันรักริทนะครับ” กันถ่ายทอดความรู้สึกผ่านคำพูดและ
อ้อมกอด
“ริทก็รักกันครับ”ริทเองก็ถ่ายทอดผ่านคำพูดออกมาเช่นกัน
กันยิ้มทุกครั้ง มีความสุขทุกครั้งที่นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นและเค้าทั้งสองคนก็รักกัน ดูแลกันและมาโดยตลอด
“ริท…เหนื่อยมั้ย” กันกรอกเสียงไปยังปลายสายที่หยิบมันขึ้นมาทุกครั้งที่คิดถึงคนอีกฝั่งฟ้า
“เหนื่อยมากแต่หายแล้ว” คำตอบเดิมที่กันได้ยินบ่อยๆ
“เพราะกันโทรมา ริทจะตอบอย่างนี้ใช่มั้ย” กันตอบสวนกลับไปเพราะรู้ทันแล้วว่าคนรักของเค้าจะพูดอะไรต่อ
“ไม่ใช่สักหน่อย” ริทตอบกลับไปอย่างเขินๆเพราะถูกจับได้แต่ก็ปฎิเสธทันที
“อ้าว ไม่ใช่อย่างนี้แล้วเพราะอะไรอ่ะ”กันถามขึ้นทันที
“ก็เพราะ…ได้รับความรักจากกันไง” ริทตอบอย่างเขินเพราะเพิ่งคิดออกเมื่อกี้นี่เอง
“น้ำเน่า” กันแกล้งแหย่ริทกลับไป
“กันอ่ะ” ริทตอบกลับมาด้วยอาการกะเง่ากะงอดที่โดนกันแกล้ง
“โอ๋ๆๆ ล้อเล่นๆ กันรักริทนะครับ” กันง้อด้วยประโยคบอกเล่าความรู้สึกจากหัวใจขึ้นมา
“ริทก็รักกันนะ”ริทก็บอกออกมาเช่นกัน
“รีบเรียนให้จบแล้วรีบกลับมาหากันนะครับแล้วก็ย้ายมาทำงานที่นี่ด้วยนะ”กันพูดทิ้งท้าย
“ครับ อีกสามปีเอง”ริทตอบกลับมา
“ถ้านานกว่านี้ กันจะนอกใจริทแน่ๆ”กันแกล้งริทกลับไปอีกครั้ง
“ก็ลองนอกใจดูซิ ตายทั้งคู่” ริทขู่กลับมา
“โอ้ยๆๆ กลัวแล้วครับคุณหมอ ฮ่าๆๆๆ” กันตอบกลับไปอย่างขำเพราะจริงๆแล้วเค้าไม่คิดที่จะรักใครอีกแล้วนอก
จากคนๆนี้
“ดีมากคนไข้ ฮ่าๆ” ริทตอบกลัยมาอย่างขำๆเช่นกันเพราะเค้าเองก็เชื่อใจและรู้อยู่แล้วว่ากันไม่คิดจะนอกใจเค้าแน่
นอน
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ตลอดระยะเวลาเค้าทั้งคู่โทรหากันทุกครั้งที่คิดถึง บินไปมาหากันตลอดเวลาที่อยากเจอหน้าแต่ช่วงเกือบๆปีมานี่
เค้าทั้งคู่ทำงานหนักมากจนไม่มีเวลาที่จะเจอกันเลยนอกจากจะโทรศัพท์หากันแต่ก็น้อยลงเช่นกันและวันนี้ก็เป็น
วันที่เค้าจะได้เจอกพี่ชายที่เป็นลูกชายของคุณอาของเค้าเอง
“กัน สบายดีมั้ยเนี่ย ไม่ได้เจอกกันนานมาก” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น
“สบายดีครับแล้วพี่โตโน่ล่ะ เป็นไงบ้าง” กันเอ่ยถามพี่ชายของเค้ากลับไปทันที
“สบายดีช่วงนี้ยุ่งๆว่ะ”โตโน่ตอบ
“เหมือนกันพี่ แล้วโรงพยาบาลที่อังกฤษเป็นไงบ้าง” กันถาม
“ที่อังกฤษลงตัวแล้วแต่ตอนนี้มีที่อเมริกาที่กำลังจะเข้าไปบริหาร”โตโน่อธิบาย
“โอ้วว รวยใหญ่แล้วนะพี่ชายเรา” กันแซวพี่ชายทันที
“อย่าบอกนะว่ากำลังจะย้ายไปอยู่อเมริกาน่ะ”กันเอ่ยถามอีกครั้ง
“อืม ใช่แล้วแต่ที่กลับมานี่เพราะคิดถึงเมืองไทยอ่ะ อยากกลับมาเที่ยว” โตโน่เอ่ยขึ้น
“แต่เดี๋ยวนะได้ข่าวว่ามีแฟนน่ารักนะ”โตโน่เอ่ยแซวน้องชาย
“ก็นิดนึงน่ะ”กันตอบพร้อมกับยักคิ้วอย่างทะเล้นๆ
“สงสัยต้องหาไว้สักคนเพื่อมาแข่งกับน้องชายเราสักหน่อยแล้ว” โตโน่พูดอย่างขำๆ
หลังที่ได้เจอพี่ชายคนนี้ก็นานกว่าสองอาทิตย์กว่าแล้วมารู้อีกครั้งก็คือว่าพี่ชายย้ายไปบริหารโรงพยาบาลที่
อเมริกาเรียบร้อยเสียแล้ว
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
“ริท จ๋าคิดถึงจังเลย” กันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงมากกกกกกกกกกก”ริทตอบกลับมาเช่นเคย
“กันจ๋า อีกสองเดือนริทจะกลับไปหากันนะ” ริทบอก
“จริงๆนะ ดีใจจัง” กันพูดด้วยความดีใจ
“แล้วริทจะมาอยู่นานมั้ย” กันถาม
“ก็สองอาทิตย์น่ะ”ริทตอบ
“โอเคครับอีกสองเจอกันนะครับ ช่วงนี้กันงานยุ่งมากเลยไม่ค่อยมีเวลาโทรไปหาเลยนะครับ” กันอธิบาย
