คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : .: Winter in Frost :: Chapter 7 :: Unexpected :.
{ Unexpected }
จงแดขี่มามาถึงคิมหันต์ให้เร็วที่สุด ไม่นานจงแดก็มาถึงปราสาทเงิน ก่อนจะเดินตรงเข้าปราสาทเงินไป ทันทีที่จงแดก้าว
เท้าเหยียบเข้ามาข้างในก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆเกิดขึ้น จะว่าตึงเครียดก็ได้ เหล่าทหารหรือคนรับใช้ทั้งหลายในนี้
ต่างมีสีหน้าดูกังวล จงแดเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแล้วก็เดินเข้าห้องโถงใหญ่
ทันทีที่จงแดเปิดประตูเข้าไปก็เป็นจังหวะเดียวกับที่คนทั้งสิบกำลังประชุมกันอยู่ แบคฮยอนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะเห็นจงแด
คนแรก ก็ยิ้มเจื่อนๆให้.... คงฝืนยิ้มน่าดู ในภาวะสถาณการณ์แบบนี้
" จงแด ในที่สุดเจ้าก็มา ... มาสิ พวกเรากำลังจะเริ่มประชุมกันอยู่พอดี "
จงแดเดินเข้ามานั่งประจำที่ มีคำถามมากมายที่จงแดอยากถาม แต่แบคฮยอนก็พูดซะก่อนเหมือนรู้ทัน
" ไว้เรื่องอื่นข้าจะเล่าให้ฟังทีหลังนะจงแด แต่ตอนนี้เรื่องของอี้ชิงสำคัญที่สุด "
" อี้ชิง?? "
" ใช่ อี้ชิงหายตัวไป "
" หะ!?! จะเป็นไปได้อย่างไร "
" เรื่องนั่นข้าคิดว่าให้จุนมยอนเล่าให้พวกเราฟังจะดีที่สุด "
แล้วเรื่องราวมากมายก็ถูกถ่ายทอดมายังผู้ฟังทั้งสิบ โดยที่มีสีหน้าแปลกใจกันตามๆกัน ในขณะที่จุนมยอนเล่าตั้งแต่ต้น
จนจบ...
" อี้ชิง หายไปในแดนเหมันต์... "
หลังจากฟังเรื่องทั้งหมดจบ เซฮุนก็เอ่ยขึ้นเป็นคนแรก
" หรือจะเป็นฝีมือศัตรู?? "
คราวนี้จงอินเป็นฝ่ายพูดบ้าง
" ข้าว่าก็อาจจะเป็นไปได้สูง เพราะพักหลังมานี้ศัตรูก็วนเวียนอยู่รอบตัวพวกเราเสียด้วย "
ลู่ฮ่านพูดโดยมีเทานั่งพยักหน้าอยู่ข้างๆ
" แต่ทำไมต้องเป็นที่เหมันต์เล่า ข้าว่ามันน่าแปลก "
ชานยอลพูดขึ้นหลังจากพิจารณาด้วยน้ำเสียงครุ่นคิด ก่อนจะมองไปที่แบคฮยอนเป็นเชิงว่าพวกเขาสองคนคิดเหมือน
กัน...
