ตอนที่ 5 : จูบแรกและจูบสุดท้าย
บทที่ 5
จูบแรกและจูบสุดท้าย
พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้ว...
ชายหนุ่มสุดหล่อราวเทพบุตร แต่ใครจะรู้ว่าวิญาณของเขาถูกซาตานสิ่งสู่มาเนิ่นนาน ใบหน้าคร้ามส่องประกายความเยือกเย็นออกมา แต่ดวงตากลับร้อนแรงดั่งไฟบรรลัยกัลป์ เรือนกายแสนสง่าสวมสูทดำหรูหราราคาแพงระยับ ยืนตระหง่านท้าทายแสงสุดท้ายของตะวันอยู่บนระเบียงบ้านพักตากอากาศชั้นสอง ที่ซึ่งสามารถมองเห็นชายหาดขาวยาวลิบ ท้องทะเลสีคราม ฟ้ากว้างไร้เมฆ และเบื้องล่างซึ่งเป็นสถานที่จัดงานปาร์ตี้สละโสดริมสระว่ายน้ำได้เป็นอย่างดี
“ผมรักคุณนะ...บัว!” เขายิ้มเยาะขณะกดวางโทรศัพท์แล้วสอดแทรกมันไว้ในเสื้อเชิ้ตขาวชั้นในเสื้อสูท หลังจากมั่นใจว่าเธอจะไม่หนีไปไหนแน่ เธอจะมาที่นี่ในฐานะว่าที่เจ้าสาวของเขา ด้วยความเต็มใจ
“รักเหรอ...งี่เง่าชะมัด!” ดวงตาคลั่งแค้นชิงชังฉาบรอยหนักหน่วงและกังวลเอาไว้อย่างกลมกลืน สีหน้าดุดันเด็ดขาดแฝงไว้ด้วยความหวั่นไหวอย่างแผ่วบาง หากเขาได้เห็นใบหน้าตัวเองในกระจกในเวลานี้ เขาอาจไม่พอใจตัวเองเป็นครั้งแรกในชีวิตก็ด้
“เป็นอะไรไปวะ ทำไมไม่รู้สึกสนุกเลย หรือว่าเกิดนึกเวทนายัยนั่นขึ้นมา !” ซึ่งเป็นเรื่องที่ผิดมาก วินาทีนี้ เขาควรจะดื่มด่ำกับชัยชนะที่กำลังจะได้รับในอีกไม่ช้า เขาควรจะซึมซับกลิ่นหอมหวานจากความเสียใจของผู้หญิงคนนั้น ซึมซับช่วงเวลาสำคัญที่จะได้เห็นดวงตาที่เคยสดใสสุกสกาวคู่นั้นล้นเอ่อไปด้วยความปวดร้าวอย่างแสนสาหัส ใบหน้าสวยหวานที่ต้องหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสาย เพื่อล้างความผิดของตัวเองที่เคยก่อไว้ในอดีต
“คนอย่างเธอ...ไม่ควรได้รับความปรานี และเธอจะต้องเสียใจและเจ็บปวดไปจนวันตาย” นั่นคือคำพิพากษาจากเขา คนที่เธอไม่ควรรักและไว้ใจที่สุดในโลก
“เธอโง่เองนะบัว” เธอหลงกลร้ายของเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น เธอตกลงไปในกับดักที่เขาวางไว้ด้วยความโง่และเต็มใจ เพราะอย่างนั้น เธอจึงโทษใครไม่ได้เลยที่ชะตาร้ายลากเธอมายืนอยู่กลางกองไฟร้อนแบบนี้
“คิดอะไรอยู่” วราลีในชุดราตรีสั้นแสนสวย เดินเข้ามาหาเขาด้วยใจปรารถนา แล้วสวมกอดกายแกร่งจากด้านหลัง แนบใบหน้างดงามและหัวใจภักดีลงบนแผ่นหลังของชายหนุ่มที่เธอรักมานาน เธอต้องการเปิดเปลือยความรู้สึกที่มีต่อเขาในวันที่เขาเป็นอิสระจากผู้หญิงชั้นต่ำ
“อย่าน่า” เขาเตือนหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายใจ แน่นอน เขาเองก็รู้มาตลอดว่าเพื่อนรักคิดอย่างไรกับเขา แต่เขาไม่อาจเปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่มีต่อเธอได้ เขาคิดกับเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น
“ทำไมล่ะ”
“เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อย่าลืมนะ ว่าเกมยังไม่โอเวอร์”
เขาปลดมือเธอออก แล้วดันตัวเธอออกห่างอย่างนุ่มนวลสุภาพแต่เด็ดขาด จ้องมองเธอด้วยสายตาปรานี
“และที่สำคัญ เราเป็นเพื่อนกัน”
ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความเสียใจ เธอนึกรู้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องปฎิเสธ อย่างที่ทิวากรเตือนเธอไว้
“แล้วถ้าเกมโอเว่อร์ เราสองคน...”
