คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : SF ขอ...
ขอ..
11/09/2011
นานแล้วเหมือนกันที่ทั้ง 3 คนไม่ได้รวมตัวกันอย่างนี้เลยแต่เมื่อคนตัวพ่อแห่งเวทีเดอะดาวมีคอนเสริต์
ใหญ่ก็ได้มารวมตัวกันอีกครั้ง การซ้อมคอนผ่านไปอย่างสนุกสนานเพราะทั้ง 3 คนนี้ก็รู้ทิศทางมุขของแต่ละคนได้
ก็เลยดักทาง ตัดมุขกันไปอย่างมีความสุขเมื่อวันที่ 8 เพราะพี่ชายคนโตทวิตบอกบรรดาแฟนคลับแก๊งอสรพิษและ
เมื่อวานที่ผ่านมาก็มีคอนคู่ระหว่างพี่ชายของเค้าและเพื่อนคนนี้ของเค้า เพื่อนที่พิเศษกว่าคนอื่น (จริงมั้ยนี่?) วันนี้
พี่ชายและเพื่อนสนิทของเค้าก็เดินทางกลับมากรุงเทพเรียบร้อยแล้ว ส่วนตัวพ่อก็ซ้อมคอน ซ้อมละครเวทีเมื่อ
ซ้อมเสร็จก็หาโอกาสไปหาเพื่อนสนิทที่คิดถึงทันที
“ริท...อยู่ที่คอนโดป่าว” เสียงที่กรอกลงไปยังปลายสาย
“อยู่! กะว่าจะนอนแล้วมีอะไร” ริทถามกลับไป
“ป่าวหรอกแค่โทรมาถามว่าทำไรแค่นั้นเอง จะนอนก็นอนเถอะ รีบนอนเลยนะ แค่นี้แหละ” กันพูดไปยังปลาย
สายอย่างฝืนๆเพราะที่จริงกำลังจะไปหาแต่พอใครอีกคนตอบมาอย่างนี้ก็จิตตกเหมือนกัน
“อยู่ไหนเนี่ยถ้าจะมาหาก็มานะ จะรอ” ริทพูดก่อนที่จะวางสายเพราะเหมือนรู้ว่าคนตัวพ่อกำลังจะนอยด์ กำลังจิต
ตก
“จะนอนก็นอนเถอะ ไม่อยากรบกวน” กันตอบแทรกไปทันที
“คิดถึง” ริทพูดออกมา
“คิดถึงเหมือนกัน”กันตอบ
“ฟร์อมอ่ะไม่ต้องเยอะก็ได้ อยากจะมาก็มา จะรอนะ” ริทพูดจบก็วางสายเพราะฟังจากน้ำเสียงแล้วคำว่า”คิดถึง”
มันรู้สึกว่าคนตัวพ่อคิดถึงเค้าจริงๆและเหมือนริทจะชนะตัวพ่อเพราะที่บอกว่า”คิดถึง” ก็คิดถึงจริงและจับโกหกตัว
พ่อคนฟร์อมเยอะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียเคาะประตูดังขึ้นริทรู้ทันทีว่าคนตัวพ่อมาถึง
“คิดถึง” คำแรกที่เอ่ยหลังจากที่เห็นหน้าริทพร้อมกับรอยยิ้ม ตั้งแต่ที่ริทให้มาหาก็รีบมาหาทันทีเพราะใจก็อยากเจอ
หน้าคนๆนี้อยู่แล้ว
“คิดถึงที่สุด” เมื่อก้าวเข้าห้องมาก็กอดคนตัวยุ่งทันทีพร้อมกับพูดคำเดิมๆ
“ก็รู้ไงถึงรอ” ริทพูดขึ้น
“ห๊ะ หมายความว่าไง” กันสงสัย
“ก็ตอนบอกว่าจะนอนแล้ว เสียงที่ตอบกลับมานี่บ่งบอกเลยว่านอยด์” ริทพูดดักคออย่างรู้ทัน
“ใครนอยด์ ไม่มีซะหน่อย” กันถอนอ้อมกอดก่อนจะกอดอกพูดแก้ตัวอย่างแถๆ
“นั่นรู้ทันอีกนะไอ้ตัวยุ่ง” ตัวพ่อแอบคิดในใจ
“ไม่ได้นอยด์จริงจริ๊ง” ตัวพ่อเสียงสูงปรี๊ดทันที
แป๊ะ!