" ตอนข้าอยู่เหมันต์ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้นเลย "
จงแดพูดขึ้น พลางมองไปที่ชานยอล ชานยอลเพียงกลอกตาครุ่นคิดอีกครั้ง
" ข้าไม่รู้หรอก ว่าอะไรจริงไม่จริง ข้าก็แค่สงสัย "
" แล้วจะทำอย่างไรต่อไปดี"
คยองซูเอ่ยขึ้น ด้วยท่าทีกังวลไม่แพ้คนอื่นเหมือนกัน แล้วคริสที่นั่งฟังเงียบมานานก็พูดขึ้น
" ข้าคิดว่า พวกเราน่าจะไปสำรวจที่นั่นอีกครั้ง "
" ข้าเห็นด้วย บางทีเราน่าจะไปสำรวจกันอีกครั้ง เผื่อเราอาจจะได้อะไรเพิ่มเติม "
ทีนี้แบคฮยอนเห็นด้วย
" จะว่าไปทำไมเราไม่ไปขอความช่วยเหลือจากผู้พิทักษ์แห่งน้ำแข็งเล่า "
ทันทีที่ประโยคนี้พูดออกมาจากจุนมยอน ทำเอาบรรยากาศเงียบกริบ
" ข้าก็แค่...ไม่อยากจะรบกวนเขาก็เท่านั้น ......และอีกอย่างเจ้าก็รู้ว่าผู้พิทักษ์แห่งน้ำแข็งเป็นคนเช่นไร "
แบคฮยอนพูดขึ้น ทำเอาจุนมยอนขมวดคิ้วเพราะอี้ชิงเคยพูดถึงผู้พิทักษ์แห่งน้ำแข็งว่าเขาก็ไม่ได้นิสัยแย่อะไร .. แต่
จุนมยอนก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เลือกที่จะนั่งฟังต่อ
" ข้าว่าเอาตามนี้ก่อนละกัน ส่วนถ้ามีเรื่องอะไรเพิ่มเติมมาแจ้งกับข้า "
แบคฮยอนพูดจบก็ลุกขึ้น
" เลิกประชุม "
ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตน ...
ทุกคนยกเว้นแบคฮยอนกับชานยอลเดินทางมายังเหมันต์เพื่อมาหาร่องรอยของอี้ชิง จุนมยอน เซฮุน คยองซู จงอิน
ต้องใส่เสื้อผ้าหนาๆมาเพราะอากาศหนาวที่เย็นจัดจนติดลบ ทั้งหมดข้ามมายังเหมันต์ได้โดยปกติ และแน่นอนเผื่อ
สถานการณ์ขับขัน ทุกคนจำต้องนึกระวังตัวอยู่เสมอ ไม่แน่ว่าศัตรูอาจจะโจมตีมาตอนไหนบ้างก็ไม่รู้ .... และแล้วการหา
ตัวอี้ชิงก็เริ่มขึ้น.....
อี้ชิง หายตัวไป? ต้องเป็นฝีมือของฟิวริคแน่... คิดถึงตอนนี้มินซอกก็นึกย้อนไปยังวันแรกๆที่ถูกลอบโจมตี ทั้งที่อยู่ใน
ปราสาทของตน... ที่จู่ๆอี้ชิงก็สลบไป และตนยังโดนทำร้ายอีก คาดว่าเรื่องทั้งหมดน่าจะเป็นฝีมือฟิวริค ตอนแรกมินซอก
ก็คิดว่าอาจจะเป็นคนอื่น แต่พอมารู้ว่าฟิวริคยังอยู่ ก็ทำให้มินซอกเชื่อร้อยเปอร์เซ็นว่าต้องเป็นฝีมือฟิวริคแน่... แต่ทำไม
อี้ชิง ที่หายตัวไป เขาน่าจะจับสัมผัสอะไรบางอย่างของอี้ชิงได้สิ... แต่กลับตรวจจับไม่ได้เลยว่าผู้พิทักษ์ของตนอยู่ที่ไหน...
มันจะต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ
ทั้งเก้าคนแยกย้ายกันตามหาอี้ชิงในบริเวณจุดที่อี้ชิงหายเข้าไป นั่นก็คือป่ายักษ์ของเหมันต์ที่ติดชายแดนกับคิมหันต์ ....
ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่ ... ก็ยิ่งทำให้จุนมยอนหมดกำลังใจ แต่พอคิดถึงใบหน้าของอี้ชิง ก็ทำให้จุนมยอนตั้งหน้าตั้งตาหา
อี้ชิงอีกครั้ง... จนแล้วจนเล่า.....ทำให้เวลาล่วงเลยไปกว่าครึ่งค่อนวัน... แต่ก็ยังไม่มีร่องรอยของอี้ชิงเลยแม้แต่น้อย...
