Gunrit 38* SF

ลำดับตอนที่ #25 : SF อาจเคยเป็นคนไม่ดี 4

     อาจเคยเป็นคนไม่ดี  4

 

 

       เช้าวันใหม่ของการทำงานที่เมื่อคืนนักร้องหนุ่มนอนหลับฝันดี มีแรงที่ตื่นขึ้นมาทำงานได้อย่างมีความสุข


แทบอยากจะให้โลกใบนี้เป็นตอนกลางวันอย่างเดียวด้วยซ้ำ

“อยู่ไหนแล้วครับคุณผู้จัดการวันนี้มีงานเช้านะครับ” กันโทรไปหาผู้จัดการส่วนตัวของเค้าเมื่อมองนาฬิกาแล้วพบ


ว่ากลัวจะสาย

“ใกล้ถึงแล้ว ขอโทษนะพอดีตื่นสายน่ะ”ริทบอกในขณะที่ขับรถมายังคอนโดของกัน

“นอนดึกหรอ” กันเอ่ยถ่าย

“นั่งวางแผนงานของวันนี้ไง”ริทบอก

“อ๋อๆ แล้วไปนึกว่าที่ตื่นสายเพราะนอนไม่หลับ” กันแกล้งแซว

“อะไร แล้วริทจะนอนไม่หลับเรื่องอะไรไม่ทราบ” ริทเถียงกลับไป

“ก็ (คิดถึงกัน) ก็ต้องคิดเส้นทางการเดินทางวันนี้ไงเพราะว่าวันนี้กันจะให้ริทขับรถนะ” เป็นอีกครั้งที่กันแถอีกแล้ว


เพราะความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่อย่างที่กันพูดเลยสักนิด

“ถ้าวันไหนจะให้ริทขับรถให้ก็บอกล่วงหน้าก่อนนะกันเพราะว่าริทจะได้ไม่ต้องขับรถตัวเองมา” ริทบอก

“ได้ครับผม” กันตอบ

“กันลงมารอหน้าคอนโดเลยก็ได้นะเพราะว่าจะถึงแล้ว” ริทบอก

“คร้าบบบบ” กันขานรับก่อนที่กดสายทิ้งเพื่อลงไปขับรถของตัวเองมาที่หน้าคอนโดตามคำสั่งของผู้จัดการ

ไม่นานอย่างริทบอก ริทก็ถึงคอนโดของกันและขับรถเข้าไปเก็บที่ลานจอดรถก่อนที่เดินมาหากันที่ยืนรอที่รถพร้อม


กับตะกร้าใบโตใบเดิม

“อรุณสวัสดิ์ครับ” กันเอ่ยทักทาย

“ครับ”ริททักทายกลับแค่นี้ก่อนที่จะเปิดประตูรถด้านคนขับแล้วเข้าไปนั่งทำให้กันต้องเดินมาเปิดประตูอีกด้าน


ก่อนที่จะเข้าไปนั่งเช่นกัน

“ริทโกรธ อะไรกันหรือเปล่า” กันที่รู้สึกว่าริทแปลกๆจึงเอ่ยถาม

“เปล่าๆแต่อยากจะบอกว่าวันหลังถ้าจะให้ขับรถให้อ่ะ บอกล่วงหน้าก่อนนะ” ริทบอก

“รอบที่ 2 แล้วนะ”กันบอกกับริทเพราะรอบนี้รอบที่ 2จริงๆ ที่ริทบอกกับกัน

“ไม่ใช่อะไรหรอกกัน ริทจะได้นั่งแท็กซี่มาเพราะขับรถทั้งวันมันก็ล้าเหมือนกัน”ริทอธิบาย

“เอ่อ…งั้นกันขอโทษ จอดรถก็ได้นะเดี๋ยวกันขับเองเหมือนเดิมก็ได้”กันเอ่ยขอโทษ

“ป่าวๆๆไม่ได้โกรธแต่แค่บอกน่ะ”ริทอธิบาย

“โอเคๆ ต่อจากนี้จะทำตามทุกอย่างที่สั่งเลยครับ” กันตอบพร้อมกับทำท่าทางล้อเลียนท่าทำความเคารพของ


