[ EXO ] Winter in Frost .. {Chen x Xiumin} ft.exo

ลำดับตอนที่ #10 : .: Winter in Frost :: Chapter 8 :: Unreal :. 50%

seven dwarf.

.: Winter in Frost :.

 

{ Unreal}














50%

" ข้าได้ยินผืนดินกำลังเรียกหาข้า จากฝั่งเหมันต์  "

คยองซูพูดพลางมองไปยังเบื้องหน้าของตน ที่ซึ่งอีกฝากหนึ่งคือแดนเหมันต์

" เจ้าจะไปจริงหรือ .. "

จงอินพูดขึ้นเพราะว่าเหมันต์เป็นแดนที่คนอย่างคิมหันต์จะหนาวกับอากาศได้ง่ายถึงจะเป็นผู้พิทักษ์ก็ตาม แต่ร่างกายเป็น

มนุษย์ธรรมดาทั่วไป คยองซูกลอกตาครุ่นคิด ก่อนจะตัดสินใจที่จะข้ามไป

" ข้าจะไป "

คยองซูก้าวท้าวเดินอีกครั้ง จงอินเพียงเดินตามมาอย่างเงียบๆ แต่ยังไม่ทันใดเสียงหนึ่งก็ดังมาจากข้างหลัง

" พวกเจ้าจะไปไหน "

ทั้งสองมองไปยังเบื้องหลังก็พบว่าเป็นจงแดนั่นเอง

" มีอะไรรึ "

จงอินเอ่ยขึ้น คยองซูเพียงมองด้วยความสงสัย

" ข้าไม่รู้หรอกว่าพวกเจ้าจะไปไหน แต่ว่าตอนนี้พวกเจ้าควรจะกลับปราสาทก่อน "

" มีเหตุอันใดอีก ถึงเร่งพวกเรากลับ "

คยองซูเดินมาหาจงแด

" อี้ชิงอาการทรุดอีกแล้ว "

ภายในห้องของของอี้ชิงทุกคนมารวมตัวกันอีกครั้งโดยที่มีอี้ชิงกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง ดูท่าอาการจะแย่ ...

" เกิดอะไรขึ้นอีก "

เทาเป็นคนเอ่ยขึ้นคนแรก แบคยอนกับชานยอลมองหน้ากัน แล้วชานยอลก็เอ่ยขึ้น

" ข้าพยายามตรวจสอบสาเหตุอาการของอี้ชิง จนสามารสรุปได้ว่า อาการของอี้ชิงมาจากการดื่มน้ำปนเปื้อนสารพิษ

เข้าไป "

" สารพิษ? "

จุนมยอนทวนซ้ำดูเหมือนไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง อีกใจก็ห่วงคนรักจะแย่ แต่อีกใจก็อยากจะรู้สาเหตุของที่มาทั้งหมด

" ข้าพาทหารจำนวนหนึ่งไปตรวจสอบในบ่อน้ำในเมืองและจุดต่างๆในพื้นที่ พบว่าน้ำทั้งหมดกลายเป็นสีดำ เช่นเดียวกับ

แม่น้ำในลำธารนอกเมือง และยังพบว่าสารพิษที่ปนเปื้อนในน้ำก็เป็นสารพิษที่อยู่ในน้ำที่อี้ชิงดื่มขึ้นไปอีกด้วย "

" นี้มันจะมากไปรึเปล่า? ถ้าน้ำในที่นี้และข้างนอกนั่นปนเปื้อนสารพิษ เราก็จะไม่มีน้ำให้ใช้นะสิ "

ลู่ฮ่านเอ่ยขึ้น เซฮุนครุ่นคิดแล้วพูดออกมา

" แล้วถ้าเป็นแบบนี้จำอย่างไรเล่า "

" ข้าคิดว่า...จะใช้พลังของข้าสร้างน้ำบริสุทธิ์ขึ้นมา "

จุนมยอนเอ่ยขึ้น ทำเอ่ทุกคนในห้องหันมามองจุนมยอนเป็นสายตาเดียวกัน แบคฮยอนเลยพูดออกมาด้วยความแปลกใจ

ปนกังวล

" จุนมยอนถ้าเจ้าทำแบบนั้น เจ้าจะเสียพลังมากเลยนะ บางที่เจ้าอาจจะล้มป่วยได้ ยิ่งเจ้าต้องสร้างน้ำบริสุทธิ์ให้คนทั้ง

