คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชุลมุนวุ่นรัก ฮยอกแจ-มิน มิน/น้ำตาของฮยอกแจ ฮยอกแจ-คยูมิน
"ฮยอกแจ นายจะไปไหน" เสียงของร่างบางถามขึ้น
"ออกไปทำธุระน่ะ" พูดจบฮยอกแจก็เดินออกไป
"หมู่นี้ฮยอกแจ ออกไปข้างนอกทุกวันเลย ใครรู้บ้างว่าฮยอกแจไปไหน" ร่างบางถามขึ้นอีก
"ไม่รู้เหมือนกัน" คีบอมบอกปัดๆ
"ฮยอกแจ ไปบ้านพักของพวกดงบังอ่ะ"
"ไปหาเซียเหรอ เย" ร่างบางยังคงถามต่อ
"เปล่า ไปหาหัวใจอ่ะ"
"หัวใจ?" ร่างบางไม่รอช้าตามฮยอกแจออกไปอีกคน
"นายมายืนด้อมๆมองๆอะไรอยู่ในบ้านดงบังเหรอ"
"เฮ้ย...! ตกใจหมดเลยชองมิน นายมาทำอะไรที่นี่"
"นายล่ะมาทำไม"
"เออ..."
ยังไม่ทันทีฮยอกแจจะตอบ ก็มีอีกคนปรากฎตัวขึ้นมาพร้อมกับเปิดประตูให้
"ไงฮะ พี่ชองมิน พี่ฮยอกแจ เข้ามาก่อนสิฮะ" ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นน้องเล็กของวงดงบังชินกิ 'ชิมชางมิน'
"O*O" ค้าง
"ฮยอกแจนายค้างอะไร รีบเข้าไปข้างในสิ"
"อะ อืม" ทั้งสามเดินเข้าบ้านไป
"วันนี้พวกเรากำลังซ้อมเต้นกันอยู่พอดีเลยฮะ"
"เหรอ พาพวกเราเข้าไปดูหน่อยสิ"
"ได้ฮะพี่ ชองมิน แล้วพี่ฮยอกแจจะไปด้วยกันหรือเปล่า"
"........."
"ฮยอกแจ ชางมินถามนายน่ะ"
"ฮะ...อะไรน่ะ"
"นายเป็นอะไรของนาย ชางมินชวนพวกเราไปดูพวกเขาซ้อม"
"อือ...ก็ไปสิ" ทั้งสามเดินเข้าไปในห้องซ้อม ในนั้นมีสมาชิกคนอื่นๆอยู่กันครบ
"มาไม ไอ้ลิงฮยอก หมู่นี้มาทุกวันเลย เบื่อขี้หน้า"
"อย่าพูดแบบนั้นสิไม่น่ารักเลย เซีย"
"ยูซอนอ่ะ"
"ชองมินนายก็มาด้วยเหรอ" ลีดเดอร์ยุนโฮถามขึ้น
"อือ พอดีว่างๆ"
"วันนี้เราซ้อมเต้น พวกนายก็มาช่วยด้วยสิ"
"ไม่ดีกว่าฉันเต้นไม่ค่อยเก่ง" ชองมินปฏิเสธ
"ว่าจะให้พวกพี่ๆช่วยสอนเต้นให้ผมหน่อยฮะ ผมยังเต้นไม่คล่องเลย"
"ฉันช่วยสอนให้นะ ว่างๆอยู่พอดี"
"ขอบคุณฮะพี่ฮยอกแจ"
เย็น หลังเลิกซ้อม
ระหว่างที่ทั้งเจ็ดคนกำลังจะกินข้าวเย็นกัน
"ความจริงก็ไม่ค่อยอยากให้นายมาร่วมวงหรอกนะ"
"ช่างเถอะเซีย ฮยอกแจอุตสาห์ช่วยซ้อมให้ชางมิน" แจจุงพูดขึ้น
"จิงฮะ ผมเต้นคล่องขึ้นมากเลย"
"รีบๆกินสิ ฉันเห็นแก่คนอื่นหรอกนะ"
"ไอ้โลมา แก...นะแก"
"ไม ไอ้ลิงฮยอก"
"ฉันกลับก่อนนะ พอดีมีธุระ"
"อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนสิ ชองมิน"
"ไม่ดีกว่า" ร่างบางเดินออกจากห้องอาหารไป
