Freedom Unite Story

ลำดับตอนที่ #4 : EP 003 บันทึกประจำวันของแมวแมว 1 (momiji)

บันทึกประจำวันของแมวแมว 1

                วันนี้ตื่นเช้ามาท้องฟ้าแจ่มใสมากๆ แมวแมวมองเห็นแมลงปอบินอยู่เต็มไปหมดเลย แต่มันบินเร็วมาก ทำให้แมวแมวเอามันมาเคี้ยวเล่นไม่ได้ น่าเสียดายจัง

                แมวแมวเพิ่งคิดได้ว่า ตากผ้าค้างไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แมวแมวจึงรีบไปเก็บผ้า แต่ว่าเจ้าอีกาขี้ขโมยตัวหนึ่งมันกำลังจะขโมยกางเกงในลายงูจงอางตัวเก่งของแมวแมวที่ท่านนักปราชญ์ซื้อให้ แมวแมวจึงตัดหัวมันซะเลย วันนี้แมวแมวจึงมีข้าวเช้าเป็นอีกาต้มกับมะละกอที่เก็บจากข้างบ้าน

                แมวแมวชอบกินหัวอีกามากๆเลย เพราะมันอร่อยมาก มันอร่อยประมาณดอกสะเดาเลย แมวแมวกินมูมมามมากๆ ทั้งแทะ ทั้งดูด ทั้งเลีย ก็เพราะมันอร่อยมากๆเลยนี่น่า อร่อยประมาณดอกสะเดาเลย เหมือนแมวแมวจะเขียนไปแล้วเลยเนอะ แต่ช่างมันเหอะ

                แมวแมวอะนะ ถ้าแมวแมวโตขึ้น แมวแมวฝันว่าแมวแมวอยากจะเป็นตะขาบด้วยแหละ มันเท่มากเลยนะ มีตั้งหลายขา แถมเป็นปล้องๆยาวๆด้วย เท่มากๆเลยแหละ และที่สำคัญอะนะ ตะขาบมันเป็นอะไรที่อร่อยมากๆเลยแหละ มันอร่อยยิ่งกว่าดอกสะเดาอีกนะ แมวแมวไม่รู้จะเอาอะไรมาเปรียบเทียบเลย ถ้าแมวแมวเป็นตะขาบนะแมวแมวจะกินตัวเองได้ตลอดเวลาเลย ถ้าแมวแมวอยากกินตอนไหนแมวแมวก็จะกินได้ แมวแมวฉลาดไหมละ แต่ว่านะ แต่ว่าพอแมวแมวเอาไปบอกท่านนักปราชญ์ ท่านนักปราชญ์ชมแมวแมวใหญ่เลย ท่านนักปราชญ์พูดว่า ในโลกนี้คงไม่มีใครที่จะฉลาดเท่าแมวแมวอีกแล้ว แมวแมวดีใจมากเลย แมวแมวดีใจขนาดดอกสะเดาเลยด้วย

                พอท่านนักปราชญ์หายไป แมวแมวจึงไปหาอาหารกลางวันที่กับดักที่แมวแมวเป็นคนทำขึ้นเอง แมวแมวตื่นเต้นมากๆเลยแหละ ตื่นเต้นขนาดดอกสะเดาเลย พอแมวแมวไปถึงหลุมกับดักที่แมวแมวทำ แมวแมวเห็นมนุษย์ตัวผู้สองตัวโดนหอกไม้ไผ่ของแมวแมวแทงไส้ปลิ้นเลยแหละ แมวแมวเผลอตัวเผลอใจไปหน่อย น้ำลายหยดลงไปสามสิบหรือสี่สิบหยดนี่แหละ จริงๆแล้วแมวแมวก็ไม่ได้นับหรอกนะ แต่แมวแมวคิดว่ามันเยอะขนาดนั้นจริงๆนะ แต่ขณะที่แมวแมวกำลังจะดึงอาหารกลางวันออกมาจากกับดัก แมวแมวสัมผัสได้ถึงอันตรายอะไรบางอย่างค่อยๆใกล้เข้ามา มันน่ากลัวขนาดดอกสะเดาเลย แมวแมวรีบปีนต้นไม้ขึ้นหนีทันที และก็จริงๆด้วยมีตัวอันตรายกำลังเดินเข้ามา

                หมูป่า หมูป่ามันขโมยอาหารกลางวันของแมวแมวไปเลยอ่า แมวแมวกลัวหมูป่ามากๆเลย ตอนแมวแมวยังเด็กท่านนักปราชญ์เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ท่านนักปราชญ์กำลังทำอะไรสักอย่างอยู่นี่แหละ ตอนนั้นสมเสร็จมันเข้ามาในบ้านและขโมยแมวแมวไป มันเอาแมวแมวไปฝังไว้แถวๆตรงใต้ต้นโป๊ยเซียน ตั้งแต่นั้นมาแมวแมวก็กลัวหมูป่าไปเลย แมวแมวจึงต้องไปหาเห็ดกินอีกตามเคย แมวแมวเสียใจขนาดดอกสะเดาเลยแหละ

                ตอนกลางคืนแมวแมวไม่มีอะไรทำแมวแมวจึงมาเขียนบันทึกนี้ ท่านนักปราชญ์สอนว่าเรื่องราวที่บันทึกอาจจะเป็นอาหารให้คนรุ่นหลังๆได้อะไรประมาณนี้แหละ แมวแมวก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอกนะ เอาเป็นว่าในที่สุดก็หมดวันอันธรรมดาของแมวแมวไปอีกหนึ่งวัน