เมืองและพวกเรา "

" เรื่องนั้นข้าไม่สนหรอก "

" แต่ "

" ให้ข้าทำเถอะแบคฮยอนข้าจะทำมันเพื่อทุกคน "

จุนมยอนบอกด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น ทำเอาแบคฮยอนพูดอะไรไม่ออก

" แล้วอาการของอี้ชิงเล่าเจ้าจะทำอย่างไรเล่า "

จงแดเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง คริสเลยพูดขึ้นแทน

" ทางเรายังหาแก้รักษาไม่ได้ แต่ตอนนี้พวกนักวิจัยในวังกำลังหาวิธีอยู่ ข้าเชื่อว่าไม่นานอี้ชิงจะหายดีเป็นปกติ แต่ตอนนี้

ต้องดูอาการของอี้ชิงไปก่อน "

จงแดเพียงพยักหน้ารับรู้ ....

" ข้าสงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง ทำไมน้ำในเมืองถึงเป็นสีดำทั้งที่มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นแท้ๆ "

คริสเอ่ยขึ้นอีกครั้ง จงอินเลยเสนอความคิดตัวเอง

" ถ้ามีคนเอายาพิษไปใส่ละ "

" ก็เป็นไปได้ "

คยองซูพยักหน้าตาม เซฮุนสบตาลู่ฮ่านก่อนจะพูดออกมา

" เรื่องนี้.... ข้าว่าพอจะมีอะไรบางอย่างที่น่าสงสัย บางทีพวกเจ้าอาจจะรู้ "

" ?? "

" มีอะไรเซฮุน "

จงแดพูดขึ้น

" เมื่อเช้าข้าไปเจอ เกล็ดหิมะ อยู่ข้างๆบ่อน้ำ "

ท้าวเปล่าเก้าลงจากเตียงก่อนจะสวมรองเท้าแล้วเดินออกประตูไป ตอนนี้มินซอกได้ข่าวมาเพิ่มว่าแม่น้ำในเมืองคิมหันต์

กลายเป็นสีดำทะมึนทุกหนทุกแห่ง ถ้าจากการคาดเดามินซอกคิดว่าจุนมยอนต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อแก้ไขสถาน

การณ์ตอนนี้แน่ เพราะเขาเองก็รู้นิสัยจุนมยอนดี.. และอีกอย่าง เจอตัวอี้ชิงแล้ว ตอนนี้คงอยู่ที่คิมหันต์ ซึ่งมันน่าแปลก

ทั้งที่ตัวเขาจับพลังของอี้ชิงไม่ได้เลย แต่จู่ๆ อี้ชิงก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ ไม่บาดเจ็บอะไรทั้งสิ้น ถึงตอนนี้มินซอกได้ยินว่า

อี้ชิงป่วย อยู่ก็เถอะ ถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากจะไปที่คิมหันต์ไปตรวจสอบด้วยตัวเอง แต่เขาไม่สามารถก้าวออกจากเหมันต์

ได้....

มินซอกเดินเหม่อมายัง สวนกุหลาบขาวในวัง โดยที่ไม่รู้ตัว

 กุหลาบขาวเปรียบเสมือน ความรักที่ใสสะอาด บริสุทธิ์น่าทนุถนอมโดยไม่คิดเลยว่าความรักที่มอบให้ไปนั้น

จะได้ความรักตอบกลับมาหรือเปล่า

ตัวเขาในตอนนั้นเป็นคนพูดประโยคนี้กับจงแดเอง... ทั้งที่ไม่ได้อยากจะพูดแบบนั้น แต่ตัวเองเผลอพูดออกไป มินซอก

เบือนหน้าหนี ก่อนจะเดินออกมาจากปราสาทอีกครั้ง ...

ร่างบางเดินตามทางลาดชันลงมาจากเนินเขา

' คิมหันต์จะเป็นเยี่ยงไรบ้าง '

" ไม่คิดจะรังวังตัวเลยหรือ มินซอกที่รัก "

เสียงก้องกังวาลดังทั่งบริเวณที่มินซอกยืนอยู่ มินซอกหยุดชะงักพลางมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง ทั้งๆที่ไม่มีใคร แต่

เสียงนั่นกลับดังไม่ขาดสาย

" มินซอกที่รักคิดถึงข้ารึเปล่า? "

" ฟิวริค "

" ข้าดีใจเจ้าเอ่ยชื่อข้า แต่มันก็แค่นั้น "