หลังกินข้าวเสร็จ ฮยอกแจเดินกลับบ้านพักซึ่งก็มืดพอดี
"ใครน่ะ มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนั้น" ฮยอกแจถามออกไป เมื่อเห็นเงาคนนั่งอยู่ในสวน
"..." เงานั้นไม่ตอบ
ฮยอกแจจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ และเห็นชัดขึ้น
"อ้าว ชองมินนายมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้"
"ฉันมารอนาย อยู่คุยกับฉันก่อนนะ"
"อือ" ฮยอกทรุดนั่งข้างๆ
"มีอะไรล่ะ"
"ที่นายไปบ้านพักดงบังบ่อยๆ มีจุดประสงค์อะไร"
"เอ่อ...เอ่อ"
"ไปหาชางมินใช่หรือเปล่า"
"อะ...อืม"
"นายชอบชางมินเหรอ"
"ก็ใช่ ฉันชอบชางมินมานานแล้วล่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเริ่มตรงไหน ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้สนิทกันมาก แถมยังโดนไอ้โลมากันท่าอีก แต่ฉันก็อดใจไม่ไหว ต้องไปเจอหน้าชางมินทุกวัน"
"อืม....ฉันเข้าใจแล้ว"
"นายจะไปไหน อยู่คุยกับก่อนสิ"
"ไม่ล่ะฉันจะไปนอน" ร่างบางเดินกลับเข้าไปในบ้าน
"ในเมื่อชองมินรู้เรื่องนี้แล้ว ก็ขอให้เป็นแม่สื่อดีกว่า"
--------------------------------------------------------------------------
รุ่งขึ้น
"ชองมิน.............." เสียงฮยอกแจดังขึ้นแต่เช้า
"มีอะไร"เสียงผู้ถูกเรียกขานรับอย่างหน่ายๆก็เพราะว่าตัวเขาโดนปลุกแต่เช้า
"มีอะไรให้ช่วยหน่อยอ่ะ"
"บอกมาสิ"
"นายช่วยเป็นแม่สื่อให้ฉันหน่อยนะ"
"นายกับชางมินเหรอ"
"จะมีใครอีกล่ะ"
ร่างบางนิ่งสักพัก
"ก็ได้"
หน้าบ้านดงบัง
"นายจะลากฉันมาทำไมแต่เช้าเนี่ย"
"ก็รีบมาสิเดี๋ยวไม่ทัน"
"ไม่ทันอะไร"
ไม่ทันที่ฮยอกแจจะตอบ ชางมินก็ออกจากบ้านพร้อมใส่ชุดวิ่ง
"อ้าว! หวัดดีฮ่ะ พี่ฮยอกแจ พี่ชองมิน"
"ขอพวกพี่วิ่งด้วยคนนะ"
"เฮ้ย...อุ๊บส์!"
"ได้สิฮ่ะ ผมวิ่งนำไปก่อนเลยนะฮะ"
เมื่อชางมินวิ่งออกไปชองมินก็กระทืบเท้าฮยอกแจอย่างแรง
"โอ๊ย!"
"ใครบอกว่าฉันจะวิ่งล่ะ"
"ช่วยหน่อยน่า ไหนๆก็ตื่นมาตั้งแต่เช้ามืด แถมยังใส่ชุดวิ่งมาแล้วด้วย ไปจ๊อกกิ้งสูดอากาศบริสุทธิ์ให็ชุ่มปอดดีกว่า" พูดจบฮยอกแจก็ลากชองมินไปทันที
เมื่อวิ่งไปได้สักพักชางมินก็หันกลับมามองคนที่วิ่งตามเค้ามา
"พี่ฮยอกแจล่ะฮะ"
"อีตานั่น หยุดพักตั้งแต่วิ่ง 15 นาทีแรกแล้ว ทำมาเป็นพุด วิ่งออกกำลังกาย สูดอากาศบริสุทธิ์ ชิ!"
