นางร้าย VS นายซาตาน

ลำดับตอนที่ #2 : .................. 1 ..............

Shira kuma

       บนดาดฟ้าของมหาลัยแห่งหนึ่งมี ผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งยืนมองผู้คนที่เดินไปมาจากข้างบน

ฟ้าที่เริ่มครึ้ม ก่อนจะมีเม็ดฝนตกลงมาทีละนิด ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกแรงขึ้น

‘’ ยุนอาครับผมรักคุณ…แต่งงานกับผมน่ะครับ ‘’ ผู้ชายไม่ถึงขั้นสูงมากนั่งคุกเข่าในมือก็มีแหวนเพชรวงหนึ่งอยู่ในกล่องกำมะหยี่ ยืนให้กับผู้หญิงตัวเล็กที่มีสีหน้าตกใจ

‘’ หยุดเดียวนี้น่ะ !! ‘’ น้ำเสียงที่สูงที่ดังอยู่ข้างหลังประตูก่อนจะพลักประตูเข้ามา

‘’ แทยอน !  ‘’ ทั้งสองคนพูดพร้อมกันก่อนที่ใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้าจะคลี่ยิ้ม

‘’ เธอจะแต่งงานกับจุงกิไม่ได้ !! ‘’ ร่างเล็กของแทยอนเดินเข้ามาใกล้ทั้งคู่ทันที

‘’ ทำไมฉันจะแต่งไม่ได้ล่ะแทยอน  ‘’ หญิงสาวที่ยืนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของชายที่มีชื่อว่าจุงกิตัวสั่นนิด ๆ เพราะอากาศเริ่มที่จะหนาวขึ้นมาเรื่อย ๆ

‘’ หยุดน่ะแทยอน  ‘’ จุงกิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ตาก็มองไปที่ร่างเล็กที่ยืนยิ้มอย่างเป็นมิตรแต่สายตากับไม่ใช่

    ‘’ หยุดหรอ ? นายบอกให้ฉันหยุด แต่นายกับหักหลังฉัน ! ‘’ หญิงสาวเริ่มที่จะพูดเสียงดังขึ้นกว่าเดิมตามแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง

‘’ นี่มันเรื่องอะไรกัน จุงกิ  ‘’ ยุนอาพลักออกจากอ้อมกอดก่อนจะถามออกไป

‘’ ไม่มีอะไรหรอกยุนอา อย่าไปเชื่อผู้หญิงคนนี้น่ะ เธอก็รู้ว่าแทยอนพยายามให้เราเลิกกันมานานแล้วน่ะ  ‘’  จุงกิพูดออกมาด้วยสีหน้าเป็นกังวลและพยายามเดินเข้าใก้ยุนอา ยุนอากลับเดินถ่อยหนี

‘’ ไม่มีอะไร ! พูดมาได้ไงห่ะ ! ผู้ชายสารเลว ! ดูนี่ส่ะยุนอา เธอจะได้ตาสว่างสักที ไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกที่เป็นผู้หญิงของผู้ชายคนนี้ ‘’  แทยอนโยนรูปถ่ายใส่หน้ายุนอา ยุนอาก้มลงไปหยิบแล้วมองรูปทีล่ะใบ ๆ รูปของจุงกิที่นอนกอดกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า หนึ่งในนั้นก็มีเธอและ   แทยอนอยู่ด้วย

‘’ เป็นไงล่ะ ... หึ ! ยังเชื่ออยู่อีกไหมล่ะว่าผู้ชายคนมันแสนดี  ‘’ แทยอนหันไปพูดตอกย้ำ ยุนอาทันที ยุนอาที่เอามือไปปิดหน้าตัวสั่น ๆ พยายามกลั้นน้ำตาแต่ก็กลั้นไม่อยู่ยุนอาทรุดตัวลงไปร้องไห้ทันที

‘’ ยุนอา ...ผม ข... ‘’  จุงกิที่เดินเข้าไปหายุนอาก็พูดไปด้วยแต่ยุนอาลุกยืนขึ้นและถ่อยหลังหนี

‘’ พอเถอะ...พอสักที !! ‘’  ยุนอาตะโกนออกมาอย่างสุดกลั้นและถ่อยหลังไปด้วย

‘’ ยุนอาระวัง !!!  ‘’  จุงกิตะโกนบอกยุนอาโดยมีแทยอนยืนมองแล้วกระตุกยิ้มขึ้น   ร่างของยุนอาตกลงไปข้างล่างทันที

‘’ ไม่ !!!  ‘’  จุงกิตะโกนออกมาก่อนจะหันมามองร่างของแทยอนที่ถือปืนขึ้นมาจ่อหน้าผากของจุงกิ

‘’ นี่แหละ กรรมของนายที่จะต้องได้รับ ‘’  แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นก่อนที่จะลั่นไกล

ปัง !!