“ไม่เป็นไรครับ ริทเข้าใจ”ริทตอบตรงๆ
“ริทอย่าโกรธกันนะ กันรักริทเหมือนเดิมนะ” กันบอกตรงๆเพราะกลัวริทจะเข้าใจผิด
“ริทก็รักกันครับ แต่ริทเชื่อว่าเรารู้กันอยู่ในใจแล้วว่าเรารักกัน”ริทอธิบาย
“ขอบคุณนะครับที่เข้าใจและเชื่อใจกันมาเสมอ”กันพูด
“ครับ คิดถึงนะ ช่วงนี้งานยุ่งก็พักผ่อนเยอะๆนะ”ริทบอกด้วยความเป็นห่วง
“ริทก็เหมือนกันนะครับ”กันบอกก่อนทีจะวางสายไป
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
อีกเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั่นที่ริทจะกลับมาหาค้าแต่งานของเค้าเองก็ยังไม่ลดน้อยลงเลยแถมตลอดเวลาที่ผ่าน
มาเค้าเครียดกับงานมากจนไม่ได้พักผ่อนแต่เค้าก็ยังได้เจอพี่ชายอีกครั้งเนื่องจากลับมาประชุมกับทีมผู้บริหารของ
ไทย
“กัน วันนี้พี่มีอะไรจะให้ดูด้วยนะ” โตโน่บอกกับน้องชายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ
“อะไรหรอพี่” กันถามอย่างสงสัย
“ก็ว่าทีแฟนไง น่ารักมากเลยว่ะ” โตโน่พูดอย่างภูมิใจ
“พี่จีบเค้าอยู่หรอ”กันถามกลับไป
“กำลังจะจีบว่ะ ช่วงนี้เค้างานยุ่งไม่มีเวลา พี่เลยไม่ค่อยได้เจอเค้า”โตโน่ตอบตรงๆ
“โห้ รู้ขนาดที่ว่าเค้างานยุ่ง ไม่ยุ่งเลยหรอ” กันถามอย่างอึ้งๆ
“เอ้า เราจะจีบใครสักคนต้องรู้เรื่องของเค้าทุกเรื่องดิว่ะ” โตโน่ตอบอย่างมั่นใจ
“นี่ไง เค้าเป็นหมออยูที่โรงพยาบาลของพี่เอง” โตโน่พูดจบก็หันโน๊ตบุ๊คไปให้กันดูรูปแต่สิ่งที่กันเห็นถึงกลับตกใจ
อย่างมากเพราะคนๆนั้นคือคนรักของเค้านี่เอง
“กัน…เอ็งว่าเค้าน่ารักมั้ย” โตโน่ถาม
“นะ…น่ารักมาก”กันตอบอย่างไม่เต็มเสียงนักเพราะตอนนี้เค้าเริ่มไม่แน่ขึ้นมาเสียแล้วว่ารักของเค้าจะเป็นอย่าง
ไรต่อไปซึ่งเค้ารู้จักพี่ชายของเค้าคนนี้อย่างดีว่าเป็นคนมุ่งมั่นแค่ไหนแต่ถึงอย่างไรแล้วเค้าก็เชื่อใจคนรักของเค้า
มากว่า
หนึ่งเดือนต่อมา
“ถึงแล้วหรอ เดี๋ยวกันจะรีบไปรับนะครับ” กันกรอกเสียงไปยังปลายสาย
“กันครับ ริทเลื่อนไฟล์บินไปเป็นอาทิตย์หน้าแล้วนะครับ พอดีช่วงนี้งานเยอะมากจนไม่มีเวลาได้ไปไหนเลย” ริท
อธิบาย
“หรอครับ งั้นก็ไม่เป็นไรเนอะ อาทิตย์หน้าค่อยเจอกันนะ” กันตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“ขอโทษนะครับ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะครับ” ริทรีบบอกก่อนที่จะวางสายไป
หลังจากที่ริทโทรเข้ามากันแทบจะไม่ได้ทำงานเพราะตอนนี้สมองกันคิดไปแล้วว่าริทกำลังมีใครอีกคนเข้ามาหรือ
เปล่าไม่ใช่ว่าเค้าไม่เชื่อใจริทหรอกนะแต่ให้ทำไงได้ในเมื่อก่อรหน้านี้พี่ชายของเค้ามาก็มาประกาสว่าจะจีบริทและ
ตอนนี้ริทก็เลื่อนวันกลับมาเมืองไทยอีกจะให้เค้าไม่คิดได้ไงในเมื่อทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปและตั้งแต่เค้ากลับบ้าน
ไปเค้านอนคิดหนักเพราะกลัวว่าริทจะเปลี่ยนไปเค้าค่อยๆหลับตาเพื่อพักผ่อนไม่ให้สมองคิดอะไรไปมากกว่านี้
“วันนี้ทำงานเหนื่อยหรอ”เสียงใสๆเอ่ยขึ้นถามพร้อมกับไล้ไปตามรูปหน้าของคนรัก
“ริท!” กันสะดุ้งตกใจพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง
“ครับ”ริทขานรับพร้อมกับยิ้มให้
“ริทแกล้งกันหรอ”กันถาม
“ฮ่าๆๆ ริทแกล้งกันเล่นๆนะ ริทมาถึงตั้งแต่โทรมาหากันแล้วล่ะ” ริทตอบ
“ริท” กันเอ่ยเรียกริทพร้อมกับดึงตัวริทไปกอดไว้แน่น
“กันเป็นอะไร” ริทถามอย่างสงสัยเพราะตอนนี้กันกอดเค้าไว้แน่นมาก
“กันคิดถึงริท ริทรู้มั้ยว่ากันเสียใจนะที่ริทโทรมาบอกว่า ริทจะกลับมาอาทิตย์หน้า”กันตอบ
“ริทขอโทษครับ”ริทเอ่ยขอโทษ
