หัวใจปรายฟ้า

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

‘ปราย ถ้าปรายไม่ช่วยพี่ ก็ไม่มีใครช่วยพี่ได้อีกแล้วนะ ถือว่าพี่ขอร้องนะปราย’

‘แต่พี่เดือน ปรายเขียนหนังสือนะ ปรายไม่ใช่นักข่าว ให้ไปสัมภาษณ์อะไรแบบนั้น ปรายไม่ถนัดหรอกค่ะ’

‘ปรายฟังนะ นิตยสารอื่นยอดขายพุ่งกระฉูด แซงหน้าพราวไปไม่รู้กี่เท่า ถ้างานประกวดนิตยสารประจำปียอดขายพราวไม่สูงที่สุด พราวคงรู้นะว่าอนาคตพี่จะเป็นยังไง ถ้าปรายไม่อยากให้พี่ตกงาน ปรายก็ต้องช่วยพี่’

ดุจเดือน เพื่อนร่วมงานรุ่นพี่มีศักดิ์เป็นหัวหน้าเอ่ยขอร้องเมื่อเห็นว่าหญิงสาวจะเป็นตัวช่วยที่ทำให้นิตยสาร พราว กับมามีหน้ามีตาได้อีกครั้งหลังจากโดนสำนักพิมพ์คู่แข่งก๊อปปี้ไปอย่างไม่มีที่ติ ทำให้ยอดขายที่เคยดีและเป็นที่หนึ่งมาตลอดหลายปีตกฮวบ ถูกนิตยสารน้องใหม่จากหลายค่ายแซงหน้าไปแล้ว

‘แล้วทำไมต้องเป็นปรายล่ะคะ’

‘นักข่าวแต่ละคน พยายามสัมภาษณ์คุณฌานกันหมดแล้ว แต่ก็ไม่มีใครได้เรื่องสักคน การจะจองคิวขอสัมภาษณ์คุณฌานเนี่ยมันไม่ได้กันง่ายๆเลยนะปราย ทางพราวจองตัวไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว กว่าจะได้ก็เกือบจะครึ่งปีเข้าไปแล้ว ขอร้องเถอะนะ ไม่อย่างนั้นพี่ต้องซวยแน่เลย’

การถูกขอร้องให้ไปสัมภาษณ์นักธุรกิจหนุ่มอย่าง ฌาน หอวรรณพิบูลย์ หล่อนไม่เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องยากอะไรนักหนา ทำไมดุจเดือนถึงกับต้องมาขอร้องนักเขียนธรรมดาๆ อย่างหล่อนให้ไปสัมภาษณ์เขาด้วย

หล่อนเคยพอได้ยินมาผ่านๆ ว่าฌาน เป็นนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่กำลังฮอตที่สุดในยุคสมัย คงมีสื่อจับต้องอยู่มากมาย แต่คงไม่มีสื่อไหนเข้าถึงเรื่องราวที่แท้จริงของเขาได้สักราย โดยเฉพาะเรื่องของความรัก ที่มักเป็นที่สนใจของใครหลายคน แต่เขา ไม่เคยเปิดเผยให้ใครที่ไหนรับรู้

‘ก็ได้ค่ะ ปรายจะช่วยพี่เดือนเอง แต่ขอเวลาปรายหน่อยนะคะ’ 

‘ได้เลยจ๊ะ จะนานแค่ไหนก็ได้ แค่ได้ข้อมูลของคุณฌานมา พี่ก็พอใจแล้ว’  แววตาของดุจเดือนวาววับ เมื่อรู้ว่ารุ่นน้องอย่างปรายฟ้าจะยอมช่วยหล่อน ในยุคนี้คงไม่มีอะไรฮอตฮิตไปมากกว่าเรื่องของฌาน นักธุรกิจหนุ่มเซเลบหน้าตาดี แต่ชอบทำตัวเมินเมื่อถูกนักข่าวสัมภาษณ์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน ธุรกิจ หรือเรื่องความรัก

ปรายฟ้า พงษ์วรชัย นักเขียนสาวในสำนักพิมพ์พราว นักเขียนรุ่นใหม่ที่มีความสนใจทางด้านนิยายโลกสายเป็นพิเศษ มีงานอดิเลขคือการทำขนมจนจับพลับจับผลูได้มาเปิดร้านขนมเป็นของตัวเอง ควบคู่ไปกับทำงานเป็นนักเขียนคอลัมต์รายเดือนและเขียนหนังสือนิยาย รายได้ถือว่าพอหาเลี้ยงตัวเองได้มากพอสมควรสำหรับหญิงสาวตัวคนเดียวอย่างเธอ

มือซ้ายถือนิตยสารต่างๆ มือขวาจับเมาส์คลิ๊กเสิร์ชหาข้อมูลของคนที่ตนได้รับมอบหมายให้ไปสัมภาษณ์ เพื่อต้องการเพิ่มยอดขายให้กับองค์กรก่อนที่จะมีการประกวดนิตยสารดีเด่นประจำปี

แต่สังเกตได้เลยว่าข้อมูลเกี่ยวกับเขามีอยู่ในนิตยสารไม่กี่เล่มเท่านั้น หากไม่ได้จองคิวเขาข้ามปี มันก็คงยากต่อการที่จะได้สัมภาษณ์

“หน้าตาก็ดี ทำไมไร้น้ำใจนักนะ แค่ให้สัมภาษณ์ลงคอลัมส์แค่นี้ ทำไมต้องเลือกมาก”

ปรายฟ้าเอ่ยพรึมพรำ ขณะกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับชายหนุ่มก่อนที่หล่อนจะต้องไปสัมภาษณ์ให้ได้มากที่สุดในวันรุ่งขึ้น

“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน นายชามข้าว!”



 

ฝากเป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่แกะกล่องด้วยนะงับบ

รับรองว่าคุณฌาน และปรายฟ้าจะพาทุกคนจิกหมอนแน่นอนค่ะ

ด้วยรัก

วรัสรา