“หรอออ” คนตัวยุ่งลากเสียงยาวพร้อมกับตีหน้าผากตัวพ่อไปทีนึงพร้อมกับยืนหันหน้ามองคนโกหก
“จริงๆนะไม่ได้นอยด์ซักหน่อย” กันพูดจบก็คว้าเอวคนตรงหน้าเข้าไปกอดซึ่งทำให้ทั้งคู่อยู่ห่างไม่ถึง3เซนฯ
“อย่ามาโกหกหน่อยเลย” ริทพูดออกไปอย่างคนรู้ทันและแกะมือของกันที่กอดไว้
“ยอมรับก็ได้ครับ”กันพูดแทรกก่อนจะดึงร่างของริทเข้าจนปลายจมูกสัมผัสกัน
“คิดถึงมาก อยากมาหา พอริทบอกว่าจะนอนก็เลยน้อยใจเฉยๆ”กันยอมรับแต่โดยดีพร้อมกับใช้หน้าผากของ
ตนแตะหน้าผากของริท
“ ก็อยู่ตรงนี้แล้วไง” ริทพูดพร้อมทั้งเขยิบตัวเข้าไปเพื่อกอดตอบ
“รัก” กันพูดจบก็บรรจงประกบริมฝีปากลงอย่างนุ่มนวลเว้นระยะเวลาสักพักเพื่อให้ใครอีกคนตอบกลับ
“อื้อ..” ริทผละตัวเองออกเพราะหัวใจเริ่มจะหยุดเต้นเพราะคนตัวพ่อที่เริ่มจะกดริมฝีปากลงเรื่อยๆจนตัวเองแทบจะ
ยืนไม่ไหว
“พอได้แล้ว” ริทเอ่ยขึ้นพร้อมกับดันร่างของกันออกเล็กน้อย
“วันนี้จะมาหาเฉยๆหรือว่าจะนอนค้าง” ริทเอ่ยถาม
“ไม่ได้มาหาเฉยซะหน่อยเมื่อกี้ก็... โอ๊ย!” ยังไม่ทันตัวพ่อจะพูดจบก็เจอฝ่ามือเล็กๆที่บางครั้งก็ไม่เล็กเลยโดย
เฉพาะตอนฟาดลงไปตรงท่อนแขนของกัน
“อย่ามาเยอะ!” ริทดุเหวี่ยงๆ
“ถ้าบอกว่าจะนอนค้างแล้วเจ้าของห้องจะนอนหรือเปล่าล่ะ” กันเอ่ยถาม
“ก็นอนไปดิทำยังกลับว่าไม่เคยค้างนั่นแหละ”ริทพูดจบก็เดินเข้าห้องนอนไปโดยที่มีกันเดินตาม
“อ้าว..ไปอาบน้ำก่อนเลย”ริทที่เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาก็เห็นเดอะดาวคนตัวพ่อนอนหลับตาอยู่บนเตียง
“แค่พักสายตาเฉยๆครับที่รัก” กันบอก
“ห๊ะ! ลุกขึ้น..ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวก็เผลอหลับ” ริทแอบตกใจเล็กน้อยที่กันเรียกเค้าอย่างนี้แต่ก็แอบเขินๆจึง
พูดกลบเกลื่อนและก็ออกแรงดึงตัวพ่อที่นอนอยู่ให้ลุกขึ้น
“ไมมันหนักอย่างนี้เนี่ย ลุกขึ้นดิกัน” ริทที่ออกแรงดึงร่างของตัวพ่อให้ลุกขึ้นเริ่มจะหมดแรงเพราะถูกคนตัวพ่อ
แกล้งไม่ลุกขึ้นแต่โดยดีถึงกับออกปากบ่น
“ตามใจอยากนอนก็นอนไป”ริทพูดจบก็เดินหนีออกไปนอกห้องทิ้งให้คนตัวพ่อนอนเงียบอยู่คนเดียวแต่พอความ