ทุกคนมารวมตัวก็อีกครั้ง โดยมีสีหน้าแต่ละคนที่ดูไม่ดีเลยแม้แต่น้อย และที่แย่ที่สุดคงเป็นจุนมยอน...
" มันเป็นความผิดของข้า ถ้าข้าอยู่กับอี้ชิงในตอนนั้นคงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ และทำให้พวกเจ้าต้องมาลำบากอีก
ทั้งที่ตอนนี้สถานการณ์ในคิมหันต์ก็แย่พออยู่แล้ว "
จุนมยอนนึกโทษตัวเองขึ้นมา เห็นดังนั้นจงแดเลยตบไหล่เพื่อน
" เจ้าไม่ผิด และไม่มีใครผิดทั้งนั้น การที่พวกเรามาช่วยกันตามหาอี้ชิงก็เพราะพวกเราต่างมีความสำคัญทั้งนั้น ทุกคนก็
เมือนคนในครอบครัว จะขาดคนหนึ่งไปไม่ได้เด็ดขาด เจ้าคงเข้าใจดี ทุกคนไม่โกรธเจ้าหรอก "
จงแดพูดขึ้น ทำให้จุนมยอนพอจะยิ้มได้บ้าง
" ขอบคุณเจ้ามาก... "
" แล้วจะเอาอย่างไรต่อ จะหาต่อหรือจะกลับไปตั้งหลักก่อน "
คยองซูพูดขึ้น
" ข้าคิดว่า... "
" จุนมยอน!!! ทุกคน "
ทั้งเก้าคนหันไปตามเสียงที่ฟังดูคุ้นหูดังขึ้น ก่อนจะเบิกตาโพลงเมื่อหันไปพบใครบางคนเข้า..
" อี้ชิง!!!! "
ทั้งเก้าวิ่งพลูกันไปหาอี้ชิง ตอนนี้สภาพอี้ชิงดูอิดโรยมาก
" ช่วยข้าด้วย ข้ากลัว... "
อี้ชิงกอดจุนมยอนตัวสั่น จุนมยอนโอบกอดแล้วปลอบปะโยน
" ข้าอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัว "
จุนมยอนมองทุกคนเป็นเชิงว่าในเมื่อหาตัวอี้ชิงเจอแล้ว ก็กลับคิมหันต์ได้แล้ว...
" อี้ชิงกลับคิมหันต์กัน แล้วเจ้าค่อยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เราฟัง "
" อืม .. "
แปลกจริงทั้งที่จุนมยอนดีใจที่อี้ชิงกลับมาแต่ทำไมจุนมยอนรู้สึกแปลกๆในอะไรบางอย่าง?? แต่เขาคงคิดมาก การที่อี้ชิง
หนีมาจากศัตรูก็ดีเท่าไหร่แล้ว
หลังจากกลับมาจากเหมันต์จุนมยอนก็พาอี้ชิงไปพักผ่อน และรักษาตัว รอวันพรุ่งนี้ แล้วจึงจะถามเรื่องราวทั้งหมดจาก
อี้ชิง....
