ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภูมิหลัง1
ตอนที่2
\" ยังเจ็บอยู่หรือ \" เกสรเอ่ยถามขณะที่นั่งอยู่ตอนหลังของรถกับอรอนงค์
\" เปล่านี่ \" หล่อนตอบออกไปหายต่มือยังคงไร้ไปตามรอยแดงจางๆบนพวงแก้ม
\" แต่ก็ระคายอยู่บ้างใช่ไหมหละ\"
อรอนงค์อมยิ้มเป็นเชิงยอมรับในสิ่งที่เพื่อนสาวถาม...ด้วยตัวหล่อนเองนั้นคบกับเกสรมานานเรื่องเท่านี้จึงเป็นเรื่องที่หล่อนปิดปังได้ลำบาก
\" ก็เงี๊ยเสียทุกที...อะไรๆก็ยอมเขา...เขาถึงได้ใจไง \" เกสรว่าอย่างรู้นิสัยดี
\" ก็ถ้าเราไม่ไปต่อปากต่อคำกับเขา...เขาก็เฉาไปเองนั้นแหล่ะ \"
\" อย่างนังปานหมาบ้านั่นหนะเหรอ...ฝันไปเถอะว่าจะหยุด...มีแต่มากขึ้นทุกทีสิไม่ว่า \" ผู้พูดสั่นจนหัวคลอนอย่างไม่เชื่อ
\" สรนี่...ดูว่าเขาเข้าสิ...น่าเกลียด ดูสิน้าชิตยิ้มใหญ่เลย \" หล่อนว่าพลางปุ้มป้ายไปยังคนขับรถทางตอนหน้าที่นั่งอมยิ้มเมื่อได้ยินคำกล่าวนั้นของเกสร
\" ก็มันจริงหนิ...บ้าแล้วยังขี้อิจฉาอีก \" หล่อนว่าเข้าให้อีกอย่างไม่ใคร่สนใจท่าทางของใครในที่นั้นนัก
\" คนเรามาจากที่มาที่ต่างกันจะให้เข้ากันได้ทุกคนมันเป็นไปไม่ได้หลอกเพื่อนเอ๋ย...\"
\" สาธุ...\" หล่อนยกมือไหว้ขึ้นท่วมหัวอย่างเห้นเป็นเรื่องตลก
ทั้งสองพากันหัวเราะอกมาอย่างขบขัน...ลืมเรื่องขุ่นเคืองเมื่อครู่ไปเสียหมดสิ้น
\" วาเลนไทร์...ปีนี้อรอยากได้อะไร \"เกสรเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างไม่มีปี่มีขุ่ย
\" ดอกกุกลาบแดงจากเด็กผุ้ชายสักคนมั้ง \" หล่อนตอบพลางทำหน้าชวนฝัน
\" ในโรงเรียนผู้หญิงเนี๊ยนะ...ยายบ๊อง \" หล่อนเขกหัวเพื่อนสาวเบาๆ
รถของอรอนงค์แล่นเข้าเทียบตรงบริเวณข้างทางเดินที่มีผู้คนสัญจรไปมาไม่มากนัก...เพื่อส่งเกสรลง
\" หลับฝันดีนะอร...พรุ่งนี้อาจมีไอ้หนุ่มตาบอดเอากุหลาบแดงมาให้ก็ได้ \" หล่อนชะโงกหน้าเข้ามาบอกจากนอกรถ
\" สรก็เหมือนกัน...แฮปปี้วาเลนไทร์ล่วงหน้านะจ๊ะ \"
\" แล้วเจอกัน... \"
.............................................................................................
