กับดักพระพรหม

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1/3

บทที่ 1.

            “อะไรนะ  ย้ายกอง!  หมายความว่าไง !!”

              เสียงเอ็ดตะโรอย่างเดือดดาลแกมหัวเสียสุดๆ ของพ่อพระเอกตาน้ำข้าวรูปงาม  ทำเอาผู้กำกับและคนที่อยู่ข้างๆ ถึงกับหัวหด  กิติศัพท์ของ  ฟรานเชสโก เอเดน วิลสัน คนนี้ เป็นที่รู้กันดีในกองว่าเจ้าอารมณ์และสุดแสนจะวีนเหวี่ยงแค่ไหน  เห็นหน้าหล่อๆ หุ่นล่ำๆ ราวกับเทพบุตรลงมาจุติอย่างนี้เถอะ  ดีกรีความร้ายกาจไม่ได้ด้อยไปกว่าหน้าตาเลยสักนิด

               “เอ่อ.. ใจเย็นนะฟรานเชสโกเรามีความจะเป็นจริงๆ ที่ต้องย้ายโลเคชั่นน่ะ”  ผู้กำกับพยายามปั้นยิ้มเข้าสู้ทั้งๆ ที่แอบปาดเหงื่อไปแล้วหลายรอบ  ให้ตายเถอะ ทำไมนะเวลาจะหาหน่วยหน้ากล้าเสี่ยงตายไปเจรจากับพ่อพระเอกสุดหล่อมันต้องมาตกที่เขาเสียทุกครั้งสิน่า

               “สถานที่ถ่ายทำตอนนี้ถูกน้ำป่าซัดเพราะพายุเข้า  โลเคชั่นใหม่ที่เราหาได้และบรรยากาศใกล้เคียงกับฉากที่ต้องการอยู่ที่เมืองไทย  เอาน่า.. ฟรานเชสโก ใจเย็นสิจากฮ่องกงไปประเทศไทยแค่นี้เองนั่งเครื่องแป๊บเดียวก็ถึง”

               “ใจเย็น จะให้เย็นได้ยังไง !  ฮ่องกงกับประเทศไทยมันห่างกันมากเลยนะ  แถมความศิวิไลท์ก็ต่างกันสุดขั้ว  แล้วแผนที่อุตส่าห์นั่งคิดนอนคิดเป็นวันๆ ว่าจะไปกาสิโนที่นั่น  ไปนวดให้สาวๆ เอ๊ย ไม่ใช่ๆ ไปนอนนวดสปาที่โน้นที่นี่เป็นอันต้องพับเก็บชนิดที่ต้องขุดหลุมฝังดินเลยล่ะสิ”  ฟรานเชสโกเอ็ดตะโรอย่างเหลืออดและแน่นอนว่าประโยคยาวๆ สุดท้ายนั่นไม่มีทางหลุดออกมาให้ใครได้ยินแน่ๆ

               “ก่อนจะมาถ่ายทำที่นี่  ผมเซ็ทคิวงานต่างๆ เอาไว้หมดแล้ว  ไหนจะงานอื่นที่ผมตกปากรับคำกับทางฮ่องกงอีก  จู่ๆ คุณมาเปลี่ยนแปลงกะทันหันแบบนี้มันกระทบกับงานของผม”  ใบหน้าหล่อคมเครียดขึ้งด้วยความโมโหก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นแดงก่ำอย่างแสนอับอายเมื่อเจ้าตัวดี คลาร์ก คาร์โก บอดี้การ์ดที่พ่วงด้วยตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวของตนเอ่ยแทรกขึ้นอย่างรู้กาละเทสะเสียเหลือเกิน

               “ไม่กระทบเลยครับคุณฟรานเชส  ก่อนมานี่เราเคลียร์งานทั้งหมดเสร็จแล้วเพราะรู้ว่าจะต้องถ่ายยาว”

               ฟรานเชสโกหันขวับไปมองบอดี้การ์ดคู่ใจของตนที่เพิ่งเดินมาถึงอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ  ยัง! ยังไม่หนำใจถ้าทึ้งกระดูกมันได้เขาจะเคี้ยวไม่ให้เหลือแม้แต่ซาก โทษฐานที่ยังอุตส่าห์ลอยหน้าลอยตาพูดต่ออย่างคนที่ปลื้มในฝีมือการจัดการของตนเองเสียเต็มประดา