"งั้นเรานั่งพักก่อนก็ได้ฮะ"
"ดีเหมือนกัน" ทั้งสองนั่งพักที่เก้าอี้ในสวนสาธารณะ
"อีตาบ้านั่นเมื่อไหร่จะมานะ มันน่าไหมล่ะ"
"หึหึ"
"นายหัวเราะอะไร"
"พี่ทั้งสองคนเหมาะสมกันดีนะฮะ"
"จะบ้าเหรอ" สีหน้าของชองมินแดงขึ้นเล็กน้อย
"ผมพูดจริงนะ"
"ถึงจะเหมาะกัน ก็คงคู่กันไม่ได้หรอก"
"ไมฮะ"
"นายไม่รู้หรอกเหรอว่า ฮยอกแจ มันไม่ได้ชอบฉัน คนที่มันชอบคือนายต่างหาก ชางมิน"
"ฮะ..อะไรนะฮะ"
"ฮยอกแจชอบนายนะ"
"555+พี่ฮยอกน่ะเหรอชอบผม"
"ใช่ มันเพิ่งบอกพี่เมื่อวาน แถมยังให้พี่เป็นแม่สื่อให้อีก คิดแล้วมันน่าน้อยใจ ฮึ!"
"พูดอย่างนี้แสดงว่า พี่ชอบพี่ฮยอกแจเหรอฮะ"
"เออ...ชะ ใช่ฉันชอบฮยอกแจ"
"555+ พี่ชองมินชอบพี่ฮยอกแจ หิ้ว..."
"เบาๆสิ"
"ไม่มีใครได้ยินหรอกคับ แต่พี่ทำแบบนี้ไม่เสียใจเหรอคับ"
"จะทำไงได้ จะให้บอกว่า ฮยอกแจฉันชอบนาย เพราะฉะนั้น ฉันช่วยเป็นแม่สื่อให้นายไม่ได้ งั้นเหรอ"
"คิดอะไรก็พูดออกไปเลยฮะ"
"ฉันไม่กล้า"
"พวกนายคุยอะไรกันอยู่ ขอฉันคุยด้วยคนสิ"
"ไม่เกี่ยวกับนายหรอกน่า ฉันนึกว่านายจะหมดแรงตายไปแล้วซะอีก"
"ฉันแข็งแรงจะตายไป วิ่งต่อเหอะ เครื่องกำลังร้อน" ฮยอกแจพูดอวด
"ผมว่าพอแค่นี้ดีกว่าฮะ มันเช้าแล้ว"
"โหวิ่งได้ไม่ถึงไหนเลย"
"ก็เพราะนายแหละ ชักช้า" ทั้งสามคนวิ่งกลับทางเดิม แต่หัวใจใครบางคนไม่เหมือนเดิม
ขณะที่ชองมินกลับเข้ามาในบ้านกำลังจะอาบน้ำ แต่ฮยอกแจดึงไว้ซะก่อน
"มีอะไร ฮยอกแจ ฉันอาบน้ำก่อนแล้วค่อยคุยกัน"
"เธอคุยอะไรกับชางมิน"
"นายได้ยินเหรอ"
"ฉันอยากฟังจากปากของเธอ"
"ก็...คือว่า.."
"เธอยุชางมิน ให้เกลียดฉันใช่ไหม"
"นายพูดอะไร"
"ชองมิน นายบอกมาสิว่านายพูดอะไรกับชางมิน"
"ปล่อยดิ เจ็บนะ" ชองมินพยายามแกะมือฮยอกแจที่จับแขนเขาอยู่
"ไม่ปล่อย ถ้าเธอไม่บอกความจริงมา"
"ความจริงอะไรล่ะ"
"เธอพูดอะไร ให้ชางมินไม่ชอบฉันหรือเปล่า"
"ฉันไม่ได้พูด"
"ทำไมชางมินถึงมองฉันแปลกๆ"
"จะไปรู้เหรอ ไม่ใช่ชางมินนี่"
"แต่ว่าเธอต้องพูดยุแน่ๆ ไม่งั้นชางมินไม่มีทางมองฉันด้วยสายตา แบบนั้นแน่"
"ก็บอกว่าไม่ได้พูด บางทีชางมินอาจจะไม่ได้ชอบหน้านายตั้งแต่ทีแรกแล้วก็ได้"
"นั่นไง เธอต้องพูดยุให้ชางมินเกลียดฉันแน่ๆ"
"นายนี่ พูดไม่รู้เรื่อง ปล่อยดิ"
"ไม่ปล่อย จนกว่าเธอจะพูดความจริงออกมา" ฮยอกแจยิ่งบีบแขนชองมินแรงขึ้น ชองมินขัดขืนเท่าไหร่ก็ดูจะไม่เป็นผล
"จะให้พูดความจริงงั้นเหรอ นายอยากรู้ใช่ไหมว่าฉันพูดอะไรกับชางมินบ้าง"
"ใช่"
"ก็ได้ ฉันบอกกับชางมินว่า นายชอบน้องเค้า น้องเค้าบอกว่าไม่ได้ชอบนายเลย"
"แค่นี้เหรอ"
"ยังมีอีก ฉันบอกว่า นายให้ฉันช่วยเป็นแม่สื่อ"
"มีแค่นี้เหรอ"
"ใช่ มีแค่นี้"
"เธอโกหก"
ฮยอกแจจับแขนทั้งสองข้างของชองมินเอาไว้
"ปล่อยฉันสิ"
"บอกความจริงทั้งหมดมาก่อน"
"นายอยากรู้นักใช่ไหม ได้...เดี๋ยวฉันจะบอกให้ฟัง ฉันบอกกับชางมินว่าฉันชอบนาย ชอบมานานเเล้วด้วย ชอบก่อนที่นายจะเจอชางมิน เมื่อฉันจะสารภาพกับนาย นายก็มีชางมินอยู่ในใจ ฉันกลัวจะผิดหวังเลยไม่ได้พูดออกไป แถมนายยังใจร้าย มาให้ฉันเป็นแม่สื่ออีก ถามจริงๆเถอะ นายไม่รู้เลยหรือไง ตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่ฉันทำทุกอย่างให้นาย นายไม่รับรู้ถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อนายเลยหรือไง ไอ้โง่!"