“ไม่ว่ายังไง เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ดี”
เขาย้ำคำเดิม แต่เธอไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขาแล้ว เธออยากเป็นคนพิเศษของอิศรา ไวย์ราวัลย์ เหมือนที่บัวบูชาเคยเป็นอยู่ช่วงหนึ่ง แม้มันจะเป็นช่วงระยะเวลาสั้น ๆ และเต็มไปด้วยการหลอกลวง แต่บัวบูชาควรจะรู้ไว้ว่า เธอเป็นแฟนคนแรกของเขา คนที่ไร้หัวใจและหยิ่งยโสจนมองไม่เห็นหัวใคร
“ขอถามหน่อยได้มั้ยเมฆ”
อิศรามองลงไปเบื้องล่าง เห็นแขกเหรื่อแต่งชุดสวยงามและหรูหราเริ่มทยอยเข้ามาในงานบ้างแล้ว ใบหน้าของทุกคนบ่งบอกถึงความยินดีจอมปลอมและเต็มไปด้วยความอิจฉา โดยเฉพาะหญิงสาวที่ต่างก็แต่งตัวจัดเต็มเพื่อมาประชันกัน ทุกคนต่างคิดว่าเธอก็มีดีไม่แพ้บัวบูชา แล้วทำไมสุดหล่ออย่างอิศราถึงเลือกยัยนั่น
“อะไร” เขาไม่ได้ตั้งใจจะถามกลับสักเท่าไหร่และไม่มีใจจะฟังคำถามของเธอเท่ากับสำรวจเบื้องล่างอย่างสนุก เขาอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของว่าที่เจ้าสาวก้าวเข้ามาในงานแล้ว สองคนนั้นคือพยานคนสำคัญเช่นกัน
“หึ!” เขาคว้าแก้วไวน์ทรงสูงมาจิบเล็กน้อย เพื่อดื่มด่ำกับความสุขที่กำลังแผ่ซ่านไปทั้งตัว
“นายเคยจูบกับยัยบัวเน่ารึเปล่า”
คำถามตรง ๆ ของวราลีทำให้ชายหนุ่มชะงัก ก่อนหันมองเพื่อนรักด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจสักเท่าไหร่
“ถามทำไม”
“เกลียดขนาดนั้น จูบลงจริงเหรอ”
เขากดกรามแผ่วเบา พยายามระงับความโกรธไว้ให้ลึกที่สุด แล้วปั้นหน้าเย้ยหยันตามถนัด เขายอมรับว่าโกรธที่โดนเพื่อนสงสัยในความมุ่งมั่นและตั้งใจที่จะแก้แค้นผู้หญิงคนนั้น ทำเหมือนเขาเหยาะแยะไม่เป็นมืออาชีพ ทั้งที่ทุกอย่างกำลังจะจบด้วยดี เธอควรจะยกย่องและชื่นชมเขามากกว่าจะมาจับผิดกันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ
“มันก็แค่การจูบปลอม ๆ ไม่เห็นต้องแคร์อะไรเลย”
“แต่มันคือจูบแรกของนายนี่ นายมอบจูบแรกให้ศัตรูได้ยังไงกันเมฆ ทำไมฉันรู้สึกอิจฉายัยนั่นจัง” วราลีพูดด้วยความช้ำใจ คว้าแก้วไวน์จากมือของอิศรามาดื่มจนหมดแก้ว แล้วถอนหายใจอย่างหนักหน่วงออกมา “หวังว่าสองเดือนที่ผ่านมา มันไม่ได้เปลี่ยนอะไรในตัวนายไปนะ”
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้วน่า!”
“เฮ๊ยเมฆ!” เสียงของราเมศตะโกนมาแต่ไกล เขาและวราลีจึงหันไปมองชายหนุ่มในชุดสูทหรู ที่ยืนคู่อยู่กับผู้หญิงคนนั้น
“อะ...บัว!”
“ว่าที่เจ้าสาวนายมาแล้ว!!!”
อิศราทั้งงงทั้งตกใจที่บัวบูชามาในชุดแม่ค้าตลาดสด มาในชุดธรรมดาไร้ราคา ไม่ใช่ชุดหรูหราที่เขาเตรียมไว้ให้
“บัว!”
วราลีถึงกับยิ้มเยาะและส่ายหน้าระอาใจ อดพูดดูถูกออกมาไม่ได้จริง ๆ “แม่ค้าก็คือแม่ค้า !”
บัวบูชายิ้มอบอุ่นให้แก่เขาอย่างที่เคยยิ้ม จ้องมองเขาด้วยสายตารักหลงอย่างที่เป็นมาตลอด ขณะเดินเข้ามาหาเขาด้วยความเต็มใจ...เต็มใจที่จะเดินเข้ามาในบ่วงที่เขาวางเอาไว้ ซึ่งเขาคงเตรียมจะกระตุกบ่วงนั้นในไม่ช้า
“เมฆ!”
“คุณ...ทำไม...” คำถามของอิศรากลืนหายลงไปในลำคอ เมื่อโดนบัวบูชาประกบปากแล้วจูบอย่างดูดดื่ม
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
คุณแม่สตรองไว้คะ แล้วเดินหน้าต่อเลย
จูบจบลาขาดเลยบัว