ตำรวจ

“เวอร์” ริทต่อว่าเล็กๆ

“กัน แซนวิสอยู่ในตะกร้านะ วันนี้ทำข้ามต้มไม่ทันทำได้แค่เซนวิส” ริทเอ่ยบอก

“ขอบคุณครับ บอกแล้วว่าไม่ต้องก็ได้หาซื้อเอาก็ได้” กันบอก

“มันคงชินไปแล้วมั้งเพราะเวลาอยู่ที่โน้นทุกเช้าจะต้องทำอาหารเช้ากินเองก่อนไปทำงาน ก่อนไปเรียนไรงี้” ริทบ


อก

“แล้วริทกินอะไรมาหรือยัง” กันเอ่ยถาม

“กันกินก่อนเลย กันต้องทำงาน” ริทบอกก่อนที่ตั้งใจขับรถต่อไป

“กินด้วยกันนี่แหละ” กันบอกก่อนที่จะยื่นแซนวิสให้ริท

“ริทขับรถอยู่อ่ะ” ริทบอก

“เอ่อใช่ ขอโทษๆ”กันบอกก่อนที่จะยื่นแซนวิสไปใกล้ๆปากริทแต่ริทไม่ทันระวังหันหน้ามาพอดีทำให้แซนวิสฝีมือ


ตัวเองเลอะปาก

“อื้อ กันเล่นอะไรเนี่ย” ริทบ่นเบาๆก่อนที่จะหยิบทิชชูหน้ารถมาเช็ดแต่ยังไม่ทันที่จะหยิบก็ถูกมือหนาของกันมา


หยิบไปแทน

“ขับรถไป เดี๋ยวเช็ดให้” กันบอกก่อนที่เช็ดที่มุมปากของริทแต่โดนทักท้วงขึ้นก่อน

“ไม่เป็นไร ริทเช็ดเองได้” ริทบอกก่อนที่จะแย่งทิชชูมาจากมือของกันและเป็นจังหวะที่พอดีกับที่รถติด

“ไหนๆรถก็ติดแล้ว ก็กินซิ” กันบอกก่อนที่จะยื่นแซนวิสให้ริท

“กันกินก่อนเถอะ เดี๋ยวริทค่อยกิน ยังไม่หิวเลย” ริททักท้วง

“ไม่ได้นะอาหารมื้อเช้าสำคัญมากแล้ววันนี้ริทก็ต้องขับรถด้วยนะ” กันอธิบายทำให้ริทหันมามองหน้าเพราะเค้าจำ



ได้ว่าคำๆนี้เค้าเพิ่งจะบอกกับกันไปเมื่อวานเช่นกัน

“โอเคๆ” ริทบอกก่อนที่จะรับแซนวิสมาแต่มันเป็นจังหวะเดียวกับที่ไฟเขียวพอดี

“นั่นไงมัวแต่ปฎิเสธ อดกินอีกแล้วเห็นมั้ย”กันแอบต่อว่าเล็กๆ

“ทำไมจะกินไม่ได้ ก็นี่ไง” ริทบอกก่อนที่จะเอาแซนวิสชิ้นที่ถืออยู่เข้าไปแต่ก็ดูจะไม่ถนัดนักเพราะสายตาก็ต้อง


จ้องไปที่ถนน

“เอามานี่มา” กันเห็นภาพตรงหน้าแล้วรู้สึดขัดหูขัดตาเลยแย่งแซนวิสอีกครึ่งชิ้นที่มือริทมาถือเอง

“ขับรถไป” กันออกคำสั่งทันที

“กิน” กันพูดขึ้นมาเพราะแซนวิสชิ้นนั้นที่ถืออยู่จ่อที่ปากริทเรียบร้อยแล้ว

“สั่งให้คนอื่นเค้ากิน ไม่ทราบว่านักร้องดังกินหรือยังครับ” ริทเถียงก่อนที่กินแซนวิสชิ้นนั้นทันที