เงียบปกคลุมคนตัวพ่อก็อดคิดไม่ได้ว่าเมื่อริทกลับไปแล้วชีวิตเค้าจะเปลี่ยนไปไหม ริทจะเปลี่ยนไหม
รักริทนะครับ คิดถึงที่สุด
รักกันนะ คิดถึงว่ะ
ประโยคเล็กๆประโยคสั้นๆถึงแม้จะไม่ได้เจอหน้ากันแต่เมื่อโทรหากันก็จะได้บอกและได้ยินเสมอและคำบางคำว่า
เรียกบ้างไม่เรียกบ้าง “ที่รัก” ก็ยังจะเรียกได้อยู่หรือเปล่า
ถ้าริทไม่อยู่แล้ว เราจะเป็นยังไง ใครจะทำให้เรานอยด์และยิ้มในเวลาเดียวกันได้อย่างนี้ ใครจะหาเรื่องที่ไม่เป็น
เรื่องมาทะเลาะกับเรา ใครจะน้อยใจบ่อยๆแล้วให้เราง้อ แล้วใครจะโทรมาหาเราทันทีเมื่อเราคิดถึง
คนตัวพ่อก็แอบที่จะคิดไม่ได้
“กันหลับหรอ...ยังไม่ไปอาบน้ำอีกหรอเนี่ย” ริทที่ออกไปข้างนอกสักพักแล้วเดินเข้ามาดูกันที่นอนอยู่ในห้อง
“ไม่ได้หลับ” กันตอบก่อนที่จะลุกขึ้นมานั่งปลายเตียง
“ไปอาบน้ำได้แล้ว ดึกแล้วนะ” ริทเดินเข้ามาพร้อมกับเอ่ยขึ้น
“กัน..เป็นอะไรหรือเปล่า” ริทแอบสงสัยเมื่อกันดึงตัวของเค้าไปนั่งตักพร้อมกับกอดไว้แน่น
“รักริทนะ” กันบอกก่อนที่กระชับอ้อมกอดจนแก้มแนบแก้ม
“รักเหมือนกันครับ”ริทตอบกลับไป
“ดึกแล้วนะ อาบน้ำได้แล้วและจะได้พักผ่อน” ริทจับมือของกันที่กอดเค้าเอาไว้แล้วเอ่ยบอกแต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะ
เมื่อรู้สึกว่าแก้มข้างที่ถูกแก้มของกันแนบอยู่เปียกชื้น
“กัน..เป็นอะไร”ริทหันไปถามพร้อมกับเห็นว่ากันกำลังร้องไห้
“ร้องไห้ทำไมครับ กัน..เป็นอะไรบอกริทได้ไหม” ริทรีบเอยถามทันที
“กันไม่อยากให้ริทกลับไปเลย ทำไมมันเร็วอย่างนี้อ่ะ” พูดเอ่ย
“กัน ริทยังไม่ได้กลับไปเรียนนะแค่กลับไปทบทวนบทเรียนแต่ก็ไปๆมาๆกรุงเทพนี่แหละ”ริทอธิบายเพราะพอจะรู้
ว่ากันหมายถึงอะไรเพราะเค้าต้องกลับไปทบทวนบทเรียนวันที่ 10 ตุลานี้แล้ว
“ไม่ไปได้ไหม” กันเอ่ยขึ้น
“แต่ก่อนกันยังยังเข้าใจริทอยู่เลยนี่ ทำไมวันนี้ไม่เข้าใจริทแล้วหรอ” ริทเอ่ยาถามสงสัย
“กันรู้ว่ากันเห็นแก่ตัวแต่กันกลัว กลัวจะไม่เหมือนเดิม กลัวว่าเราจะไม่ได้รักกันอย่างวันนี้แล้ว”กันตอบ
“กัน..ถ้าความรักของเรามันทำให้กันกลายเป็นคนอ่อนแอขนาดนี้ กลายเป็นคนขี้กลัวขนาดนี้ ริทก็ไม่อยากให้กัน
รักริทอีกแล้วนะ” ริทพูดออกไปเพราะตกใจไม่น้อยว่าเพราะตัวเองหรือเปล่าที่ทำให้กันเป็นขนาดนี้
