ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เกราะกายสิทธิ์

    ลำดับตอนที่ #3 : เกราะกายสิทธิ์

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3K
      5
      31 มี.ค. 51


    จากนั้นพระโอรสอังคาสก็พาบัวแย้มขึ้นหลังหิ่งห้อยเดินทางกลับรัตนบุรี
    "พี่หิ่งห้อยลงไปเถอะจ้ะ บัวจะไปตามทางของบัว"

    "อย่างอนนักเลยหนูบัวเอ้ย"

    "บัวไม่ได้งอนนะ แต่บัวไม่พอใจ"

    "ว่ายังไงดีพระเจ้าค่ะ พระโอรส"

    "ไปเรื่อยๆ " พระโอรสทำเฉย

    "เอ๊ะ! ทำไมถึงชอบบังคับจิตใจกันนักนะ"

    "นี่ถ้าไม่อยากตกไปตายนะ นั่งเฉยๆ "

    พี่หิ่งห้อยเป็นกลางพระเจ้าค่ะ แต่ไม่อยากให้พระโอรสสนพระทัยนางมากนักนางมีสามีแล้ว"

    "เราไม่เคยแม้แต่จะชายตามอง" 

    ไม่เป็นไรหรอกพระเจ้าค่ะ เดี๋ยวพี่หิ่งห้อยจะตามนางกลับมาเอง"

    แต่พอหิ่งห้อยมาตามบัวแย้ม บัวแย้มก็กลับไม่อยากไปแล้ว โดยอ้างว่า "ถ้าไปแล้วขวางหูขวางตาคนอื่นบัวไม่ไปดีกว่า"
    ก็พอดีที่พระโอรสอังคาสเดินมาทางด้านหลัง

    "นี่เจ้าหมายถึงเราใช่ไม๊ ดี..ไม่ไปก็ดี"

    บัวแย้มเลยฝากหิ่งห้อยให้กราบทูลพระธิดาจันทราภาเมื่อถึงวันจันทร์หน้าด้วย

    "พี่หิ่งห้อยเราไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะเสียเวลาตามหาเสด็จพ่อ

    พอพระโอรสอังคาสเหาะขึ้นไปต่อหน้า บัวแย้มก็ถึงกับพนมมือแช่งให้ตกลงมา
    "อยากให้ตกลงมานัก...เพี้ยง!"


    "นึกว่าจะเป็นห่วงนางชาวป่าอวดดี จนไม่ยอมตามเรามาเสียแล้ว"

    "ก็อยากจะทำอย่างนั้นเหมือนกัน พระโอรสน่ะพระทัยร้ายนัก"

    "นางนั่นแหละที่ใจร้าย"

    "แล้วถ้าเกิดเหตุร้ายกับนางพระโอรสนั่นแหละที่จะรู้สึกผิดไปตลอด"


    "นึกว่าจะเป็นห่วงนางชาวป่าอวดดี จนไม่ยอมตามเรามาเสียแล้ว"

    "ก็อยากจะทำอย่างนั้นเหมือนกัน พระโอรสน่ะพระทัยร้ายนัก"

    "นางนั่นแหละที่ใจร้าย"

    "แล้วถ้าเกิดเหตุร้ายกับนางพระโอรสนั่นแหละที่จะรู้สึกผิดไปตลอด"


    บัวแย้มได้ยินเสียงยายเรียกหา จึงวิ่งตามหายายอยู่ในป่า แต่ก็ถูกพระโอรสอังคาสเข้าขวางทางไว้


    เมื่อหิ่งห้อยชวนบัวแย้มให้ไปด้วยกัน บัวแย้มจึงปฏิเสธ ทำให้พระโอรสอังคาสตวาด

    "เรื่องมาก"    "ใช่ หม่อมชั้นเรื่องมาก"

    เมื่อบัวแย้มจะเดินหนีไปอีกครั้ง        แต่ไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้หวานซึ้ง ก็กลับมีเสียงของยายที่ร้องเรียกหาบัวแย้มดังขึ้น ทำให้บัวแย้มผละจากพระโอรสแล้วรีบวิ่งไปหา

    หิ่งห้อยจึงเร่งให้พระโอรสอังคาสรีบตามไป และเข้าขัดขวางโอกาสที่ยายจะถ่ายทอดความเป็นปอบให้กับบัวแย้มได้ทัน แล้วก็รีบพาขึ้นหลังหิ่งห้อยหนีมา

    "ปล่อยนะ พระโอรสใจร้าย พี่หิ่งห้อยก็ใจร้าย บัวจะไปช่วยยาย"

    "ปล่อยได้ยังไง นางเป็นปอบก็เห็นๆอยู่"

    "เอาสิ ดิ้นได้ก็ดิ้นไป"

    หิ่งห้อยจึงเสนอให้พาบัวแย้มไปฝากเสด็จแม่ที่รัตนบุรีก่อน

    แต่เมื่อมาถึงก็พบว่าเสด็จแม่ถูกลักพระองค์ไปอีกคน จึงได้พาบัวแย้มขังไว้ก่อน

    "งั้นเราจะพานางเข้าไปก่อน เดี๋ยวเรื่องมันจะวุ่นวายกันใหญ่"

    "พระโอรสจะทำอะไร" บัวแย้มหันมาถามพระโอรส เมื่อถูกจับเหวี่ยงเข้าไปในห้อง

    "ก็ขังเจ้าไว้ที่นี่ไง"

    "ไม่ หม่อมชั้นจะไปหายาย"

    "ไปหาให้กลายเป็นปอบเหรอ"

    "นั่นมันเรื่องของหม่อมชั้น "

    "เจ้าต้องอยู่ที่นี่ เพราะถ้าหากเจ้ากลายเป็นปอบ จะมีผู้คนเดือดร้อนมากมาย นี่แค่เจ้าเป็นคน เจ้ายังทำความเดือดร้อนไม่รู้จักจบจักสิ้น"

    ที่ด้านนอก พระโอรสอังคาสสั่งขุนท้าวทั้งหลายให้ดูแลบัวแย้มให้ดี อย่าให้หนีไปได้

    ด้านหิ่งห้อยก็กราบทูลพระโอรสอังคาสว่าสุดหล่อคือผู้ที่เห็นคนที่ลักพาเสด็จแม่ไป

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×