น้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกจากดวงตาทั้งสองข้างของชองมิน ฮยอกแจยืนค้างกับคำพูดที่ได้ยิน มือทั้งสองข้างคลายออกจากแขนของชองมิน
"ไม่จริงใช่ไหมชองมิน นายโกหก"
"ฉันไม่ได้โกหก ฉันพูดจากใจจริง"
"อย่ามาล้อเล่นน่า ชอบอำฉันอยู่เรื่อย"
"ก็บอกว่าไม่ได้โกหก นายบ้าหรือเปล่า คนเค้าบอกว่าชอบ ว่าชอบ นายยังว่าโกหกอีก"
"ไม่จริงอ่ะ" ฮยอกแจวิ่งออกจากห้องด้วยอาการตะลึงงัน
สมาชิกคนอื่นๆวิ่งเข้ามาในห้อง หลังจากที่ฮยอกแจออกไปไม่นาน
"มีเรื่องอะไรกัน" ทึกกี้ถามเป็นคนแรก"
"ไม่มีนี่" ชองมินฝืนยิ้มสุดๆ
"นายอย่าโกหกเลย มีอะไรก็พูดมาเถอะ" เยเยเสริม
"นั่นสิ พูดมาเหอะ" คนอื่นๆช่วยเสริม
"ไม่มีอะไร ทุกคนช่วยออกไปก่อน ฉันอยากอยู่คนเดียว ขอบใจที่เป็นห่วง"
คนอื่นๆจึงออกจากห้องไป ถามฮยอกแจที่นั่งเอ๋ออยู่ข้างล่างก็ได้คำตอบทำนองเดียวกัน
-------------------------------------------------------------------
หลายวันผ่านไป ทั้งฮยอกแจและชองมินก็ไม่ได้พูดคุยกันเลย หน้าก็แทบจะไม่มองกัน แม้ว่าจะนอนห้องเดียวกันก็ตาม ทุกๆคนในวงสังเกตเห็นดี แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยทั้งสองคนยังไง
ขณะที่ทุกคนนั่งกินข้าวเช้า
"ฮยอกแจ จะไปไหน" ทึกกี้ถาม
"เดี๋ยวมา กินกันไปก่อนนะ"
"ฉันก็อิ่มแล้ว" ชองมินพูดจบก็เดินไปอีกทาง
หน้าบ้านพักดงบัง
ติ้ง หน่อง.........
"มาหาใครไอ้ลิง"
"ฉันมาหาชางมิน ช่วยเรียกให้หน่อยสิเซีย"
"ชางมินยังไม่ตื่น"
"อ้าว...! พี่ฮยอกแจเองเหรอฮะ มาทำไมแต่เช้าเลย"
"ชางมิน แกจะออกมาทำไมเนี่ย"
"ฉันคงคุยกับชางมินได้แล้วสิ"
"เออ...ได้"
ทั้งสองออกมาคุยที่สวนสาธารณะเดิม
"มีอะไรเหรอฮะ" ชางมินเปิดฉากถาม
"คือว่าพี่ก็พูดไม่ค่อยเก่ง อาจจะไม่หวาน แต่พี่อยากบอกว่า..." 'ทำไมมันพูดไม่ออก คอยวันนี้มานานแล้วไม่ใช่หรือไง พูดออกไปสิว่ะ ไอ้ลิงฮยอก พูดดิ...มันพูดไม่ออกกับชางมินฉันพูดไม่ออก แต่ถ้าเป็นนายฉันคงกล้าพูดออกไปได้อย่างเต็มปาก....ความรู้สึกตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว...'
