Bad girl & Cute boy ยัยหล่อวายร้ายกับนายน่ารัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ช่วยเหลือ...อีกครั้ง/// รีไรท์

Nightmare 'Say

                        

                 สวัสดีค่ะ คุณว่าไหม การที่ทำตัวหน้าให้ใหญ่กว่าตัวหลังมันเชยสบัด เอาเถอะยังไงนักอ่านที่รักทุกท่านก็อภัยให้นักเขียนโง่ๆผู้นั้นด้วย เอาล่ะเข้าเรื่องเถอะ ห่ะ ท่านถามว่าอ่านผิดหรือพิมพ์ผิดหรือเปล่านะหรือ  'สวัสดีค่ะ'  ทำไมไม่เป็นครับ ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอกที่ทุกท่านไม่สิเกือบทุกท่านจะเข้าใจผิด ว่า 'ฉัน' เป็นผู้ชาย เพราะฉากเปิดตัวหล่อเหล่าเท่อลังการงานสร้าง(เวอร์ๆ)นั้น ที่นักเขียนโง่ๆพิมพ์ขึ้นมา ให้ 'ผู้หญิง' อย่าง 'ฉัน' ไปบู๊แหลก กับ ผู้ชาย ถึกๆ ดำๆ ล่ำๆ อย่างหมีควาย! ไม่สิ อย่างน้อยก็ไม่ได้หมีควายทั้งหมด มีหนุ่มน้อยน่ารักอยู่กลางวงพวกสัมภเวสี(ตกลงจะให้เป็นหมีควายหรือสัมภเวสี)  ที่กำลังร้องขอความช่วยเหลืออย่างน่าเอ็ดดูและน่าดูเอ็น(?) เอาล่ะปกติพูดครับตอนนี้ขออนุญาตนักอ่านที่รักพูดครับล่ะน่ะ สวัสดีครับ ผมชื่อไนท์แมร์ ที่มาของชื่อนะเหรอ อย่าให้เล่าเลยยาวมาก เเละไร้สาระมากด้วยเช่นกัน แต่ไม่ใช่พวกพ่อแม่รังเกียจเลยตั้งชื่อนี้ให้แต่อย่างใด ถ้าคุณกำลังคิดเช่นนั้นเสียใจด้วยคุณคิดผิดเเล้ว แต่ช่างเถอะ เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาในตอนนี้คือ หนุ่มน้อยหน้าสวย ...ตัวเล็ก...ผิดกับผม...

อ่าา ผมอยากสมถบให้พระผู้เป็นเจ้าเสียเหลือเกิน ทำไมท่านช่างบัดซบเช่นนี้(งานบาปท่านก็เล่น) หนุ่มน้อยตัวเล็กหน้าสวย!!!! ช่างลำเอียดเลือเกิน ท่านลำอียดเกินไปแล้วผู้เป็นเจ้า ผมเปล่านอยด์...เออ ใช่ผมโครตนอยด์แม่ง พระเจ้าที่ไหนว่ะ สร้างกูซะลำเอียดสลับเพศเกินไปเเล้วห่านลากนิ!!!(ขึ้นอีกเเละ)  ตอนนี้ผมต้องไปส่งหนุ่มน้อยที่โรงเรียนน้าสาวสุดที่รัก(กัดฟัน)ของผมก่อน ใช่ครับ โรงเรียนน้าผม คุณอ่านไม่ผิดหรอก สาธิตเซนต์เป็นโรงเรียนชายล้วนของน้าผม เหตุผลที่น้าผมตั้งโรงเรียนชายล้วนนะหรือครับ ง่ายๆไง เธอแค่อยากส่องเด็กหล่อๆไง แต่ให้ตายเถอะ น้าผมนี้ช่าง.....(เติมเอง) การเข้าโรงเรียนสาธิตเซนต์นั้นด้วยมาตรฐานของโรงเรียนที่สูง(ที่คนอื่นคิดไปเอง) นักเรียนที่เรียนอยู่นั้นจึงเป็นนักเรียนที่ติดอันดับของวิชาของสาขาเรียนต่างๆในประเทศ แต่ผมยังติดใจกับเหตุผลที่น้าผมเปิดโรงเรียนอยู่ดีล่ะ ส่องเด็กหล่อๆ ให้ตายสิ น้ามีผัวเเล้วนะเว้ย เเละด้วยมาตรฐานคัดนักเรียนของเจ้าตัวที่ ... (เติมเอง) เหลือเกิน คัดเด็กหล่อ เเล้วผมก็ไม่เข้าใจเหลือเกินว่าคนหน้าตาดี หรือ หล่อๆ จำเป็นต้องเรียนเก่งด้วยหรือไงว่ะ 

