คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::Chapter 2:: กีกวังฉันได้เจอนายสักที
“ดูแลตัวเองดีๆรู้ไหม ไปอยู่ที่นั้นอย่าเป็นตัวปัญหาให้คุณไกรเขาละ” แม่ลูกกอดกันครั้งสุดท้ายก่อนที่จะไม่ได้กอดกันอีกนาน
“แม่ก็หนูไม่เคยเป็นตัวปัญหาของใครเลยน่า ” ฮโยซองพูดไปแอบขำไป
“ฮ่าๆๆ แม่ล้อเล่นนะ ไปลูก” ทั้งสองกอดกันแน่นก่อนที่ฮโยซองจะขึ้น เธอโผล่หน้าออกมาโบกมือบายๆแม่ของเธอ
เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้แยจองสะกิดฮโยซองที่หลับสนิท
“ถึงแล้วนะฮโย” เธองัวเงียอยู่สักพักก่อนจะลืมตาดู แล้วมองเข้าไปในบ้านหลังโต แล้วก้าวขาลงรถเดินตามแยจองเข้าบ้าน
…นี้ฉันจะได้เจอกวังแล้วสินะ… เธอคิดในใจ หัวใจมีอัตราจังหวะเต้นเร็วขึ้น วันนี้สินะเธอและเขาจะได้กล่าวทักทายกันสักที
“พี่ให้แม่บ้านจัดห้องไว้แล้วนะ ของทั้งหมดเดี่ยวคนขับรถจะขนมาให้ ตามสบายนะพี่ไปหาคุณพ่อก่อน” แยจองยื่นกุญแจห้องให้กับฮโยซอง
“แล้วกีกวังอยู่ไหมคะพี่จอง ”
“น่าจะอยู่ในห้องแหละ ไม่รู้ตื่นยังเจ้านี้ข้าวเช้าไม่กินหรอก ตื่นมาก็ข้าวเที่ยงเลย อ้อ..ตามสบายนะฮโยเราคือสมาชิกคนใหม่ของครอบครัวลีนะ” เขาลูบหัวเธอแล้วดึงมากอดด้วยความเอ็นดู แล้วจึงเดินไปอีกทาง
ฮโยซองรับรู้ถึงความอบอุ่นที่พี่ชายที่เขานับถือมากๆมอบให้เมื่อสักครู่ แล้วจึงเปิดประตูห้องเพื่อจะเข้าไปงีบต่อสักหน่อย
...ห้องมืดจัง... เธอลูบผนังไปทั่วเพื่อหาปุ่มสวิซท์ไฟ แล้วกดเปิดมันไฟห้องสลัวๆ สีส้มอ่อนๆ แล้เงียบสนิทมาก เธอรีบถอดเสื้อแจ๊คเก็ตออกแล้วรีบทิ้งตัวลงนอนลงเตียง
“อะ..โอ้ยย!! ” เสียงผู้ชายคนนึ่งดังขึ้น ฮโยซองรีบลุกและมองสิ่งๆนึ่งที่เคลื่อนไหวใต้ผ้าห่ม
“ใครนะ” เสียงเล็กแหลมเอ่ยถาม พรางมองหาสิ่งของที่แข็งพอจะป้องกันตัวเอง กีกวังเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวเองออก
“ยัยบ้า เธอเป็นใครห้ะ!! เข้ามาห้องฉันได้อย่างไร ” เขาโวยวายทันที กีกวังอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน
