คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prolog
ฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ณ กองไฟที่ลุกโชติช่วง พระอาทิตย์ล่ำลาท้องฟ้าไปนานแล้ว บัดนี้มีเพียงแสงจันทร์สลัวของพระจันทร์เสี้ยวและแสงสีส้มของเปลวไฟที่คอยให้แสงสว่างแก่พวกเรา ผู้คนมากมายต่างตั้งค่ายอยู่รวมกันอย่างสงบสุข เสียงหัวเราะดังขึ้นเอะอะไปทั่วบ่งบอกถึงว่างานเลี้ยงกำลังดำเนินไปอย่างเต็มอรรถรส หากมองออกไปไกลกว่านั้นก็จะเห็นหมู่แมกไม้ที่โดนความมืดปกคลุมจนเห็นเป็นคลื่นสีดำที่ซัดสาดไปตามแรงลม
รอบๆตัวฉันมีเหล่าเด็กๆนั่งรายล้อมเป็นรูปครึ่งวงกลมแน่นขนัด พวกเขาต่างจ้องมองฉันด้วยประกายตาสดใสผิดกับช่วงเวลาราวกับว่ากำลังอ้อนวอนบางสิ่งบางอย่างจากฉันอยู่ เฮ้อ...แน่ล่ะ ก็ฉันดันหลุดปากไปว่าฉันจะเล่าเรื่องสนุกๆให้เจ้าตัวน้อยทั้งหลายฟังนี่แหละ จากตอนแรกที่พูดกับเด็กๆแค่สามสี่คน แต่ไปๆมาๆทำไมเจ้าพวกตัวจ้อยถึงได้แห่กันมาราวๆสิบเท่าของตอนแรกนั้น ข้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
“นี่ๆ เมื่อไหร่จะเล่าให้ฟังล่ะฮะ” เด็กคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้นเร่งเร้า
“พวกหนูอยากฟังแล้วนะคะคุณลุง”
เฮ้อ นี่เราแก่ขนาดนี้แล้วหรือเนี่ย...ฉันไล่มองเด็กๆด้วยความเอ็นดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะระบายยิ้มเล็กน้อย พลางใช้แขนซ้ายที่เหลือเพียงข้างเดียวเกาศีรษะด้วยความเขินอาย ก็แน่ล่ะ เกิดมาไม่เคยต้องมาถูกใครจ้องมองด้วยสายตาแบบนี้เลยนี่นา
“ก็ได้ๆ...หากอยากฟังกันขนาดนั้นฉันจะเล่าให้ฟังเลยก็ได้ โดยละเอียดเลยนะ” แล้วฉันก็เริ่มเปิดปาก เล่าระลึกถึงอดีตที่ผ่านมานานแสนนาน.....
ความคิดเห็น