" หมายความว่ายังไง "

" ข้าเพิ่งคิดได้ว่าข้าอยากได้ตัวเจ้ามาไว้ข้างข้า "

" โรคจิต เจ้าคิดว่าข้าจะยอมไปกับเจ้ารึไง "

" เพราะข้ารู้ว่าไม่ยอม เลยต้องใช้อะไรๆพิเศษหน่อย "

" !?! "
 

พลัน บล็อกสี่เหลี่ยมใสปรากฎขึ้นมาขังมินซอกอยู่ในข้างใน ซึ่งเหตุการณ์นี้มันเหมือนกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นอี้ชิง! มินซอกตั้ง

สติ ก่อนจะเสกดาบน้ำแข็งออกมาแล้วฟันใส่สิ่งที่กำลังขังเขาอยู่ข้างใน แต่มันเพียงแค่เกิดรอยร้าวเล็กๆเท่านั้น มินซอก

เลยเลือกที่จะแช่แข็งทั้งหมดหวังว่ากล่องใสนี้จะแตกออก แต่ไม่มีทีว่าจะแตกออกเลย กลับกับกลับไม่มีรอยร้าวอะไรเลย

แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
 

" มินซอกที่รัก ถ้าเป็นไปได้เจ้าไม่ควรจะทำอะไรทั้งสิ้น เพราะว่าสิ่งที่เจ้าทำไปทั้งหมด มันจะสะท้อนเข้าตัวเอง "

นัยน์ตาสีฟ้าเบิกกว้าง เมื่อความเจ็บปวดแสนสาหัสโถมเข้าหาตัว กลายเป็นว่าโดนพลังของตนทำร้ายเอาซะเอง รอยแผล

ยักษ์เกิดขึ้นที่บริเวณด้านหน้าและด้านหลัง เลือดสีแดงฉานไหลซึมออกมา จนมินซอกหน้าซีด ... ดูเหมือนว่าเลือดจะไหล

ออกมาเยอะทีเดียว

" ไปอยู่กับข้าเถอะ มินซอกที่รัก .... "

" มะ ... ไม่ .... "

มินซอกตะเกียะกายจะออกจากบล็อกใสนี่ แต่ด้วยแผลใหญ่ทำให้มินซอกชาทั้งตัว ขยับเขยื้อนแทบไม่ได้ ยังมีอะไรอีก

หลายอย่างที่มินซอกต้องการจะช่วยคิมหันต์ ..

จงแด.......

แล้วกล่องใสที่บรรจุร่างของมินซอกก็หายไป.....

จงแดที่เดินอยู่หยุดชะงัก เหมือนเสียงของใครบางคนดังขึ้นในหัว มันเป็นเสียงที่จงดำได้ขึ้นใจ เสียงของ มินซอก แต่บางที

จงแดอาจจะหลอนไปเองคงคิดมากเรื่องมินซอกอีกตามเคย อยู่กันคนละแดนตัวเขาอยู่คิมหันต์ มินซอกอยู่เหมันต์ เขาจะ

ได้ยินเสียงมินซอกได้อย่างไร อยู่ไกลกันตั้งขนาดนี้ ...

" จงแด "

จงแดหันไปตามเสียงเรียกก็พบว่าเป็นลู่ฮ่านกับคริส

" พวกเจ้าสองคนมีอะไร "

" พรุ่งนี้พวกเราจะไปเหมันต์ "

" อย่าบอกว่าเจ้าจะไปสืบหาว่ามินซอกเป็นศัตรูรึเปล่า "

" ใช่ "

คริสพยักหน้า ลู่ฮ่านเลยถามจงแดอีกครั้ง

" แล้วเจ้าละ จงแด เจ้าจะไปเหมันต์ ไหม "

" ข้าไป..ข้าต้องไป "








 

.....................

Talk : ถ้าพิมพ์ผิด ต้องขออภัยอย่างสูง T T (ชอบพิมพ์ผิดอยู่เรื่อย)

ระ ไรท์มาอัพ 50 แล้วนะ

หลังจากห่างหายไปนาน

ไรท์เครียดคะ จะบ้าตาย

อัลไลจะเกิดขึ้นบ้าง...

อ่านแล้วช่วยเม้นหน่อยนะ plaese 

และก็ช่วยโหวตเรื่องนี้ให้ด้วย

เพื่อกำลังใจของไท์คนนี้ 

T T

(เดี๋ยวมาต่อ100)