~~รักป่วนๆ..ของก๊วนยัยตัวร้าย~~

ลำดับตอนที่ #4 : รักป่วนๆ..ของก๊วนยัยตัวร้าย - - -> ฉันเกลียดนาย

เมื่อฉันได้สติจากเรื่องที่คิดอยู่จึงตอบกลับนายนั้นไป

“นี้นายกล้าดียังไงมาว่าฉันเตี้ยอ่ะ  รู้หรือป่าวว่าฉันเป็นใคร”ฉันเอาคำพูดของนายนั้นมาดัดแปลงเป็นของฉันและพูดกลับใส่หน้านายนั้นไป

“เทอ นี้มัน..”  นายนั้นพูดมาแค่นั้นก้เงียบและกำมือแน่น  ทำไมจะต่อยฉันหรอ  ฉันจะโดนต่อยป่าวเนี่ย

“ครีม  อยู่นี้เอง  หาตั้งนานแหน่ะ” และจู่ๆก็มีเสียงสวรรค์ดังขึ้น  เสียงแอร์นี่เอง

“แอร์มีไรหรอ”ฉันถามแอร์

“ป่าว  เห็นออกมานานเลยมาตามหาน่ะ”แอร์ตอบ ”แล้วพวกนี้เป็นใครหรอ”แอร์ถามต่อ

“ไม่รู้ซิ  พวกโรคจิตมั้ง” ฉันพูดพร้อมจ้องมองเค้าอย่างไม่กลัวเกรง

“งั้นไปกันเถอะครีม  ยัยพวกโน่นคอยอยู่”

“อืม”ฉันตอบพร้อมกับดึงหนังสือจากนายหน้าหล่อมาและหันไปแลบลิ้นใส่เค้า  พร้อมกับจับมือแอร์วิ่งและ

ตะโกนบอกพนักงานขาย

“พี่ค่ะ  ส่งบิลไปเก็บตังที่คุณ พิญญานะค่ะ”

แล้วฉันกับแอร์ก็มาถึงหน้าตู้คาราโอเกะ  ก้เจอพวกเพื่อนๆยืนคอยอยู๋

“หายไปไหนมาย่ะแก  พวกฉันคอยตั้งนานแหน่ะ”ยัยหนึ่งถาม

“มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะ”

“ว่าแล้วไง  ถึงให้แอร์ตามออกไป  ว่าแต่มีเรื่องกับพวกไหนหรอ”แตงถาม

“ไม่รู้ซิ “

“อ้าว  แล้วมานมาหาเรื่องแก่หรอ  พาฉันไปดูหน้ามานหน่อยซิ”เฟิร์นพูดขึ้น

“อย่าเลยแก  เด๋วแกจะตกหลุมมาน”

“หลุมไรอ่ะแก”

“หลุมรักไง  เ_ง หล่อโครตเลย  แต่เสียอย่างเดียวปากหมาว่ะ” แล้วฉันก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟัง

“เออ  และแก่เลือกที่นั่งยังไงว่ะ”เฟิร์นถาม

“เลือกแบบที่เว้นที่ไง  เผื่อจะ"มีหนุ่มหล่อๆมานั่งข้างๆ” ว่าแล้วฉันก็แจกตั๋วเพื่อนคนละใบ

การเลือกที่นั่งของพวกเรา  เราจะเลือกแบบเอที่นึง  และก้เว้นอีกที่นึง  เช่น เลือกตัวที่1 เว้นตัวที่ 2 เลือกตัวที่ 3 ในตัวที่4  เหอๆๆๆ  ห้ามลอกเลียนแบบนะค่ะ

“จะสองทุ่มและแก  หนังจะเริ่มและหล่ะไปกันเถอะ”

“อืม”

เราทั้งหกคนก็เดินไปหน้าโรงหนังกัน

“ส_ด เอ้ย  ใครเลือกที่นั่งแบบนี้ว่ะ” เสียงผู้ชายคนนึงดังขี้น

“เป็นอะไรของมึงว่ะบอย”ผู้ชายอีกคนนึงถาม

“ก้ที่นั่งเนี่ยดิ ส_ด มีที่เว้นที่”

“เออๆๆ  ช่งมานเหอะ  ถึงเวลาและ  ไปดูหนังกานดีกว่า”