ในวันรุ่งขึ้น ทั้งสิบคนรวมถึงแบคฮยอนและชานยอลก็มารวมตัวกันอยู่ที่ห้องของอี้ชิง ทุกสายตาจับจ้องไปยังอี้ชิงอย่างนึก
เป็นห่วง จนอี้ชิงเกิดอาการทำอะไรไม่ถูก
" พวกเจ้าอย่างจ้องข้าเขม็งสิ .. ข้าหายแล้วจริงๆ "
" เจ้าไม่เป็นอะไรแน่นะ "
ลู่ฮ่านถามย้ำ ทำเอาอี้ชิงถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ
" อืม "
" นี่แล้วเรื่องเป็นไงมาไง เจ้าช่วยเล่ามาให้พวกเราฟังหน่อยจะได้ไหม "
อี้ชิงทำท่าทีลำบากใจ แล้วพูดออกมา
" ข้าตั้งใจจะไปเก็บสมุนไพร แต่พอดีข้าก็โดนอะไรไม่รู้มันโปร่งใสเป็นสี่เหลี่ยมขังข้าไว้อยู่ข้างใน .. จากนั้นข้าก็สลบไป
พอลืมตาขึ้น ข้าก็เจอแต่ที่มืด ไร้แสงสว่าง.... ข้าโดนมัดมือมัดขา หมดหนทางหนี... แต่แล้วข้าก็เห็นใบหน้าศัตรู....
ตอนแรกข้าคิดว่ามีคนเดียว ... แต่ข้าเห็นมีอยู่สองคน....เอ่อ....ข้าต้องรออยู่นาน เพื่อหาโอกาสที่เผลอ เพื่อหนีโดยข้า
พยามหาทุกวิถีทางทำให้เชื่อกที่มัดมือคลายออก แล้วแก้เชือกที่ผูกขาด้วย ข้าเลยหนีออกมา... ข้าไม่รู้ว่าทางออกเป็น
อย่างไร ... เพราะมันมืดมาก ข้าคลำทางเอา จนข้าออกมาจากที่นั่นได้ พอรู้สึกตัวอีกทีตัวข้าก็โผล่มาอยู่ที่เหมันต์แล้ว "
ทุกคนฟังแล้วคิดตามไป ..ชานยอลเลยพูดให้กำลังใจ
" เจ้าหนีออกมาได้ก็ดีแล้ว "
" ใช่ๆแค่นั้นพวกเราก็สบายใจแล้วละ "
ลู่ฮ่านพูดขึ้น ... จงแดเมื่อฟังมาทั้งหมดก็นึกสงสัยในศัตรูขึ้นมา จากหนึ่ง มีเพิ่มขึ้นมาสอง.. ใครกัน??
" อี้ชิงเจ้าเห็นหน้าศัตรูไหม "
อี้ชิงหน้าซีดทันที... แต่ก็พยักหน้าอย่างช้า...
" ใคร มีหน้าตาเป็นอย่างไร "
จงแดเอ่ยถามอีกครั้ง แต่พอได้ยินประโยคถัดมาทำเอาจงแดแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
" เป็นชายชุดดำข้าไม่เห็นหน้าเพราะเขาปิดหน้าไว้ส่วนอีกคน คือ... มินซอก ..... "
..............................(มาอพเพิ่ม 100 )
" นี่เจ้าพูดจริง หรือ ล้อเล่นกันแน่ อี้ชิง "
จงแดพูดขึ้น แต่อี้ชิงกลับยืนยันคำตอบของมันอีกครั้ง ... ด้วยสีหน้าหม่นหมอง
" ข้าเองก็ไม่อยากจะคิดแบบนั้นจงแด ... แต่ข้าเห็นมินซอกจริงๆ "
จงแดไม่อยากจะเชื่อคำพูดของอี้ชิง แต่อี้ชิงเองก็ไม่เคยพูดโกหกใคร นั่นเท่ากับว่าสิ่งที่อี้ชิงพูดคือความจริง..