"อะไร ฮะ" ชางมินทำสีหน้าลุ้นสุดๆ
"เปล่าแค่อยากบอกว่า ...น้องหมาตัวนั้นน่ารักดี" ฮยอกแจชี้ไปที่ผู้หญิงที่เดินจูงน้องหมาผ่านมา ผู้หญิงคนนั้นทำท่าเขิน สงสัยไม่ได้ยินว่าเค้าชมน้องหมาไม่ใช่ตัวเอง
"เหรอฮะ ผมนึกว่าพี่ฮยอกแจจะมาสารภาพรักกับผมซะอีก"
"ก็ว่างั้นแหละ...หาาาาาาาา"
"ผมรู้หมดแล้วฮะ แต่ว่าผมคิดกับพี่ แค่พี่ชายคนนึงเท่านั้นนะฮะ"
"อือ ก็ดีแล้ว" ฮยอกแจยิ้มเจื่อนๆ
"ผมว่าคนที่รอฟังคำนี้ น่าจะเป็นพี่ชองมินมากกว่านะฮะ ผมว่า"
"ไม่หรอกชองมินเค้าเกลียดฉันจะตาย เค้าไม่พูดกับฉันมาหลายวันแล้ว"
"พี่รู้หรือเปล่าว่าพี่ชองมิน เค้าชอบพี่"
"อือ รู้"
"แล้วพี่ทำไง"
"ก็พูดว่าเค้าโกหก แล้วพี่ก็วิ่งหนีไป"
"สมควรแล้วล่ะฮะ ทำแบบนี้ เป็นผมก็โกรธ พี่ชองมินชอบพี่มากนะฮะ ชอบมานานแล้วด้วย ผมสังเกตเห็นมานานแล้ว"
"อ๋อ เหรอ"
"พี่ง้อ พี่ชองมินหรือยัง"
"ยังเลย"
"พี่นี่โง่จัง ทำให้เค้างอน แล้วยังไม่ง้ออีก ผมว่าพี่ลองถามใจตัวเองให้ดีว่า จริงๆแล้วพี่ชอบใคร ใครที่คอยอยู่ข้างพี่ ทำให้พี่มีความสุข และสามารถทำให้พี่เศร้าได้เหมือนกัน ใครสำคัญกับพี่ที่สุด"
"ก็จริง" ฮยอกแจนั่งคิดอยู่สักพัก
"ใช่ฉันคิดออกแล้วว่าใครสำคัญกับฉันที่สุด ขอบใจนายมากนะชางมิน อ้าว....!" หายไปแล้ว คนที่นั่งข้างๆเมื่อกี๊ ไปไหนแล้ว
ฮยอกแจกลับมาที่บ้านพักอย่างร่าเริง
"เอ๊ะ...! นายเป็นใครมายืนอยู่หน้าบ้านนี้" ฮยอกแจถามชายหนุ่มที่ยืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าบ้าน
"ผม...ผมชื่อ โจคยูคยอนครับพี่ฮยอกแจ"
"นายรู้จักฉันได้ไง"
"ก้อพี่เป็นสมาชิกของวง super junior ผมจะไม่รู้จักได้ยังไงกันล่ะครับ"
"แสดงว่าฉันดังมากสินะ แล้วนายมาทำไม"
"ผมได้รับคำสั่งจากคุณซูมานให้มาพักกับพวกพี่ครับ"
"แสดงว่านายเป็นสมาชิกคนที่ 13 ของวงเรา ยินดีต้อนรับไอ้น้องรัก"
"ครับพี่" มั้งสองกอดคอกันเดินเข้าบ้าน OoO...ฮยอกแจเอ๋ย ...ฮยอกแจหารู้ไม่ว่าเอาศัตรูตัวฉกาจเข้าบ้านแล้ว Y^Y
"พวกเรามารวมตัวกันที่นี่เร็ว มีสมาชิกให้มาแนะนำให้รู้จัก" ทุกคนวิ่งตามเสียงของฮยอกแจมารวมทั้งชองมินด้วย
"ไหน สมาชิกคนใหม่ล่ะ"
"น้อยๆหน่อยซิน ซินมีวอนอยู่ทั้งคน เล่นซะออกนอกหน้า"
"ใครว่าว่ะไอ้วอน อย่าลืมสิ ฉันเป็นแฟนซินมาก่อนนะเฟ่ย ซึ่งตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่"