“สงสัยจะต้องทำโทษซะหน่อยแล้ว”พูดจบก็พลิกตัวของร่างไปอยู่ข้างใต้พร้อมกับเค้าทับทาบทันที
“เฮ้ย… กันอย่าเล่นอย่างนี้ซิ” ริททักท้วงการกระทำของกัน
“ก็อยากมาแกล้งกันทำไมหล่ะ”กันเถียงกลับไป
“ก็ขอโทษแล้วไงยังไม่หายโกรธอีกหรอ”ริทเอ่ยถาม
“เล่นทำคนอื่นเค้าเสียใจขนาดนี้แล้ว ขอโทษอย่างเดียวมันจะหายหรอ”กันตอบกลับไป
“เค้าขอโทษ เค้าผิดไปแล้ว” ริทพูดอย่างอ้อนๆ
“รู้ตัวด้วยหรอ”กันแกล้งถามอย่างกวนๆ
“รู้ตัวซิครับ รู้ตัวว่าทำให้กันเสียใจ” ริทยอมรับผิดแต่โดยดี
“กันลุกขึ้นก่อนนะ หนักอ่ะ เดี๋ยวริทจะแบนเอานะ” ริทอ้อนๆ
“อ่ะๆ ไม่แกล้งแล้ว”กันยอมที่จะไม่แกล้งริท
“กัน….ริทขอโทษ”ริทเอ่ยขอโทษกันอีกครั้ง
“พอแล้วๆกันไม่ได้โกรธริทแล้วครับ”กันพูดร้อมกับนั่งกอดริทเอาไว้
“คิดถึงจัง” ริทเอ่ยออกมา
“คิดถึงเหมือนกันครับ”กันพูดพร้อมกับกระชับอ้อมกอด กันจับมือริทข้างที่สวมแหวนวงเดิมขึ้นมาพร้อมกับพรมจูบ
ไปที่มือข้างนั้น
“กันสัญญาอีกไม่นาน กันจะเปลี่ยนแหวนให้ใหม่นะครับ”จู่ๆกันเอ่ยขึ้นมา
“ริท แต่งงานกันมั้ย” กันขอริทแต่งงานอย่างตรงไปตรงมา
“กัน ริทยังเรียนไปจบเลยนะ รออีกหน่อยนะ ริทสัญญาว่าริทจะแต่งงานกับกันเมื่อเรียนจบ”ริทให้คำมั่นสัญญา
“แต่งก่อนก็ได้นี่”กันท้วงขึ้นมา
“ทำไมจู่ๆกันขอริทแต่งงานหล่ะ” ริทถามด้วยความสงสัย
“ก็จะได้ประกาศไปเลยไงว่าริทมีเจ้าของแล้วจะได้ไม่มีใครเข้ามาจีบ” กันตอบอย่างหวงๆ
“ถึงไม่แต่งก็ไม่มีใครเข้ามาจีบหรอกเพราะแหวนวงนี้ก็ทำให้คนอื่นเค้าคิดไปหมดแล้วว่าริทน่ะ มีแฟนแล้ว” ริทตอบ
พร้อมกับยกมือข้างที่ใส่แหวนขึ้นมา
“รักริทจัง”กันเอ่ยความรู้สึกออกมา
“รักเหมือนกันครับ”ริทเอ่ยออมาเช่นกัน
“กันครับ ริทไม่รู้ว่า…อือ” เหมือนริทจะบอกอะไรสักอย่างกับกับแต่ก็ต้องกลืนหายไปเพราะถูกปากของอีกคนมา
ประกบเข้าเสียแล้วแต่กันก็แอบตกใจเหมือนเพราะระหว่างที่แลกความหวานกันอยู่ริทก็เป็นฝ่ายที่จะเริ่มเอง
“โอ๊ย” ริทอุทานออกมาเพราะโดนกันกัดเข้าให้ที่ริมฝีปากล่าง
“เดี๋ยวนี้เก่งนะ ไปทำกับใครมาเนี่ย”กันแอบดุริท
“ก็ใครหล่ะ มีให้ทำอยู่คนเดียวนี่” ริทตอบกลับไป
“ก็ดีแล้ว อย่าให้รู้นะว่าไปทำกับคนอื่นอ่ะ”กันคาดโทษ
“คร้าบบบบ” ริทตอบอย่างทะเล้นๆ
“แล้วเมื่อกี้มีอะไรจะบอกกับกันหรอ” กันเอ่ยถาม
“จำไม่ได้แล้ว”ริทตอบเพราะจำไม่ได้จริงเพราะสติหลุดไปหมดแล้วเพราะใครอีกคนนั่นแหละ
“จริงมั้ยนี่ สงสัยจะต้องฟื้นความจำ” กันแกล้งที่จะเข้าไปจูบอีกครั้ง
“พอแล้วๆ เก็บไว้วันอื่นบางดิ จะหวานวันเดียวให้หมดเลยหรือไง”ริทท้วง
“เออ จำไว้นะว่าพูดอะไรไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้จัดเต็มแล้วอย่ามาโอดครวญนะ” กันแกล้งคาดโทษ
“ไอ้บ้า!” ริทต่อว่าอย่างเขินๆก่อนที่จะวิ่งเข้าไปอาบน้ำ
“หอมจัง” กันกดจมูกไปที่ซอกคอขาวของริท
“ไปเลย ไปอาบน้ำเลย ริทง่วงแล้ว” ริทไล่ให้กันไปอาบน้ำ
“ก็ได้ ไปน้ำก่อนนะเดี๋ยวจะมานอนกอดให้แน่นจนหายใจไม่ออกเลย”กันบอกก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำ
“ริท ริท หลับยัง” กันที่อาบน้ำเสร็จก็ล้มตัวลงนอนจึงเอ่ยถามริท
“นอนไม่หลับอ่ะ”ริทหันมาตอบ
“งั้นมานี่ม่ะ” กันเรียกริทพร้อมกับดึงตัวของริทมานอนบนอกแกร่ง
“กัน…รีบนอนเลยนะพรุ่งนี้ทำงานไม่ใช่หรอ”ริทสั่งพร้อมกับเอ่ยถาม
“ครับ…ฝันดีนะครับ” กันเอ่ยก่อนที่จะจูบที่หน้าผากของริท
“ฝันดีครับ”ริทเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับหอมแก้มกันก่อนที่ทั้งคู่จะเข้านอนเพื่อพักผ่อน
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
เวลาต่อมา