" เจ้าจะบอกว่า มินซอก ผู้พิทักษ์แห่งน้ำแข็งร่วมมือกับศัตรูงั้นหรือ ? "
คริสพูดขึ้น
" ข้าก็ไม่รู้.. "
" ถ้ามินซอกร่วมมือกับศัตรูจริงละก็ เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆแน่ "
เทาพูดแล้วหันไปมองแบคฮยอน แบคฮยอนเพียงกลอกตาไปมาเหมือนครุ่นคิด ก่อนจะตอบออกมา
" เรื่องนี้ข้าและพวกเจ้าคงหาบทสรุปไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นอย่างที่เทาพูดจริง ก็คงแย่ ...มีทางเดียวพวกเราคงต้องไปสืบมา
ว่าผู้พิทักษ์แห่งน้ำแข็งร่วมมือกับศัตรูจริงรึเปล่า? "
บรรยากาศกลับมาอึมครึมเมื่อต่างฝ่ายต่างเงียบพลางครุ่นคิดถึงเรื่องต่างๆที่รู้มา ..พลันจงแดลุกขึ้น
" เจ้าจะไปไหนจงแด "
ชานยอลเอ่ยขึ้น
" ข้าจะไปคุยกับมินซอกให้รู้เรื่อง "
" แต่เจ้าเพิ่งจะมาถึงคิมหันต์นะ "
" ไม่เป็นไร ข้าแค่จะกลับไปเหมันต์ไม่นาน "
พลางแบคฮยอนที่มองสถานการณ์ในตอนนี้ ก็เอ่ยขึ้น
" จงแด เจ้าควรจะใจเย็นก่อน ตั้งสติ ... เจ้ายังมีพวกข้า เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว พวกเราต้องทำงานกันเป็นทีม "
" แต่ข้า.. "
" ข้าเข้าใจเจ้า แต่ตอนนี้เจ้าควรจะนั่งนิ่งๆแล้วลองทบทวนสักนิดเพื่อตัวเจ้าเอง "
หลังจากคุยกันเสร็จทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับห้องของตน โดยที่อี้ชิงกับจุนมยอนมาที่หอสมุด จุนมยอนรู้ว่าร่างกายของ
อี้ชิงยังไม่หายดีเท่าไหร่แต่เจ้าตัวกลับบอกอยากมาหอสมุด จุนมยอนอ่อนใจเลยพามา
" ว่าแต่อี้ชิงเจ้ามาหอสมุดทำไมหรือ คงมาหาข้อมูลของสมุนไพรเพิ่มละสิ "
" ทำไมเจ้าทายถูกทุกที ... ข้าเบื่อเจ้าจริงๆ "
อี้ชิงเบ้ปาก ทำให้จุนมยอนแอบหัวเราะไม่ได้ อี้ชิงเดินไปที่ชั้นหนังสือแล้วหยิบหนังสือหนากว่าสิบเล่มออกมานั่งอ่านตรง
ซอกหนังสือ
" นี่เจ้ากะจะอ่านทั้งวันเลยรึอี้ชิง "
" ก็ข้ามีบางเรื่องที่สงสัยอยู่น่ะ "
" อืมๆ โอเค ข้าจะไม่รบกวนเจ้าละ เจ้าอ่านไปเถอะ งั้นข้าไปทำธุระก่อนนะ "
" อืม ไว้ตอนเย็นเจอกัน "
จุนมยอนเดินห่างออกไปไกล ... นัยน์ตาสีเขียวอ่อน ก็แปรเปลี่ยนเป็นสายตาน่าเบื่อทันควัน ก่อนจะวางหนังสือเล่มหนาลง
ที่เปิดหน้าหนังสือทิ้งไว้ ' สมุนไพรเป็นพิษ ' อี้ชิงลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ก่อนจะเดินไปยังหอสมุดชั้นบนสุด แล้วมาที่มุมหนังสือ
ที่นึง อี้ชิงฉีกยิ้มอีกครั้ง.. เมื่อเห็นสิ่งที่ตนต้องการ แล้วเอื้อมไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา
' แดนคิมหันต์และแดนเหมันต์ '
อี้ชิงเปิดหนังสือไปมาจนกระทั้งเปิดมาถึงหัวข้อที่ตนต้องการ
' ดินแดนเหมันต์ '
ในหนังสือหน้านั้นได้เขียนเกี่ยวกับสภาพโดยรวมของเหมันต์ และสิ่งที่อี้ชิงสนใจที่สุดคือ ภาวะสมดุลของเหมันต์ .....
