Gunrit 38* SF

ลำดับตอนที่ #20 : SF Bodyguard

Bodyguard

 

         และแล้วเดอะดาวตัวพ่อของเมืองไทยก็มีคอนเสิร์ตเดี่ยวครั้งแรกในชีวิตที่จัดขึ้นตั้ง 2 รอบและก็ได้รับการ


ตอบรับจากบรรดาแฟนคลับอย่างล้นหลามและเหมือนเป็นการการันตีว่าเดอะดาวดวงนี้ได้โลดแล่นอยู่บนท้องฟ้า


ได้อย่างเต็มภาคภูมิ คอนเสิร์ตครั้งนี้จัดเต็มไปด้วยความสนุกสาน ความสุข ความประทับใจและส่วนหนึ่งของ


ความสุขก็มาจากบุคคลที่มาเป็นแขกรับเชิญไม่ว่าจะเป็น อาชรินทร์ ต้นตำรับแห่งเพลงลูกกรุง สน ยุกต์ พี่ชายที่


เจอกันเมื่อถ่ายเรือนแพ น้องเปา น้องสาวที่เหน่อเป็นธรรมชาติเพราะเกิดบ้านเดียวกัน มัดหมี่ แม่พลอยของคุณ


เปรมนภัทร   พี่โน่ พี่ชายจากบ้านเดอะดาวที่ภูมิใจในความสำเร็จของเค้าเสมอ และคนสุดท้าย ริท เพื่อนจากบ้าน


เดอะดาวที่เข้ากับเค้าได้ทุกเรื่อง สร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะได้เสมอถึงแม้เค้าจะป่วยแค่ไหนแต่ก็เต็มร้อยเสมอและ


ที่สำคัญเป็นกำลังใจสำคัญของเค้าอีกดวงเพราะตลอดที่อยู่หลังเวทีก็คอยมาให้กำลังใจกันเสมอ ถ้าไม่รวมกำลัง


ใจจากเพื่อนสนิทคนนี้แล้วก็ยังมีกำลังใจจากแฟนคลับ ครอบครัวอินทร์ใจเอื้อเสมอๆ

                  ถึงแม้ว่าคอนทั้ง 2 รอบอาจจะเล่นดำเนินการเหมือนเดิมทุกอย่างแต่ก็มีการเปลี่ยนนิดหน่อยของ 3


หนุ่มแห่งบ้านเดอะดาวที่หยิบเอาเรื่องราวในการทำงานที่ผ่านมาคืองานที่ไปเดินแบบแล้วเกิดเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้น


จนทำให้เดินแบบไปมีการ์ดคอยคุมไปตลอดและแถมเพื่อนสนิทยังจำลองเหตุการณ์ในวันนั้นให้ดูอีกด้วยก็สร้าง


รอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากบรรดาแฟนคลับได้ดังเลยทีเดียวและเมื่อความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของเดอะดาวดวงนี้


จบลงก็ได้มีงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ แรงกายทั้งหมดถึงแม้ตัวดาวเองจะป่วยก็ต้องมา


ซ้อมทุกครั้งแต่ไม่ว่าจะอย่างไรแล้วมันก็ผ่านพ้นไปด้วยความประทับใจที่ดาวดวงคงไม่มีวันลืมเอาถึงกลับกลั้น


น้ำตาเอาไว้ไม่อยู่และภายในงานก็มแต่ความสุข สนุกสนาน เฮฮากันอย่างเต็มที่แต่มีดาวอีกดวงที่ยังป่วยอยู่จนพี่


เออาร์คู่ใจต้องขอตัวพาไปเค้าพักผ่อนก่อน

“ริท พี่ว่าเรากลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่าเพราะ 2 วันนี้ริทยังไม่ได้พักผ่อนเลยนะ” เออาร์คู่ในเอ่ยขึ้น

