ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ก้าวแรกบนผืนทราย
เล่ห์รัพยั์ทะเลทราย
อนที่ ๑
วามริเธอยัไม่ไ้บอมาราหรอนะว่าะเินทามาที่นี่ เพราะูเหมือนว่าุแม่าลันสวยะไม่่อยปลื้มนัยามล่าวถึเมือแถบทะเลทราย ุพ่ออเธอ็มัะพาเลี่ยออไปุยเรื่ออื่นเสมอในยามที่เธอบอว่าะเินทาไปทำานับเพื่อนๆ ที่ประเทศทาะวันออลา น่วหลัเธอรู้ไ้เอว่า เรื่อนี้ไม่สมวรบอมารา
วหน้าสวยเี่ยว วาเรียวยาวสใส มูโ่รั้นแบบาว ะวันเมื่อผสมผสานับวามามอมารา ทำให้ามับารูปร่าอแอเลลิส สูโปร่ราวับนาแบบ็ไม่ปาน
“แอี้ วามริเธอไม่น่าะมาแบเป้ สะพายล้อแบบนี้เลยนะ อย่าเธอเนี่ยไปเป็นนาแบบ เป็นาราไ้สบายๆเลย” หิสาวอีรายที่แบระเป๋าเินทา้วยันบนรถเหลือมอวหน้าสวยที่มอไปามรายทาอย่าสนใ มือเรียวเล็ยัยล้อู่ใอนเอับภาพมุม่าๆที่รถยน์วิ่ผ่านไปอย่าสนุสนาน
“ันอบแบบนั้นที่ไหนันเล่า” หาว่าอบเธอไม่ไปเรียนภาพภาพแบบริั เรียนบ็ออมาเปิบริษัททำสารีับภาพถ่ายพร้อมเพื่อนนอื่นหรอ
“็แ่สสารเท่านั้นเอ ูสิ ผมาวๆ อเธอหมอลไปั้เยอะแน่ะ” หิสาว้มลไปมอผิวสีน้ำผึ้อนเอ่อนะหัวเราะออมาอย่าไม่ใส่ในั
“ไม่เป็นไรหรอเสร็านนี้แล้วลับไปนอนเล่นในบ้านสัเือน เี๋ยว็หายแล้ว” วารินถอนหายใออมาแรๆ เพราะเือนเพื่อนรันนี้ไม่เยไ้สัที วามริผิวอแอเลลิสนั้นสวยามน่ามอมา แ่พอออแ เินป่าไปนานๆเ้า แม่เ้าประุ็เปลี่ยนสีเป็นน้ำผึ้ แ่มัน็ยัเนียนาอยู่ี
“มาว่าแ่ัน แล้วเธอล่ะมาทำอะไรที่นี่ยะ แม่วาริน”
“็ันอบอันนี่นา”
“เอะ” สาวสวยแสร้ทำเป็น้อนเพื่อน่อนบรราหนุ่มๆ ทีมานอีสอสามรายะบอให้ทั้สอเียบเสียล เนื่อาะเ้าเที่เป็นพระราวัแล้ว นับรถบอว่าอย่าทำเสียั
“โห เมือนี้สวยีนะ ออมาาป่าทะเลทราย็เอเมือสวยๆ ้วย สุยอเลย”
“ริอเธอนะวา แ่ันิว่าเหมือนันเยมาแล้วนะ” ลอีวิที่ผ่านมาเธอเินทาไปทำานับบิาไปนทั่วร้อยเอ็เ็ย่านน้ำ นาแบบ าราัๆ ็เห็นมาบ่อยแล้ว เมือ่าๆ ็อัออมาเ็บไว้นเ็มอัลบั้มไปหม และเมือทะเลทราย็มาบ่อยแ่ประเทศเมเนียนี้มันุ้นๆ แ่ิไม่ออเลย
“เธอไปเยอะนลืมหรือไ”
“ใ่ ันเินทาบ่อยมา ่ามันเถอะ เมือไหน็ล้ายๆันหมนั่นแหละ” หิสาวยัไหล่่อนะยล้อถ่ายภาพเมือในัหวะที่รถยน์วิ่ผ่านไป แ่ในสมอ็เริ่มำไ้ลาๆ
ที่เมือแห่หนึ่ที่เธอเยไปนั้น มีเ็ายนหนึ่มัะมาึเธอไปเล่นแทนุ๊าเสมอ มาราอเธอมัะบอเธอว่าให้ีอีฝ่ายแรๆ อย่าให้เาเ้าใล้ไ้
ำไ้ว่าหนนั้นเธอใ้สารพัวิธี ทั้หยิ ทั้่วนแ่เ้าเ็น้อยนั่นลับไม่สนใ ำไ้แ่เพียว่าเาไม่ใ่นธรรมา
เาเป็นเ้าาย
อัมฟาล
เ้าายอัมฟาล แห่ สาธารรัเมเนีย
“แย่แล้ว” แอเลลิสอุทานออมาอย่าใเล่นเอาทุนในรถหันไปมอเป็นาเียว
“เป็นอะไรแอี้”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอ” หัวใอเธอเ้นไม่เป็นัหวะเอาเสียเลยเมื่อเริ่มะำวีรรรมอนเอไ้ เรื่อราวมัน็ผ่านไปหลายสิบปีแล้ว นาเธอเอ็ยัเลือนๆไปบ้า
หวัว่าเาเอ็ะำไม่ไ้เ่นัน
เปิัวอย่าร่าวๆ ให้อ่านัน่อนนะ้ะ
เป็นภาที่สามอเล่ห์รัีอมทมิฬ และเล่ห์รัสวาทร้อน่ะ
สนในิยายิามวามเลื่อนไหวไ้ที่เพนะะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น