ถ้าเหมันต์หรือคิมหันต์ ฝั่งไหนเสียสมดุลอีกฝั่งก็จะต้องเสียสมดุลตาม... คิดมาถึงตรงนี้ ..ใบหน้าของมินซอกในอดีตก็ผุด
ขึ้นมา .. ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ความเจ็บปวด ความแค้น และความอ่อนแอ ... อี้ชิงต้องการเห็นใบหน้านั้นอีกครั้ง..
" ฮึๆๆๆๆ.... อีกไม่ช้ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง "
รอยยิ้มชั่วร้ายพลันปรากฎอยู่บนใบหน้าของอี้ชิง พร้อมกับนัยน์ตาสีเขียวอ่อนเปลี่ยนเป็นนัยน์ตาสีแดงเลือด..
" คริส ข้ากลัวเหลือเกิน "
" เรื่องอะไรกัน "
" เจ้าก็น่าจะรู้นะ "
เทากับคริสเดินมายังสวนดอกไม้ที่ติดกับปราสาท
" เรื่องศัตรูสินะ .. ที่จริงมันก็พูดยากในเมื่อพวกเรายังไม่สามารถหาคำตอบได้ว่ามินซอกร่วมมือกับศัตรูรึเปล่า "
" ข้ากลัวว่าจะเป็นจริงเหลือเกิน "
" เจ้าอย่าเพิ่งได้กังวล ในเมื่อเรายังพิสูจน์ไม่ได้ อีกอย่าง... "
" ? "
" ถึงมินซอกจะไม่ดีหรือเย็นชา แต่ข้ากลับรู้สึกว่าลึกๆแล้ว ..มินซอกไม่ได้เป็นคนแบบนั้น.. "
คริสหันมายิ้มให้เทา เทาเองก็ยิ้มตอบกลับเหมือนกัน
" ข้าก็เช่นกัน "
" แต่ว่าตอนนี้ "
" ??? "
" เป็นเวลาส่วนตัวของข้ากับเจ้า เพราะฉะนั้นไปเดินเล่นกัน "
" ทำไมข้าต้องไปด้วย "
" ไปเถอะ ไปผ่อนคลาย ข้าทำก็เพื่อเจ้า "
" ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ /// แค่..ข้าได้คุยกับเจ้าก็เพียงพอแล้ว "
" งั้นรึ "
" อืม -//- "
" งั้นข้าจะคุยที่ข้างๆหูเจ้าทุกวันเลย "
แล้วคริสก็หันมาพูดข้างๆหูเทา เทารับรู้ได้ถึงลมร้อนจนเทาเกิดอาการจั๊กจี๋(เขิน)
" ไอ้บ้า! "
" ข้าบ้ารึ? "
" ใช่! "
เทาหน้าแดงฉ่า..
" ที่ข้าบ้า ก็คงบ้ารักเจ้า.. "
" -///////- "
แล้วทั้งคู่ก็เดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้อยู่นาน...
จงแดนอนแผ่กว้างอยู่บนเตียง...พลางคิดทบทวนถึงเรื่องต่างๆมากมายที่ผ่านมา..
มินซอก.....
ใบหน้าของมินซอกกลับลอยเข้ามาในหัว นัยน์ตาสีฟ้าที่แข็งกระด้างแต่แฝงอะไรบางอย่างไว้อยู่ภายใน ..มินซอกเป็นคนที่
เดาใจออกยาก .. และมีสิ่งที่จงแดไม่รู้อีกมากเกี่ยวกับตัวมินซอก ความลับ ที่มินซอกไม่เคยเปิดเผย แม้กระทั่งเรื่องของ
ศัตรูมินซอกก็ไม่ได้บอกอะไรมากนัก ... มันกลับทำให้จงแดสงสย ยิ่งเรื่องที่อี้ชิงพูดอีก... หรือจะเป็นความจริง? ถ้าคิดถึง
มินซอกที่ไม่ค่อยได้บอกอะไรชอบมีความลับ .. การที่รู้จักศัตรูมาก่อนหน้านี้อีก...อีกทั้งศัตรูเองก็รู้จักมินซอกเช่นกัน....
