คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 เปิดภาคเรียน
แฮ่กๆ แฮ่กๆ......ฉันหายใจอย่างอ่อนแรง เมื่อมาถึงหน้าประตูโรงเรียนด้วยความที่ว่าฉันตื่นสายนั่นแหละ เฮ้อวันหลังน่ะจะขึ้นรถมาดีกว่านะ แต่เอาเถอะก็มาถึงโรงเรียนแล้วนี่
ฉันมองไปยังตึกใหม่ที่ต้องเข้าไปเรียน ว่าไงดีละสวยมากๆเลย แถมห้องกว้างมากเลยด้วยสิ(รุ่นพี่เขาพูดกันอย่งนั้น) ฉันละสายตาจากตึกนั่นแล้วเดินไปใต้ตึกเรียนใหมานั่น ที่ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยนักเรียนที่ขึ้นชั้น ม.1 มากมาย ฉันเห็นเพื่อนเก่าฉันอยู่บ้าง แต่ตอนประถมฉันก็ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทนักหรอก เพราะงั้นฉันถึงมาสนใจเพื่อนพวกนั้นหรอก
ที่เด็กม.1 มาอยู่กันที่นี่ก็เพื่อจะดูห้องเรียนและเพื่อนๆที่เราจะอยู่ด้วยกันไปอีก 3 ปี (สำหรับฉันอยู่ห้องไหนกับใครก็เหมือนกันแหละ) ฉันพยายามเบียดกับนักเรียนคนอื่นๆเข้าไปใกล้กับบอร์ดประกาศ อ้ะ มุมนี้ก็แล้วกัน จากนั้นฉันก็ไล่ชื่อจากห้องแต่ละห้องไปเรื่อยๆ
...นี่ไง ห้อง ...I.(ไอ)...งั้นหรอ อ้าว ตอน ม.1(ถามจากรุ่นพี่)ปีที่แล้วยังเรียกเป็นเลขอยู่เลย... โรงเรียนนี้ก็เป็นอย่างนี้แหละ ครูใหญ่ของโรงเรียนเรานิสัยแปลกๆอย่างนี้ตั้งนานแล้ว รวมไปถึงชุดนักเรียนโรงเรียนนี้อีก...
มีชุดประกอบด้วย เสื้อแขนยาวสีขาว มีเน็กไทสีม่วงและกระโปรงสีชมพู ดูแล้วมันตัดกับผมสีน้ำตาลเข้มฉันชะมัดเลย
ติ้ง-ต่อง.....
เสียงกริ่งโรงเรียนดัง ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว แต่วันนี้เด็กม.1ทุกคนมีปฐมนิเทศซึ่งตอนฉันฟังเมื่อปีที่แล้วมันสุดแสนจะน่าเบื่อเลย แต่ยังไงซะก้คงต้องทนฟังต่อไปละ
“...โรงเรียนของเรานั้นนอกจากจะเน้นด้านการเรียนแล้ว ชื่อเสียงส่วนใหญ่ของเรายังมาจากกิจกรรมที่นักเรียนเราได้ปฎิบัติกัน รวมไปถึงชมรมต่างๆในโรงเรียนซึ่งโรงเรียนเรารู้สึกภูมิใจและรู้สึกถึงความสำคัญของชมรมทางโรงเรียนจึงจัดชั่วโมงชมรมให้นักเรียนประกอบงานกันเองและจะไม่มีครูประจำชมรมอะไรพวกนั้น รายละเอียดอื่นๆไปถามพวกคุณครูต่อเองละกัน” ครูใหญ่ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่ดูแล้วถึงขั้นสวยเลยแถมยังสาวๆอยู่เลย...
“ต่อจากนี้มาพูดถึงกฎโรงเรียนต่อนะ เริ่มจาก......” จากนั้นฉันก็เบื่อจะฟังคำพูดอีกหลายชั่วโมงนั่นเลย
หลังจบการปฐมนิเทศครูประจำชั้นของห้องเราก็เดินเข้ามา อืม...ครูผู้ชาย แฮะ แถมยังเป็นครูที่เข้าใหม่เป็นปีแรกด้วย แบบนี่คงมีสาวๆติดตรึมเลย
“สวัสดีนะ นักเรียนทุกคนครูเป็นครูสอนวิชาคณิตศาสตร์ชื่อ วิลเลียม นะ เออ...งั้นไหนทุกคนช่วยแนะนำตัวหน่อยละกัน”
เขาพูดตัดบทเหมือนจะคิดอะไรไม่ออกแล้ว...