“ก็ได้ครับเพราะริทเองก็รู้สึกไม่ค่อยจะดีด้วย” ริทเองก็รู้ตัวว่าเริ่มจะไม่ดีเช่นกัน

“งั้นขอตัวไปลาทุกคนก่อนนะครับ”ริทพูดจบก็เดินร่ำลาทุกคนภายในงานแต่พอร่ำลาทุกคนเสร็จสรรพจะไปลาเจ้า



ของคอนเสิร์ตซะหน่อยแต่ก็เห็นว่านั่งอยู่กับครอบครัว ไม่ใช่ว่าริทจะไม่กล้าเข้าไปแต่ไม่อยากเข้าไปขัดความสุข


ของลูกชายที่กำลังนั่งกอดแม่ อ้อนแม่ ต่างหากเพราะทุกครั้งที่กันอยู่กับครอบครัวเค้าจะมีความสุขมากและตัวเอง


ก็รู้ดีว่ากันไม่ค่อยได้เจอพ่อแม่จึงไม่เดินเข้าได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุขให้กับภาพตรงหน้า

“พี่โน่ ริทฝากลาคุณพ่อคุณแม่ของกันด้วยนะ ฝากบอกไอ้กันด้วยว่าริทกลับก่อน” โตโน่ที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากตรงนั้น


ริทเลยตัดสินใจมาฝากคำร่ำลา

“ได้ๆ งั้นเอ็งก็กลับไปพักผ่อนนะเดี๋ยวพี่จะบอกให้” โตโน่รับคำส่วนริทเองก็กลับคอนโดไปกับเออาร์คู่ใจ เมื่องาน


เลี้ยงจบลงครอบครัวของกันก็เดินทางกลับจังหวัดสุพรรณและทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านด้วยสีหน้าแห่งความ


สุข ส่วนกันน่ะหรอขอคุณอาไปนอนบ้านเพื่อนแต่ก็ไม่ยอมบอกว่าเพื่อนคนไหนแต่อ้างสาเหตุว่าอยากฉลองความ


สำเร็จกับเพื่อนต่อซึ่งคุณอาก็รู้ว่าคงไม่มีเรื่องเสียหายอะไรเพราะนิสัยของเพื่อนทุกคนคุณอารับรู้

“พี่โน่แล้วริทล่ะ” กันที่เดินมาหาพี่ชายที่ยืนยิ้มให้เค้าอยู่

“อ๋อ ริทมันกลับไปแล้วมันยังฝากลาพ่อแม่ของเอ็งอยู่เลย แล้วพ่อกับแม่ล่ะ” โตโน่บอกพร้อมกับเอ่ยถาม

“พ่อแม่กลับไปแล้ว” กันตอบ

“อ้าวพี่ยังไม่ได้ลาพ่อแม่เอ็งเลย”โตโน่บอก

“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมโทรบอกพ่อแม่กับแม่ให้แอง” กันบอก

“กัน พี่ดีใจกับเอ็งด้วยนะ วันนี้เอ็งสุดยอดมาก พี่ดีใจที่มีน้องชายอย่างเอ็ง” โตโน่ตบบ่าของน้องชายพร้อมกับพูด


ความรู้สึกมันออกมา

“ผมก็ต้องขอบคุณพี่ด้วยนะครับที่มาเป็นแขกรับเชิญให้กับผม ผมดีใจเหมือนกันครับที่มีพี่ชายอย่างพี่” กันพูดจบก็


เข้าไปกอดพี่ชายสุดที่รักคนนี้

“พี่โน่แล้วทำไมริทกลับก่อนแต่ไม่เห็นไปบอกกันเลยล่ะ” กันเอ่ยถามขณะที่นั่งรถตู้มาด้วยกัน

“มันเห็นว่าเอ็งอยู่กับพ่อแม่ไงเลยไม่ได้เข้าไปบอกน่ะ” โตโน่อธิบาย

“ทำไม ! น้อยใจมันหรอที่อยู่ไม่ถึงงานเลิกน่ะ”โตโน่เอ่ยถามระหว่างที่นั่งกลับไปยังตึก