               “แล้วผมก็จัดการยกเลิกนัดมิสโซเฟียสุดอึ๋ม  มิสหลิ่งถิงสุดสวยและมิสโซอี้สุดเอ็กเซ็กซี่ให้แล้วนะครับ  ส่วนนิตยสารฮ่องกงสามฉบับที่ติดต่อมานั้นทางโน้นยืนยันมาแล้วว่าสามารถตามไปสัมภาษณ์และถ่ายแบบที่เมืองไทยได้  เพราะฉะนั้นคุณฟรานเชสไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วล่ะครับ”

               จบ! ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องยื้อเวลาต่อละ โดนดักทุกทางแล้วล่ะทีนี้

ฟรานเชสมองหน้าบอดี้การ์ดอย่างสุดแสนแค้น จะพูดต่อก็พูดไม่ออกได้แต่กัดฟันปั้นยิ้มแยกเขี้ยวส่งให้ทั้งๆ ที่ในใจกำลังเดือดปุดๆ

 “เหรอ  นายยัง... รอบคอบเหมือนเดิมนะคลาร์ก  ดีจัง” แต่ช่วยถามฟรานเชสคนนี้สักคำก่อนไหมว่าอยากให้ยกเลิกหรือเปล่า ไอ้คลาร์ก..  คนกัดฟันพูดปากสั่นริกๆ ด้วยเพราะอยากเปลี่ยนรอย(ฝืน)ยิ้มที่ปากให้เป็นคำด่าใจแทบขาด

และทำไมจะไม่รู้ว่าคนที่เป็นเจ้านายนั้นกำลังฆ่าเขาทางสายตาอยู่  แต่มีเหรอที่มือโปรอย่าง คลาร์ก คาร์โก คนนี้จะหวั่น  ในเมื่อประสบการณ์น่ะมันสร้างความรู้  รู้ว่าทำอย่างไรถึงจะเป็นต่อและเอาพ่อดาราคนนี้อยู่ยังไงล่ะ  คลาร์กส่งยิ้มระรื่นค้อมหัวตอบรับคำประชดนั้นหน้าตาเฉย

“ขอบคุณที่ชมครับเจ้านาย”

เมื่อทำอะไรไม่ได้สุดท้ายฟรานเชสโกก็ได้แต่หมุนตัวเดินกระแทกเท้าออกไปอย่างหัวเสีย  ทั้งอับอายทั้งเสียหน้าไหนจะไอ้คุณผู้กำกับและเจ้าพวกนั้นอีก  เห็นนะ ว่าแอบหัวเราะกันน่ะ!

ให้มันได้อย่างนี้สิ  ไอ้ผู้จัดการคนเก่าที่แสนหัวอ่อนและทำตามที่เขาต้องการทุกอย่างคนเดิมน่ะมันหายไปไหน  ทำไมวิญญาณที่อยู่ในร่างอ้วนๆ นั่นในตอนนี้มันถึงเจ้าเล่ห์แสนกลตามเขาทันทุกเกมส์แบบนี้ได้  ฟรานเชสโกขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“เดี๋ยวครับคุณฟรานเชสโก”

ร่างสูงหันขวับไปมองคนที่เรียกด้านหลัง  ยัง ยังจะกล้ายิ้มแป้นแล้นลอยหน้าลอยตามาหาเขาอีกนะ นัยน์ตาสีน้ำข้าวเข้มขึ้นด้วยความโมโห  แต่สุดท้ายก็ต้องทอแสงอ่อนลงเมื่อคนสนิทเข้ามากระซิบกระซาบเรื่องดีๆ ริมหู

“ที่นั่นมีบริการนวดอย่างถึงอกถึงใจแบบที่คุณฟรานเชสชอบด้วยนะครับ  ผมรับเอาหัวรับประกันเลยว่าคุณฟรานเชสต้องครางออกมาไม่เป็นภาษาและร้องว่าเอาอีกๆ เลยล่ะครับ”

“แถมหมอนวดแต่ละคนหุ่นสะบึมๆ กันทั้งนั้น แต่คิดแล้วก็ซี๊ด... ไม่อยากจะพูดต่อมันสยิวกิ้ว” 

เจ้าตัวทำท่าสยิวส่งเสียงซี้ดซ้าดซะจนคนฟังคล้อยตามพาให้จินตนาการณ์บรรเจิดไปไกล ฟรานเชสโกเหลือบมองผู้กำกับและคนอื่นๆ ที่ต่างพร้อมใจกันหันไปมองผนังด้านข้างแทนราวกับเห็นมันเป็นประติมากรรมชั้นเลิศ   แต่เสียใจ ! เขามองออกนะว่าเงี่ยหูฟังกันอยู่น่ะ

