ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic reborn ความรู้สึกของฉันความรู้สึกของเทอ

    ลำดับตอนที่ #10 : หายไป

    • อัปเดตล่าสุด 11 เม.ย. 53


    กลอย-โกคุอยู่ไหน
    โกคุ-อยู่นี้มีไรเดี๋ยวก็จะเข้าเรื่องแล้วนะ
    กลอย-นายไปพูดกับรีดเดอร์ได้ไง
    โกคุ-แล้วจะทำไม
    กลอย-ฮารุอยู่มั้ย
    ฮารุ-อยู่ค่า^0^
    กลอย-คือโกคุที่อยู่ข้างหน้าเรากลอยว่ามันต้องเป็นสปายแน่เลยฮารุจัดการให้ที่สิ(คิดได้ไง)
    ฮารุ-สปายหรอค่ะได้สิค่ะ(เชื่อด้วย)
    โกคุ-กรี๊ดดด ม๊ายน๊าฮารุจัง
    ที่โกคุกรี๊ดเพราะฮารุหยิบปืนคู่ขึ้นมาหมายจะยิงหัวโกคุ(กลอยได้จัดการแก้แค้นให้แล้วที่โกคุพูดไม่ดีด้วย)ถ้ามีใครทำให้ไม่พอใจกรุณาบอกแล้วทางเราหรือกลอยคนนี้จะจัดการให้แต่ถ้าท่านฮิคงไม่ไหวนะเพราะโหดซิพXXยเลย
    .........................................................................................................................................................................................................
    "มาส่งผมแค่นี้ก็พอคับ"
    "อืมฉันก็ไม่คิดจะไปส่งเจ้ากินเนื้ออย่างนายมากว่านี้หรอกนะ"<แก้เขินอ่ะดิ
    "อิอิคับขอบคุรที่มาส่ง"
    "ไม่เป็นไร"
    "ผมไปแล้วนะคับ"สึนะกำลังจะเดินเข้าไปในรัง(ฐานทัพ)มิลฟีโอเล่ก็ถูกฮิบาริจับแขนเสื้อซะก่อน
    "ไม่ต้องฝืนยิ้มก็ได้"ฮิบาริพูดจบก็ปล่อยแขนเสื้อสึนะ
    "คับ"แล้วสึนะก็เดินเข้าไปเหมือนกระต่ายเข้ารังหมาป่าผู้หิวกระต่าย!?!


    ระหว่างนั้นเองพวกสาวๆๆก็กำลังมีความสุขอยู่ในสวนสนุก
    แต่ไม่รู้ทำไมเคียวโกะถึงคิดถึงสึนะขึ้นมา
    "ซือคุง"แล้วเคียวโกะก็หยิบรูปสึนะขึ้นมาแต่รูปดันปลิวไปกับสายลม
    เทอพยายามจะคว้ารูปคืนแต่สายไปแล้วรูปของสึนะปลิวหายลับสายตาเทอไปแล้ว
    "จะเป็นอะไรรึปว่าซือคุง"


    ส่วนสึนะที่กำลังเดินอยู่ในรังมิลฟีโอเล่ก็มีโทรศัพเข้ามา
    "I want hitotsu dake hitotsu dake te ni shi tai"<Hitotsu Dakeของสึนะ
    'รุ่นที่10คับ'
    "มีอะไรหรอโกคุเดระคุง"
    'ผมรับเจ้าวัวบ้ามาอยู่ที่ฐานทัพแล้วนะคับ'
    "อืม ฝากดูแลที่ฐานทัพสักพักนะโกคุเดระคุง"
    "พูดอะไรนะคับ แล้วรุ่นที่10อยู่ไหนคับ"โกคุเดระพูดด้วยน้ำเสียงกังวัล
    แน่นอนว่าสึนะไม่ตอบโกคุแถมยังโยนโทรศัพของตังเองทิ้ง
    "ขอโทษนะโกคุเดระคุง"

    เมื่อฮิบาริรอสาวๆที่สวนสนุกไม่ไหวก็เดินมาตามสาวๆ(แล้วใครให้มารอ-มาเรีย)
    (ถึงเจ้ากินเนื้อจะไม่สั่งแต่มันเป็นหน้าที่)
    "กลับได้แล้วเจ้าพวกสัตว์กินพืช"
    "ใครอ่ะ คุณฮิบาริ"
    "แล้วคิดว่าเจ้าสัตว์กินเนื้อจะมาตามเทอหรือไง"
    "แล้วซือคุงล่ะค่ะ"
    "นั้นสิบอสล่ะค่ะ"
    "มีงานเข้ามาพอดีเลยไม่ได้"
    'มีงานแล้วทำไมให้ฉันมาเที่ยวนะซือคุง'
    "งานที่ผู้หญิงไม่เกี่ยวไง"
    'รู้ทันได้ไงเนี่ย'
    "เพราะฉันเก่ง"ฮิบาริตอบแบบหน้าตายมากเลย(ไม่หรอกหน้าเทอแสดงอาการออกขนาดนั้น-มาเรีย)
    (จิงหรอค่ะ-เคียวโกะ)
    (จิง-มาเรีย)
    "แล้วซือคุงทำงานใกล้เสร็จรึยังค่ะ"(ฉันจะได้ไปช่วย-เคียวโกะ)
    "...."
    "ใกล้เสร็จรึยังค่ะ"เคียวโกะถามด้วยหน้าแสนหวาน(ที่ไว้ใช้จับสึนะไง-มาเรีย)
    มันทำให้ชายแทบทุกคนหลงรักยกเว้น่ทานฮิเพราะเฮียแกมีโครมอยู่ในใจแล้ว
    (แล้วฉันล่ะ-เรอากิ)
    (มันยังไม่ถึงฉากรักกันนิ-มาเรีย)
    "กลับได้แล้ว"เฮียฮิบาริเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนุดหงิด
    "อีกแปปไม่ได้หรอค่ะ"ในที่สุดเรอากิก็มีบทพูด
    "ก็ได้"ที่เฮียแกตอบตกลงนะไม่ใช่เพราะหลงรักเรอากินะแค่เฮียแกคิดว่าหน้าของเรอากิมันคุ้นๆเลยไม่อยากพุดมาก
    "ขอบคุณนะฮิบาริคุง"o//oในหัวของฮิบาริแวบขึ้นมาแปปนึงว่า เรอากิก็น่ารักเหมือนกัน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×