แต่ทำไมถ้ามินซอกร่วมมือกับศัตรูจริง...ทำไมวันนั้นเขาถึงเห็นศัตรูทำร้ายมินซอกอยู่เลย?
ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น และ สิ่งใดที่เป็นความจริงกันแน่......
ข้าจะทำอย่างไรต่อไปดี.....
เจ้าจะไม่โกหกข้าอีกแล้วใช่ไหม.....
บอกข้าที....
มินซอก....
ตกดึกเป็นเวลาที่ทุกคนเข้านอน ในเมืองเงียบกริบ ... เสียงฝีเท้าดังขึ้นท่ามกลางความเงียบอย่างเป็นจังหวะก่อนจะหยุด
ลตรงบ่อน้ำที่ถูกสร้างขึ้นพร้อมกับพลังน้ำของจุนมยอน ... เพราะเนื่องจากแม่น้ำทั่วคิมหันต์กลายเป็นสีดำทะมึนที่ส่งผล
ทำให้ไม่สามารถใช้น้ำในแม่น้ำได้ ก็เลยสร้างบ่อน้ำขึ้นมาที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ขึ้นให้ชาวบ้านใช้ชั่วคราวไปก่อน..
ร่างตรงหน้าหยิบขวดแก้วเล็กออกจากกระเป๋าของตนเผยให้เห็นน้ำสีดำข้างในภายในขวดแก้วก่อนจะเทลงไปในบ่อน้ำ...
ร่างปริศนาจัดการปิดฝาขวดก่อนจะเก็บลงในกระเป๋าดังเดิม แล้วก้าวเท้าอีกครั้ง...ก่อนจะหายตัวไปลับกับตา...
รุ่งเช้า
คยองซูเดินออกมานอกปราสาทก่อนจะเดินตรงไปยังสะพานที่ข้ามไประหว่างดินแดนเหมันต์..
" เจ้าจะทำอะไร "
พลันเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังจนคยองซูสะดุ้ง ก็พบว่าจงอินใช้พลังของตนาหาเขาอีกแล้ว
" เรื่องของข้า "
" คยองซู เจ้าจะข้ามไปเหมันต์รึ "
" ข้าไม่รู้ "
" อ่าวแล้วเจ้าจะมาที่นี่ทำไม "
" ข้าก็แค่อยากมาตรงนี้ "
" เจ้าโกหกบอกข้ามาเถอะ "
จงอินจ้องตาคยองซูเขม็ง จนคยองซูจำใจต้องตอบไป
" ข้าได้ยินผืนดินกำลังเรียกหาข้า จากฝั่งเหมันต์ "
..................
Talk : ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยล่วงหน้า(ชอบพิมพ์ผิดเป็นประจำ)
เมื่อไรท์เขียนตอนนี้ >> ไรท์จิกรายยยยยย (จิกรายทุกตอน555)
ไรท์เอาหัวเขกกำแพงแปบ #คลั่ง
อะไรมากมายเนี่ย! นิยายเรื่องนี้มันอัลไล 5555
อัพเต็มแล้วนะ T T >> ปาดน้ำตา
ยิ่งแต่งยิ่งเครียด
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นๆๆๆๆๆๆๆ
เพื่อกำลังใจของไรท์
รักคนอ่านทุกคนจุ๊บๆ
น่ารักฟรุ้งฟริ้ง
ติดตามเรื่องนี้ด้วย ////
มินซอกน่ารัก >< แก้มป่องๆ >>ไรท์คลั่ง
ความคิดเห็น