ร่างของจุงกิทรุดนั่งลงไปก่อนจะนอนราบไปกับพื้นเลือดที่ไหลออกมาก็ไหลไปพร้อมกับกระแสน้ำฝนที่กระหน่ำตกลงมา

  คัท  !!

‘’ ดีมาก แทยอน จุงกิ ยุนอา เข้าถึงอารมณ์จริง ๆ  ‘’  ผู้กำกับพูดขึ้นก่อนจะลุกและพูดด้วยความยินดีจริง ๆ พนักงานที่เหลือก็รีบเอาผ้าห่มมาคลุมตัวร่างเล็กและร่างจุงกิที่ลุกขึ้นนั่ง

‘’ ยังเก่งเหมือนเดิมเลยน่ะค่ะ รุ่นพี่  ‘’  ยุนอาเอ่ยชมร่างเล็กของแทยอนที่เดินเข้ามาในเต็นท์

‘’ ก็น่ะ...งานที่ฉันชอบนิ ‘’  แทยอนพูดขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปรับโกโก้ร้อนจากมือของรุ่นน้อง

‘’ ฉันก็อยากจะเก่งแบบพี่บ้างน่ะค่ะ  ‘’  ยุนอาพูดพร้อมกับมองหน้าของแทยอนที่กำลังดื่มโกโก้ร้อน

‘’ เล่นหนังเยอะ ๆ สิ แต่จะให้เก่งถึงฉันมันก็ยากหน่อยล่ะ   ‘’ แทยอนพูดจบก็วางแก้วลงและเดินผ่านร่างรุ่นน้องไปหาผู้กำกับทันที

‘’ หึ ! หลงตัวเองเข้าไปเถอะ ! ถึงวันนั้นเมื่อไรฉันนี่แหละ จะเหยียบเธอให้จมดิน คิม แทยอน ‘’  ยุนอาพูดขึ้นเบา ๆ ก่อนจะมองหลังของร่างเล็กที่เดินออกไป 

‘’ ปิดกล้อง ! คืนนี้ไปเจอที่โรงแรม xxx 2 ทุ่มล่ะ อย่าเลท ! ‘’  ผู้กำกับร่างท้วมตะโกนบอกลูกน้องที่กำลังของอยู่

‘’ ครับ / ค่ะ  / ฮ้า  ‘’  ลูกน้องตะโกนตอบรับทันที

‘’  แล้วเธอล่ะ นางร้ายเบอร์ 1 จะไปไหม ? ‘’  ผู้กำกับหันมาถามร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

‘’  ไม่ไป...ก็พลาดล่ะสิ เจ๊ แทยัง  ‘’  ร่างเล็กเรียกชื่อจริงของผู้กำกับล้อ ๆ ทันที

‘’ อ้ายย ! ยัยแท ปากเสีย บอกไม่ให้เรียนช่อนั้นไง ฉันชื่อ ซันนี่ย่ะ ! จำไว้ด้วย ป่ะ ๆ ไปได้แล้ว...แต่งตัวให้สวยเริ่ดไปเลยน่ะ  ‘’

‘’ ของมันแน่อยู่แล้ว  ‘’  แทยอนพูดก่อนจะเดินแยกออกไป

‘’ จุงกิขาาา... คืนนี้ไปด้วยกันไหมค้าาาา  ‘’ 

…

‘’ ท่านครับคืนนี้ ท่านจะไปไหมครับ   ‘’  เสียงที่ถามึ้นด้วยความสุภาพถามเจ้านานของตัวเองที่ยืนหันหลังให้

‘’ อืมฉันว่าจะไป เพราะคนนี้เป็นคนที่มีอำนาจอยู่พอตัวถ้าไม่ไปเด๋วทางนั้นจะหาว่าเราไม่มีมารยาท ‘’  ผู้ชายร่างสูงที่ยืนดื่มกาแฟยืนหันหลังอยู่ตอบลูกน้องคนสนิทกลับไป