“ป่าว แต่แค่อยากรู้เฉยๆแล้วอีกอย่างริทก็ยังไม่สายอยู่ด้วยกลับไปพักผ่อนน่ะดีแล้ว” กันอธิบาย

“แต่พี่ว่ามันคงจะไม่ได้พักผ่อนแล้วอ่ะดิ”โตโน่เอ่ยขึ้นมา

“ทำไม?” กันที่ไม่เข้าใจก็เอ่ยถาม

“ฮ่าๆๆ ก็เอ็งไปนอนกับมัน มันจะได้พักผ่อนมั้ย” โตโน่หัวเราะร่วนก่อนที่จะตอบคำถามน้องชาย

“ทะนุถนอมมันหน่อยนะ มันป่วยอยู่” โตโน่บอกก่อนที่จะยิ้มอย่างกวนๆ

“เฮ้ย! พี่โน่คิดอะไรอยู่เนี่ย” กันร้องถามอย่างตกใจ

“ก็คิดอย่างที่เอ็งคิดนั่นแหละ” พี่ชายคนดีตอบอย่างรู้ทัน

“แล้วถ้าผมไม่ได้คิดอย่างที่พี่คิดล่ะ”กันส่วนกลับ

“อย่าเลยไอ้น้อง เรามันเหมือนกันอย่างนี้จะไม่รู้ได้ไงว่าใครกำลังคิดอะไรอยู่” โตโน่หันไปตอบอย่างมั่นใจ

“ผมไม่คิดอย่างที่พี่คิดก็แล้วกัน” กันยืนยันคำพูดเดิม

“แต่ถ้าเป็นไปตามที่หัวใจมันเรียกร้องก็ไม่เหลือ” โตโน่พูดดักทางโดยที่กันนั่งเงียบ

“หึ หึ เอ็งไปที่นั่นทีไรไอ้เจ้าของห้องไม่เคยรอด” โตโน่หัวเราะในลำคอก่อนที่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับ


ยักคิ้วให้น้องชายคนนี้ของเค้าซึ่งตลอดระยะทางที่กำลังเดินทางนอกจากจะถกเถียงเรื่องนี้กันแล้วยังพูดคุยถึง


เรื่องราวต่างๆอีกมากมายและแล้วก็ถึงจุดหมายปลายทางของน้องชายสุดแสบ

“อย่าลืมนะเว้ย! เบาๆเดี๋ยวคนข้างห้องเค้าจะไม่ได้นอน” โตโน่พูดอย่างกวนๆ

“ได้เลยพี่ จะไม่ให้รบกวนคนอื่นแน่นอน ฮ่าๆๆ” กันหันกลับมาตอบอย่างกวนๆกลับไปเช่นกัน

“จัดไปตามที่หัวใจเรียกร้องนะเว้ย ฮ่าๆๆๆ” โตโน่ทิ้งทวนอย่างรู้ทัน

    ส่วนคนที่กลับมาพักผ่อนนานแล้วก็ยังนอนไม่หลับเหมือนกันไม่รู้ว่าเป็นอะไร นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงมา


สักพักใหญ่แล้วจนกระทั่งได้ยินเสียงคนมาเคาะประตู

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ใครมาเอาจนป่านนี้เนี่ย” ริทบ่นขึ้นมาก่อนที่จะเงยหน้ามองนาฬิกานี่ก็เกือบจะตี 1 เข้าไปแล้ว

“มาทำไมเนี่ย ไมไม่กลับบ้านไปพักผ่อน”ริทที่เปิดประตูแล้วเห็นที่มาหาคือกัน

“ก็กลับมาพักผ่อนแล้วไงเนี่ย”กันเถียงกลับไป

“แล้ววันนี้ไม่นอนกับพ่อแม่หรอ” ริทเอ่ยถามอีกครั้ง

“อ๋อๆวันนี้พ่อแม่กลับไปสุพรรณแล้ว” กันตอบ

“แล้วทำไมกลับมาก่อนไม่บอกกันเลยอ่ะ”กันถามกลับไปก่อนที่จะเดินตามเจ้าของห้องเข้าไปข้างใน