“ว่าไง พี่” กันกรอกเสียงไปยังปลายสายเมื่อกดรับโทรศัพท์
“จำได้มั้ย ที่พี่บอกว่าพี่จะจีบหมอคนนึงที่พี่เคยเอารูปให้ดูน่ะ” โตโน่ถาม
“จำได้ซิพี่มีอะไรหรอ” เค้าตอบกลับไปเพราะทำไมจะจำไม่ได้เพราะคนๆนั้นคือคนรักของเค้าเอง
“ก็พี่เค้าไปคุยกับค้ามาแล้วนะ เค้าชื่อหมอริท” โตโน่เอ่ยอย่างมีความสุข
“หรอครับ”กันตอบกลับไปอย่างนิ่งๆ
“แต่เค้าไม่ค่อยอยากคุยกับพี่อ่ะดิ เดินหนีตลอดเลยว่ะ” โตโน่อธิบายแต่หารู้ไม่ว่ามีคนอีกคนที่นั่งฟังอยู่หลุดยิ้ม
ออกมา
“เค้าอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้นะ” กันเอ่ยขึ้น
“แต่ไม่เห็นมีอะไรบ่งบอกว่ามีแฟนแล้วเลย” คำตอบที่พี่ชายตอบกลับมาทำให้คนที่กำลังนั่งยิ้มหุบยิ้มทันที
“เออๆ กันเดี๋ยวค่อยคุยกันนะพี่ไปประชุมก่อนนะ”โตโน่บอกก่อนที่จะวางสายไป
แต่ไม่เห็นมีอะไรบ่งบอกว่ามีแฟนแล้วเลย
คำๆนี้ยังคงวนเวียนในหัวของกันตลอดเวลา เริ่มกลัวการเปลี่ยนแปลง เริ่มกลัวจะมีอะไรมาทำให้เสียใจ
ทำไมริทไม่ใส่แหวนหรอแล้วแหวนอยู่ไหน ทำไมไม่ใส่ สิ่งต่างๆเริ่มทำให้คิดมาก กลัว! อยากโทรไปหา โทรไป
ถามก็คงยากเพราะเวลานี้ริทคงต้องการพักผ่อน ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเค้าทั้งคู่แทบไม่มีเวลาให้กันและกันเลย
และสิ่งหนึ่งที่ยังทำให้เค้ามั่นใจกันและกันคือความรักที่ทั้งคู่มีให้กันแต่ก็คงมีสิ่งๆหนึ่งทำให้กันเริ่มกลัวเหมือนกัน
คือการที่พี่ชายของตนจะจีบริทและริทไม่ใส่แหวนเอาไว้เหมือนเดิม
“กัน...ริทมีจะโทนมาขออนุญาต” เสียงริมดังขึ้นมาทันทีที่กันรับสาย
“ขออนุญาตเรื่องอะไร กันงงอ่ะ” กันถามด้วยความสงสัย
“ขออนุญาตไม่ใส่แหวนตลอดระยะเวลาที่อยู่แผนกผ่าตัดนะ” ริทอธิบาย
“ทำไมล่ะ” กันถาม
“เพราะมันเป็นกฎที่หมอห้ามใสเครื่องประดับต่างๆเข้าห้องผ่าตัดแต่ยังไงริทก็พกแหวนวงนั่นติดตัวตลอดนะ”
ริทอธิบาย
“ครับ กันอนุญาต” กันตอบกลับและเค้าพอที่จะใจชื้นขึ้นมาบ้างเรื่องที่ริทไม่ใส่แหวน
“เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้โทรไปหามีใครมาจีบแฟนกันบ้างป่าวเนี่ย” กันแกล้งถาม
“เอาเรื่องจริงป่ะล่ะ” ริทถาม
“เอาเรื่องจริงดิ” กันตอบเสียงดุ
“ก็มีมาจีบเหมือนกันนะแต่ริทไม่สนใจเค้าหรอกเดินหนีอย่างเดียวเลย” ริทตอบตามความจริง
“เค้าเป็นใคร” กันถามกลับไป
“เค้าเป็นผู้บริหารโรงพยาบาลคนใหม่ เป็นคนไทยด้วยนะ ชื่อคุณ ภาคิณมั่ง” ริทอธิบาย
“หรอ ไหนบอกไม่สนใจแต่ทำไมรู้จักชื่อเค้าหล่ะ”กันถาม
“เอ้า...เค้าเป็นผู้บริหารโรงพยาบาลนะจะไม่ให้พนักงานรู้จักได้ไงอ่ะ” ริทตอบ
“งั้นก็แล้วไป อย่าให้รู้นะว่านอกใจอ่ะ กันเอาตายทั้งคู่แน่ๆ” กันคาดโทษแฟนของเค้า
“ครับ คุณนภัทร ริทคนนี้จะทำตามทุกสิ่งอย่างทีท่านบัญชาการทุกอย่างเลย” ริทตอบกลับมาอย่างกวนๆ
“ดีใจจังมีคนหึงเราด้วย” ริทพูดอย่างมีความสุข
“ก็แฟนทั้งคนนะไม่หึงไม่หวงได้ไงอ่ะ” กันพูด
“คร้าบบ ริทจะเป็นแฟนที่ดี ที่น่ารักของกันนะครับ” ริทรับปาก
“คิดถึงริทนะครับ” กันเอ่ยออกไป
“คิดถึงเหมือนกันครับ” ริทเองก็เอ่ยออกมา
“ไปแหละ ไปนอนก่อนนะ”ริททิ้งท้ายไว้
“ครับ ฝันดีนะครับ” กันอวยพรให้ริทก่อนนอนก่อนจะจะวางสายไป
สิ่งเหล่านี้เติมเต็มให้กันและกันอยู่เสมอถึงแม้ไม่เจอกัน ไม่ได้คุยกันแต่ก็มีสิ่งที่รียกว่า รัก เติมเต็มหัวใจให้เต้น ให้
อิ่มเอมได้ตลอดระยะทางที่ห่างกัน
...................................................................................................................................................................................