“ริท!” กันพูดอย่างตกใจ
“อย่าทำอย่างนี้อีกนะ อีกอย่างตอนนี้ริทยังไม่ได้ไปไหนซะหน่อยแล้วจะมาพูดอย่างนี้ทำไม” ริทอธิบาย
“กันขอโทษ” กันเอ่ยขอโทษพร้อมกับกอดริทให้แน่นกว่าเดิม
“จำไว้นะ ถ้ายังไม่มีใครคนไหนขอหัวใจของตัวเองคืนก็แสดงว่าเรายังรักกันเหมือนเดิม หัวใจของเราจะยังเป็นของ
กันและกันตลอดไป” ริทเอ่ยขึ้น
“สัญญาแล้วนะ ห้ามผิดสัญญานะ” กันเอ่ยถามก่อนที่จะขโมยหอมแก้มตัวยุ่ง
“ริทน่ะ ไม่ผิดสัญญาหรอกแต่กลัวใครบางคนจะมาขอหัวใจคืนก่อนก็เท่านั้น”ริทพูดก่อนที่จะหันไปจ้องหน้ากัน
อย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมตีไปหน้าผากกันอีกครั้ง
“เดี๋ยวนี้เหวี่ยงบ่อยนะเนี่ย”กันเอ่ยขึ้น
“ก็ไหนบอกว่า เหวี่ยงก็รัก ริทก็เลยเหวี่ยงบ่อยๆไง” ริทพูดไปยิ้มไป
“โอ๊ะ เล่นอย่างนี้เลยหรอเนี่ย” กันพูดจบก็จี้เอวริททันที
“ไม่เล่นนะเว้ย เฮ้ยไม่เอา ” ริทดิ้นขลุกในอ้อมกอดเล่นไปเล่นมาริทหนีขึ้นบนเตียง
“ไอ้กัน..ไม่เล่นแล้ว ไม่เหวี่ยงแล้วก็ได้”ริทพูดจบก็วิ่งบนที่นอนเพื่อหนีคนตัวพ่อที่ยังไม่หยุดแกล้งเค้า
“ขอโทษษษษษ” ริทพูดพร้อมกับวิ่งหนี
“มานี่เลย ...ไม่ ! ไม่ให้อภัย” กันกระโดดขึ้นบนที่นอนได้ก็วิ่งไล่ด้วยความที่เป็นที่นอนจึงมีแรงย้วบทำให้ริทเผลอ
ล้ม
“สม! มานี่เลย” กันพูดจบก็คว้าตัวริทมาทันทีแต่ตัวเองก็ไม่ได้พยุงตัวเองทำให้ล้มทับริท
“โอ๊ย ! ” แรงที่กันล้มลงมาทำให้ริทจุกเล็กน้อย ภาพตอนนี้ร่างของทั้งคู่นอนทับกันอยู่บนที่นอนโดยทีใบหน้าของ
ทั้งคู่อยูไม่ห่างกันเลย
“ริท” กันเอ่ยเรียก
“ห๊ะ ว่าไง” ริทถาม
“กัน..ขอนะ .......เฮ้ย ไม่! อย่ามาบ้าให้มากนะ” กันยังไม่ทันจะพูดจบริทก็แทรกขึ้นทันที
“อะไรริท ริทรู้หรอว่ากันจะขออะไร” กันถามริทอย่างขำๆ
“ก็...แล้วจะขอให้อะไรเล่า” ริทที่จะตอบแต่พอคิดอีกทีก็เหมือนจะรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด หน้าแตกอย่างที่หมอไม่รับ
เย็บเลยแหละจะเปลี่ยนประเด็นเป็นถามกันกลับไป
“นั่น! ริททะลึ่งนี่หว่า โห้ ริทเป็นคนอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ไม่ปลอดภัยแล้วเรา” กันแกล้งริทพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง
