Bad girl & Cute boy ยัยหล่อวายร้ายกับนายน่ารัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 0 ช่วยเหลือ

'เวลาอันดึกดื่นท้องถนนยามค่ำคืน ย่อมอันตรายจำไว้นะจ๊ะ'

          ใช่ครับ คำพูดนั้นผมจำได้ดี เพราะเป็นเสียงคำเตือนของคุณเเม่ที่รักเตือนผมทุกค่ำคืนตอนผมเด็ก เเต่ตอนนี้ผมโตเเล้วนะ เเต่มันก็อันตรายอยู่ดี.....

''น้องสาวไปสนุกกับพี่มั้ยจ๊ะ หึๆๆ'' เสียงหัวเราะเเละหน้าตาอันหน้าขยะแขยงของพวกหื่่นกาม มันย่อมมีผลกระทบคนต่อสู้ไม่เป็นอย่างผม....

''ผ..ผม..ป..เป็น ..ผ ....ผู้ชายครับ''คำบอกเล่าของผมคงทำให้พวกมันช็อคไปชั่วขณะ

''...ฮ่าๆๆ น้องกลัวพวกพี่ต้องบอกว่าตัวเองว่าเป็นผู้ชายเลยเหรอจ๊ะ แหมน่ารักจริงๆ ฮ่าๆๆๆ''มันสมองควายปล่าวว่ะ กูก็มี...เหมือนมึงไม่ใช่ผู้ชายตรงไหนว่ะ - -*(ใครแยกออกผมว่าเก่งนะครับ^^:ไรท์)

''ผมเป็นผู้ชาย!!!'' ย้ำเเล้วนะ ถ้าไม่เชื่ออีกก็ควายเเล้ว - -*

''กูไม่ใช่ควาย!! เฮ้ยพวกมึง ปล้ำอีนี้ ตรงนี้แหละ หึๆๆๆ'' ไม่นะ ไม่!!!

''ไม่นะ'' เสียงของผมเเผ่วเบาจากความกลัวตัวสั่นจากจิตใต้สำนึก

''อะไรจ๊ะคนสวย อยากมีความสุขเร็วๆเหรอ ได้สิจ๊ะ...'' มือสกปรกแตะต้องตัวผม ผมจะทำยังไงดี


''เฮ้ย พวกมึงอ่ะ รู้จักทางไป ผับ Night Kiss มั้ยว..ว่ะ'' มีผู้ชายร่างสูงคนนึง ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ เเต่ผมไม่ยอมให้อากาสรอดหายไปเด็ดขาด

''ช่วยด้วยครับ  ช่วยผมด้วย พวกเขาจะปล้ำผม ช่วยผ..โอ๊ยยย'' ไอ้ลูกหมาเอ้ย มันต่อยท้องผม เจ็บ..จนน้ำตาผมไหลออกมา

''เฮ้ย อย่าพูดมาก มึงไม่ต้องคิดมาก เมียกูกับกูทะเลาะกันอยู่ ถ้าทางไปผับ'' ' ไอ้เหี้ย  '  ผมอยากจะกระโกนบอกมันแบบนี้จริงๆ เเต่แค่โดนชกผมก็ไม่มีแรงพูดเเล้ว เเต่ไอ้บ้านี้ยังพูดไม่จบ ผู้ชายคนนั้นพูดสวนอย่างที่ผมหวังไว้

''เเต่กูว่า มึงรุนแรงกับเขาไปนะ  กูว่าถ้าเป็น ผัวเมียกัน จริง มึงน่าจะอ่อนโยนกับเขาสิว่ะ'' เเต่มันกลับมองด้วยสายตาที่เมินเฉย ทำให้ผมใจหายวูบว่าเขาจะช่วยผมมั้ย

''เสือกอะไรด้วยว่ะไอ้หน้าอ่อน!!!''