“คงจะเป็นเหยื่อของเราหล่ะซินะ”เสียงยัยเฟิร์นพูดขึ้น

“แต่ฉันว่ามานชักจะยังไงๆซะแล้วอ่ะแก”แอร์พูด

“ไงอ่ะแอร์”จิ๊บถาม

“ก้พวกผู้ชายตะกี้  คือพวกที่มีเรื่องกะยัยครีมอ่ะดิ”แอร์บอก

“มาแล้วๆๆๆ  ป๊อปคอนกะแป๊ปซี่” ฉันบอกเพื่อนๆขึ้น

“ไมหน้าเป็นงั้นกันหล่ะ  ทำหน้าเหมือนเห็นผี”แตงถาม

“ป่าวๆๆ”

“งืม  งั้นไปดูหนังกานเหอะ”

เราทั้งหกคนก้เข้าไปนั่งที่  โดยที่นั่งก้จะมีหนึ่ง  แล้วก็ผู้ชายคนนึง  ต่อมาก้คือจิ๊บ  แล้วก็ผู้ชายคนนึง  ฉันแล้วก็ผู้ชายคนนึง    เฟิร์นแล้วก็ผู้ชายคนนึง  แตงแล้วก็ผู้ชายคนนึง    แอร์แล้วก็ผู้ชายคนนึง   แต่พอฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ

“นาย”O_O  นายนั้นคนที่มีเรื่องกะฉันที่ร้านหนังสือ ฉันลื มตัวตะโกนออกไปอย่างดัง  ทำให้ทุกสายตาหันมา

มองฉัน  ถึงโรงหนังมานจะมืดก็เถอะ  แต่ก้ทำให้เห็นหน้าฉันได้ก็แล้วกัน   โคตะระอายเลยฉัน

“ใช่  ฉันและไงอ่ะ”

“งั้นฉันไม่ดูและ”

“กลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ”

“ใครบอกว่าฉันกลัวนายอ่ะ”

นี้เทออ่ะ  เมื่อไรจะนั่งลงซะทีหล่ะ  ฉันจะดูหนังนะ  ไม่ได้มาดูเทอ

“เอ่อ  ขอโทดค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับพงกศีรษะให้และนั่งลงข้างๆนายนั้น

ฉันนั่งดูหนังไปกินป๊อปคอนไป  อย่งสบายอารมจนลืมไปว่ามีนายนั้นนั่งอยู่ข้างๆจนกระทั่ง

“นี้เทอ  เมื่อไรจะหยุดกินซะที  ฉันจะดูหนัง”

-_-! เชอะ  ไม่สนหรอก  ว่าแล้วฉันก็กินต่อโดยที่ไม่สนใจนายนั้น

“เอามานี้เลย” นายนั้นแย่งป๊อปคอนฉันไป

“เฮ้ย  นายนั้นมันของฉันนะ  เอาคืนมานะ”

“นี้คู่นั้นอ่ะ  ถ้าจะทะเลาะกันออกไปข้างนอกเลยไป  คนอื่นเค้าจะดูหนัง”   แล้วจู่ๆก้มีเสียงหนึ่งดังเข้ามา

“ขอโทดค่ะ/ครับ”  เราทั้งคู่หันมามองหน้ากันกับคำพูดที่พร้อมกัน  และต่างคนต่างเบือนหน้าหนี  เชอะ

และฉันก็นั่งดูหนังไปเรื่อยๆ   กรี๊ดดดดดดดดดด

ฉันมารู้ตัวอีกที  ฉันก็เกาะแขนนายนั้นอยู่ซะแล้ว  ฉันรีบเอามืออกอย่างรวดเร็ว

“อ้าว  ไม่เกาะและหรอ”

“ไม่ย่ะ”ฉันพูดพร้อมกับสะบัดหน้าใส่เค้า ชิร์

“เฮ้อ  จบซะที”ฉันพูด

“กลัวผีและยังจะดูหนังผีอีกยัยเตี้ยเอ้ย”นายนั้นพูด

ฉันไม่พูดโต้ตอบแต่อย่างใด  และเดินออกไปจากโรงหนังทันที   ก้ฉันอยากไปให้ไกลๆนายนี่นี่น่า

ฉันเดินไปที่ลานจอดรถ  แต่ฉันไปยังไม่ถึงรถเลยฉันเห็นยัยเฟิร์นยืนอยู่กับผู้ชายคนนึง

“เฟิร์นเราขอเบอร์ได้ป่ะ”

