จะตามเธอกับมา (I miss you to)

ผมชื่อเคนอายุ25สูงร้อย192ผมเป็นคนหน้าตาดี ผิวขาวออกคล่ำๆหน่อยเพราะผมชอบเล่นกี้ฬา หน้าผมออกคมๆหน่อยคิ้วหน้ากำลังดีปากเรียวหยักได้รูปสวยเข้ากับจมูกโด่งเป็นสันอย่างสวยงาม สูงขาวหล่อรวยอย่างผมก็โดนผู้หญิงทิ้งเหมือนกันนะครับผม. ผมจะเล่าให้ฟังเรื่องเมื่อสองปีก่อน "แนนอย่าทิ้งเราไปได้ไหม". "แนนขอโทษ" "ไหนบอกว่าเรารักกันเราจะไม่ทิ้งกันไง" "แต่แนนไม่ได้เคนแล้ว. แนนรักนิวเคนเขาใจที่แนนพูดไหม" "..." "แนนขอโทษ" "..." "เราเลิกกันเถอะเคน" ผมรักเเนนมากเขาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมคิดจะจริงจังด้วย. แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่ผมคิด เขามีคนอื่น. ผมเสียใจมากผมพยายามตัดใจจากเขา จนกะทั่งผมมาเจอกับเพื่อนของน้องชายสุดที่รัก เขาชื่อต้องยิ้ม เขาเป็นผู้ชายน่ารักน่าถนุถนอม ตัวเล็กๆแก้มขาวอมชมพูดวงตากรมโตสีน้ำตาลอ่อนเขาสูงน้อยกว่าผมตั้ง17ซม. เขาเป็นคนช่างพูดกับคนที่สนิตเท่านั้น แล้วมีอยู่วันหนึ่งเขามาสารภาพรักกับผม ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากผมก็ตอบเขาไปว่างั้นเรามาคบกันมั้ยหล่ะ. หลังจากวันนั้นเราก็ตกลงคบกัน เขาเป็นเด็กน่ารักมากเลยไม่ค่อยเอาแต่ใจขี้เกลงใจ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข จนผมคิดว่าผมลืมแนนได้แล้ว วันคบรอบห้าเดือนของผมกับน้องเขาก็กลับมา มาทำทุกอย่างเหมือนเดิมและเขาขอผมคืนดี และเป็นผมเองนี้แหละที่โง่คิดว่ายังรักเขาอยู่เลย ตอบตกลงแล้วก็ไปบอกเลิกน้อง แล้วเป็นไงหล่ะเจ็บสิครับตอนเห็นน้ำตาของน้องยิ่งทำให้ผมเจ็บ. แต่จะทำไงได้ในเมื่อผมคิดว่าผมรักแนน. แต่มันไม่ใช้เลยกับแนนแค่ความผูกพันเท่านั้นเอง. แต่ต้องยิ้มคือความรักที่แท้จริง หลังจากกับมาคบกับแนนอีกครั้งว่าผมไม่ได้รักเขาผมรักต้องยิ้ม. ผมเลยบอกเลิกแนนหลังจากนั้นเขาก็ไปอยู่เมกาเป็นการทาวอน ผมต้องการให้น้องกลับมาผมจะทำไงดีเพื่อให้ต้องยิ้มกลับมา. ทุกคนคงคิดว่าผมเลวใช้ผมเลวผมยอมรับแต่ผมจะทำทุกวิถีทางให้น้องกลับมาให้ได้