“ก็กำลังจะกินอยู่นี่ไง” กันบอกพร้อมกับหยิบแซนวิสอีกชิ้นมาป้อนริท

“นี่ครับคุณผู้จัดการ” กันบอก

“อิ่มแล้ว” ริทที่เห็นว่ากันกำลังจะป้อนก็ปฎิเสธทันที

“แบ่งกันดิ กินไม่หมดหรอกนะคนเดียวอ่ะ” กันบอกพร้อมกับยังจ่อแซนวิสที่ปากของริทเหมือนเดิม

“กันกินก่อนดิ”ริทเอ่ยขึ้น

“ริท” กันเรียกเสียงดุขึ้นมาทันที

“ซุปตาร์เผด็จการ” ริทบ่นออกมาก่อนที่จะกัดแซนวิสไปหนึ่งคำ

“คุณผู้จัดการดื้อ”กันเถียงกลับก่อนที่กัดแซนวิสชิ้นเดียวกับริทเมื่อกี้

“เฮ้ย อีกชิ้นก็มี” ริทที่หันเห็นก็ตกใจพร้อมบ่นออกมา

“ก็แบ่งกันไง”กันตอบแล้วแถมยังอมยิ้ม

“เหลือคำสุดท้าย”กันบอกก่อนที่ป้อนริทอีกครั้ง

“ก็กินไปดิ” ริทบอก

“อิ่มแล้ว ริทนั่นแหละกิน” กันพูดจบก็แบบจะยัดแซนวิสเข้าปากของริทแต่ริทหมั่นไส้เลยแกล้งกัดผิดไปกัดที่นิ้ว


ของกันแทนก่อนจะกินแซนวิสชิ้นนั้นทันที

“โอ๊ย!”กันดึงมือออกมาพร้อมกับอุทาน

“กัดหรอ นี่แหนะ” กันพูดก่อนที่จะบีบจมูกอย่างหมั่นไส้คุณผู้จัดการ

“โอ๊ยยย!!” ริทอุทานออกมาทันทีพร้อมกับตีมือซุปตาร์คนนี้

“เฮ้อ! วันนี้ตื่นเช้าไปหน่อย ง่วงอ่ะ” กันบ่นออกมาพอบ่นจบก็นอนโดยที่ศรีษะซบกับไหล่ของริท

“อ้าว! จะนอนก็นอนดีๆดิ ขับรถอยู่นะ” ริทตกใจพร้อมกับบ่น

“ขับรถไปเถอะ จะนอนแป๊บนึง”กันพูดก่อนจะขยับตัวให้อยู่ในท่าที่สบายตัว

“ไอ้…ไอ้ซุปตาร์บ้า”ริทต่อว่าออกมาเบาๆโดยคิดว่ากันคงไม่ได้ยินแต่ความจริงกันได้ยินทุกอย่างทำให้กันอยากจะ


แกล้งคนขี้บ่นคนนี้ขึ้นมา

“นอนดีๆดิกัน”ริทโวยขึ้นมาทันทีเมื่อกันแกล้งเอาแขนพาดไปที่ลำตัวของริทพูดง่ายๆก็คือการกอดนั่นแหละ

“ถ้าถึงแล้วปลุกด้วยนะ” กันพูดอย่างงัวเงียๆแกล้งทำเป็นง่วงจริงๆ

“ฮึ่ย…ไอ้บ้า”ริทขับรถไปบ่นไปแต่แอบชำเลืองมองซุปตาร์คนที่ตัวเองดูแลอยู่เป็นช่วงๆ

“เวลาอยู่เฉยๆ นิ่งๆก็ดูมีเสน่ห์อีกแบบไปเลยเนอะ มิน่าล่ะแฟนคลับถึงได้รักเค้ามากขนาดนี้” ริทแอบคิดในใจ