 ร่างสูงปรายหางตามองคลาร์กด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างไม่คิดจะสนใจสินบนที่กล่าวมานั่น ก่อนจะขยับจัดเสื้อสูทวางมาดขรึมแล้วพูดกับคลาร์กด้วยน้ำเสียงอย่างเป็นการเป็นงาน

“จริงหรอ...”  เสียงนั้นพยายามกดให้ต่ำที่สุดพอแค่ให้ผู้จัดการส่วนตัวของตนได้ยินเพียงคนเดียวเท่านั้น ก่อนจะกลับไปเชิดหน้าปั้นท่าวางมาดต่อ  

อืม.. จะว่าไปรู้ทันกันก็ดีไปอย่าง  รู้ใจกันดีไม่ต้องได้พูดมาก  เรื่องเมื่อกี้ถือว่าพอให้อภัยได้

 “ครับ  และที่สำคัญผมติดต่อไว้ให้แล้วด้วย” คลาร์กกลั้นหัวเราะพลางกระซิบกระซาบตอบ

และนั่นก็ทำให้ดาราดังสุดหล่อ  หุ่นล่ำกระชากใจสาวๆ มานอนครวญครางไม่ได้ศัพท์ให้หมอนวดหุ่นสะบึมบริการนวดให้อย่างถึงอกถึงใจไม่ผิดจากที่  คลาร์ก คาร์โก พูดไว้สักนิด

“อูย.. โอย....”

“โอย.. โอ๊ยๆ อ๊ากกกก   หยุดๆ หยู้ด...”

ฝรั่งหุ่นล่ำหล่อเหลาที่นอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซด์และมีผ้าสีแดงคาดปิดตาอยู่ร้องออกมาเสียงหลงแต่เพราะสื่อภาษากันไม่รู้เรื่องจึงต้องใช้ภาษามือเพื่อสื่อสารว่า  ยอมยกธงขาวแล้ว...

แต่ทว่าเหมือนคนนวดจะเข้าใจไปอีกทางเนื่องจากคลาร์ก  คาร์โกกระซิบสั่งผู้จัดการไว้ก่อนหน้านี้ว่า  ยิ่งดาราหนุ่มส่งเสียงร้องอย่างควายเผือกถูกเชือดแสดงว่ายิ่งชอบ  ยิ่งส่งภาษามือไปมาๆ แสดงว่ากำลังถึงใจ ให้บริการต่อไป  คนนวดหุ่นสะบึมจึงยิ้มแก้มปริลงมือบริการต่ออย่างสุดฝีมือ  สุดท้ายเมื่อจบด้วยท่าดัดหลังสะพานโค้งฟรานเชสโกถึงกับนอนพะงาบๆ หายใจรวยริน

“เป็นอย่างไรบ้างครับคุณฟรานเชส  ร้องครางไม่เป็นภาษาเลย ชอบละซี้....”  คลาร์กเดินเข้ามาหัวเราะเยาะ  เอ๊ย ! เดินเข้ามาเอาความดีความชอบจากฟรานเชสโก  ยิ่งเห็นดวงตาคู่สวยนั้นแดงก่ำจ้องมองมาที่เขาอย่างจะเลาะเนื้อเลาะกระดูกด้วยแล้ว  ยิ่งพออกพอใจในความสามารถของตนเอง

“ชอบ  ชอบมาก...” ฟรานเชสโกกัดฟันพูด  จ้องมองบอดี้การ์ดที่พ่วงด้วยตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวของตนอย่างแค้นเคือง  ให้ตายเถอะ ! เขาน่าจะเอะใจตั้งแต่ที่เจ้าคลาร์กให้คาดผ้าปิดตาแล้ว

“คนนวดก็หุ่นสะบึมมาก... กล้ามเป็นมัดๆ เลย” ร่างสูงยักแย่ยักยันลงจากเตียงพยายามฝันสังขารจะไปคิดบัญชีกับเจ้าบอดี้การ์ดตัวดี

“ไอ้คลาร์ก  แกตาย !!”