                    บ่นในใจไปมาสักพัก ก็ถึงหน้าประตูโรงเรียนสาธิตเซนต์ และหนุ่มน้อยก็หลับ ประตูโรงเรียนก็ปิด ไม่ปิดสิแปลกนี้มัน เที่ยงคืน นะ  เที่ยงคืน... หอปิด อืมมมห ายนะผมเเล้วสิครับ ผมจะทำยังไงกับหนุ่มน้อยนี้ดีล่ะครับ เพราะเขาหลับไปเเล้ว  ถ้าสร้างช้อยส์ให้เลือกก็ 1.ปลุกหนุ่มน้อยเเล้วขอโทษ ที่มาส่งไม่ทัน เเล้วหาที่นอนให้

หรือ 2.ตวาดไล่หนุ่มน้อยลงไปซะ เเล้วหนีไป ไม่น่าเลือกสักข้อเลยให้ตายสิ ไม่เลือกดีกว่า สรุปว่า หนุ่มน้อย นายคงต้องไปนอนคอนโดฉันเเล้วล่ะ  (ตกลงว่าก็คุยคนเดียว) เอาล่ะ  30 นาทีต่อมาก็มาถึงคอนโดของผมเเล้วล่ะครับ เเล้วมันก็มีปัญหาอีกเเล้ว ลองคิดดูสิครับ ปัญหาผมคืออะไร ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก ติ่งงง หมดเวลา ใช่พวกคุณคิดถูกเเล้ว ผมจะเอาตัวเล็กขึ้นไปบนห้องผมยังไงดีล่ะ แบก หรือ อุ้ม จริงๆผมก็หน้าด้านนะ แต่ผมกลัวคนเข้าใจผิดมากกว่า แบบ ผมไปตีหัวเขาเเล้วลากมาปล้ำอะไรแบบนี้อ่ะ แต่เอาท่าอะไรดีล่ะ เจ้าหญิงดีไหม ท่าทางน่ารักดี งั้นถ้านั้นเลยเเล้วกัน ฮุๆๆ ฮับบบ อืม พระเจ้าลำเอียงอีกเเละ ผู้ชายห่านลากอะไร ตัวเบาเกินไปเเล้ว(ลัคตัวเบาหรือกูตัวหนักว่ะ)  ผมเดินเข้ามาถึงในตึกและ.... มันก็เป็นอย่างที่ผมคิด มองกันทำไมครับคุณผู้หญงทั้งหลาย ไม่เคยให้คนแบกคนหรือไงครับ ยังดีนะครับที่มีคนกดลิฟท์ให้ แต่การที่คุณมองผมแปลกๆก็ไม่โอเคนะ ถึงคุณจะกดลิฟท์ให้ผมก็เถอะ

"เอ่ออ แฟนคุณน่ารักดีนะครับ"เปิกปากมึงก็พูดอะไรไม่คิดซะเเล้ว เอาสมองส่วนไหนคิดครับคุณมึงง หัวแม่เท้าหรือ

"เขาเป็นเพื่อนผมครับ"ตึงเลยกู หงุดหงิดเลยที่นี้ 

"....ขอโทษครับ"

"ครับ" 