“แต่ทำไมเวลามองหรืออยู่ใกล้ๆคนนี้หัวใจมันชอบเต้นแรงขนาดนี้นะ”ความรู้สึกแสดงออกมาในหัวใจก่อนที่จะใช้


มืออีกข้างมาจับตรงหัวใจแต่ริทจะรู้บ้างไหมน่ะว่าคนที่ทำเป็นนอนหลับคนนี้กำลังแอบมองผู้จัดการเค้าอยู่เหมือน


กัน การกระทำต่างๆมันทำให้คนๆนี้แอบลอบยิ้มออกมาอยู่บ่อยๆ

“กัน กัน ถึงแล้ว” ริทเขย่าตัวกันเบาๆเพื่อปลุกให้รู้ว่าถึงสถานที่ทำงานแล้ว

“ถึงแล้วหรอ ขอบคุณครับ”กันเอ่ยขอบคุณพร้อมกับจะดึงตัวเองออกมาจากการพิงไหล่ของริทแต่เป็นจังหวะเดียว



กับที่ริทก้มลงมาปลดเข็มขัดนิรภัยทำให้ปลายจมูกของกันสัมผัสไปที่แก้มนวลของริท

“เอ่อ…ปะ ปะ ไปทำงานได้แล้ว” ริทเอ่ยอย่างตะกุกตะกักอย่างเขินๆ

“ครับผม” กันบอกพร้อมกับอมยิ้มแล้วรีบลงจากรถทันที

      การทำงานของซุปตาร์คนนี้นอกจากจะได้กำลังใจจากแฟนคลับแล้วยังมีอีกหนึ่งแรงใจที่เค้าคนนี้แอบเก็บเอา


มาให้กำลังใจตัวเองโดยทีไม่รู้ว่าเจ้าของเค้าจะยินดีหรือไม่ก็ตาม ทำให้ตัวเองดูมีความสุขในการทำงานมากมาย


พอจบการทำงานของวันนี้ริทก็ยังคงขับรถไปส่งนักร้องคนดังเหมือนเดิม

“ขอบคุณมากๆนะ” กันเอ่ยขอบคุณ

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกมันเป็นหน้าที่ของริท” ริทบอก

“พรุ่งนี้เหมือนเดิมนะ ไม่ต้องเอารถมานะ” กันบอกหน้าที่ของวันพรุ่งนี้

“โอเคๆ งั้นขอตัวกลับบ้านก่อนนะ” ริทบอกก่อนที่จะขอตัวกลับบ้าน

“กลับบ้านดีๆนะ”กันบอกด้วยความห่วงใย

“ขอบคุณ”แต่ยังพูดไม่จบก็ถูกแทรกขึ้นมาก่อน

“เป็นห่วง” เสียงของกันแรกขึ้นมา

“คะ ครับ” เสียงตะกุกตะกักตอบกลับมา

 หลังจากที่แยกย้ายกันมาสัก นานจนกันทำธุระเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วแต่ก็แอบเป็นห่วงใครอีกคนที่วันนี้เค้าเองก็


เหนื่อยเหมือนกัน

“ฮัลโหล คุณผู้จัดการทำอะไรอยู่ครับ” กันที่โทรไปหาก็กรอกเสียงลงไป

“กำลังจะดูว่าพรุ่งนี้ทำอะไรบ้าง” ริทตอบ

“ไม่ต้องเลย นอนได้แล้ว นอนดึกๆมากๆจะป่วยเอา นอนเดี๋ยวนี้เลยนะ” ซุปตาร์คนดังออกคำสั่งกับผู้จัดการอีกครั้ง

