นายจอมวายร้ายกับหญิงสาวผู้ไร้เดียงสา

ลำดับตอนที่ #3 : คนฉวยโอกาส (100%)

หน้าแผนกที่ลินซี่ทำงาน

"ผมเป็นเจ้านายคุณไง" เขาพูดพร้อมทำหน้าสะใจ
"นี่คุณ!!! นี่มันนอกเหนือเวลางานแล้วน่ะ" ฉันเถียงกลับอย่างทันควัน
"ผมไม่สนแต่ตอนนี้คุณต้องไปกินข้าวกับผม" เขาย้ำอีกครั้ง
"ไม่ฉันไม่ไปกับคุณเด็ดขาด" ฉันยังไม่ยอมง่ายๆ
"นี่คุณจะลองดีกับผมใช่ไหม" เขาตอบฉันอย่างอารมณ์เสีย
"ป่าว" ฉันตอบกลับในทันที
"งั้นก็ไปกินข้าวกับผม" เขายังไม่เลิกตอแย
"ไม่ นี่คุณ!!!! ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องรึไง อ้าย!!!" ฉันพูดยังไม่ทันจบฉันก็ไปอยู่บนไหล่เขาแล้ว
"เธอนี่มันดื้อจริงๆ" เขาพูดพร้อมทำหน้าเหนื่อใจ
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ปล่อย" ฉันพูดจบเขาก็ปล่อยฉันลงในทันที
"นี่นายมีสิทธิอะไรมาทำแบบนี้กับฉันไอ้กระล่อน ไอ้ไม่ใช่ลูกผู้ชาย ไอ้บ.... อุบ!!!"
ฉันพูดไม่ทันจบเค้าก็ประกบริมฝีปากลงบนปากของฉันอย่างรวดเร็ว
ไม่นานเขาก็ค่อยๆคลายริมฝีปากออกเมื่อเขาเอาออกไปแล้วฉันก็ไม่ลืมที่จะเอามุกนางเอกมาใช้ ผวะ ผวะ!!!
"ยังไม่เข็ดอีกใช่ไหม อยากมีฉากตบจูบรึไง" เขาพูดพร้อมทำหน้าทะเล้น
"ไอบ้า ไอคนฉวยโอกาส" พูดจบฉันก็รีบวิ่งหนีไปทันที
 

ณ บริษัท ตอนเช้า (สาย)

“นี่!! ทำไมวันนี้มาสายล่ะ” ลินซี่ถามด้วยความสงสัย

“ อ๋อพอดีตื่อนสายน่ะ” ฉันตอบแบบเร่งรีบ

“เฌอเบลล์  ประธานเรียกพบ” เพื่อนร่วมงานของฉันมาบอกด้วยความตกใจ

“เขาเรียกฉันทำเธอรู้รึเปล่า” ฉันถามด้วยความตกใจ

“ไม่รู้สิ… เอ่อ พี่ลินซี่ค่ะคือ คุณเจงจิตเรียกพี่หน่ะค่ะ” เธอพูดพร้อมยิ้ม

“ โอเค งั้นฉันไปก่อนน่ะเฌอเบลล์” พูดจบเขาก็เดินไปทันที

“อืม” ฉันพูดพร้อมทำเสียงเศร้า

และทำใจกล้าเดินไปห้องประธาน

ณ ห้องประธาน

ก๊อก ก๊อก “ เชิญ “ เขาพูดพร้อมทำหน้าเย็นชา

“เธอจะให้ฉันลงโทษเธอยังไง” เขาพูดพร้อมทำหน้าตำหนิ

“ลงโทษ…  ฉันทำอะไรผิดหรอค่ะ” ฉันพูดพร้อมทำหน้าลงสัย

“ก็ที่เธอมาสายไง” เค้าพูดพร้อมทำหน้าดุ

“งั้น หักเงินเดือนล่ะกันค่ะ” ฉันพูดพร้อมทำหน้าเศร้า

“ไม่มันยังไม่เหมาะสมกับความผิดของเธอ” เขาพูดพร้อมให้เวลาฉันคิด

“งั้นบทลงโทษอะไรหรอค่ะที่เหมาะสมกับความผิดของฉันครั้งนี้” เขามองฉันด้วยสายตาแปลกๆ

“เธอต้องไปกินข้าวกับฉัน” เขาพูดพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ไม่ค่ะ!!! นี่มันไม่ใช่บทลงโทษหนิค่ะ!!!” ฉันพูดพร้อมหน้าเขาอย่างหงุดหงิด

“ถึงจะใช่หรือไม่ใช่เธอก็ต้องทำตามคำสั่งฉัน!!!” เขาพูดพร้อมทำหน้าโมโห

“แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะค่ะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงท้าทาย

“ฉันก็จะไม่รับประกันว่าเพื่อนเธอจะปลอดภัย”เขาพูดพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัยย์

“คุณจะทำอะไรเพื่อนฉัน!!!” ฉันพูดด้วยความเป็นห่วงเพื่อน