พรึ่บ!
“ท่านประธาน!” เสียงเลขาที่เปิดประตูเข้ามาเห็นเจ้านายของเค้าล้มหมดสติหน้าชั้นเอกสารก็ถึงกับตกใจ
“ช่วยด้วยค่ะ เรียกรถพยาบาลให้หน่อยค่ะ” เลขาสาวรีบโทรไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์เพื่อให้เรียกรถพยาบาล
หลังจากนั้นที่รถโรงพยาบาลมาร่างของกันก็ถูกนำส่งโรงพยาบาลเพื่อรักษาอาการป่วยเหตุนี้ทำให้เค้าทราบ
ว่าตนเองเป็นโรคหัวใจและเค้ามีโอกาสหายได้มีทางเดียวคือผ่าตัดแต่เค้าต้องรอให้มีคนมาบริจาคหัวใจ
“ตอนนี้อาการก็ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงแล้วนะครับแต่ต้องกินยาตามที่หมอสั่งนะครับ อย่าเครียดด้วยนะครับ ส่วนถ้า
มีคนบริจาคหัวใจแล้วผมจะติดต่อกลับไปเพื่อให้คุณมาผ่าตัดนะครับ” หมอบอกก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องซึ่ง
หลังจากที่เค้านอนพักรักษาตัวมา2-3วันแล้ว
“คุณค่ะพรุ่งนี้หมอบอกว่า คุณสามารถกลับไปพักผ่อนที่บ้านได้แล้วนะค่ะ” พยาบาลบอกกับกัน
“ครับ” กันรับคำ
“ถ้าผมผ่าตัดแล้วผมจะเหมือนเดิมมั้ย” กันเอ่ยขึ้นมาเบาๆ
“มันต้องขึ้นอยู่ที่ร่างกายของคุณถ้าคุณแข็งแรง ฟิ้นตัวเร็วคุณก็กลับมาเหมือนเดิมค่ะ ถ้าฟื้นตัวช้าก็อาจจะต้องใช้
เวลา” พยาบาลอธิบายด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มก่อนจะเดินออกไป
“ไม่ใช่อย่างนั้น หัวใจของกันจะกลับมาเหมือนเดิมมั้ย กันคงไม่ได้ใช้หัวใจตัวเองรักริทแล้วใช่มั้ย”กันถามขึ้นมากับ
อากาศตรงหน้า หลังจากวันนั้นที่กันกลับมาพักผ่อนที่บ้าน ทางครอบครัวก็ไม่ได้ให้กันกลับไปดูแลงานอีกเลยแต่
กันก็ดื้อที่จะทำเพราะบอกว่าตนเองไหว ไม่เป็นอะไรแล้ว ครอบครัวเห็นกันดื้อมากเลยไม่อยากขัดใจเลยยอมให้กัน
ทำงานแต่ก็มีคนในครอบครัวคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง
“กัน..ทำไงดีว่ะ พี่ไปตามติ้อหมอริทจนหมดริทเค้ารำคาญแล้วว่ะ เค้าโกรธพี่อ่ะ หน้าก้ไม่มองทำไงดีอ่ะ ช่วยบอก
วิธีง้อหน่อยดิ ในฐานะที่แกมีแฟนแล้วอ่ะ” โตโน่โทรมาขอรับคำปรึกษาจากกัน
“ไม่รู้ซิพี่ ผมไม่ค่อยทำอะไรให้แฟนผมโกรธอ่ะ ก็เลยไม่ค่อยได้ง้อสักเท่าไร” กันโกหกกลับไปเพราะไม่อยากให้ใคร
มายุ่งกับแฟนตัวเอง
“เออ งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวหาวิธีง้อเองก็แล้วกัน” โตโน่ทิ้งท้ายก่อนนะที่จะวางสายไป
“กัน..คิดถึงจัง” ริทพูดขึ้นทันทีเมื่อกันรับสายเพราะริทเองก็โทรต่อมาทันทีที่โตโน่วางสาย
“คิดถึงเหมือนกัน” กันตอบกลับไป
“เมื่อกี้คุยงานอยู่หรอเห็นสายไม่ว่างน่ะ” ริทถาม
“ครับ กันคุยงานอยู่ครับ”
“แล้วริทโทรมารบกวนหรือเปล่าเนี่ย” ริทถามขึ้นอีกครั้ง
“ไม่รบกวน กันคุยงานเสร็จแล้ว”กันตอบ
“ริทครับ คนที่เค้าจีบริทน่ะเค้ายังมาตอแยกับริทอยู่หรือปล่า” กันถาม
“มาหาริททุกวันนั่นแหละ แต่ริทไม่สนใจเค้าเลยนะ ริทเบื่อมาก รำคาญด้วย”ริทอธิบายกลับมา
“ริทครับ แต่งงานกับกันนะครับ” กันเอ่ยขอแต่งงานอีกครั้ง
“ทีอยากแต่งงานเพราะกลัวริทนอกใจหรือไง” ริทถามอย่างกวนๆ
“อันนั้นมันก็ส่วนหนึ่งอีกอย่างกันอยากแต่งงานกับริทจริงๆนะ กันไม่รู้ว่าต่อไปข้างหน้าเราจะเป็นยัง จะมีใครเปลี่ยน
ไปมั้ย จะเหมือนเดิมมั้ย กันไม่รู้แต่ตอนนี้กันรู้ว่ารักยังกันเหมือนเดิม ยังมีกันและกันเหมือนเดิม กันก็เลยอยากแต่ง
งานกับคนที่กันรักและเค้าก็รักกันถึงอนาคตจะมีใครที่เปลี่ยนไปกันก็ยังมีความสุขที่ได้แต่งงานกับคนที่รักกันและ
กันก็เราเค้า” กันอธิบาย
“ทำไมกันพูดแปลกๆเหมือนกันจะไม่รักริทแล้ว เหมือนมีใครจะต้องเปลี่ยนไปเลยล่ะ” ริทเอ่ยถามขึ้นมา
