คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
กรี้งงงงงงๆๆ...กรี้งงงง......กรี้งงงงงๆๆ
นาฬิกาปลุกสีชมพูของฉันดังขึ้นข้างหูของฉันอย่างดังสนั่น ฉันรู้สึกเหมือนหูจะแตกเลยแต่ก็ไม่อยากจะขยับตัวลุกขึ้นมา โธ่เอ้ย!ขออีกสัก 5 นาที ไม่ได้รึไงนะ แม้ฉันจะบ่นยังไงสุดท้ายก็จำใจเงยหย้าขึ้นมา พร้อมยื่นมือกดปิดเสียงนาฬิกาอย่างแรงอะไรกันเพิ่ง 7 โมงเองนี่...ฉันกำลังเอนหัวจะนอนต่ออีกสักหน่อย
เดี๋ยวนะ!! นี่มันวันแรกของการเปิดภาคเรียนแล้วนี่นา ตายละ โรงเรียนจะเข้าแล้ว อย่างนี้ก็แปลว่า ฉันสายแล้วนะสิ.... จากนั้นฉันก็ลุกพรวดขึ้นจากเตียง(แล้วฉันก็ไม่ง่วงอีกเลยแฮะ) แล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำทันที พร้อมกับอาบน้ำด้วยความเร็วสูงสุด จากนั้นฉันก็รีบหยิบชุดนักเรียนตัวใหม่มาใส่ไปเดินลงชั้นล่างไป
“ไงนอนเพลินเลยนะ”แม่ทักทายฉัน ชิก็เธอไม่ยอมปลุกหนิ...
“งั้น...ไปก่อนนะคะ” ฉันตะโกนบอกแม่
“โชคดีนะ หาแฟนให้ได้ละ”แม่ตะโกนตอบจากด้านหลัง
แล้วฉันจึงวิ่งออกประตูบ้านไปอย่างรวดเร็ว พร้อมไม่ลืมหยิบจักรยานไปด้วยแล้วถีบมันสุดแรงด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่ฉันเคยถีบมันเลย
จริงๆแล้วเวลาที่ฉันถีบจักรยานด้วยความเร็วประมาณนี้ ผมฉันมักไปด้านหลังยาวไสวและยังปลิวจมปิดตาฉันแล้วหากใส่กระโปรงนักเรียนมันก็มักจะปริวขึ้นมาสูงเลยทีเดียว ยิ่งถ้ามาถ้าทำท่าพิเรนๆอย่างฉันยิ่งแล้วใหญ่....ปกติฉันก็เลยใส่กางเกงด้านในไว้(ตอนป.ปลาย)แต่นับจากนี้ฉันว่าจะไม่ใส่ไว้แล้วล่ะ ก็ฉันขึ้นม.ต้นแล้วหนิ ไม่ทำตัวว่าต้องขี้อายแบบนั้นหรอก
ฉันเริ่มคิดถึงเรื่องที่แม่พูด ให้ฉันหาแฟน แหวะ ไม่มีวันซะละ ฉันละเบื่อแม่บ้าๆของฉันก็ตรงนี้ละ แต่ก็นะ พอขึ้นม.ต้นเรื่องความรักหวานแหววบ้าๆบอๆอะไรนั่นก็เริ่มมีคนพูดถึงกันมากขึ้น....แต่สำหรับฉันมันไม่เห็นน่าสนใจเลย
ยังไงซะฉันว่าหาเพื่อนๆมาคุยเล่นสนุกกว่าเยอะเลย...นั่นสินะรีบไปโรงเรียนก่อนจะโดนทำโทษตั้งแต่วันแรกดีกว่า
จริงสิ...ฉันน่าจะรวบผมก่อนมาโรงเรียนแฮะ น่ารำคาญจริง
ความคิดเห็น