"วอน...ฮันเงียบๆหน่อยสิ"
"ครับ/คร้าบซิน"
"ไหนล่ะ" ทึกกี้ถาม
ฮยอกแจชี้ไปที่คนข้างๆ
"หล่อเหมือนกันแฮะ เราน่ะ"
"ซิน/ซินอ่ะ"
"แหะ แหะ"
"ชื่ออะไรล่ะ"
"ผมโจคยูคยอนครับ"
"พี่ลีทึก หรือทึกกี้หัวหน้าวงนี้"
"ครับ"
"พี่คังอิน เป็นที่รักของทึกกี้"
"ครับพี่คังอิน"
"พี่คีบอม ส่วนนี้ดงแฮที่รักของฉัน"
"หวัดดีครับพี่คีบอม กับอาซ้อดงแฮ
"หวัดดีคยูคยอน ฉันเรียวอุค ฉันชอบซาลาเปาที่สุดเลย"
"เออ...แล้วบอกผมทำไม"
"พี่เยซอง ฉายาซาลาเปาอ่ะ" พูดจบเยซองก็ดึงเรียวอุคเข้ามาในอ้อมแขน
"ผมเข้าใจแล้วครับ อาซ้อเรียว อิอิ"
"พี่ชินดง ไม่มีคู่หรอก"
"ครับ"
"ฉันฮันกยอง ที่รักของซิน"
"ไม่ใช่ หลบไปเลย ฉันซีวอนที่รักตัวจริงของซิน"
"หลบไป ฉันต่างหาก"
"ฉันโว๊ย ไอ้ฮัน"
"ไอ้วอน แก"
"วุ่นจังเลยนะฮะสองคนนี้"
"อย่าไปสนเค้าเลย พี่ฮีซอล เรียกสั้นๆว่าซิน มาจากซินเดอเรล่า สนใจจะมาเป็นที่รักของพี่หรือเปล่าล่ะจ๊ะ"
"ซิน/ซิน" ทั้งสองตะโกนใส่อย่างไม่พอใจ
"พี่ล้อเล่นจ๊ะ"
"ล้อเล่นของพี่ เกือบทำให้ผมอยู่ในวงนี้อย่างไม่สงบซะแล้วล่ะครับ"
"ฉันฮยอกแจ นายคงรู้จักแล้ว"
"ครับพี่"
แล้วก้อคนสุดท้าย
"พี่ชื่อลีชองมิน ยินดีที่ได้รู้จัก"
"โห พี่ชองมินน่ารักจังเลย น่ารักกว่าในทีวีอีก"
"อะ...แฮ่ม เกิดอาการก้างติดคอกะทันหัน" ฮยอกแจแขวะ
"นายจะนอนห้องไหนล่ะ"
ลำดับห้อง
คัง-ทึก
ฮัน-วอน-ซิน
เย-เรียว
บอม-ด๊อง
ฮยอก-มิน
ชินดง
"นายคงต้องนอนกับชินดงนะ"
"ไม่เป็นไรฮะ"
"เดี๋ยวคืนนี้จะมีงานรับน้องใหม่"
"เย้" ทุกคนร้องด้วยความดีใจ
-------------------------------------------------
ในงาน
"เอาล่ะ พวกเราก็สนุกมามากพอแล้ว ทีนี่ให้น้องเล็กของเรามาพูดบ้างดีกว่า"
"โห นึกว่าเราจะเด็กสุดซะอีก นายไม่น่าเข้ามาเลยคยูคยอน"
"ดีนี่ บอมจะได้รู้ว่าตัวเองแก่แล้ว 555"
"ด๊องง่ะ"
"ผมดีใจมาครับที่ได้มาอยู่ในวงนี้ ผมติดตามผลงานของพวกพี่ทุกคนมาโดนตลอด โดยเฉพาะพี่ชองมิน ผมชอบพี่ตั้งแต่ที่เห็นผลงานของพี่ในเพลง miracle แล้วล่ะฮะ ผมเจอพี่ตัวจริงๆแล้ว ผมยิ่งรู้ว่าผมชอบพี่เข้าแล้ว พี่ชองมินเป็นแฟนผมนะ"
"ฮิ้ว เย้"ทุกคนโห่ดีใจที่คยูคยอนกล้าบอกรักชองมินออกไมค์ แน่ล่ะยกเว้น