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรแค่อยากแต่งงานกับริท เพราะกันรักริทจริงๆนะแล้วอีกอย่างเค้าคนนั้นจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับริทอีก
ไง แต่งงานกับกันนะครับ กันจะได้เตรียมงานเอาไว้ ถ้าริทตอบตกลงละก็ แต่เดือนหน้าเลยนะ” กันอธิบาพร้อมกับ
ขอแต่งงานอีกครั้ง
“กะ...ก็ได้ ริทจะแต่งงานกับกันแต่ขอเวลาให้ริททำงนที่แผนกผ่าตัดให้เรียบร้อยก่อนนะเพราะริทจะมีเวลาว่างช่วง
นั้นพอดี” ริทอธิบาย
“ก็ได้ครับอีกนานมั้ย” กันถาม
“อีก 3 เดือนเอง”ริทตอบ
“อีก 3 เดือน กันจะรอนะครับ”กันเอ่ยขึ้น
“กัน...ดูตัวเองด้วยนะ ริทเป็นห่วง งั้นริทไปทำงานก่อนนะ” ริทเอ่ยขึ้นด้วยยความเป็นห่วง
“กันรักริทนะ”
“ริทก็รักกันครับ รักมากด้วย” ริทพูดก่อนที่จะวางสายไป
อีก 3 เดือนเท่านั้นเอง ร่างกายของกันรอไหวแต่กันกลัวหัวใจจะรอไม่ไหว
2 เดือนผ่านไป
วันนี้เค้าก็ถือโอกาสบินไปเยี่ยมริทที่อเมริกา เย็นนี้เค้านัดดินเนอร์ด้วยกัน ระหว่างที่ริทไปทำงานก็ก็อยู่ตกแต่งห้อง
ของริทให้เป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้ภายในห้องถูกประดับไปด้วยรูปภาพตั้งแต่ที่เค้าสองคนยังเป็นเฟรชชี่ เป็นเพื่อน
กันและตอนที่เป็นแฟนกัน ของทุกอย่างที่ริทซื้อให้กัน กันก็นำมาประดับด้วยเช่นกัน บนโต๊ะอาหารก็ประดับประดา
ไปด้วยเทียนสวยงาม
“กลับมาแล้ว” ริทเอ่ยเมื่อเปิดประตูเข้ามาทำให้ตกใจอยู่ไม่น้อย
“กัน ทำอะไรเนี่ย” ริทถามด้วยความตกตะลึง
“อ้าว กลับมาแล้วหรอ”กันเดินโผล่หน้ามาจากครัวเพื่อถาม
“ทำอะไรอยู่ครับ”ริทเดินไปที่ครัวแล้วเอ่ยถาม
“ก็ทำอาหารเย็นวันนี้ไง” กันตอบร้มกับทำอาหารตรงหน้าต่อไป
“อ่อๆๆ งั้นเดี๋ยวริทไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวมาช่วย” ริทบอกก่อนจะหันหลังเดินไป
“วันนี้ใส่ชุดที่กันเตรียมเอาไว้ให้นะครับ อยู่หน้าตู้เสื้อผ้าน่ะ” กันเดินเข้ามากอดริทแล้วบอกเพราะเป็นชุดที่กันซื้อ
ให้ริท
“ครับผม”ริทหันมาตอบพร้อมกับยิ้มให้และไม่นานนักกันทำอาหารเสร็จและริทก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยเช่นกัน
“ทำอาหารเสร็จแล้วหรอ” ริทเอ่ยถามเมื่อเห็นกันนั่งที่ปลายเตียง
“เสร็จแล้วครับ กันขออาบน้ำแป๊บนึงนะ ริทไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารได้เลย”กันตอบพร้อมเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อ
อาบน้ำ
“ตามสบายเลยครับ”ริทตอบก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
“ริทครับ วันนี้กันมีความสุขที่สุดเลย” กันดึงตัวขึ้นมานั่งตักหลังจากที่กินอาหารเย็นมื้อแสนที่จะโรแมนติก
“ริทก็มีความสุขเหมือนกัน นานๆจะได้อยู่กับกันอย่างนี้”ริทเอ่ย
“แต่ว่าหันไปทำอาหารตั้งแต่เมื่อไร”ริทถามอย่างสงสัย
“ก็สักพักแล้วหล่ะ อยู่คนเดียวไม่มีคนคอยทำให้กินก็ต้องหัดทำเองไง”กันตอบกลับไป
“เดือนหน้าก็จะมีคนนี้คอยดูแลแล้วนะ” ริทพูด
“แต่ยังไงริทก็อยู่ที่นี่อยู่ดีอ่ะ” กันท้วงขึ้นมา
“กันก็ต้องทนนะเพราะใครกันที่อยากแต่งงานกับเราทั้งๆที่เราก็ยังเรียนไม่จบ”ริทเถียงขึ้นมาบ้าง
“โอเคๆยอมแล้วๆ”กันไม่อยากเถียงให้เสียบรรยากาศเลยยอมแพ้แต่โดยดี
“แต่ทำไมถึงแต่งห้องอย่างนี้ล่ะ”ริทถามพร้อมกับมองไรอบๆห้อง
“ก็อยากจะรำลึกถึงวันเก่าๆน่ะ เห็นแล้วมีความสุขและวันนี้จะกลายไปอดีตเมื่อพรุ่งนี้เกิดขึ้นและเมื่อย้อนกลับมาดู
มันอีกครั้ง”กันพูดอย่างมีความสุข
“คร้าบๆ”ริทพูดกวนๆ
“กันมีความสุขจริงๆนะที่ได้รักริท”กันกอดริทไว้แน่นพร้อมกับกดจมูกไปที่แก้มนิ่ม
