คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องที่ยากจะยอมรับ
เป็นเวลาเกือบบ่ายโมงแล้วที่หญิงสาวกลับจากวัดหลังจากที่นำกระดูกของบุพาการีทั้งสองไปลอยอังคาร ตั้งแต่เดินทางออกจากวัดจนถึงเวลานี้หญิงสาวนิ่งเงียบมาตลอดการเดินทาง พอจอดรถหน้าคฤหาสน์พีรพงษ์ไพบูลย์ ป้าวิไลก็ขอตัวกลับเรือนหลังเล็กที่ตั้งอยู่ในบริเวณเนื้อที่เดียวกันกับบ้านของเธอ
“
คุณหนูคะ มีคนมาขอพบค่ะ เค้าบอกว่าเป็นตำรวจนะค่ะ” ป้าอ่อนคนเก่าแก่ของคุณแม่รีบรุดเข้ามาบอกหญิงสาวเมื่อเธอเดินเข้าสู่ตัวบ้าน เธอพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้และเดินตามป้าอ่อนเข้าไปที่ห้องโถงใหญ่ภายในบ้าน
“
สวัสดีค่ะ….เห็นป้าอ่อนบอกว่าคุณมารอพบฉัน” ชายที่กำลังยืนหันหลังให้นั้น หันกลับมาตามเสียงกล่าวทักของเธอ ผู้ชายคนนี้รูปร่างสูงมาก เพราะว่าเธอจัดเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างสูงโปร่งแล้ว ชายหนุ่มกลับทำให้เธอดูตัวเล็กลงไปถนัดตา และหน้าคมเข้มนั้นสะดุดตาที่สุดเห็นจะเป็นดวงตาคมกริบที่แน่วแน่จริงจังคู่นั้น
“
สวัสดีครับคุณประกายรุ้ง ผม พ.ต.ต.ก้องภพ สัตยาวรกุล…ผมมาแนะนำตัวกับคุณ ผมเป็นคนดูแลคดีของพ่อคุณครับ”หญิงสาวตรงหน้าเป็นอย่างที่ญาติของเค้าพูดถึง ก็เจ้าหล่อนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้พูดได้คำเดียวว่าสวยชนิดหาตัวจับยาก แม้เวลานี้ดวงหน้าสวยจะดูซีดเซียวไปบ้าง….นี่ถ้าไม่ใช่สถานการณ์แบบนี้ เค้าจะไม่ยอมให้เธอหลุดมือเค้าไปได้เลย…..
“
ขอโทษนะคะ.. ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับดิฉันหรือเปล่า”
“
ครับ…ผมต้องรบกวนเวลาคุณสักครู่ เกี่ยวกับคดีของพ่อคุณ ไม่ทราบว่าคุณสะดวกหรือเปล่า”
“
ค่ะ….เชิญที่สวนหลังบ้านค่ะ” เธอตอบรับ….พร้อมทั้งเดินนำหน้าชายหนุ่มมุ่งสู่ด้านในตัวบ้าน บริเวณหลังบ้านที่จัดสวนไว้อย่างดูร่มรื่นสวยงามในเนื้อที่หลายร้อยตารางวา บ่งบอกว่าเจ้าของบ้านมีใจรักที่จะพักผ่อนอยู่กับบ้านมากกว่าจะออกไปหาความสุขนอกบ้าน“ครับ” ฮืม….ผู้หญิงคนนี้สวย ไม่ว่าจะด้านหน้าหรือด้านหลัง…เพอร์เฟก สะโพกเจ้าหล่อนกลมกลึงงอนงามรับกับช่วงขาเรียวยาว เวลาเดินก็โยกย้ายน่ามอง ยิ่งใส่กระโปรงสั้นโชว์น่องเนียนอย่างนี้…น่าลูบชะมัด ชายหนุ่มมองตามร่างงามตาปรอย
“ครับ….คุณว่าอะไรนะ ผมไม่ทันได้ยิน”
“
ไม่ทราบว่าจะรับชาหรือกาแฟคะ…ดิฉันจะบอกแม่บ้านให้เอามาเสิร์ฟ” หญิงสาวถาม พร้อมกับผายมือให้ชายหนุ่มนั่งลงตรงซุ้มเพชรชมพูที่ตั้งอยู่บริเวณริมน้ำ คุณพ่อเธอตั้งชื่อนี้เพราะว่ามีต้นชมพู่พันธุ์เพชรชมพูที่กำลังออกดอกสะพรั่ง ลมพัดเอื่อยๆจนได้กลิ่นดอกชมพู่โชยกลิ่นไปทั่วบริเวณนั้น
“
ขอกาแฟดำครับ…..ขอบคุณ”“
เชิญคุณพูดธุระของคุณได้เลยค่ะ”“