จากนั้นนักเรียนต่างก็ลุกขึ้นมาแนะนำตัวกันทีละคน ผู้หญิงในห้องเรานั้นมีคนสวยๆอยู่เยอะมากเลยทีเดียว พอมองมาที่ตัวเอง....
อืม ไม่ได้ชมตัวเองนะแต่จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้หน้าตาน่าเกลียดซะหน่อย มีคนชมว่าหน้าตาดีก็ตั้งมาก...
พอมาถึงตาฉันแนะนำตัวฉันก็ยืนขึ้นแล้วพูดว่า
“เมลิน อานาลีน ค่ะ” ต้องบอกว่าฉันไม่ค่อยสนจะพูดรายละเอียดนักหรอก แต่ก็นะ
จากนั้นเพื่อนหญิงที่นั่งข้างๆฉันก็ลุกขึ้น อย่างประหม่าๆ แล้วพูดว่า
“เอ่อ ร..โร..โรเซร่า โวอาล์ว ค่ะ..” ฉันแหงนหน้ามองเด็กหญิงคนข้างฉัน เธอมีมัดผมเป็น2ข้าง ยาวลงมาถึงกลางหลัง ซึ่งต่างกับฉันที่ผมสั้นอยู่ประมาณบ่า แถมยังหาอะไรมารัดผมไม่ได้เลย...
ฉันมองเห็นว่าเธอเองก็จ้องมาที่ฉันเหมือนกัน ฉันเลยทักไปว่า
“ไง...เธอชื่อ โรเซร่า ใช่มะ เอ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ฉันพูดไม่ค่อยจะออก พอเห็นยัยนั่นจ้องมาที่ฉันแบบนั้น
“อื้อ เช่นกันนะ เรียกฉันว่า โรเซ่ ก็ได้นะ” โรเซ่ พูดตอบ
“ก็ได้ แล้วเธอมาจากโรงเรียนไหนเนี่ย” ฉันถามไปอีก
“ก็...จาก อืม...เมืองใกล้ๆนี้ละ” โรเซ่ ยังตอบแบบไม่มันใจนัก ฉันว่านิสัยเธอคงเป็นแบบนี้แหละ
เรายังคุยกันเรื่อยๆ ฉันว่า เราคงสนิทกันแล้วละมั้ง แบบว่า เพื่อนสนิทอะไรอย่างนั้นน่ะ...
“งั้นครูขอพูดเรื่องของชมรมเลยนะ ในวันนี้ทุกๆคนไปหาชมรมเข้าซะนะ จะตั้งชมรมเองก็ได้นะ มาขอใบสมัครและก็ตั้งชมรมจากครูนะ งั้นครูไปก่อนนะ” จากนั้นครูวิล ก็เดินออกไปเลย เฮ้อ ถึงเวลาน่าเบื่อในการเรียนอีกแล้ว แฮะ....
ในที่สุดการเรียนวันแรกก็ผ่านไปด้วยดี แต่ไอ้ที่ลำบากมันคาบสุดท้ายไอ้ที่เลือกชมรมนะสิ ฉันลองไปเดินดูชมรมต่างๆมาหมดเลยแต่ก็ทำแต่เรื่องไร้สาระทั้งนั้น(เรื่องที่ฉันไม่ชอบ) พอมาดูคนในห้องที่ยังไม่มีชมรมก็เหลืออยู่แค่ 5 คน ก็มีโรซ่า อยู่ด้วย ส่วนที่เหลือก็มี
เด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งที่นั่งแถวหน้าสุด เธอมีผมยาวยิ่งกว่าโรเซ่เป็นทรงหน้าม้า เธอมองมาทางฉันแล้วยิ้มมาให้นิดๆ
อีกคนเป็นเด็กหญิงที่ใส่แว่น ผมเธอรวบไว้ยาวประมาณฉันได้ เธอดูท่าทางขรึมๆด้วย...
คนที่ดูดึงดูดที่สุด คือ เด็กหญิงผมสั้นท่าทางร่าเริง ที่วาดรูปเล่นอยู่หน้าห้องแล้วเหมือนจะยิ้มให้ฉันจนเห็นฟันอีก...
ส่วนไอ้คนสุดท้ายนั้นเป็นผู้ชาย ผมดำ ท่าทางเขากำลังนอนอยู่แฮะ
ความคิดเห็น