“ก็เห็นนั่งกอดแม่อยู่ นั่งอ้อนอะไรแม่อยู่เลยไม่อยากเข้าไปน่ะ” ริทตอบ

“อ้อนให้เตรียมสินสอดเก็บไว้ไปสู่ขอลูกสะใภ้คนนี้อยู่มั่ง” กันที่เดินตามหลังก็เข้าไปกอดคนนรักจากข้างหลังก่อน


ที่ตอบ

“ทะลึ่งอีกแระ” ริทตอบก่อนที่จะตีหน้าผากของกัน

“โอ๊ย ! เจ็บนะนี่” กันพูดจบก่อนที่จับที่หน้าผากของตัวเอง

“ก็อยากมาทะลึ่งเอง” ริทหันมาตอบ

“คิดถึง” กันพูดจบก็หอมแก้มริททันที

“เวอร์อีกแระ” ริทพูดเขินๆ

“แล้วนี่ไม่สบายทำไมยังไม่นอนอีก”กันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

“ก็มันนอนไม่หลับอ่ะ” ริทตอบกลับมา

“งั้นเดี๋ยวขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะมาร้องเพลงกล่อม” กันพูดจบก็บีบจมูกรั้นของคนตรงหน้า

“อื้อ” ริทอุทานในลำคอ ไม่นานนักคนตัวพ่อก็อาบน้ำแต่งเสร็จเรียบร้อยก็เห็นว่าริทยังนั่งพิงหัวเตียงไม่



ยอมนอนเสียที

“อ้าว!!! ไมไม่นอนล่ะ” กันเอ่ยถาม

“ก็ใครบอกว่าจะมาร้องเพลงกล่อมล่ะ”ริทตอบ

“โอเคๆ คนกล่อมมาแล้ว” กันเดินมานั่งที่เตียงก่อนที่ซุกขาตัวเองเข้าไปในผ้าห่มก่อนที่รั้งร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างเข้า


มากอดไว้

“อยากฟังเพลงอะไร”กันเอ่ยถาม

“กัน…. ริทดีใจด้วยนะสำหรับความสำเร็จของกันในวันนี้ ดีใจที่ตัวเองได้เป็นส่วนหนึ่งในนั้น กันคงมีความสุขกับ



มันมากๆเลยใช่มั้ย เก็บมันเอาไว้ในใจเลยนะ “ริทเอ่ยขึ้นแทนที่จะตอบคำถามของกัน

“กันเองจะเก็บมันเอาไว้ในใจตลอดไป”กันตอบก่อนที่จะเอ่ยถามอีกครั้งและกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

 “นึกถึงวันที่เดินแบบวันนั้นแล้วก็ใจเสียเนอะไม่คิดว่าจะเกิดอะไรแบบนั้นสงสัยจะเป็นเพราะความฮอตของพวกเรา



เนอะ” ริทรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะรู้สึกว่าอยากอยู่กับกันก่อน อยากคุยกบกันก่อน ไม่อยากนอนเพราะเค้ารู้ดีว่าถ้ากัน



ร้องเพลงกล่อมเค้าเมื่อไรเค้าต้องหลับแน่นอนและรู้ดีว่าวันพรุ่งนี้เป็นต้นไปกันเองก็งานจะยุ่งไม่มีเวลามาอยู่อย่าง



นี้แน่นอน ใจจริงตัวเค้าเองก็ดีใจไม่น้อยที่กันมาหาที่นี่เพราะก็ตั้งใจว่าจะโทรไปหาก่อนนอนอยู่แล้วแต่