‘’  ครับ...ท่านจะให้ผมเตรียมชุดให้ไหมครับ ? ‘’  น้ำเสียงถามอย่างสุภาพถามกลับมาอีกครั้ง

‘’ เตรียมหน้ากากให้ฉันก็พอ ... เทาอย่าลืมไปตรวจสภาพของด้วยแล้วกัน ‘’ ร่างสูงตอบกลับก่อนจะสั่งลูกน้องคนสนิท

‘’ ครับท่าน ‘’ เมื่อลูกน้องออกไปร่างสูงก็หันกลับมานั่งบนเก้าอี้แล้วเปิดคอมทันที

‘’ มหาลัย SM  หึ  ‘’  ร่างสูงที่หาข้อมูลและดูประวัติของนักเรียนในโรงเรียนชื่อดังที่ติดอันดับ TOP 5 นักเรียนอยากเข้าไปเรียนมากที่สุด

.....

โรงแรม

ร่างเล็กที่ก้าวลงมาจาก เฟอร์รารี่สีแดงสด ทันทีที่ก้าวลงมาก็มีแสงแฟรชมากมาที่รายล้อมไปตามพรมแดงถ่ายร่างเล็กกันใหญ่.... ก็แหม่นางร้ายเบอร์ 1 เชียวน่ะ

ร่างเล็กที่สวมชุดราตรีสีแดงสด เชือกสองเส้นผูกกันอยู่หลังคอขาวเปิดหน้าอกขาว ผมสีทองที่กล้าวมัดขึ้นเผยหลังเนียนขาว และชายกระโปรงที่สั้นเผยขาเรียวขาว ร่างเล็กที่สวมชุดนี้ดูสะดุดตาเหมือนงานที่เธอเคยไป

ร่างเล็กเดินผ่านพรมแดงเข้าไปในงานทันที ระว่างทางก็มีหลายคนถ่ายรูปเธอไปตลอดทาง ร่างเล็กบางครั้งก็หันมายิ้มให้คนที่ถ่ายรูปบ้าง

‘’ ว้าวว ! เริ่ดมาก เพอร์เฟกต์อ่ะ บราโว้ !!   ‘’ แทยังหรือผู้กำกับที่เห็นร่างเล็กเดินผ่านประตูต้อนรับเข้ามาก็รีบวิ่งเข้ามาหาร่างเล็กทันที

‘’ ใช่สิ...ก็เพราะมันเป็นฉันยังไงล่ะ …แล้วนี่มีเครื่องดื่มอะไรบ้าง ?‘’  ร่างเล็กถามหาเครื่องดื่มทันที

‘’ ไม่เปลี่ยนเลยน่ะย่ะ ! นู้น ตรงนั้นมีของใหม่มาด้วยแหน่ะ  ‘’ หลังจากรู้ของที่ต้องการแล้วร่างเล็กก็เดินตรงเข้าไปทันที

‘’ สวัสดีครับรุ่นพี่แทยอน  ‘’  ร่างเล็กที่กำลังดื่มน้ำสีฟ้าเข้าไปก็ชะงักก่อนจะลดมือลงแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้รุ่นน้อง

‘’ จ้ะ..จุงกิ ‘’ แทยอนตอบกลับก่อนจะยกขึ้นดื่มอีก

‘’ รุ่นพี่นี่ใส่อะไรก็สวยน่ะครับ ขนาดชุดนักเรียนในกองรุ่นพี่ยังใส่น่ารักเลยน่ะครับ ‘’ รุ่นน้องที่ยังไม่ไปไหนพูดขึ้น

‘’ อืม...แต่ทำไมน่ะฉันถึงไม่ได้เป็นนางเอกกับเค้าบ้างสักที   ‘’  ร่างเล็กบ่นขึ้นนิด ๆ แล้วยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นรุ่นน้องกำลังกลั้นหัวเราะอยู่

‘’ ฮ่า...ผมไม่เคยคิดว่าพี่จะมีมุมนี้ด้วยน่ะครับ... แต่ก็นั่นน่ะสิทำไมพี่ถึงไม่ได้เป็นนางเอกเลยล่ะครับ ‘’  จุงกิพูดขึ้นก่อนจะมองหน้ารุ่นพี่ตัวเล็กที่หยิบแก้วอื่นขึ้นมาดื่ม

‘’ แต่ก็ช่างเถอะ ฉันอาจจะเล่นดีเฉพาะบทนางร้ายก็ได้ แต่ก็ดีไปอีกอย่างน่ะ นางร้ายน่ะเล่นหลายบทหลายรสชาติมันก็ฝึกฝนเราไปในตัวนั่นแหละ ... ขยันเข้าไว้ล่ะจุงกิ ฉันไปล่ะ ‘’  ร่างเล็กที่พูดประโยคนั่นด้วยน้ำเสียงเศร้าและดวงตาที่เศร้าลงลารุ่นน้องของตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องจัดเลี้ยงทันที

.....