แต่มีหรือที่คนอย่างคลาร์ก  คาร์โกจะกลัว เมื่อคนที่ทำท่าจะโผเข้ามาคิดบัญชีนั้นแม้แต่จะเดินให้ตรงยังทำไม่ได้  คลาร์กยืนกอดอกยิ้มแฉ่งท้าทายคนเป็นเจ้านายอย่างไม่กลัวตาย

“เหรอครับ  ผมว่ายืนให้ตรงก่อนดีกว่าไหม”

“ไอ้...” ฟรานเชสโกชูนิ้วกลางส่งภาษาหยาบคายให้แถมยังสบถต่อท้ายแถมมาอีกยาวเหยียด

แต่ทว่าจู่ๆ จากคนที่กำลังโกรธเกรี้ยวสุดขีดเมื่อครู่  มาตอนนี้ฟรานเชสโกกลับหรี่ตามองเขาราวกับคิดเรื่องร้ายๆ ออก  โดยเฉพาะรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ที่ปรากฏขึ้นตรงมุมปากนั้นด้วยแล้วสัญชาตญาณมันฟ้องว่างานกำลังจะเข้า!!  คลาร์กเริ่มขยับตัวมองเจ้านายของตนอย่างระแวง

“คลาร์ก...”

นั่น.. คิดไว้ไม่มีผิด

คลาร์กตั้งท่าจะชิ่งหนีเมื่อฟรานเชสโกเรียกซะเสียงหวาน  แต่กระนั้นก็กลับช้ากว่าไปก้าวหนึ่ง  เมื่อฟรานเชสโกพุ่งมาคว้าคอบอดี้การ์ดคู่ใจของตนเอาไว้ได้ก่อน

“เอ่อ.. คะ ครับ”

“อันที่จริงนวดที่นายจัดมามันพิเศษมากเลยนะ  สบายเนื้อสบายตัวมาก....”  เสียงประชดท้ายประโยคที่เล่นลากเสียงเสียยาว ทำเอาคนฟังถึงกับเย็นวาบไปทั้งตัว

“ครับ แหะๆ ถ้าคุณฟรานเชสชอบผมก็ดีใจ  อันที่จริงผมทำไปเพราะคิดดีหวังดีต่อเจ้านายนะครับ  อ้อ...ตอนนี้ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าคุณฟรานเชสยังไม่ได้ทานอะไรเลย เดี๋ยวผมออกไปสั่งอะไรมาให้ทานดีกว่านะครับ”  คลาร์กพยายามพาตัวเองไหลลื่นออกจากเงื้อมมือซาตาน ทว่าเพียงแค่คิดขยับฟรานเชสโกก็กลับล็อคคอไว้แน่นพร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

“ไม่ต้องหรอกฉันยังไม่หิว  ฉันว่า...ฉันให้รางวัลนายดีกว่านะคลาร์ก โทษฐานที่ทำงานดีมาก มากเสียจนฉันประทับใจสุดๆ หึๆ ”

ฟรานเชสโกหัวเราะในลำคออย่างมาดร้ายก่อนจะหันไปพูดกับผู้จัดการโรงแรมที่เดินเข้ามาพร้อมกับคลาร์กเมื่อครู่

“นวดเมื่อครู่ผมประทับใจมากเลยครับ  และผมอยากมอบประสบการณ์ดีๆ นี้ให้ลูกน้องผมเพื่อเป็นการตอบแทนที่เขาทำงานให้ผมอย่างมีประสิทธิภาพมาตลอด” ฟรานเชสโกหัวเราะในใจอย่างมาดร้ายเมื่อหางตาเหลือบเห็นคลาร์กกำลังอ้าปากหวออย่างตกใจและชิงพูดต่อทันทีเมื่อเห็นเจ้าตัวแสบตั้งท่าจะค้าน

“แต่ผมเป็นคนประเภทที่เวลาตอบแทนคนอื่นผมให้น้อยๆ ไม่เป็นน่ะครับ  คนที่ได้ต้องได้เป็นเท่าทวีเพราะฉะนั้นผมขอหมอนวดเพิ่มเป็นสอง  ไม่สิ!  ขอที่หุ่นสะบึมๆ ล่ำๆและกล้ามเป็นมัดๆ แบบนี้สามคนเลยแล้วกันลูกน้องผมจะได้สบายเนื้อสบายตัว”

“อ้อ.. แล้วช่วยบอกหมอนวดให้ด้วยนะครับว่า  ยิ่งคลาร์ก คาร์โกร้องเสียงดังมากเท่าไหร่แสดงว่าหมอนี่กำลังถึงอกถึงใจ และถ้าใครที่ทำให้เขาร้องดังและร้องนานที่สุดผมมีทิปพิเศษให้อย่างงาม !!”

......................................................

ฝากติดตามผลงานและเฟซบุ๊คนัก(หัด)เขียน ได้ที่นี่นะคะ

วรินทรากร นักเขียน