เกสรก้าวเข้ามาภายในบ้านอย่างไม่รีบร้อนนัก...โดยมาลีกำลังขมักเขม้นอยู่กับการเลียงกล้องหอมหวีใหญ่ลงชลอมหวายอยู่กลางบ้าน
\" ทำอะไรค่ะ...คนสวย \" หล่อนว่าพลางเข้าไปกอดรัดจากด้านหลัง
\" เสี้ยวใหญ่แล้วนะลูกคนนี้ \" หล่อนหันมาตีต้นแขนลูกสาวเบาๆอย่างหมั่นไส้
\" โอ๊ย เจ็บจังเลย...เจ็บจังเลย \" หล่อนว่าพลางกระชับวงแขนแน่นขึ้นอย่างรักใคร่
มาลีส่ายหน้าน้อยๆ...อย่างเอ็นดูท่าทีนั้นของลูกสาวคนเดียวของนาง
\" เหนื่อยไหมเล่าเราวันนี้ \" นางเอ่ยพลางลูบไปตามเรือนผมของลูกสาว
\" ไม่เท่าแม่ดอกจ้ะ...มาหนูช่วย\" หล่อนทำอย่างที่พูดจริง
เกสรหยิบกล้วยเครือนั้นที่อยู่ใกล้ตัวขึ้นมาจับไว้อย่างแม่นมั่นแล้วจึงใช้มีดปลายแหลมเนื้อบางกรีดไปทางข้อของเครือ...รวดเร็วและแม่นยำ
\" ใช้ได้ไหมแม่ \" หล่อนว่าพลางส่งกล้วยหวีที่หล่อนเพิ่งปาดใหม่ๆให้มารดา
\" ปาดได้สวย...ลูกแม่นี่เก่งหลายอย่างนะ \" นางว่างพลางนำผ้าใบเนื้อบางคลุมชะลอมที่บรรจุกล้วยไว้เสียรอบ...ก่อนจะให้ผ้าขาวเนื้อบางคลุมทับอีกชั้นแล้วจึงใช้เชือกปอมัดเป็นตาข่ายคลุมไว้โดยรอบ
\" เก่งบางอย่างเท่านั้นแหละจ้ะแม่...แต่หนูอยากเก่งให้ได้สักครึ่งขอแม่ก็ยังดี\" หล่อนยังคงไม่ละมือจากกล้วยเครือนั้น \" ผู้หญิงตัวเล็กๆ..คนเดียวส่งลูกสาวที่ทั้งดื้อทั้งเสี้ยวได้มาจนป่านนี้\"
มาลีหันมาสบตากับบุตรสาวของตนอย่างไม่ได้ตั้งใจ...เกสรยังคงพูดไปเรื่อยๆพลางขมักขเม้นกับการเริ่มปาดกล้วยเครือที่สอง
\" ใครว่าแม่เก่งกันเล่า...ที่แม่อยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะมีลูกอยู่นี่แหละ\" นางว่าพลางลำเรียงกล้วยที่วางเรียงอยู่บนพื้นลงชะลอมใบใหม่ \" ลูกหนะสำคัญที่สุดในชึวิตแม่เลยรู้ไหม \"
\" หรือค่ะ...งั้นต้องเรียกค่าตัวแพงๆหน่อยแล้ว\"หล่อนหรี่ตามองอย่างล้อเรียนมารดา \" เพิ่มค่าขนมนะคะ...แม่ \"
\" ได้สิลูกคนเดียวทำไมจะไม่ได้\"
\" ไม่ต้องหลอกคะแม่...หนูพูดเล่น\" หล่อนหัวเราะลงลำคออย่างอารมณ์ดี \"หนูรู้ว่าแม่เหนี่อย...เท่าที่แม่ให้หนูก็มากโขแล้ว\"
\" แต่แม่พูดจริงๆนะ...ลูกดื้อๆของแม่คนนี้หาที่ไหนไม่ได้แล้ว\" นางว่ายิ้มๆ \"เพิ่มลงใช่ไหมหละ...แม่ตามใจอย่างไม่มีข้อแม้เชียวหละ\"
\" เพิ่มลง...โถ่แม่ \" หล่อนร้องออกมาอย่างตกใจ...หากแต่เกสรบหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างชอบใจที่เห้นอาการโอดครวญของบุตรสาว
\" ถ้า...ทำตัวดีๆวันนี้ แม่ก็อาจเพิ่มให้...หรือไม่ก็อาจจะให้เท่าเดิม ดีไหม \"
\" ก็คงต้องแล้วแต่แม่จะกรุณานั้นหละคะ \" หล่อนว่างอนๆ
\" เลิกเล่นได้แล้ว...ไปอาบนำอาบท่าดีกว่าไปลูกแล้วเดี๋ยวไปหาข้าวหาปลากินเสีย \" นางว่าพลางลงมือเก็บข้าวของด้วยจัดบ่มกล้วยหอมเรียบร้อยแล้ว
\" วันนี้แม่จะ...ไปพ่นยาที่โรงบ่มไหมค่ะ \" หล่อนร้องถาม
\" ไปสิจ๊ะ...พักนี้แมลงมามากเหลือเกิน...เดี๋ยวผมไม้จักเสียหายหมด \" นางว่า \" ทำไมหรือลูกจะไปช่วยหรือจ๊ะ\"
\" หนูไปพ่นให้ก็ได้คะ...แม่อยู่เสียบนย้านเถอะ \"
\" จะไหวหรือลูก...\"
เกสรไม่ว่ากระไรกลับเดินยิ้มออกไป...ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
.....................................................................