"ได้ไง นายมาที่หลังอ่ะ ชองมินฉันก็ชอบนาย ถึงแม้เมื่อก่อนฉันจะไม่ดี ไม่สนใจนายเลย ฉันมันโง่เองแหละ มีคนที่รักฉัน หวังดีกับฉันอยู่ข้างตัว กลับไปสนใจคนที่ไม่เคยแม้แต่จะชอบฉัน แต่ตอนนี้ฉันรู้ใจของตัวเองแล้ว นายคือสิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดที่สวรรค์สร้างมาให้ฉันนะ ฉันรักนาย" ฮยอกแจสารภาพออกมา
"เอ่อ...คือ เมื่อก่อนฉันคงดีใจมากที่ได้ยินคำพูดนี้จากปากของนาย นะฮยอกแจ แต่ว่า"
"แต่ว่าอะไร"
"ก็พี่ชองมินกับผม เราสองคน....เป็นของกันและกันแล้วน่ะสิครับ"
"อะไรนะ พวกนายสองคน"
"เออ...ใช่" ชองมินตอบอย่างอายๆ ไม่เพียงแค่ฮยอกแจนะ คนอื่นๆก็ตะลึงเหมือนกัน
"ทำไม ...ทำไมฉันอยู่กับนายตั้งนาน ฮึก นอนห้องเดียวกับนายทุกคืน ฮึก..ฮือ แต่พอไอ้คยูมาวันเดียว นายก็เสร็จมันแล้วเหรอ ชะ...ชองมิน ไหนนายบอกว่ารักฉัน รักมานานแล้ว รักฉันก่อนที่ฉันจะชอบชางมิน ตะ..ฮึก แต่ นายทำแบบนี้กับฉันหมายความว่ายังไง ชองมิน นายหมายความว่ายังไง ทำแบบนี้สนุกมากสินะ ฮึก ฮือๆ ปั่นหัวฉันจนหมุน ขยี้หัวใจฉันจนแหลกคามือ นายพอว่าฉันใจร้าย แต่นายมันใจดำ ชองมิน...นาย"
ฮยอกแจตะโกนเหมือนคนคุ้มคลั่ง เสียสติ เขาพุ่งตัวเข้าหาชองมิน พร้อมเงื้อมมือขึ้นสุดแขน กำหมัดแน่น
ทันทีที่หมัดแหวกอากาศลงมา ชองมินหลับตาสนิทด้วยความกลัว ทุกคนต่างตกใจกับการกระทำของฮยอกแจมาก
ตุ้บ...! เสียงหมัดกระแทกที่หน้าอย่างจัง
ไม่...ไม่ใช่ชองมิน แต่...เป็น...
"ฮยอกแจ....นาย" ชองมินตะโกนสุดเสียงเมื่อเห็นฮยอกแจทรุดลงพื้น
ก่อนที่จะวิ่งเข้าหาฮยอกแจ
"อย่า...มายุ่งกับฉัน ไป...!" ฮยอกแจผลักชองมินออกไป
"นายทำแบบนี้ทำไม"
"ฉัน...ฉะ...ฉัน ทำร้ายคนที่ฉันรักไม่ลง จะให้ฉันทำร้ายเธอไม่ได้หรอก ชองมิน นะ...นายน่าจะมีความสุขที่ไม่ต้องอยู่กับฉันอีกต่อไป คงดีถ้าเธอเจอคนที่ดีกว่าฉัน เอาใจใส่เธอได้มากกว่าฉัน แล้วเธอก็ได้เจอแล้ว"
"นาย นะ....นาย มันโง่ นาย...มะ ไม่น่าทำแบบนี้ ต่อยฉันก็สิ้นเรื่อง ระบายความแค้นที่นายมีออกมาให้หมด ลงกับฉัน สิ นายไม่ผิด"
"ไม่เธอต่างหากที่ไม่ผิด ตลอดเวลาเธอดีกับฉันมาตลอด ตอนนี้เธอควรเจอคนที่ดีกับเธอบ้าง เธอจะได้มีความสุขซะที"
"ฮะ..ฮยอกแจ นะ..นาย" ชองมินจะเข้าไปกอดฮยอกแจแต่ก็ถูกผลักออกมา
"ทำอะไร... ของนาย...! จะทำบ้าอะไร คยูคยอนก็อยู่ตรงนี้ คนที่เธอควรกอดไม่ใช่ฉัน ไปให้พ้นๆหน้า ไม่อยากเห็นหน้าคนอย่างเธออีกเลย ไป..!" ฮยอกแจตวาดเสียงแข็ง