‘’ ไงครับคุณคริส  ‘’  ชายหนุ่มที่นั่งอยู่เมื่อเห็นร่างสูงเดินเข้ามาก็เอื้อมมือมาจับทันที

‘’ ครับคุณ ชานยอล  ‘’ ร่างสูงจับมือทักทายอีกฝ่ายก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

‘’ คุณนี่เป็นอย่างที่คนอื่น ๆ พูดจริง ๆ น่ะครับ  ‘’ ชานยอลที่นั่งอยู่มองใบหน้าของร่างสูงก่อนจะพูดขึ้น

‘’ ยังไงล่ะครับ ‘’  ร่างสูงถามกลับโดยไม่มีท่าที่สนใจ

‘’  ขนาดมาเจรจายังใส่หน้ากากปิดหน้านี่ไงล่ะครับ... แถมหน้ากากก็ยังน่ากลัวอีกน่ะครับ ‘’ ชานยอลพูดขึ้นตามที่ตัวเองเคยได้ยินที่คนอื่น ๆ เล่ากันต่อ ๆ ภายในวงใน ตระกูลอู๋ มีลูกชาย 3 คน แต่ 2 คนแรก ไม่เอาอ่าว ก็เลยได้ลูกคนสุดท้องที่มีฝีมือและฉลาดเป็นกรด ถึงฝ่ายไหนจะคิดรอบทำร้ายแต่ก็ไม่มีทางที่จะทำอะไรได้เพราะไม่เคยเห็นใบหน้าของร่างสูงเลย

‘’ ครับ...มันก็เหมือนฉายาที่ผมได้นั่นแหละครับ.. ผมว่าเรามาคุยธุระกันเลยดีกว่าน่ะครับ ‘’ ร่างสูงที่พูดถึงเรื่องที่ตัวเองมาถึงที่นี่ทันที ก่อนจะให้ลูกน้องคนสนิทถือกระเป๋าดำสนิทวางบนโต๊ะ ฝ่ายตรงข้ามก็ทำเช่นเดียวกัน

‘’ เช็คของก่อนไหมครับ ?  ‘’  ร่างสูงถามชานยอลที่ยืนมองของที่อยู่ในกระเป๋า

‘’ ครับ ‘’  ชานยอลที่ตอบรับคำถามนั้น ก็เรียกให้ลูกน้องมาตรวจสอบของทันที ร่างสูงก็ให้เทาเดินไปดูเงินที่อยู่ในกระเป๋าจำนวนมาก

‘’ ของดีสมกับราคาที่เรียกจริง ๆ น่ะครับ   ‘’ ชานยอลที่ได้รับคำบอกคุณภาพของจากลูกข้องแล้วหันมาพูดกับร่างสูงที่นั่งไขว่ห้างรออยู่

‘’  ครับ...งั้นก็ ขอตัวล่ะครับ  ‘’  ร่างสูงพูดจบก็ลุกขึ้นกล่าวลาทันที ก่อนจะออกจากห้อง

‘’  ท่านครับ..จะไปหรอครับ  ‘’  เทาถามเจ้านายของตัวเองทันทีที่เห็นร่างของเจ้านายเดินเลี้ยวไปอีกทาง

‘’ นายกลับไปก่อนเดี๋ยวฉันกลับเอง ‘’  พูดจบร่างของเจ้านายก็เดินหายเข้าไปในทางยาวทันที

….

‘’ ไงยัยตัวเล็ก  ‘’   ร่างสูงที่เดินแยกออกมาเดินมาทักร่างเล็กที่ยืนมองวิวจากหน้าต่างใสบานใหญ่   ร่างเล็กที่ตกใจหันกลับมามองร่างสูงที่ยืนซ้อนข้างหลังทันที

‘’ นาย !!  ‘’  ร่างเล็กที่ตกใจกับคนตรงหน้าที่ไม่คิดจะได้เจอกันอีก

‘’  จำกันได้ใช่ไหมที่รัก ....  ‘’