“อะไร! ใครมันจะไปรู้เล่าอยู่ก็มาขออะไรก็ไม่รู้ตรงนี้ล่ะ เป็นใครเค้าก็คิดทั้งนั้นแหละ”ริทตอบไปอย่างเขินนั่งก้ม
หน้างุดข้างหลังกัน
“งั้น แสดงว่าริทคิดอ่ะดิ!” กันหันควับมาถามริททันที
“แล้วเวลาที่มึงมานอนที่นี้กูเคยรอดบ้างไหมล่ะ” ริทเขินจึงพูดกูมึงกลบเกลื่อนแต่หน้าแดงเป็นลุกตำลึงสุกพลาง
คิดถึงวันก่อนๆก็อดที่จะหน้าร้อนไม่ได้
“งั้นแสดงว่ากันผิดหรอเนี่ย” กันพูดจบก็นอนหนุนตักริท
“ก็มันจริงนี่หว่า เวลาที่มึงมาที่นี่ถ้ามึงไม่คิดเรื่องพรรค์นั้นก็ผิดปกติแล้ว”ริทเถียงกลับไป
“แต่ก็ชอบไม่ใช่หรอไม่เห็นปฎิเสธสักครั้ง” กันยิ่งพูดยิ่งทำให้ริทเขิน
“พอเลย เห็นไหมพูดยังไม่ทันขาดคำเลย” ริทพูดไปปก็ฟาดไปที่ไหล่กันอีกที
“แต่มันก็ดีกว่าไปขอกับคนอื่นนะ เอ๊ะ หรือว่าอยากให้ไปขอกับคนอื่น” กันพูดไปทำหน้าพลางคิดไป
“ก็ลองดูดิ !” ริทพูดจบก็ทำท่าจะตีกันอีกครั้ง
“พอแล้วๆเจ็บ” กันที่คว้ามือริทไว้ทันก็พูดขึ้น
“กันไม่มีวันไปขอกับใครได้หรอก มีของดีอยู่กับตัวจะปล่อยไปก็โง่สิคร้าบ” กันพูดจบก็ประทับรอยจูบไปบนมือของ
ริทที่กุมไว้
“แล้วตกลงจะขออะไร” ริทเอ่ยถาม
“กันจะขอ...ขอให้ริทเป็นอย่างนี้เหมือนเดิม อย่าเปลี่ยนไป อย่าเอาหัวใจของกันมาคืน อย่าขอหัวใจของตัวเองคืน
ไปด้วย ขอให้ริทอย่าลืมคนๆนี้ว่าคนๆนี้มันรักริทมากแค่ไหน”กันพูดไปมองหน้าริทไป
“ครับ แล้วสิ่งที่กันขอจากริท กันก็ต้องทำให้ได้ด้วยนะ”ริทพูดจบก็จิ้มนิ้วลงไปที่ปลายจมูกของกันเบาๆ
“ขออีกอย่างได้ป่ะ” กันถาม
“อะไรอีกล่ะ” ริทถามกลับ
“อย่าไปน่ารักอย่างนี้กับใครเค้านะ”กันพูดไปก็บีมจมูกของริทอย่างหมันเขี้ยว
“โอ๊ยยย เจ็บนะนี่” ริทพูดจบก็จับจมูกตัวเองอย่างหวงแหน
“ถ้าขอครบทุกอย่างแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้วครับ ลุกไปอาบน้ำเร็ว!” ริทพูดจบก็ดันศรีษะของกันที่นอนหนุนตักของ
เค้าอยู่ให้ลุกขึ้น
“ริท!” กันที่นั่งอยู่ปลายเตียงเอ่ยเรียก
“ห๊ะ...อื้อ” ยังไม่ทันจะขานรับก็ถูกริมฝีปากหนาบรรจงมอบความหวานทันที นานเท่าไรมาสามารถนับได้ที่ทั้งคู่