“กะ..กีกวังง ”ฮโยซองอ้ำอึ้ง ที่เห็นเขาอยู่ในสภาพนั้น
“นี้เธอเองหรอฮโยซอง ยัยบ๊อง เธอเข้ามาห้องฉันทำไม ”
“นี้ห้องนายหรอ ฉันเข้าห้องผิด” ฮโยซองยังคงจ้องที่กีกวังไม่ลักสายตา
“ยัยหื่น ออกไปจากห้องฉันเลยนะ ”กีกวังลากฮโยซองออกไป แต่เธอรวบรวมแรงทั้งหมดดันเขาไว้แต่ก็สู้ไม่ได้อยู่ดี จึงถูกโยนออกนอกห้อง -_-
“โอ้ย! ฉันเจ็บนะกีกวัง”
“เรื่องของเธอ ” เขายักคิ้ว ก่อนจะปิดประตูแต่ฮโยซองลุกขึ้นดันไว้ทัน
“นี้ อุส่าต์เจอกันแล้วนายก็ทักทายฉันบ้างหน่อยสิ ”
“หวัดดี” เขายิ้ม ฮโยซองจ้องรอยยิ้มของกีกวัง อ่า -///- ...ทำไมน่ารักจัง... เธอเหม่อยิ้มก่อนจะโดนจิ้มเหม่งเข้าให้
“ยัยบ๊อง ทำหน้าหื่นเชียว รอยยิ้มฉันสาวๆไหนได้เห็นก็หลงหมดแหละ ” ฮโยซองลุกเดินจะเข้าห้องกีกวังอีกครั้งแต่โดนร่างใหญ่ขวางทางเอาไว้
“ห้องเธออยู่นั้น” เขาชีไปห้องข้างๆ
“ของีบด้วยหน่อยนะ ”
“จะบ้าหรอเธอมันผู้หหญิงอะไรเนี่ย ไปห้องเธอเลยไป” ฮโยซองทำหน้าบึ้ง แล้วเดินเข้าห้องตัวเอง
“ผู้ชายอะไรเวลายิ้มออร่ามาเต็มเลยอะ ” เธอนอนกัดจิกหมอนด้วยความฟิน ดิ้นไปดิ้นมาบางทีก้เกือบตกเตียง
“อ่าง่วงละอ่า” ปากอ้าหาวกว้างและอีกไม่นานเธอก็หลับไป..
ก๊อก ๆ ๆ ๆ เสียงใครคนหนึ่งเคาะประตูทำให้ฮโยซองที่กำลังหลับเพลินๆ สะดุ้งตื่น เธอลุกขึ้นจากเตียงเซซ้ายเซขวา ไปเปิดประตู ผู้ชายตัวสูง ร่างใหญ่ ยืนทำหน้าเซ็งแล้วมองเธอที่ฮโยซอง เธออยู่ในเสื้อก้ามกางเกงขาสั้น กีกวังมองค้างไว้จนฮโยซองสังเกตได้
“นี่นายมองไรอะ ”
“เธอนี้ก็น่า... ” เขากลืนน้ำลายนิดหน่อย ฮโยซองตกใจมองตัวเองแล้วรีบปิดประตู รีบใส่เสื้อแขนยาวทับเสื้อกล้ามทันที เธอติดนิสัยแบบนี้จากบ้านมาด้วย
“ฉันล้อเล่นออกมาได้แล้วพ่อบอกให้ฉันพาเธอไปซื้อของ เผื่อเธอมีของอยากจะซื้อ ”
“แปปดิ ” แล้วเธอก็เดินออกมาจากห้อง
“ลีลาอยู่นั้น ฉันแค่ล้อเล่นเธอไม่มีทางทำให้ฉันมีอารมณ์ขนาดนั้นหรอก” ฮโยซองตกใจกับคำพูดกีกวังนี้เขากำลังดูถูกเธอหรอ ...ผู้ชายคนนี้ทำไมเป็นคนแบบนี้อ่า T_T ชังเหอะ ผู้ชายทุกคนก็เป็นนิ ...