“ริทก็มีความสุขเหมือนกัน ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนรักริทมากขนาดนี้ ริทก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไม่กันอยู่ข้างๆริทจะอยู่
ได้มั้ย” ริทเอ่ยขึ้นทำให้แอบคิดขึ้นมาว่าวันหนึ่งเค้าไม่อยู่แล้วริทจะอยู่ได้มั้ย
ระหว่างที่เค้าเดินทางมาหาริทคุณหมอก็พยายามติดต่อกันเพื่อให้ผ่าตัดหัวใจตลอดเวลาขึ้นมาส่วนโตโน่ก็ยังโทร
มาเล่าเรื่องต่างๆที่เค้าจีบริทให้กันฟังอยู่เสมอๆโดยที่ไม่รู้ว่าคนที่เค้าจีบนั่นคือแฟนของกันนั่นเอง และจึงเกิดการ
ตัดสินใจบางอย่างขึ้น
1เดือนผ่านไป
วันนี้เป็นวันที่ริทกลับมาเมืองไทยเพื่อมาแต่งงานตามที่ให้คำมั่นกับกันเอาไว้
“กันครับ” ริทเอ่ยเรียกเมื่อเดินทางมาถึงคอนโดของคนแต่ก็พบว่าห้องเงียบไม่มีใครอยู่เค้าจึงกดโทรศัพท์เพื่อโทร
หาแต่ก็ไม่รับ
“แล้วไหนบอกว่าจะรอเราอยู่ที่นี่ไงล่ะ” ริทเอ่ยขึ้นอย่างน้อยใจเวลาผ่านไปก้หลายชั่วโมงมากแล้วกันก็ยังไม่กลับ
มาเลยตักสินใจโทรเข้าไปที่บริษัท
“กันล่ะครับ” ริทเอ่ยถามเมื่อได้ยินคนอื่นรับสาย
“ท่านประธานอยู่โรงพยาบาลค่ะ” เลขาสาวตอบกลับมา
“อยู่โรงพยาบาลหมายความว่าไงครับ”ริทถามอย่างตกใจ
“ท่านประธานป่วยค่ะ นอนรักษาตัวอยู่ค่ะ” เลขาก็ตอบอย่างตรงไปตรงมา
“ครับ” ริทตอบกลับไปคำเดียวพร้อมกับชาไปทั้งตัวและรีบไปหากันที่โรงพยาบาลทันที
“กัน กันเป็นอะไร” ริทวิ่งไปหากันที่เตียงทันที
“กันไม่ได้เป็นอะไรแล้วครับ”กันตอบพร้อมกับยิ้มให้เหมือนคนที่ไม่ได้เป็นอะไรเลย
“ริทตกใจหมดเลย กันอ่ะไม่บอกริทเลยนะ เป็นห่วงรู้มั้ย” ริทต่อว่ากันเล็กน้อย
“ริท แต่งงานกับกันนะ”กันขอริทแต่งงานอีกครั้ง
“ครับ ริทจะแต่งงานกับกัน”ริทตอบกลับด้วยความรัก
“หือ” ริทตกใจเล็กน้อยเมื่อกันหยิบแหวนวงใหม่ขึ้นมา
“อะไรจะแต่งงานทั้งชุดคนไข้เนี่ยนะ”ริทถามขึ้นมา
“ใช่ ก็กันอยากแต่งงานแล้วนี่ ไม่ดีหรอแต่งงานแบบใหม่ไง คนไข้กับคุณหมอ” กับพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
“เออๆ รีบขนาดนั้นเลย งั้นก็ตามใจ” ริทตอบอย่าง งง เพราะเห็นสีหน้าคนตรงหน้าก็เลยไม่อยากขัดใจ
“ขอบคุณนะครับที่ทำให้กันได้ใช้หัวใจไว้รักริท รักคนๆนี้ที่ดีกับกันมาตลอด” กันพูดขณะที่ค่อยๆสวนแหวนไปที่นิ้ว
นางข้างซ้ายของริทแต่อาการของกันตอนนี้แย่ลงทุกทีๆ
“ครับ ต่อจากนี้ไปริทจะอยู่ข้างๆกันตลอดไป”ริทเอ่ยขึ้นขณะที่กันรั้งร่างเข้าไปกอดแต่ริทจะรู้มั้ยว่ากันกำลับเจ็บ
หัวใจเป็นอย่างมากเพราะอาการกำเริบอีกแล้ว
“พักผ่อนนะครับ คืนนี้ริทจะนอนเฝ้ากันที่นี่เอง” ริทบอกกับกัน
“พรุ่งนี้กันก็กลับบ้านได้แล้วแหละ”กันบอกก่อนที่จะล้มตัวลงนอน
“รักริทนะครับ” คำๆนี้กันพร่ำบอกตลอดเวลาที่อยู่กับริท
“รักเหมือนกันครับนี่มันก้ดึกแล้วนะ นอนเถอะ” ริทเองก็ฟังคำนี้ไม่เคยจะเบื่อก่อนจะสั่งให้กันได้พักผ่อน
“ฝันดีนะครับ”ริทบอกกับกัน
“ฝันดีเหมือนกันนะครับ”กันบอกกับริทก่อนจะพยุงตัวขึ้นมาหอมแก้มริทแต่ก็ไม่ได้คำตอบใดกลับมานอกจากรอยยิ้ม
ที่เต็มไปด้วยความรักและก็คงจะเป็นคำว่ารักและการแสดงออกว่ารักเป็นคร้งสุดท้ายเพราะกันนอนมองริทจน
ริทหลับและคงถึงเวลาที่ตัวเองต้องพักผ่อนจริงๆเสียทีแต่ต่างกันตรงที่การพักผ่อนครั้งนี้ของกันเป็นการพัก
ยาวตลอดชีวิตนั่นเอง
เช้าตรู่แสนสดใสลมพัดเข้ามากระทบร่างกายของริทให้ตื่นจากนนิทราและให้ริทตื่นขึ้นมารับรู้ว่ากันได้จากเค้าไป
แล้ว
“กันครับเช้าแล้ว ตื่นเร็ว” ริทลุกขึ้นไปปลุกกันแต่ร่างของกันก็นิ่งไม่ไหวติงอะไรจนริทรู้สึกว่ามันผิดปกติเกินไปจึง
