คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : EP 005 เรื่องของโซอี้ 01 - งานเลี้ยง (Tong Meowmeow)
“เขาบอกกันว่าไครอสจะฉิบหายเร็ว ๆ นี้”
ใครคนหนึ่งโพล่งขึ้น ร้านเหล้าเล็ก ๆ ที่มีเสียงคุยจ้อกแจ้กไม่เคยหยุดกลับเงียบลงด้วยประโยคเดียว
ลูกค้ารอบร้านต่างหันมา คนพูดซึ่งดื่มเหล้าจนหน้าเริ่มแดงยังคงสะใจในคำพูดตัวเอง
ชายที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ กระซิบเตือนด้วยความหวังดี
“แกระวังปากหน่อยไม่ดีหรือ คนของพระราชาอาจอยู่แถวนี้...”
“แกไปได้ยินมาจากไหน” ยังพูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ในร้านก็ลุกขึ้นถาม “เรื่องจริงหรือเปล่า”
ฝ่ายที่ถูกถามเริ่มยิ้มกริ่มได้ใจ ทว่าเขาไม่ได้ตอบ
“สมควรกับมันแล้ว” เขาพูด
“ข้าได้ยินว่ามีคนทำพิธีสาปไครอส” อีกคนพูด
“ใคร” คนอื่นถาม “หมอเวทมนตร์หรือ”
“เขาจ้างหมอเวทมนตร์” คนในร้านอีกคนตอบ “ข่าวลือนี่ ข้าได้ยินมาจากเมืองอื่น คงเป็นความจริงสิใช่ไหม”
“อะไรกัน พวกเจ้าหยุดได้แล้ว” อีกคนห้าม
“หึ ทำตัวเป็นราษฎรแสนดีไปเถอะ ใจเจ้าก็อยากให้มันตายเหมือนกันนั่นแหละ” คนเริ่มเรื่องกระดกแก้วเหล้าทีเดียวหมด ส่วนอีกฝ่ายต้องสะอึกกับคำพูดนั้น
“เขาบอกว่าไครอสจะได้รับความทุกข์เหมือนพวกเรา และได้รับหายนะ”
เสียงพูดคุยเริ่มดังขึ้น พวกเขาตื่นเต้น ราวกับจะได้รับของขวัญ
“ดี! ดี! ให้มันได้รู้สึก”
“ใช่แล้ว ข้าต้องเสียลูกเพราะมัน ดีเหลือเกิน! ดีมาก!”
“ฮ่าๆ ฉลอง! ข้าสั่งอีกขวดเลย ดื่มให้ความฉิบหายของไครอส!”
เสียงหัวเราะทำให้ร้านที่เคยมีแต่คนทุกข์ใจมานั่งดื่มเหล้า กลับมีชีวิตชีวาขึ้น พวกเขามีความสุขยิ่งกว่าวันใด ๆ ในรอบหลายปีนี้ แม้กระทั่งเจ้าของร้านเองก็ดูอยากฉลองข่าวดีนี้ด้วยเช่นกัน
“เอาเลย วันนี้ข้าลดพิเศษ!” เขาตะโกน
ตั้งแต่เย็นวันนั้น ร้านเหล้าดังกล่าวถูกปิดไปโดยไม่ทราบสาเหตุ คนแถบนั้นเล่ากันว่ามีพวกทหารมาเฝ้าเคาะประตูเรียกเจ้าของร้านตอนกลางดึก ระหว่างที่ยังมีเสียงหัวเราะอึกทึกและแสงไฟอยู่ภายใน
...........................