                             ตึง เสียงของสวรรค์มาเเล้ว บรรยากาศอึดอัดนี้จงหายไป พอถึงชั้นของผมก็ออกจากลิฟท์ทันทีโดยไม่หันไปลากับคนที่กดลิฟท์ให้ผมแต่อย่างใด แต่..ช่างมันเถอะครับ โชคดีหน่อยที่ห้องผมสแกนลายนิ้วมือกับสแกนม่านตา เพราะไม่งั้นผมคงต้องวางไอ้หนูลงพื้นเเล้วเปิดห้องแน่ๆ  พอผมเข้าห้องเสร็จก็ปิดห้องตัวห้องมีระบบล็อกห้องอัตโนมัติ ก็คุ้มกับราคาที่แสนแพงที่ผมซื้อกันมาล่ะนะ  ผมอุ้มหนุ่มน้อยเข้ามาถึงห้องนอนของเเล้ววางเข้าลงบนเตียงของผมอ่า นึกแบบนี้เเล้วหัวใจเต้นแรงเป็นบ้าเลย ผมนั่งมองหนุ่มน้อยสักพัก ก็สังเกตเห็นแผลตามตัวเลยล่ะพอคิดเเล้วก็สงสัยเหมือนกันนะครับ หนุ่มน้อยคนนี้ไปทำอะไรในที่อันตรายแถวนั้น แต่ช่างเถอะ ไว้ค่อยสืบวันหลัง  แต่พอดูไปๆมาๆเเลว หนุ่มน้อยนี่ก้หน้าสวยเหมือนกันนะ  โดยเฉพาะปากที่แดงสดยั่วยวนเหมือนเชอร์ลี่ที่ดึงดูดให้เรากัดกิน พอรู้ตัวอีกที เราก็เผลอกินเชอร์ลี่ที่มีพิษซะเเล้ว ใช่ันดึงดูดผมด้วยเหมือนกัน ดึงดูดขึ้นเรื่อยๆจนผม..................เห็นแผลเล็กๆบนปากนั้น  เอาเถอะ ผมคงต้องเช็ดตัวให้หนุ่มน้อยเเล้วล่ะ พวกคุณผู้อ่าน....ห้ามแอบดูนะครับ  จริงสิ ผมคงต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนุ่มน้อยด้วย แต่พูดถึงเรื่องสื้อผ้า โชคดีที่หนุ่มน้อยไม่ได้ใส่เดฟมา ไม่งั้นผมคงต้องให้เขายันเช้าแน่ๆ  ผมคงต้องไปรืื้อตู้เสื้อผ้าหาอะไรให้เขาส่เเล้วล่ะ 

                           เอาล่ะผมเช็ดตัวให้หนุ่มน้อยเสร็จเเล้ว เสื้อผ้า...อย่าถามผมให้เขาใส่อะไร ...กางเกงบ็อกเซอร์ที่แสนสั้นกับเสื้อเชิ้ตของผมไงล่ะ นึกภาพออกไหมครับ อย่านึกเลย เดี๋ยวพวกคุณ..จะกลายเป็นหมาป่าเอาได้ ของหนุ่มน้อยเสร็จเเล้ว เหลือแต่ของผมสินะ งั้นผมคงต้องไปอาบน้ำเเล้วล่ะ  หลังจากอาบน้ำเเละแต่งตัวเสร็จไปสักพัก ก็กลับมาดูหนุ่มน้อยอีกครั้งละมาเอาหมอนเเละผ้า มาเอาทำไมนะหรือ คือผมจะไปนอนที่โซฟา ไม่ใช่เป็นสุภาพผ้าหลดเอ้ยบุรุษหรือสุภาพพาตีเอ้ยสตีอะไรหรอกครับ แต่ไม่อยากตื่นมาเพราะเสียงร้องจนหูระเบิดเเละการโดนถีบลงจากเตียงของตัวเองครับ เข้าใจง่ายๆคือไม่อยากมีปัญหาอ่ะน่ะ 

