fic reborn ความรู้สึกของฉันความรู้สึกของเทอ

ลำดับตอนที่ #8 : รอยยิ้มสุดท้าย

กรี๊ดดดดดดดด
มัคนมาเม้นแล้วดีใจมากเลย
ขอบคุณคนที่เม้นทั้งหลาย
ไว้ว่างหรือคอมเม้นมากกว่าเราจะตอบคอมเม้นให้ล่ะกัน

.........................................................................................................................................................................................................

"ซือคุง ฉันไปแล้วนะ"เคียวโกะกำลังลาสึนะโดยไม่รู้เลยว่า
"คับ^-^"จะได้เห็นรอยยิ้มนี้เป็นครั้งสุดท้าย
"คุณสึนะ ฮารุไปแล้วนะค่ะ"
"อืม"
ไปแล้วนะค่ะบอส"สองสาวหน้าใหม่อำลาบอสของตน
"ไปแล้วนะค่ะพี่สึนะ"
"แล้วพี่จะดูแรมโบ้เอง"
"ฝากด้วยนะค่ะ"
"ไปกันได้แล้วมั้งคับ"


"เป็นไงบ้างยามาโมโตะคุง"หลังจากที่ส่งสาวๆเสร็จสึนะมาหายามะที่ห้องพยาบาล
"สึนะหรอ"
"อืมใกล้หายรึยัง"
"5555+เห็นหมอบอกว่าอีก2วันก็หายแล้วล่ะ"
"ขอให้โชคคีนะ"สึนะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
"ฮะ..นายพูดอะไนแปลกๆนะสึนะ"
"หรอ"
"ฝากนายดูแลทุกคนด้วยนะยามาโมโตะ"แล้วสึนะก็เดินออกไป
"สึนะวันนี้นายแปลกไปจิงๆนะ"


"เจ้าสัตว์กินเนื้อทำไมหาเลขาให้ฉัน"
"ก็ตอนผมไม่อยู่แล้วผมว่างานขอคุณฮิบาริคงเพิ่มไปเท่าตัวเลยนะคับ"
"แล้วทำไมเป็นคนในกลุ่มเราล่ะ"(กรี๊ดดดไค้ยินผิดมั้นเนี่ย-มาเรีย)
"เพราะว่าโครมเป็นเลขามุคุโร่ไปแล้วไงคับ"(สึนะรู้ทันได้ไงเนี่ย-มาเรีย)
"....."
"อีกอย่างเขาที่มาเป็นเลขาให้คุณฮิบาริก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลด้วย"
"นายเนี่ยนับวันก็ชอบพูดอะไรเปลกๆๆ"
"งันหรอคับ"
"ใช่"
"ไปกันเถอะคับใกล้ถึงเวลานัดแล้ว"
..........................................................................................................................................................................................................
วันนี้เราให้เพื่อนสนิทเรามาอ่านฟิคของเรา
มันบอกว่ายังเศร้าไม่พอ
จิงหรอค่ะ
อุส่าห์พยายามแต่งให้เศร้าแล้วนะ