คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : REBEL&CCa 1 : จุดเริ่มต้น
REBEL CCha 1
จุดเริ่มต้น
ปึก!
เสียงเอกสารหลายฉบับถูกกระแทกลงอย่างแรงบนโต๊ะทำงานผู้อำนวยการแห่งเซ็นต์เธเรส ชายร่างท้วมอายุราวๆสี่สิบปีที่บัดนี้ใบหน้ากลมมนนั้นกำลังขมวดคิ้วหนักด้วยความเหลือทนต่อชายหนุ่มอีกเจ็ดชีวิตตรงหน้า เพราะไม่ว่าจะพยายามตักเตือนสักเท่าไหร่ก็ดูจะไร้วี่แววการปฏิบัติตามอย่างว่าง่าย และหลายครั้งต่อหลายครั้งที่เกิดเรื่องเหมือนคราวนี้
“"จดหมายแฟนคลับผมหรอฮะ คุณลุง" ชายหนุ่มร่างบางถามขึ้นด้วยหน้าตายิ้มแย้ม พร้อมรับเอกสารมาถือในมืออย่างว่าง่าย(วา)
"โครงการนักเรียนแลกเปลี่ยน? หมายความว่าไงครับคุณป๋า" หนุ่มน้อยผมเทาถามกลับด้วยน้ำเสียงกวนๆหลังจากที่กวาดสายตาอ่านกระดาษแผ่นนั้นอย่างคร่าวๆ(มน)
“ก็หมายความว่า แก แก แก แก แก แก และก็แกทั้งหมดต้องย้ายไปเรียนในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนยังไงละ”ชายมากอายุกว่าชี้เรียงตัวว่าอย่างสุดจะทน หนึ่งคนเป็นลูก อีกหกเป็นหลาน อะไรมันช่างจะเหมาะเจาะให้เวียนหัวได้ปานนี้ ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทที่สั่งสมมานานหลายปี เหตุการณ์นักเรียนหญิงตบตีกันที่สาเหตุอันเนื่องมาจากชายหนุ่มทั้ง 7 คน ที่ขนานนามตัวเองในนามว่า ‘REBEL’ ที่แปลกว่า กบฏ และพวกมันก็ทำการกบฏสมชื่อจริงๆ
ปัง!
มือเรียวยาวฟาดลงตรงโต๊ะทำงานหน้าผู้อำนวยการแห่งเซ็นต์เธเรสทำเอาผู้มากอายุสะดุ้งโหย่งเพราะความตกใจ ก่อนจะแปรใบหน้าเป็นโกรธจัดขึ้นมาในทันที
“เฮ้ยๆไอ้วอน มึงจะทำอะไรวะ”หนุ่มน้อยผมเทาตรงเข้าไปกางแขนกั้นหน้าคนเป็นเพื่อนที่บัดนี้เลือดขึ้นหน้ามานานแล้ว แต่ไม่ใช่สาเหตุที่เกิดขึ้นจากเอกสารตรงหน้าแต่เป็นเพราะอารมณ์ปกติต่างหากละ
“หลบไปไอ้แก่! กูจะคุยกับพ่อมึง” ‘ราชา’ หรือฉายาที่เพื่อนในแก๊งมักเรียกว่าไอ้วอน(วอนมีเรื่อง) พูดอย่างหัวเสีย
“แต่นี่มันป๋ากูนะเว้ย!”ไอ้แก่ หรือ ‘กัปตัน’ ลูกชายผู้อำนวยการแห่งเซ็นต์เธเรสว่าสีหน้าจริงจัง
“โถ่เว้ย!”
ปัง!