      ตอนเช้า

             ผมก็ไม่ชอบหรอกน่ะ ไอ้นิสัยนินดึกขนาดไหนก็ต้องตื่นเช้านี้ แต่ช่วยไม่ได้จริงๆ มันติดเป็นสันดรไปเเล้ว พอผมตื่นขึ้นมาและอาบน้ำเสร็จก็ออกมาเตรียมตัวทำอาหารไว้ทานตอนเช้า ผมทำไว้ทั้งหมดสามที่ครับ ..ทำไมนะเหรอ หึ เดี๋ยวก็มาเเล้ว 

 ปังๆๆๆๆๆๆๆ

"ไนท์ เปิด'ตู กินข้าวววว กูหิววววว" ไอ้นี้นิ ร้องหิวโหยเหมือนสัมภเวสีขอส่วนบุญเลยวุ้ย

"เข้ามา"ผมเดินไปประตูให้มันเข้าหลังจากที่ผมร้องขอส่วนบุฯสักพักผมก็ทำอาหรเสร็จ

"ไนท์มีอะไรให้กูกินบ้างงง หิวมาก กินควายได้ทั้งตัว"

"กินให้กูดูสิ มึงจะได้อิ่มไม่ต้องเป็นสัมภเวสีร้องขอส่วนบุญกับกูแบบนี้ไง"

"แรงมากมึง นับวันหมาในปากมึงนี้ชักจะเพิ่มข้นทุกวันนะ"

"งั้นมึงไม่ต้องแดก"

"เพื่อนไนท์ที่รักสุดประเสริฐศรีทำไมวันนี้เพื่อนช่างดูดีจังครับ"

"ตอแหลมากไปไหมมึง"

"เรื่องของกูน่า เเล้วเมื่อวานนี้ มึงหายไปไหนมาว่ะตกลง ปล่อยพวกกูไปส่องสาวกันสามหน่อ เหงาไหมล่ะมึง"

"เหอะ มึงก็รู็ กูส่องเเล้วได้อะไร ถ้าได้กูค่อยส่อง"

"กูแนะนำ แปลงเพศซะ ชีวิตมึงรุ่งแน่นอน"

"ไม่ต้องแดกซะมึงอ่ะ"

"กูล้อเล่นนนนน เอาข้าวกูมาาาาา" เหมือนหมาจริงเพื่อนกู(ตกลงจะให้เป็นสัมภเวสีหรือหมา)

"เอ่อ ขอโทษนะครับ" หนุ่มน้อยของผม(?)ตื่นเเล้วล่ะครับ ให้ตายสิ  เซ็กซี่เป็นบ้า    ตอนใส่เชิ้ตตอนนอนก็น่ารักดีอยู่หรอกครับ พอตื่นมาเท่านั้นล่ะ ให้ตายสิหนุ่มน้อย         

"ไอ้ไนท์ มึงไปอุ้แบบนี้มาจากไหน!!!!!"

"อุ้มพ่อง และนั้นไม่ใช่สาว"จะว่าไปก็ถูก ผมอุ้มมาจริงๆนั้นล่ะ - -,

"มึง มีง...."

ผัวะ!!!!

"กูไม่ใช่ไม้ป่าเดียวกัน กูเป็นไม่ได้สลัดนิ!!!!"

"เออจริงด้วย"

"นาย ไปอาบน้ำเถอะ เสื้อผ้าฉันส่งให้แม่บ้านซัหให้นายเเล้ว แขวนอยู่ที่ตู้เสื้อผ้า"

"ขอบคุณนะครับ"

"นายไปอาบน้ำเถอะ นายอายเสร็จคงทานได้เเล้วล่ะ"