 “กัน….วันการ์ดริทคนนี้เป็นไงบ้างแล้วริทเป็นการ์ดให้กันได้มั้ยเพราะตอนนี้กันเป็นซุปเปอร์สตาร์แล้วนะ พอจะคุ้ม


ครองได้มั้ย” ริทเอ่ยถาม

“ไม่ได้หรอกเพราะการ์ดคนนี้คุ้มครองกันได้นิดเดียวเอง”กันที่พูดจบก็รั้งร่างของริทมานั่งหว่างขาก่อนที่จะค่อยๆ


กอดริททั้งตัวเอาไว้ในอ้อมกอดของเค้า

“มันต้องกอดอย่างนี้ถึงจะคุ้มครองกันได้” กันตอบกลับไปโดยที่ริทเองเปลี่ยนมานอนตะแคงแล้วกอดกันเอาไว้


แทน

เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต

ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา และรอคอยเธอมาแสนนาน

และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง ที่เติมเต็มหัวใจ


จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ

หากว่าเธอนั้นคือความรัก ก็เป็นรักที่ดีจนไม่มีคำบรรยาย

ฉันโชคดีเหลือเกินที่มีเธอเดินข้างกาย ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย

 

จู่ๆกันก็ร้องเพลงนี้ขึ้นมาพร้อมกับกอดริทไว้แน่นซึ่งในระหว่างไปร้องก็โยกตัวไปกลายๆกับกล่อมคนในอ้อมกอดให้


หลับบ้าง จูบที่ไหล่ของริทก่อนที่ย้ายมาจูบที่ขมับบ้างตามประสาของคนรักและเมื่อกันร้องเพลงอยู่นั่นก็ถูกคนใน


อ้อมกอดที่เงยหน้ามาบรรจงจูบทันที

“ริทโชคดีมากว่าที่ได้รักกัน” ริทเอ่ยขึ้นมาและเมื่อพูดจบก็กลับไปนอนในท่าเดิม

“เอาเป็นว่าเราต่างคนต่างโชคดีที่มีกันและกันดีกว่าเนอะ”กันพูดจบก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม

“แต่ตอนนี้นอนได้แล้วนะดึกแล้ว การ์ดคนนี้ของกันป่วยอยู่เดี๋ยวจะเป็นหนักกว่านี้” กันบอกก่อนที่จะจูบไปที่หน้า


ผากของริทและค่อยๆผลักตัวของริทให้นอนลง

“ริทขอนอนอย่างนี้ได้มั้ย”ริทที่เห็นว่ากันกำลังจะให้เค้านอนจึงท้วงขึ้นก่อนที่ซบไปที่อกแกร่งแล้วกอดกันเอาไว้

“ตามใจ”กันตอบและค่อยเปลี่ยนจากท่านั่งมานอนแล้วกอดริทเอาไว้

“มีความสุขจังเลย เพลงทุกเพลงบนเวทีร้องออกมาอย่างเต็มที่ แสดงทุกสิ่งอย่างเต็มใจ มีความสุขมากจริงๆ”กันที่


นอนกอดริทอยู่ก็เอ่ยขึ้น

“รวมถึงเพลงเฮ้อด้วยใช่มั้ย” ริทเอ่ยถามอย่างเสียงขุ่นๆ

“มันแน่นอนอยู่แล้ว”กันตอบออกไปอย่างไม่คิดอะไรมาก

“เยอะ!” ริทพูดต่อว่าเป็นนัยๆก่อนที่เปลี่ยนไปหนุนหมอนแทน

“อะไร อย่าบอกนะว่าหึง” กันถามกลับไปพร้อมกับมองคนตรงหน้าที่กำลังงอนๆ ก็อดยิ้มไม่ได้เพราะความน่ารักของ