“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งไม่ทราบ” ริทเถียงกลับไป

“ตอนนี้ยังไม่มีแต่เดี๋ยวต่อไปจะมี” กันตอบกลับไป

“หมายความว่าอย่างไร” ริทถามกลับไปอย่างุนงง

“ต่อจากนี้ไปถ้ากลับถึงบ้านต้องโทรรายงานผมด้วย” กันออกคำสั่งอีกครั้ง

“ทำไมต้องทำตาม”ริทเถียง

“ก็ลองไม่ทำตามดูซิจะเจอมากกว่าเมื่อเช้าตอนอยู่ในรถแน่นอน”กันคาดโทษอย่างแน่วแน่

“คุณนี่มันเป็นซุปตาร์เอาแต่ใจตัวเองที่สุด”กันบ่นออกไปโดยที่ยังไม่คิดอะไรมาก

“คุณก็เป็นผู้จัดการที่ชอบทำให้คนเป็นห่วงเหมือนกัน” กันเถียงกลับไป

“คุณ!”ริทเรียกอย่างดุดัน

“ครับ”กันเองก็แกล้งขารับอย่างกวนๆ

“แค่นี้นะจะนอนเดี๋ยวจะเจอไอ้คนที่เป็นซุปตาร์ที่เอาแต่ใจมาต่อว่าอีก” ริทบอกเหตุผลพร้อมกับต่องว่า


อย่างกระทั้นกระแทกคนปลายสาย

“งั้นไม่กวนแหละ”กันบอก

“รู้ตัวด้วยนี่”ริทตอบกลับมา

“เป็นห่วงนะ ฝันดีครับ อย่าลืมห่มผ้าหนาๆด้วยนะ” กันพูดจบซึ่งทำเอาอีกคนปรับอารมณ์ไม่ทันเลยจริง

“ก็ลองไม่ทำตามดูซิจะเจอมากกว่าเมื่อเช้าตอนอยู่ในรถแน่นอน” ริทที่วางสายไปสักพักและเข้านอนตามคำสั่ง



ของนักร้องดังก็แอบนึกถึงโทษที่นักร้องดังตั้งขึ้นมาก็ตกใจเพราะแสดงว่าเค้าตั้งใจจะกระทำอย่างนั้นไม่ใช่แค่เรื่อ


งบังเอิญ เป็นอีกครั้งที่ต้องเอามือมาจับหน้าอกข้างซ้ายตำแหน่งของหัวใจ

ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงอีกแล้ว ริทคิดในใจอีกครั้ง

อย่าลืมห่มผ้าหนาๆด้วยนะ  ริทกำลังที่จะเข้านอนดึงผ้าห่มมาห่มก็อดคิดถึงคำพูดของกันไม่ได้ทำให้แอบลอบยิ้ม


และค่อยๆหลับตาลง




       แต่สงสัยจะงานเข้าซุปตาร์แล้วซิตั้งใจจะโทรไปหยอดเพื่อทำคะแนนแต่กลับโทรไปกวนให้ผู้จัดการของเค้า



โกรธแล้วทีนี่เค้าจะทำอย่างไรล่ะ จะทำอะไรแต่ละครั้งจะต้องดูอารมณ์ให้แน่ชัดเสียก่อนแล้วซิ

      วันนี้ทุกคนเห็นแต่รอยยิ้ม บางทีที่เห็นหน้าผู้จัดการคนใหม่ก็แอบมีเขินๆ สงสัยสิ่งๆหนึ่งที่เรียกว่า”ความรัก”จะ


เข้ามาทักนักร้องหนุ่มคนนี้เข้าแล้วซิส่วนทางด้านผู้จัดการคนนี้ก็ต้องหาคำตอบต่อไปว่าทำไมหัวใจถึงเต้นแรง


มากขนาดนั้น

 

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

 

Writer Talk

 

มาอัพอีกแล้วๆๆ ตอนที่ 4 แล้วนะ ตอนแรกตั้งใจว่าจะแต่งประมาณ 4-5ตอนจบ ไปๆมาๆยาวเลยทีเดียว 555

 

ขอบคุณที่อ่าน ที่เม้นนะคะ ขอบคุณมากจริงๆนะคะ

ปล.  ย้ำ !! SF เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาให้ศิลปินเสียหาย