''ก็เขาขอร้องให้กูช่วย'' อะไรกันสายตาแบบนี้ ผมอ่านคนนี้ไม่ออกเลยจริงๆ

''งั้นมึงอย่าอยู่เลย'' อะไรนะ มีด ไอ้หื่นนี้จะฆ่าผู้ชายคนนี้เหรอ ผมไม่เคยเห็นหน้าเขาเพราะ เขาใส่หมวกปิดหน้า เเต่ผมคิดว่าเขาต้องหน้าตาดีแน่ๆ เเต่นั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ ผมจะช่วยเขายังไงดี

''หึๆ งั้นก็เข้ามาพร้อมกันเลย ไอ้ลูกหมา หึ''อยู่ๆเขาก็โยนเสื้อโค้ดตัวใหญ่มาปิดหน้าผมไว้

''หลับตา เเล้วก็หุบปาก อุดหูไว้แหละ หึๆ เพราะเรื่องสนุกจะเริ่มเเล้ว'' เสียงเพราะมากเลย ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ ผมไม่เคยคิดจะชอบผู้ชาย เเต่ผู้ชายคนนี้มีอะไรเเตกต่างจากคนอื่น ซึ่งเสน่ห์นั้น ผมก็ไม่รู้...ว่ามันคืออะไร เเต่วินาทีต่อมาผมได้ยินเสียงตุบ...ตับ(ไม่ใช่ขนมนะครับ - -; :ไรท์) เเละอยู่ก็มีมือใหญ่เเต่เนียบนุ่มเนียนมาจับที่ผมไว้เเล้วจัดเสื้อโค้ดคลุมตัวผม

''เป็นอะไรมั้ย'' น้ำเสียงเขาติดนิ่งเย็น เเต่ผมว่ามันก็แฝงด้วยความอ่อนโยน ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือปล่าว

''ม..ไม่เป็นอะไรครับ ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมไว้''

''ไม่เป็นไร เเล้วนายจะไปไหน''ถามทำไมนะ

''จะไปส่ง''อ่านใจคนได้

''ปล่าวสักหน่อย หน้านายมันฟ้องนะ ฮ่าๆๆๆ'' ก็อาจจะจริง เพระามีคนบอกผมบ่อยๆว่าผมคิดอะไร หน้าจะเเสดงหมดเลย

''เเล้วตกลงจะไปไหนแหละ หืมม'' ลูบหัวเหมือนผมเป็นเด็กเลย เเต่สบายดีนะครับ ผมรู้เเล้วทำไมแมวถึงให้ชอบลูบหัวลูบตัวนัก ^^

''สาธิตเซนต์ ครับ''

''นายเป็นนักเรียนของที่นั้น??''

''ครับ''

''งั้นมาเถอะเดี๋ยวฉันไปส่ง''...ทำไมต้องไปส่งแหละ

''ฉันไม่ปล้ำนายหรอกน่า มาเถอะ แต่แป็ปนะ'' จู่เขาก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเเละกดยุกยิก เหมือนจะโทรหาใครสักคน

''ไอ้ติน กูไม่ไปผับมึงเเล้วนะ กูขี้เกียจ ไม่มีอะไร แค่นี้แหละ เปลืองค่าโทรกู - - ไปเถอะ''อยู่เขาเหมือนจะเเตะตัวผม ซึ่งมันทำให้ผม..ตื่นกลัวจากเหตุการณ์ของไอ้หื่น

''ขอโทษทีนะ ฉันลืมไปนะ''

''ไม่ใช่หรอกครับ ผมเเค่ตกใจนะ''

''งั้นก็ไปกันเถอะ''

''ครับ'' จากเหตุการณ์ครั้งนั้น มันทำให้อะไรบางอย่างของผม....เปลี่ยนไป


-----------------จบ----------------
เสร็จ สำเร็จไปเเล้ว 1 ตอนที่มัน
ไม่มีอะไรมากมาย เเต่ยังไงไรท์ก็ขอ
คำคอมเม้นต์หน่อยนะครับ 55+