"ครับ" หนุ่มน้อยเดินจากไป เเล้วเพอร์เฟคเปิดปากถามผมขึ้น

"ใช่เด็กที่นายไดร์ฝากไว้ใช่ไหม"เสียงเรียบนิ่งขัดกับหน้าตาเมื่อสักครู่ที่ยิ้มแย้ม

"ใช่"เมื่อจบคำถามก็เงียบไปสักพักผิดกับบรรยากาศเมื่อครู่ที่เพอร์เฟคสร้งขึ้นมาให้ดูสดใส 

                         เรารอหนุ่มน้อยสักพักเขากับออกมาพร้อมกับชุดเมื่อวาน เเล้วเราก็เริ่มทานอาหารกันอย่างเงียบๆจนอาหารใสจานหมด เพอร์เฟคก็เริ่มเปิดปากคุย 

"เอาจริงๆนะไนท์ ถ้ามึงสวย กูจะเอามึงเป็นเมีย"

"อย่าพูดแบบนั้น"

"ทำไม"

"สยอง ขยะแขยง"

"ใช่สิ ใช่สิ กูไม่ในหนุ่มน้อยสิ ใช่สิ กูจะไปหาคลาส"พูดเสร็จก็วิ่งแแกไปทันทีโดยที่มัน.......ไม่ได้ล้างจาน

"อย่างน้อยมึงก็ล้างจานหน่อยสิว่ะ ไอ้บ้านิ"

"เอ่อ คุณไนท์สินะครับ"

"อืม"

"เรื่องเมื่อคืนนี้ขอบคุณนะครับ เเล้วเรื่องที่นอนด้วยนิอีก ขอบคุณอีกครั้งนะครับ"

"ช่างเถอะ ไม่ได้ลำบากขนาดนั้นหรอก"

"แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณจริงๆนะครับที่คุณไนท์ช่วยผมไว้ ไม่งั้นผมคงแย่เลย งั้น คุณไนท์ไม่ต้องไปส่งผมหรอกครับ แค่บอกทางที่ผมจะขึ้นรถเมย์ได้ก็พอ"

"อืมม เอาแบบนั้นก็ได้ ฉันจะได้นอนต่อ"

Luck 'Say

"ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจริงๆ" ภายนอกเค้าเป็นคนที่เย็นชาเเละลึกลับ เเต่ภายในเค้าเป็นสุภาพบุรุษเเละอบอุ่นเป็นกันเองมากครับ
"แน่ใจนะว่าจะไม่ให้ฉันไปส่ง" เห็นไหมครับ เขาช่วยผมจากไอ้นักเลงนั้น ดูแลผมเมื่อคืนนี้ ให้ผมนอนบนเตียงเเละตัวเองออกมานอนข้างนอก เป็นห่วงคนแปลกหน้าอย่างผม
"ครับ แน่ใจครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ นี้ก็สว่างเเล้ว ไม่อันตรายหรอกครับ"
"งั้นก็เดินทางดีๆแหละ^^" 



      ผมบอกเเล้วว่าเขาเป็นคนดี^^(ลูกพ่ออย่าเพิ่งไปไว้ใจไอ้วายร้ายมันลูกพ่อ - -; :ไรท์เตอร์) มองก็รู้ว่าเค้าเป็นห่วงผม (เอ๊ะ เเต่เมื่อวาน มันบอกว่า หาเรื่องสนุกทำนะลูกพ่อ - -; :ไรท์เตอร์) ไรท์เตอร์ ขัดผมจังง เดี๊ยวงอนเลยนิ -3- ก็เค้าตั้งใจมากเลยนะที่จะไปส่งผม แต่ดูท่าทางเค้าเหมือนนอนไม่พอยังไงก็ไม่รู้สิครับ ผมไม่อยากรบกวนเขาหรอกครับ ให้เค้าช่วย เเล้วยังมาให้เค้าลำบากอีก ...ซวย!!! ผมลืมถามชื่อเค้าไว้เลย เเต่..เอ๊ เหมือนเพื่อนเค้าจะเรียกว่า...ไนท์ นะครับ