“ยัยบ๊องง!! ” เขาตะโกนใส่หูเธอ จนเธอสะดุ้ง
“อะไรคะ ”
“จะไปไหม ไปได้แล้วว” เธอโดนกระชากให้ลงข้างล่างแล้วขึ้นรถออกไปข้างนอกด้วยกัน
“นี้จะพาฉันไปไหนอะ ”
“ไปโรงแรม ” เขากระตุกยิ้มนิดหน่อย ฮโยซองยกมือขึ้นจะฟาดเขา
“ยัยบ้าฉันบอกเธฮแล้วไง เธอมัน... ”เขาโดนปิดปากโดนมือฮโยซอง “อย่าพูดอีกได้ไหม เดียวนายจะโดนมัดฉัน” เขาพยักหน้ารับรู้ ฮโยซองจึงเอามือออกจากปากเขา
“ได้ยินว่า เธอแอบชอบฉันหรอ? ” ฮโยซองหน้าแดงร้อนผาว เธอได้แต่อ้ำอึ้งพูดจาไม่ออก
“ว่าไงจ้ะ สุดสวย” กีกวังเร่งรัดคำตอบจากเธอ
“ไม่ใช่นะ ใครบอกนาย ‘/////////////////////’ ”
“ก็ไม่รู้สินะ” เขายักไหล่หักพวงมาลัยเข้าเซ็นทรัล พวกเขาทั้งสองเดินขึ้นไปเซ็นกีกวัง เดินเร็วมากจนฮโยซองแทบจะวิ่งตาม หลายครั้งที่ฮโยจะโดดขี่หลังกีกวัง พวกเขาหยอกล้อกันบ้าง เหมือนกับเด็กๆสายตาหลายคู่ที่จับตาไปยังพวกเขาสองคน
“หาไรกินกันดีกว่า ฉันเหนื่อยแล้วเหมือนมากับเด็กเลยวะ” เขาเดินเข้าไปในร้านไอศกรีม
“ฉันไม่ใช่เด็กน้ะ ”
“เด็ก ”
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไง ”
“โอเคๆๆก็ได้ เธอไม่เด็กงั้นก็แก่” กีกวังแลบลิ้น :P อ้ะ -///////////////////- ฮโยซองหน้าแดงอีกครั้ง หลายครั้งแล้วที่เธอเห็นความน่ารักของกีกวังแบบนี้ น่ารักจริงผู้ชายคนนนี้
“กีกวัง” เสียงผู้หญฺงอีกคนแทรกเข้ามา ฮโยซองมองเธอด้วยสายตางงๆ
“ลอร่า มาได้ไงครับ ” ลอร่าหันมามองฮโยซองแล้วมองกลับไปยังกีกวังเชิงจะถามว่า แฟนใหม่หรอ?
“ไม่ใช่ๆนะครับ เด็กในบ้านนะพ่อให้พามาซื้อของลอร่ามาทำไรแถวนี้” ลอร่ายังคงจ้องฮโยซองแล้วนั่งลงข้างๆกีกวัง
“ลอร่ามาดูหนังกับเพื่อนคะ” เธอยิ้มให้อีกผ่าย
“สวัสดีคะ ฉันฮโยซอง” ฮโยซองยิ้มทักทายด้วย
“ฉันไม่ต้องการรู้จักเธอย้ะ” ฮโยซองถึงกับเงิบ เธอพูดกับตัวเองเบาๆ ไม่สวยแล้วยังนิสัยไม่ดี
“ลอร่าขอกินด้วยคนนะคะ” เธอหอมแก้มกีกวังอ้อน แถมต่อหน้าฮโยซองอีกด้วย ....กรี๊ดดดด T___T นายยอมให้เขาทำแบบนั้นได้ไง ….
“อ่อได้สิครับ ลอร่าอยากกินไรละ ”
“ตามใจกวังคะ อ้อ..ฉันอยากรู้จักกับเธฮแล้ว ฉันลอร่าแฟนกีกวังจ้ะ” เธอยิ้มมพร้อมกับโชว์แหวนที่นิ้วซ้าย
“ห้ะ แฟนนหรอ O…O)? ” เธอมองกีกัวง เขาพยักหน้าให้ฮโยซองรีบลุกขึ้นทันที แล้วเดินออกจากร้านทันที
“นี้เธอจะไปไหน”
“กลับบ้าน นายกินกับแฟนนายต่อไปเถอะนะ - -” ฉันจะกลับบ้าน
“อ่องั้นโทรบอกพี่แยจองมารับสิ” นี้อะไรกันแทนที่จะห้ามเธอนะ เธอทำหน้าบึ้งเดินออกไป
“ไอ้กีกวังบ้า!!!!! ทำไมเป็นคนแบบนี้ ฉันชักไม่ชอบแล้วสิ ฮืออออออออออออออออ อยากกลับบ้าน ” ฮโยซองโวยวายเบาๆ
ความคิดเห็น