ยินดีให้กันและกันแลกความหวานซึ่งกันและกัน
“โอ๊ะ!” ริทอุทานออกมาเมื่อกันแกล้งโดยกัดริมผีปากบางเบาๆ
“วันนี้กันไม่ได้ค้างที่นี่นะครับ เดี๋ยวคุณอามารับแล้ว” กันบอกเมื่อถอนริมฝีปากออก
“คิดถึงเลยมาหาน่ะ อยากเจอ อยากพูดคุย” กันพูดจบก็หอมแก้มริทอีกครั้ง
“กลับก่อนนะครับ รักริทนะ” กันบอกก่อนที่จะลุกจากปลายเตียงเดินตรงไปยังประตูห้องนอน
“แต่ริทรักมากกว่า” ริทที่นั่งอยู่เฉยๆบนเตียงพูดขึ้นทำให้กันต้องหยุดเดินแล้วหันมามอง
“ Good Night นะครับ กลับบ้านดีๆนะ” ริทพูดจบก็ทำท่าล้มตัวลงนอน
“ฝันดีนะครับ”กันที่เดินมาอยู่ด้านข้างก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับจูบหน้าผากมนของริทดวงตาของริทหลับลงเพื่อรับความ
รักอย่างเต็มที่
“ริทสงสัยตั้งนานแล้วแหละทำไมวันนี้ถึงไม่ยอมอาบน้ำซักที” ริทเอ่ยขึ้นเมิ่อลืมตามองคนรัก
“ไม่โกรธกันนะ ที่วันนี้ไม่ได้มานอนนี่” กันพูดไปลูบหัวริทไป
“ไม่โกรธครับ” ริทพูดจบก็ยิ้มให้
“งั้นไปแล้วนะครับ” กันพูดจบก็ยิ้มให้ด้วยความรัก
“ล๊อคห้องให้เค้าเลยนะ” ริทตะโกนบอก
“ไม่บอกก็จะล๊อคให้อยู่แล้วเดี๋ยวมีคนมาขโมย” กันตอบอย่างขำๆพร้อมกับเดินออกไปปล่อยให้ใครอีกคนนอนยิ้ม
อย่างมีความสุข
ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยได้เจอกันซักเท่าไรแต่เวลาเจอกันก็จะมีอะไรเล็กๆน้อยๆแต่งแต้มให้หัวใจของคนทั้งคู่ได้สด
ใส ได้มีชีวิตชีวาขึ้นอยู่เสมอๆ แค่สิ่งเหล่านี้ก็ทำให้คนทั้งคู่มีแรงใจทำงานต่อไปอีกทุกวัน
*****************************************************************************************************************************
Writer Talk
เอามาลงให้อ่านอีกตอนแล้วเน้อ^^ อาจจะเหมือนๆเดิมที่เคยแต่งมาอาจจะยังไม่มีอะไรแปลกใหม่เพราะตอนนี้
เค้ามีฟิลในการแต่งอย่างนี้จริงๆอ่ะคร้าบ ขอโทษด้วยนะคร้าบ
SF ตอนนี้เป็นวันที่หลังจากคอนของพี่โน่กับริทที่ขอนแก่น อาจจะดูงงๆ เนอะ อิอิ มันเกิดมาจากจินตนาการเท่า
นั้นนะคะ หวังว่าทุกคนคงชอบตอนนี้นะคะ แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ ขอบคุณค่ะ
ปล.บางมุมดูเหมือนริทกันเนอะ เอิ๊กๆๆ
ความคิดเห็น