"คยูคยอน นายทำแบบนี้ทำไม" เสียงคนอื่นๆถาม
"ก็...ใครใช้ ให้พี่ชองมินน่ารักเกินห้ามใจล่ะครับ" คยูคยอนตอบอย่างไม่ทุกข์ร้อน
"เมิง ยังมีหน้ามาตอบอีกเหรอ แค้น(แทนไอ้ฮยอก)ถึง ขีด สุด" เยซองตลาดอย่างหน้ากลัว
"งานชักไม่สนุกแล้วเราไปกันเหอะ" ดงแฮบอกกับคีบอม ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินขึ้นห้องไป
"ไปเหอะ เย ไปเหอะ" เรียวอุคดึงเยซองออกไป
แล้วทุกคนก็ทยอยกันไปหมด
"ไปกันเถอะครับพี่ชองมิน" คยูคยอนพูดพร้อมกึ่งลากกึ่งจูงชองมินออกไป
"ฮยอกแจ ฉันขอโทษ" ชองมินหันมาพูดกับฮยอกแจก่อนจะเดินตามคยูคยอนไปอย่างขัดขืนไม่ได้
สิ่งที่ได้กลับไปคือรอยยิ้มบางๆของฮยอกแจ
"ฮึก ทำไมคนชื่อมินถึงใจร้ายขนาดนี้ ฉันเกลียด ๆคนชื่อมิน หึ เกลียดคนชื่อมิน!" ฮยอกแจนั่งอยู่คนเดียวในห้องนั้น รอเวลานำพาคนที่ใช่มาช่วยเยียวยาแผลใจ แต่ตอนนี้คงมีแค่น้ำตาที่จะช่วยปลอบโยนจิตใจของเขาได้
------------------------------------------------------------------------
"ฮัดชิ้ว!! เป็นอะไรฮะพี่ชองมิน"
"ไม่รู้จู่ๆก็จาม ฮัดชิ้วๆๆ คยูคยอนทิชชู่หน่อย อัดชิ้ว"
"ฮะ...ฮัด...ฮัดชิ้ว"
"น่าเกียจ นายจามตอนกินข้าวได้ยังไง ชางมิน...! คนอื่นเค้ากินไม่ลงนะ"
"ขอโทษฮะ พี่เซีย ผมไม่รู้เหมือนกัน ฮะ...ฮัดชิ้ว"
"ไอ้บ้า เศษข้าวลงชามคนอื่นหมอแล้ว...!"
"ฮัดชิ้ว ฮะ...ฮัดชิ้ว"
"จองมิน นายเป็นอะไร"
"ไม่รู้อ่ะ ยองแซง ฮัดชิ้ว"
OoO...รายงานพิเศษค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่าน ตอนนี้ในประเทศเกาหลีใต้ ผู้ชายหน้าตาน่ารัก หล่อ เท่ ส่วนมากเป็นดารา นักร้อง พากันจามฮัดชิ้วๆ กันทั้วบ้านทั่วเมือง ไม่รู้ว่าติดไข้หวัดนกหรือเปล่า ที่น่าแปลกทุกคนมีคำว่า "มิน" ในชื่อทุกคนค่ะ จบการรายงาน
ดิฉัน เจ๊เมาส์ช่างเผา จากรายการ ง้างปากคุย
"เกลียด!...ฉันเกลียดคนชื่อมิน ฮื่อๆ ทุกคนเลย...ฮือๆ"
--------------------------------------------------------------------------
END
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ตอนสุดท้ายแต่งให้มันฮาๆนิดนึง (เอะ หรือว่าไม่ฮา) ก็กลัวว่าแฟนคลับฮยอกกี้ตกร้องไห้น้ำตาท่วมจอไปซะก่อนอ่ะนะ อย่าโกรธชองมิน กับคยูคยอนนะ รับรองว่าเดี๋ยวฮยอกแจจะต้องเจอคนที่ดีแน่นอนจ้า ....เม้นท์ด้วยนะ
ความคิดเห็น