คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บอสขา...อย่าเมา
“เลยแล้ว่ะบอส เลยแล้ววว” หูหนวรึไวะ เธออยาะะโนใส่หูเาให้แ “บอส! ุปราาร!”
แ่ไอุ้ปราารมันมอไป้าหน้าอย่าเียว ไม่สนห่าเหวอะไรทั้นั้น อย่าับนัแ่รถเ้าสิ
“ท่านประธานะ!” เธอะโรธแล้วนะ
“ุอยาื่มไม่ใ่เหรอ” เอ่ยเสียเรียบ
“หืม???”
เพราะเหุผลนี้เหรอ เาถึไ้ับรถพาเธอมุ่หน้าไปยัสวนสาธาระใ้สะพาน้ามแม่น้ำเ้าพระยา สถานที่สุแสนโรแมนิ ที่มีวิวแม่น้ำและแสไฟหลาสีสันาึรามบ้านเรือนออีฝั่เป็นาสวยๆ
สวนสบร่มรื่นริมแม่น้ำให้บรรยาาศโรแมนิสำหรับู่รัที่มาเินเล่นหรือนอนูาวบนเนินห้า้วยันในยาม่ำืน แ่สำหรับเ้านายับเลาอย่าเธอ มันไม่ใ่สถานที่ๆวรมา้วยันแน่นอน
แ่เา็พาเธอมาแล้ว...วินาทีนี้ เธอรู้สึเหมือนอยู่ในวามฝันมาว่าวามริ มันะเป็นไปไ้ยัไที่เธอับเาะไ้มานัู่าว้วยันแบบสอ่อสอ ภายในรถเปิประทุนสุหรูแบบนี้
“บอส...รนี้เหรอะ” เธอหันมอรอบายเมื่อเาอรถใล้้นไม้ให่ที่่อน้าเปลี่ยวและมื ห่าาสวนสาธาระมาไม่มานั แ่เป็นุที่เห็นสะพาน้ามแม่น้ำไ้สวยะลึเลยล่ะ
“อืม รนี้เห็นาวั ไม่วุ่นวาย้วย” เาปุ่มเปิหลัารถแล้วับเรื่อสนิท
อ้าว...นึว่าะไปเินเล่นันที่สวนะอี ทำฝันเธอสลายในพริบา ะะแอบถ่ายรูปเาา้านหลัแล้วเ็บไว้ฟินนเียวะหน่อย
“แ่รนี้็สวย่ะ” เธอแอบมีวามสุนะ ที่ไ้มาอยู่ในที่แบบนี้ับผู้ายที่เธอหลรัมาเือบปี เป็น่วเวลาที่เธอไม่มีวันลืม “บอสมาที่นี่บ่อยล่ะสิ”
เาเอี้ยวัวไปหยิบวไวน์าเบาะหลั หัวไหล่ผ่านหน้าเธอไปแบบเียิว ลิ่นน้ำหอมอเาละมุนเ้ามาระแทใเธออย่าัเลย
อืมม...แอบฟินเบาๆ
“ไม่บ่อยหรอ” เาลับมานั่ท่าเิม พร้อมวไวน์แในมือ ัารเปิอย่าไม่ลัเล “มาเพาะอนที่เรีย ๆ น่ะ”
หมายวามว่าอนนี้เรีย?
“มาับใระ”
“นเียว ...ุเป็นนแรที่ผมพามาที่นี่”
เธอแอบยิ้มับัวเอ รู้สึเหมือนำลัมาเยัไ็ไม่รู้ ำว่านแรทำให้รู้สึสำันใพอโับอไปหม แทบอยาะบันทึไอารี่ไว้เลยล่ะ
“บอสมีเรื่อเรียเหรอะ” เธอเผลอพูเสียสอออไปโยไม่รู้ัว นึอยาะบปาัวเอเหมือนัน แ่บอสไม่ไ้สสัยอะไรเลยปล่อยผ่าน
เาไม่อบ ยวไวน์ึ้นไปอึนึ
“เี๋ยว็เมาหรอ่ะ ...ับรถไม่ไ้นะะ”
“่าแม่เหอะ” ว่าแล้ว็ยวไวน์ึ้นอีหลายอึ สีหน้าอารม์เ็มไป้วยวามเรีย แ่ที่ทำให้เธออึ้ือ...เาสบถำที่เธอไม่เยไ้ยินาปาอเา สสัยะเรียริ “อยาทำไร็ทำ อยาื่ม็ื่ม อยาบ้า็บ้า”
“แ่พรุ่นี้มีประุมแ่เ้าเลยนะะ” เธอเือนวามำเาในานะเลา
“อะ” เายื่นวไวน์ให้เธอ ไม่สนำเือนอเธอเลยสันิ “ผมอเลี้ยุบ้า”
นิลลาลัเลนิหน่อย ่อนะรับวไวน์าเามายไปอึเียว “หืมม รสาิีนะเนี่ย สมับราาแพ ...อแพมันีอย่านี้เอสินะ”
“ผมไม่อบเลยทีุ่ไม่รับโทรศัพท์ผม” เา็เลยใส่ยาพิษลในไวน์วนี้ เพื่อลโทษเธอ...เธอรู้สึไ้เลยว่าเาะพูประมานี้ “ไม่อบ...”
ทั้ที่เลียร์เรื่อนี้ันไปแล้ว แ่เายัย้ำมันอยู่ เหมือนะให้เธอรู้สึผิให้ไ้
ความคิดเห็น