เกี่ยวกับคดีของคุณธีระพ่อของคุณ….ผมได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้สืบหาของกลางที่หายไป…และผมก็จะมาแจ้ง…เรื่องบ้านของคุณ”
ชายหนุ่มรู้สึกเห็นใจสาวสวยตรงหน้านี้นัก หน้าตาของเธอขาวซีดลงไปอีก“
ของกลาง….บ้าน?”“ครั้งล่าสุดพ่อของคุณรับงานเจียระไนเพชรดิบขององค์สุลต่านแห่งจอร์แดน มูลค่าของมันมหาศาล เพราะมันเป็นเพชรแดง (Red Diamond) ที่หาได้ยากมาก และเมื่อถึงกำหนดส่งของ คุณพ่อของคุณได้ไปส่งมันด้วยตัวเอง แต่…”
“
เพชรนั่นเป็นของปลอม….ค่ะเรื่องนั้นฉันรู้ และของกลางที่ว่าก็คือเพชรนั่น คุณกำลังจะตามหามัน และคุณก็คิดว่าดิฉันจะรู้ว่ามันอยู่ที่ไหนใช่มั้ยคะ ถ้าคุณคิดเช่นนั้นคุณก็กำลังเข้าใจอะไรผิด”หญิงสาวเชื่อว่าต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับคดีนี้แน่ๆ เพราะธุรกิจที่พ่อเธอทำไม่ว่าจะเป็นเหมืองแร่ โรงงานเจียระไนเพชรพลอย พ่อก็ทำมันมาตั้งนานแล้ว จะมีก็แต่ร้านจิวเวลลี่ที่เปิดตามคอมเพล็กซ์สุดหรูใจเมืองหลายแห่งนั่นแหละที่พ่อพึ่งจะเข้ามาจับธุรกิจนี้และมันก็ทำรายได้มหาศาลให้กับครอบครัวของเธอ
“
ผมก็คิดว่าอย่างนั้น และผมก็กำลังจะบอกคุณว่า ผมจะต้องเข้าไปตรวจเหมืองแร่ และโรงงานเจียระไนของพ่อคุณ และคุณ..ก็ต้องไปกับผม”“
ไม่นะ…เอ่อ ดิฉันเกรงว่าจะไปกับคุณไม่ได้ เพราะดิฉันเพิ่งจะเริ่มงานในบริษัท เอส.ที.ดี import&export ได้ไม่กี่วัน คงจะ..” ดวงตาหญิงสาวเบิกกว้างอย่างตกตะลึกกับคำบอกกล่าวของชายหนุ่ม เธอไม่อยากแม้แต่จะใกล้ชิดกับผู้ชายที่แสนเย็นชาคนนี้“
เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา เพราะผมได้ขออนุญาตคุณอาประสพสุขแล้วในเรื่องนี้“
คุณว่าอะไรนะ” นึกออกแล้ว ท่านประสพสุข สัตยาวรกุล ประธานบริษัท เอส.ที.ดี นามสกุลเดียวกับเค้า เป็นอาของผู้ชายคนนี้หรือนี่“
และเรื่องบ้านหลังบ้านนี้….คุณก็ทราบแล้วว่าทรัพย์สินที่เป็นอสังหาฯ ส่วนใหญ่ได้ถูกขายทอดตลาด และบ้านหลังนี้ก็นำออกประมูล และคนที่ประมูลได้ก็คือ คุณสรวิชย์ สัตยาวรกุล ท่านเป็นคุณพ่อผมเอง”
“
ฉันจะต้องออกจากที่นี่เมื่อไหร่คะ”“
คุณจะต้องอยู่ที่นี่ไปก่อน จนกว่าผมจะตามหาของกลางได้” หน้าเธอซีดเผือดลงทันที ชายหนุ่มรู้สึกเห็นใจเธอ ซึ่งตัวเค้าก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อยากเห็นเธอเสียใจและรู้สึกอยากจะใกล้ชิดกับเธอให้มากกว่านี้“
คะ.?”“
ผมว่าคุณได้ยินชัดแล้ว และระหว่างนี้ผมจะมาพักที่นี่…พรุ่งนี้ผมจะขนของเข้ามาวันนี้ผมเห็นจะต้องขอตัว” ดวงตาคมเข้มที่มองมานั้นแฝงไปด้วยความหมายอะไรบางอย่าง หญิงสาวยากที่จะคาดเดา พูดจบชายหนุ่มก็เดินจากไปปล่อยให้หญิงสาวยืนตกตะลึงอยู่ตรงนั้นเอง*****************************************
ตอน 2 แก้ไขให้ใหม่นะ.....เรื่องแรกยังสับสนนิดๆ อ่ะ
ความคิดเห็น