ริทนั่นเอง

“ป่าว..ริทง่วงแล้วน่ะ”ริทตอบแต่ก็ไม่เห็นจะหันหน้ามามองเลยซักนิด

“ไหนบอกว่าจะนอนอย่างนั้นไง” กันเอ่ยถามเพราะเมื่อกี้ริทยังขอนอนบนอกแกร่งอยู่เลย

“ไม่นอนแล้วเมื่อย” ริทตอบมาก่อนที่จะเงียบ

“มันเป็นงานนะครับอย่าคิดมากเลยนะ” กันอธิบายพร้อมเข้าไปรั้งร่างริทมากอด

“หันมาคุยให้รู้เรื่อง”กันพลิกร่างของริทให้หันมาหาเค้า

“เข้าใจกันนะครับ”กันเอ่ยถาม

“แต่บางทีมันก็เยอะเกิน”ริทพูดเบาๆ

“ฮ่าๆๆ แล้วถ้าไม่อยากเยอะเกินไปต้องทำกับริทใช่ป่ะ” กันหัวเราะร่วนก่อนที่ถาม

“ทำไร ไอ้บ้า” ริทที่รู้สึกว่าเขินๆก็ต่อว่าอย่างอายๆ

“อย่างนี้ไง”กันยื่นหน้าเข้าไปจูบอย่างแผ่วเบาก่อนที่ถอนริมฝีปากออกแล้วนอนมองหน้าริทด้วยความรัก

“รักนะ” ริทเอ่ยก่อนที่เงยหน้าไปแตะริมฝีปากตัวเองอย่างแผ่วเบาไปบนริมฝีหนาของกัน

“รักเหมือนกันครับ” กันเองที่ตอบกลับไปด้วยความรักก็แตะริมฝีปากตัวเองกลับไปอย่างแผ่วเบาและหยุดริมฝีปาก


ไว้อยู่ตรงนั้นสักพักก่อนที่จะบรรจงจูบไปอย่างทะนุถนอมและแปรเปลี่ยนไปเป็นจูบด้วยความรัก ความคิดถึงที่โหย


หาเหมือนจะอ้อยอิ่งกับการจูบอยู่สักพัก และเมื่อมองหน้ากันและกันก็พบสายตาที่แววของความสุขมันสว่างออกมา


อย่างโดดเด่นเหมือนก่อนจะคิดติตรองเพื่อลองถามหัวใจของกันและกันว่าต้องการอะไรและเมื่อรู้คำตอบของหัวใจ


คนตัวพ่อก็อดแกล้งคนในอ้อมกอดไม่ได้

“คืนนี้เค้าไม่อยากรังแกคนป่วยนะครับ”กันเอ่ยออกไป

“คืนนี้ก็ไม่อยากให้คนที่เพิ่งหายป่วยกลับมาป่วยเหมือนกัน”ริทเถียงกลับไป

“ดึกแล้วนอนเถอะเริ่มง่วงแล้ว………..อื้ออออออ”ยังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกอีกคนปิดปากด้วยจูบทันทีเมื่อความต้อง


การของหัวใจทั้งคู่เรียกร้องอะไรก็คงต้องตอบสนองหัวใจโดยที่มีร่างกายสอดคล้องไปด้วยท่วงท่าทำนองของ


ความรักและเพลงที่จะร้องเพื่อกล่อมคนป่วยก็คงเป็นเพลงภาษารักที่บอกทางกายเสียแล้วกระมั่ง    

.........................................................................................................................................................


Writer Talk


กลับมาแล้วๆๆ SF ตอนนี้แต่งหลังจากคอนเดี่ยวของกันเนอะ เพ้อดีเลย์มากมายอ่ะ (เพิ่งสอบเสร็จ) เลยเพิ่งอัพน่ะ

แต่งไปแต่งมารู้สึกว่ามันยังค้างๆ ไม่สุดในความรู้สึกอย่างไรไม่รู้ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าอ่านแล้วดูค้างๆ


อย่างบอกไม่ถูก  คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนนะคะ  ^^