“จะเอาไปทำไรห่ะ”

“ไว้โทคุยกันไง

“อืม  0405986XX”

“ไว้จะโทไปหานะ  บายคับ”  นายนั้นพูดแล้วเดินออกไป

“บายค่ะ”ยัยเฟิร์นตอบ

ยัยเฟิร์นเนี่ยให้เบอร์ใครง่ายๆอีกและฉันคิด  พอนายนั้นเดินออกไป  ฉันก็เดินเข้าไปหายัยเฟิร์น  และสักพัก

เพื่อนๆฉันก็มากันครบเว้นแต่

“ยัยแอร์หล่ะ”

“อ้าว  ก็ฉันคิดว่ามานมากับแกแล้วซะอีก”หนึ่งบอก

“อ้าว เออ ฉันลืมไปเลยฉันนัดมันไว้ที่ร้านหนังสืออ่ะ”

“งั้นไปตามมานกัน”  ว่าแล้วพวกเราก็เดินเข้าไปในห้างมุ่งตรงไปยังร้านหนังสือ

---------------ทางด้านแอร์-------------

“ยัยครีมอยู่ไหนกันนะ??  ไหนนัดฉันว่ามาเจอกันที่ร้านหนังสือหล่ะ  แล้วทำไมยังไม่มาเนี่ย”ฉันคิดพร้อมกับเดินเข้าไปในร้านหนังสือเพื่อเลือกดูหนังสือและฉันคิดว่าฉันเจอหนังสือที่ฉันชอบแล้วหล่ะ  ฉันมุ่งตรงไปหยิบหนังสือมา  แต่มีมือๆนึงมาฉกหนังสือจากมือฉันไป

“เสียใจด้วยนะเผอิญฉันอยากได้อ่ะ”ยัยผู้หญิงคนนั้นพูด

“แต่ฉันเจอมันก่อน”ฉันพูดออกไป

“แต่มันต้องเป็นของฉัน”ยัยนั้นพูดพร้อมกับหันหลังเดินไป แต่ฉันฉุดมือยัยนั้นไว้

“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเจอก่อน  มานก็ต้องเป็นของฉัน”ฉันพูดพร้อมกัยเอาหนังสือมาจากมือยัยนั้น  และฉันก็

เดินไปจ่ายตังค์และลงมาข้างล่างจนถึงที่จอดรถ  แต่ไม่เจอเพื่อนฉันซักคนเลย  หายไปไหนกันหมดหว่า  แล้วจู่ๆก็มีมือๆนึงมฉุดแขนฉันให้หันไปพร้อมกับ

เปรียะ 

มีฝ่ามือมาปะทะที่หน้าของฉันเข้าอย่างจัง  จนหน้าฉันชาไปหมดเลย

“แกรนหาที่เอง  ถ้าแกให้หนังสือฉันมาดีๆแกก็ไม่โดนแบบนี้หรอก”ยัยนั้นพูดขึ้น

ฉันกำมือแน่นและมองหน้ายัยนั้นอย่างเอาเรื่อง

“ทำไมแกจะทำอะไรฉัน”ยัยนั้นถาม

“ฉันก็จะทำอย่างนี้ไงหล่ะ”ฉันพูดพร้อมกับปล่อยหมัดที่กำอยู่ใส่หน้ามัน เลือดกำเดาไหลเลย 55555+ 

 “แก  แกกล้าตบหน้าฉันหรอ”

“ใช่  ฉันกล้าตบหน้าแกซะอีก”

“มิ้น  น้ำจับมัน”ยัยนั้นหันไปสั่งเพื่อนมานสองคนที่เหลือ  แล้วยัยสองคนนั้นก็มาจับฉันไว้   โห  หมาหมู่นี่หว่า  งี้

ฉันก็แย่ดิ 

เปรียะ  เปรียะ  เปรียะ 

ยัยนั้นตบฉัน  ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหน้าฉันชาไปหมดแล้ว

“พอเหอะแอนนา”เพื่อนยัยนั้นมันอีกคนพูดขึ้น

“อย่ามายุ่งนะนิว  ฉันจะตบสั่งสอนนังนี่”

ตอนนั้นฉันสังเกตเห็นผู้ชายกลุ่มหนึ่งด้วยยืนอยู่สักประมาณสามสี่คน  ฉันได้ยินเสียงเค้าพด%B