เก้าอี้ไม้ใกล้ตัวของชายหนุ่มผมสีทองถูกเตะไปกองไร้สภาพอยู่ที่พื้นก่อนที่ร่างสูงที่ทำอะไรไม่ได้จะเดินหนีออกจากห้องไปทิ้งไว้แต่เพื่อนที่เหลืออีกหกคนที่กำลังนั่งถอดหายใจอย่างโล่งอก
"คุณลุงครับบบบ~ ~ อย่าย้ายพวกผมเลยนะครับ คุณลุงไม่สงสารเด็กผู้หญิงตาดำๆโรงเรียนนี้บ้างหรอครับ ถ้าพวกผมไปโรงเรียนคงจะเหี่ยวเฉาน่าดูT^T" หนุ่มน้อยร่างบาง หน้าตาจิ้มลิ้ม ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ผู้อำนวยการ แต่ผลที่ได้คือรอยยิ้มร้ายที่แสยะส่งให้กับหนุ่มน้อย(วา)
“อย่าห่วงเลย ถึงจะไม่มีพวกแก เด็กผู้หญิงที่นี่ก็ไม่เฉาตายหรอก”ชายมากอายุสุดถือเอกสารที่บ่งบอกชัดว่ามีคนจากโรงเรียนทั้งเจ็ดย้ายมาแทนพวกเขาเรียบร้อยแล้ว
ในขณะที่ทุกคนกำลังคร่ำเคร่งกับสิ่งที่พบเห็นตรงหน้าชายหนุ่มเจ้าของฉายาเจ้าชายเขาวงกตก็กำลังยืนหน้ามึนไม่แสดงอารมณ์ใดๆ กระดาษในมือชูขึ้นเรียกความสนใจจากคนสั่งย้ายด่วนอย่างผู้อำนวยโดยไม่คิดจะมีปฏิกิริยาใดๆบนใบหน้านอกจากอาการง่วงสุดฤทธิ์
"ผมจะไป" น้ำเสียงติดจะง่วงๆของชายหนุ่มผมสีดำเกือบม่วงก็เอ่ยขึ้นเรียบๆ เรียกความสนใจจนกลายเป็นเงิบจากผองเพื่อนในห้องได้เป็นอย่างดี และกว่าที่คนอื่นๆจะหายจากอาการนั้น เจ้าตัวก็เดินโงนเงนออกจากห้องไปเสียแล้ว !! (จ๋า วะฮะฮ่า)
“สมแล้วที่เป็นเจ้าชายเขาวงกต”ชายหนุ่มผมสีดำออกน้ำตาลเจ้าของนามว่า ‘ฟากฟ้า’ว่าพรางส่ายหน้าทะเล้นนั้นส่งไปยังเพื่อนๆที่กำลังเอือมระอาต่อปฏิกิริยาตอบสนองจาก ‘คาร์ริบเบียน’ หรือฉายาที่คนขนานนามว่าเจ้าชายเขาวงกตนั้นเอง
“คุณป๋าคะ....(ครับ)”
“เฮ้ย!”
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มผมสีเทาหรือที่คนมักเรียกว่าไอ้แก่จะทันกล่าวอ้อนผู้เป็นพ่อจบประโยคฟากฟ้าก็ต้องอุทานเสียงดังเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาในวินาทีนั้น ทำเอาเพื่อนๆอีกสี่ชีวิตที่กำลังเตรียมตัวรื้อฟื้นการโต้เถียงต้องหันกลับมามองด้วยสีหน้าสงสัย
“มึงตะโกนแหกปากทำไมวะไอ้(ฟ้า)ฝนแล้งหรือมึงปวดห้องน้ำ”ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนใบหน้าและแววตาติดออกเกรียนๆ สมฉายา เฮียเกรียน ตอบกลับหน้าตาย
“ลืม!”
“ลืม/ลืม/ลืม/ลืม”ชายหนุ่มอีกสี่ชีวิตทวนประโยคนั้นอีกครั้งอย่างสงสัย
“ลืมได้ไงกัน!!!! น้องเฉาก๊วยจ๋า ต้องรีบไปบอกเธอก่อนที่จะโดนย้าย อ้าก! หวังว่าจะไม่โกรธฉันนะ!!!!!”ฟากฟ้าตะโกนแหกปากดังลั่นก่อนจะรีบกุลีกุจอออกจากห้องไปทิ้งเอาไว้แต่อาการอ้าปากค้างของเพื่อนๆทั้งสี่คน ที่บัดนี้ออกลักษณะไปไม่เป็นขั้นหนัก
“สรุปว่าพวกผมคงต้องไป แบบไม่มีทางปฏิเสธได้ใช่ไหม?”เฮียเกรียน หรือ ‘พาร์ทไทม์’ ว่าก่อนจะกระตุกริมฝีปากเซ็งๆ
"ฮึกๆ น้องกิ๊ฟ เชอร์รี่น้องวาย เฮียลากก่อนT^T โฮ ไอ้เกรียนหยิบทิชชู่ให้กูที น้ำมูกกูจะไหล" คูล หนุ่มหน้าหวานปานผู้หญิงเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเเดงร้องโหยหวน พลางหันไปสะกิดเพื่อนด้วยเท้า(?)