     ตอนนี้ผมเดินออกมาจนถึงถนนที่นึงครับ แต่รู้สึก เปลี่ยว...อ่ะ มีวินมอร์เตอร์ไซค์อยู่ด้วยครับ

" พะ... "   ก่อนที่ผมจะเรียกวินมอร์'ไซค์ พี่เขาก็ทัก อย่างที่ผมคิดไว้ว่า ไม่ค่อยจะเป็นมิตรนะ - -;
"ว่าไงจ๊ะน้องสาว ไปขี่มอร์'ไซค์รับลมกับพี่มั้ยจ๊ะ" (ออกตัวแบบนี้ ตัวประกอบแน่นอนครับ ไม่ต้องห่วง ^^ :ไรท์เตอร์) อะไรอีกครับเนี่ย นี้มันตอนกลางวันนะครับ  ผมว่า พี่ไม่น่าจะแก่จนตาบอดสี (เฮ้ยลูกชาย ตาบอดสี มันหมาหรือเปล่าครับลูก:ไรท์เตอร์) อ้อ  เหรอครับ ผมเพิ่งรู้อ่ะ แฮะๆๆๆ เออ ช่างมันเถอะครับ เข้าเรื่องๆ อย่าเพิ่งไปเป็นประมงน่าา (มุกชาวเล - -; :ไนท์แมร์)
"เป็นใบ้เหรอน้อง ไม่พูดสักคำ" คว้าแขนผมไว้ทำไมอ่ะ เจ็บอ่ะ มันรัดเป็นปลาหมึกเลย ToT
"ไม่...พูด หยิ่งเหรอมึง พวกมึงมาลากอีนี้ดิ"อะไรอ่ะ ทำไมผมเจอแต่เรื่องแบบนี้นะ
"พี่ ผมว่าปล่อยน้องเค้าไปเหอะ เดี๊ยวก็โดนเข้าคุกหรอกพี่ พรากผู้เยาว์ หนักนะพี่" พี่คนนี้พูดดีอ่ะครับ รู้จักบาป บุญ คุณ โทษด้วย
"กูจะเอา มึงจะทำไม"
"ก็ทำอย่างนี้ไง ไอ้สารเลว!!!!" เสียงนี้มันคุณไนท์!!!!
  ปัก  เเรงเตะจากขาของคุณไนท์โดนเข้าตัว(ประกอบ)พี่วินอย่างจัง ได้ยินเเล้วเจ็บแทน ...ฟังจากเสียง เหมือนโดนกระดูกด้วยเลยครับ