วัดชีพจรของกันก็พบว่าชีพจรหยุดนิ่งไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆแม้กระทั่งสายลมที่พัดมาปลุกริทให้ตื่นก็หยุดนิ่งไป
เช่นกัน
“กันนนนนนนนนนนนนนนน” ริทตะโกนด้วยอาการช๊อคสุดขีด
“ตื่นขึ้นมา ตื่น อย่าทิ้งริทไป”ริทเขย่าตัวกันสุดแรงเพื่อให้กันตื่นจนพยาบาลเข้ามาพบ
“คุณค่ะๆ คนไข้เค้าจากเราไปแล้วนะคะ คุณทำใจดีๆนะคะ”พยาบาลพยุงร่างของริทที่อ่อนล้าจนยืนแทบไม่ไหว
ขึ้นมาพร้อมกับพูดปลอบใจ มันถูกต้องแล้วที่กันบอกกับริทเมื่อคืนว่าเค้าจะได้กลับบ้านวันนี้แต่วันนี้เค้าได้กลับ
บ้านจริงๆแต่กลับบ้านด้วนร่างไร้ลมหายใจนั่นเอง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความเสียใจให้กับครอบครัวและริทเป็นอย่างมากทุกๆคนในครอบครัวรวมกระทั่งโตโน่ก็มา
ร่วมงานศพของก็นำให้โตโน่รู้ว่า ริทคือคนรักของกันนั่นเองเพราะสิ่งของที่กันทิ้งไว้พี่ชายนั่งเอง
“กันทำไงดีๆ”โตโน่โทรมาด้วยความกระวนกระวาย
“พี่รักเค้ามากขนาดนี้เลยหรอ”กันถามกลับไป
“กันก็รู้จักนิสัยพี่ดีนะว่าพี่เป็นคนยังไง”โตโน่ตอบกลับมาอย่างมั่นใจ
“โอเคงั้นเดี๋ยวผมหาวิธีช่วยก็แล้วกัน” กันตอบกลับไป
“พี่โน่ครับ ถ้าพี่รักริทจริงผมจะบอกกับพี่นะครับว่าเวลาที่ริทโกรธอย่าเพิ่งไปตามตื้อหรืออย่างเพิ่งไปรบกวน
ริทต้องให้ริทอยู่คนเดียวสักพักให้ริทอารมณ์เย็นลงก่อนนะแล้วค่อยเข้าไปขอโทษ เข้าไปอธิบาย
เหตุผลต่างๆแล้วริทจะหายโกรธเอง ส่วนวันเกิดริททุกปีพี่จะต้องมีเพลงความหมายดีๆให้ริทนะครับเป็น
ของขวัญเพื่อแทนความรู้สึกของพี่ รักริทให้มากๆนะครับ ดูแลริทแทนผมด้วยนะครับ” คลิปวีดีโอที่กัน
ถ่ายไว้ก่อนหน้านี้เพราะรู้ว่าตัวเองจะต้องจากไป
และทำให้ทุกคนรู้ว่ากันไม่ยอมผ่าตัดเพราะกลัวหัวใจจะไม่เหมือนเดิม เพราะกลัวให้ความรักกับริทไม่เหมือนเดิม
และเมื่อผ่านไปหนึ่งปีของการจากไปของกันซึ่งเป็นวันครบรอบแต่งงานของเค้านั่นเอง มีวีดีโออยู่หนึ่งแผ่นที่กัน
ย้ำให้ริทดูเมื่อวันครบรอบแต่งงาน
“ริท วันนี้ครบรอบ1ปีที่เราแต่งงานกันแล้วเนอะ กันมีความสุขมากๆที่ได้รักริท ที่ได้ใช้หัวใจดวงนี้เพื่อรัก ริท ริทครับกันขอโทษี่ต้องทำให้ริทเสียใจแต่กันอยากจะบอกว่า กันไม่อยากใช้หัวใจของใครมารัก ริทด้วยตัวของกันเองก็กันอยากใช้หัวใจของกันรักริทเพียงเท่านั่น หัวใจดวงนี้ยังเป็นของกันและของ ริทตลอดไป รักริทนะครับ”
“ริทด็ดีใจเหมือนกันครับทีได้รักกัน อยู่ทางโน้นคงมีความสุขดีนะครับ ริทอยู่ทางนี้ก็มีความสุขดีครับไม่ต้องเป็น
ห่วงริทนะครับ ที่รักของริท รักกันนะครับ” ริทมองรูปที่ถ่ายด้วยกันครั้งสุดท้ายตอนกันไปหาที่อเมริกาที่ริทอัด
ขยายที่แขวนบนผนังห้อง
หลังจากที่กันจากไปริทเองก็รีบเรียนให้จบและกลับมทำงานที่เมืองไทยเพราะไม่อยากทิ้งหัวใจตัวเองอีกแล้วถึงแม้
หัวใจดวงนั้นมันจะไม่เต้นแล้วก็ตาม ที่ริทมีความสุขไม่ใช่เพราะรักครั้งใหม่หรือรักจากใครแต่ริทมีความสุขที่ได้รัก
กัน ที่ได้ทำงานที่ตัวเองรักส่วนโตโน่ก็ไม่สามารถเข้าไปอยู่ในใจของริทได้ จนโตโน่ขอยอมแพ้ต่อหัวใจของริทจึง
เป็นได้เพียงพี่ชายเท่านั่น
กันก็เกิดมาเพื่อรักริทเพียงคนเดียว
ริทก็กิดมาแค่รักกันเท่านั่นเหมือนกัน
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Writer Talk
SF ตอนนี้ไม่ได้อ้างอิงจากเรื่องหรือสถานการณ์ใดทั้งนั่นคือว่า ญ อยากแต่งขึ้นมาเฉยๆ แหะๆ
หวังว่าคงชอบกันนะคะ เป็นตอนที่ยาวมากจริงๆ มีคำผิดตรงไหนเดี๋ยวจะตามมาแก้ทีหลังนะค่ะ
ความคิดเห็น