“ไอ้สวยแรด มึงใช้มือไม่ได้ไงวะ”พาร์ทไทม์ว่าก่อนจะหยิบทิชชู่มาปาใส่หนุ่มน้อยหน้าหวานอย่าง ‘คูล’ ที่บัดนี้เบ้ปากทำทีร้องไห้อย่างน่าหมั่นไส้
"ก็กูสวย คนสวยทำอะไรก็ไม่ผิดมึงเคยได้ยินป้ะT^T"คูลสังน้ำมูกเสียงดังเรียกร้องความสนใจจากคุณลุงอันเป็นที่รักเเต่เหมือนไม่เป็นผลเเทนที่ท่านจะเเสดงท่าทีสงสารท่านกลับยกยิ้มที่มุมปาก
"ที่จะส่งเเกไปมันคือโรงเรียนหญิงล้วนน่ะไอ้คูล"คำพูดของผอ.ทำเอาคูลชะงักกึกเเละหยุดสังนี้ำมูกเเล้วปาทิชชู่ใส่หน้าพาร์ทไทม์ทันที
"ตกลงผมไปครับคุณลุง"คูลตอบกลับอย่างรวดเร็ว ทำเอาเพื่อนๆสายหน้าอย่างเอื่อมๆ
"ไอ้เกรียน น้องสาวมึงอยู่โรงเรียนอะไรวะ" หนุ่มร่างบางเจ้าของฉายาไอ้แบ๊ว หรือที่สาวๆเรียกกันว่า ‘ซีวาย’ ตัดสินใจกระซิบถามพาร์ทไทม์ด้วยแววตากรุ้มกริ่ม
"ไอ้แบ๊ว นี่มึงยังไม่เลิกรังควานน้องกูอีกหรอ - -" พาร์ไทม์กระซิบตอบอย่างหัวเสียขณะที่สายตาก็ตวัดมองคู่สนทนานิ่งเหมือนไม่เชื่อใจอยู่ในที
"นา นะ เพื่อนเกรียน กูสัญญาว่ากูจะตามจีบครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้ว เชื่อเหอะ การแลกเปลี่ยนครั้งนี้มันสร้างมาเพื่อกูกับน้องมึง" ซีวายส่งสายตาออดอ้อนให้เพื่อนรัก
" รร. xxx (ยังติดไม่ออก) " พาร์ทไทม์ตัดสินใจบอกเสียงเรียบผสมอาการเซ็งจัดกับลูกอ้อนไอ้เพื่อนแบ๊ว ที่มันจะแบ๊วกว่าผู้หญิงซะอีก หน้ามันก็แบ๊วนะทำไมไม่ไปจีบผู้หญิงที่ชอบมันฟะ มาจีบน้องเขาทำไม-_-^^^
และทันที่ที่เพื่อนเกรียนอย่างพาร์ทไทม์พูดเสร็จ ซีวายก็หันกลับไปจ้องตาคุณลุงผู้อำนวยการตรงหน้าซึ้งๆ
"คุณลุง ผมจะไป แต่ รร xxx เท่านั้นนะครับ"หนุ่มร่างบางว่ายิ้มกว้างทันที ทำเอาผู้อำนวยการแห่งเซ็นต์เธเรสขมวดคิ้ว แต่ก็พยักหน้าตกลงอย่างน้อยพวกมันก็ยอมไปไกลๆจากโรงเรียนเขาได้ก็เหมาะจะทำบุญเก้าวัดกับล้างบาปทั้งโรงเรียนละนะ มาเจิมบทนำก่อนนนนนนนนน
_____[xx%]_____
มาเจิมบทนำก่อนนนนนนนนน
***เม้น/โหวตกันซักนิดเป็นกำลังใจให้วานะ ^____^
ความคิดเห็น