" อ๊ากกก!!  ม มึง อย่าอยู่เลยยย พวกมึง กระทืบมัน"
"เดี๊ยว ผมมีอะไรจะเสนอ พวกคุณ ระหว่างคุณฟังลูกพี่ของพวกคุณจะกระทืบผม หรือ ฟังผม เเล้วรับเงินไป" พวกพี่วินเหมือนจะเริ่มลังเล
"เราต้องทำยังไง" ได้ผลด้วยแหละครับ ได้ผล
" พวกมึง พวกทรยศ อย่าอยู่เลย" แย่แล้ว อยู่ๆ(ตัวประกอบ)พี่วิน ก็เอาปืนมาจากข้างหลัง ทั้งที่ นอนอยู่เลยนะครับ ปัก คุณไนท์ เตะปืนทิ้งครับ ท่าเตะปืน เท่มากเลยยย^^(ชมเกินหน้า เกินตาเเล้วลูกพ่อ - -*:ไรท์เตอร์)
"โฮ มีปืนด้วยย ทำแบบนี้ มีทั้งข้อหา พยายามพรากผู้เยาว์ เเละ พกอาวุธที่ไม่มีใบอนุญาตเลยนะครับเนี่ย ^^"
"เอาละที่นี้จะฟังลูกพี่ของพวกคุณเเล้วเป็นเบี้ยล่างเขาต่อไป หรือ จะฟังคำแนะนำของผม เเละไปแจ้งตำรวจ รับเงินไปใช้ อย่างสบายๆ"
"พวกเราไม่รับเงินหรอกครับ เเต่เราจะไปแจ้งตำรวจ..." พี่คนนั้นนิครับ พี่คนดีคนนั้น ที่บอกให้(ตัวประกอบ)พี่วินปล่อยผมไป
"งั้นก็ฝากหน่อยนะครับ^^  สังคมก็ยังมีคนดีอยู่สินะ"
"งั้นข้าฝากเอ็งหน่อยเเล้วกันนะไอ้ทิด เดี๊ยวพวกข้าจะเฝ้าไปพิสมันให้ "
"ครับพี่ งั้นผมมานะครับ"
"เดี๊ยวครับ!!"
"ครับ"
"ข้อหาพรากผู้เยาว์...ไม่ต้อง จะ"
"คงจะไม่ได้หรอกครับ พี่พิสเค้า ทำเอ่อ..อะไรแบบนี้มามาก ถ้าเราไม่แจ้ง ผมว่า เค้าออกมาอีก เค้าจะ"
"งั้นไม่ต้องบอกว่าเป็นผม...นะครับ ได้โปรด"
" คะ..ครับ ได้ครับ" ขอบคุณสวรรค์ ^^
"ขอบคุณครับ^^"
"เอ่ออ" ....ลืมตัว ทำไมเป็นแบบนี้ทุกทีเวลาลืมตัวนะ  - -;
"ขอโทษครับ แฮะๆๆ"
"เฮ้ยยย พวกเอ็งจะสวีตกันอีกนานมั้ยว่ะ พวกข้ารอตำรวจจนหนังเหี่ยวอยู่เเล้วนะเว้ยย!!"
"555+"


......20 นาทีต่อมาก.........
 

ณ หน้าโรงเรียนสาธิตเซนต์ปิแอร์

"ขอบคุณนะครับ เเล้วคุณ หาผมเจอได้ยังไงเหรอครับ"
"อ้อ ฉันตามมานะ พอมานึกดูเเล้ว ฉันว่า ปล่อยนายไปคนเดียว ไม่รอดแน่ 55+ มันก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ"
"คุณไนท์อ่ะ เเล้วทำไมคุณไม่นอนแหละครับ"
"ช่างมันเหอะน่า นี้ไงถึงโรงเรียนเเล้ว "
"เอ่อ ครับ งั้น ขอบคุณนะครับ ^^"
..ปัก..แรงประตูประทะกับตัวรถอย่างเบามือ เพราะกลัวจะเกิดรอยบนตัวรถสวยราคาแพง เเล้วร่างอรชรนั้นก็เดินลงจากรถไป
"เดี๊ยว!! ฉันยังไม่รู้ชื่อนายเลย"
"ผมชื่อ.."
"ลัคกี้!!! มัวแต่ทำอะไรอยู่ เข้าโรงเรียนได้แล้ว!!"
"ค ครับ ผมขอเวลานิดเดียวเท่านั้นครับ!! เอ่อ ผม"
"อืม รีบไปเถอะ เจอครั้งหน้าเเล้วฉันจะถามอีกครั้งแล้วกันนะครับ^^"
"ครับแล้วเจอกันครับ"
ร่างอรชรนั้นก็วิ่งเข้าประตูรั่วเหล็กไป โดยไม่ได้หันกลับมาดูรถคันสวยก็ได้พุ่งตัวออกไปเเล้วด้วยเช่นเดียวกัน

" ลัคกี้ เราคงได้เจอกันอีกนะ ึ"
-------------------------------
....ผมรีไรท์ในครั้งเพราะไม่พอใจการเขียนเก่าครับฮ่าๆ

     อ่ะ อ่ะ ยังไม่จบครับ  มีของแถมครับ  นั้นคือรูปพี่ทิดนั้นเองงงง

   

หล่อแบบนี้ ผมไม่น่าเอาเป็นตัวประกอบเลยย เฮ้อออ