โซอี้นึกในใจว่าพวกนั้นโง่
ไม่มีใครสังเกตว่ามีผู้หญิงผมยาวสีน้ำตาลอ่อนคนหนึ่งนั่งอยู่ด้วยในร้าน เท่านี้ก็โง่พอแล้ว ยังโง่หนักขึ้นไปอีกด้วยการพูดถึงหายนะของพระราชาทั้งที่ร้านตั้งอยู่ในเมืองหลวง โซอี้หลบไปข้างนอก ลอบมองพวกนั้นโดนทหารซ้อมแล้วลากตัวไปด้วยดวงตาสีฟ้าซีดซึ่งมีแววสมเพช
ทว่าสิ่งที่พวกนั้นพูดก็เป็นเรื่องจริง เก่งนัก เธอนึกชม ถ้าเป็นข่าวลือเรื่องพระราชาไครอสจะฟังได้ไม่ผิดเพี้ยนทีเดียว
ตลอดห้าปีมานี้ โซอี้มักจะใช้พรสวรรค์ของตนเองเพื่อมาฟังผู้คนในสถานที่ต่าง ๆ พูดถึงพระราชาไครอส อันที่จริงพรสวรรค์ดังกล่าวตื่นขึ้นตั้งแต่เธอยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำ ทว่าเธอไม่เคยตั้งใจใช้มันอย่างมีจุดประสงค์แน่วแน่จริงจัง จนกระทั่งเมื่อห้าปีก่อนตอนที่เธอมีอายุเพียง 15 ปี เรื่องที่ใครคนหนึ่งจ้างให้หมอเวทมนตร์สาปไครอสก็แพร่สะพัดมาตั้งแต่ตอนนั้น
เวลานี้โซอี้อายุยี่สิบ ลอยอยู่กลางท้องฟ้าเหนือพระราชวังในเวลากลางคืน เธอมองเห็นห้องห้องหนึ่งมีแสงสว่างลอดออกมาพร้อมด้วยเสียงดนตรีและเสียงหัวเราะพูดคุย ชัดเจนว่าคืนนี้กษัตริย์ไครอสมีงานเลี้ยง ภายในห้องเต็มไปด้วยขุนนางและครอบครัวเศรษฐีซึ่งล้วนแล้วแต่แต่งกายหรูหรา
โซอี้เข้าไปที่ห้องนั้น เธอลอยละลิ่วลงมาจากท้องฟ้า ร่างโปร่งใสของเธอทะลุกำแพงพระราชวังทุกชั้นอย่างง่ายดาย โซอี้เข้าไปยืนในห้องอันโอ่อ่าและมีแต่แสงสีทองนั้น ยังไม่มีใครเห็นเธอ ทว่าเธอเห็นไครอสแล้ว
ไครอสยืนนิ่ง มองดูงานเลี้ยงซึ่งกำลังเป็นไปด้วยดี ทุกคนอิ่มหนำสำราญ โซอี้เดินตรงไป แขกร่วมงานหลายคนเห็นเธอแล้ว เธอไม่เข้ากับงานเลี้ยงนี้ ดูธรรมดาเกินไป ดูชาวบ้านเกินไป ดูจนเกินไป ทว่าเธอยืนอยู่หน้าพระราชาไครอสแล้ว
พระราชาทอดพระเนตรหญิงสาวอายุยี่สิบตรงหน้า เธอมีผมยาวสีน้ำตาลอ่อนและดวงตาสีฟ้าซีด พระองค์ไม่รู้จักเธอมาก่อน ทว่าทรงทราบดีว่าเธอตั้งใจมาหาเพราะมีธุระบางสิ่ง
“ขอพระราชทานอภัย พระจักรพรรดิไครอส แกรนเดอเวียร์ เดอ กลาดิออส” โซอี้พูด เสียงของเธอก้อง และผู้คนรอบข้างต่างตั้งใจฟัง “ข้าฯเป็นหมอเวทมนตร์จากประเทศอื่น มีความจำเป็นจะต้องทูลฯแจ้งให้ฝ่าบาททราบว่า เวลานี้คำสาปที่ข้าฯได้รับว่าจ้างให้ทำพิธีสาปฝ่าบาทไว้นั้น เริ่มแสดงผลแล้ว ฝ่าบาทจะได้รับความทุกข์เช่นเดียวกับราษฎร และได้รับหายนะ”
ทั่วห้องจัดเลี้ยงเงียบกริบ
ไครอสมองหน้าฝ่ายตรงข้าม
“ช่างไร้มารยาทจริงนะ พ่อแม่เจ้าไม่เคยสั่งสอนหรืออย่างไร” กษัตริย์ไครอสตรัสราบเรียบ “ทหาร! มาดูแลแม่เด็กนี่หน่อย!”
ทหารสวมเครื่องแบบสองคนเดินเข้ามาใกล้ ทว่าโซอี้ไม่สนใจเลย ทหารทั้งสองเอื้อมมือมาจะรวบตัวเธอ ทว่าทั้งคู่ รวมทั้งไครอสก็ต้องประหลาดใจ มือของนายทหารทะลุผ่านร่างเธอไป คว้าอะไรไม่ได้เลยแม้แต่อย่างเดียว พวกเขาทดลองจับเธออีกครั้ง ผลก็ออกมาเหมือนเดิม ในขณะที่โซอี้ยังยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น
“ฝ่าบาทอาจไม่เชื่อคำของข้าฯ คำสาปของข้าฯจะสมบูรณ์แบบเมื่อข้าฯทูลฯแจ้งให้ฝ่าบาททรงทราบ ดังนั้นทดลองดูคืนนี้ว่าฝ่าบาทจะทรงสุบินถึงเรื่องร้ายตามผลของคำสาปข้าฯหรือไม่” เธอบอก “ขอพระราชทานอภัยที่ต้องรบกวนเวลางานเลี้ยงของฝ่าบาท ลาก่อน”
แล้วร่างของโซอี้ก็จางหายไปกับอากาศว่างเปล่า
คืนนั้น เมื่อกษัตริย์ไครอสเข้าบรรทม พระองค์ทรงสุบิน ทอดพระเนตรเห็นพระมารดาของพระองค์กำลังคุกเข่าร้องไห้ในความมืด
...........................
ความคิดเห็น