\" ยังเจ็บอยู่หรือ \" เกสรเอ่ยถามขณะที่นั่งอยู่ตอนหลังของรถกับอรอนงค์
\" เปล่านี่ \" หล่อนตอบออกไปหายต่มือยังคงไร้ไปตามรอยแดงจางๆบนพวงแก้ม
\" แต่ก็ระคายอยู่บ้างใช่ไหมหละ\"
อรอนงค์อมยิ้มเป็นเชิงยอมรับในสิ่งที่เพื่อนสาวถาม...ด้วยตัวหล่อนเองนั้นคบกับเกสรมานานเรื่องเท่านี้จึงเป็นเรื่องที่หล่อนปิดปังได้ลำบาก
\" ก็เงี๊ยเสียทุกที...อะไรๆก็ยอมเขา...เขาถึงได้ใจไง \" เกสรว่าอย่างรู้นิสัยดี
\" ก็ถ้าเราไม่ไปต่อปากต่อคำกับเขา...เขาก็เฉาไปเองนั้นแหล่ะ \"
\" อย่างนังปานหมาบ้านั่นหนะเหรอ...ฝันไปเถอะว่าจะหยุด...มีแต่มากขึ้นทุกทีสิไม่ว่า \" ผู้พูดสั่นจนหัวคลอนอย่างไม่เชื่อ
\" สรนี่...ดูว่าเขาเข้าสิ...น่าเกลียด ดูสิน้าชิตยิ้มใหญ่เลย \" หล่อนว่าพลางปุ้มป้ายไปยังคนขับรถทางตอนหน้าที่นั่งอมยิ้มเมื่อได้ยินคำกล่าวนั้นของเกสร
\" ก็มันจริงหนิ...บ้าแล้วยังขี้อิจฉาอีก \" หล่อนว่าเข้าให้อีกอย่างไม่ใคร่สนใจท่าทางของใครในที่นั้นนัก
\" คนเรามาจากที่มาที่ต่างกันจะให้เข้ากันได้ทุกคนมันเป็นไปไม่ได้หลอกเพื่อนเอ๋ย...\"
\" สาธุ...\" หล่อนยกมือไหว้ขึ้นท่วมหัวอย่างเห้นเป็นเรื่องตลก
ทั้งสองพากันหัวเราะอกมาอย่างขบขัน...ลืมเรื่องขุ่นเคืองเมื่อครู่ไปเสียหมดสิ้น
\" วาเลนไทร์...ปีนี้อรอยากได้อะไร \"เกสรเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างไม่มีปี่มีขุ่ย
\" ดอกกุกลาบแดงจากเด็กผุ้ชายสักคนมั้ง \" หล่อนตอบพลางทำหน้าชวนฝัน
\" ในโรงเรียนผู้หญิงเนี๊ยนะ...ยายบ๊อง \" หล่อนเขกหัวเพื่อนสาวเบาๆ
รถของอรอนงค์แล่นเข้าเทียบตรงบริเวณข้างทางเดินที่มีผู้คนสัญจรไปมาไม่มากนัก...เพื่อส่งเกสรลง
\" หลับฝันดีนะอร...พรุ่งนี้อาจมีไอ้หนุ่มตาบอดเอากุหลาบแดงมาให้ก็ได้ \" หล่อนชะโงกหน้าเข้ามาบอกจากนอกรถ
\" สรก็เหมือนกัน...แฮปปี้วาเลนไทร์ล่วงหน้านะจ๊ะ \"
\" แล้วเจอกัน... \"
.............................................................................................
เกสรก้าวเข้ามาภายในบ้านอย่างไม่รีบร้อนนัก...โดยมาลีกำลังขมักเขม้นอยู่กับการเลียงกล้องหอมหวีใหญ่ลงชลอมหวายอยู่กลางบ้าน
\" ทำอะไรค่ะ...คนสวย \" หล่อนว่าพลางเข้าไปกอดรัดจากด้านหลัง
\" เสี้ยวใหญ่แล้วนะลูกคนนี้ \" หล่อนหันมาตีต้นแขนลูกสาวเบาๆอย่างหมั่นไส้
\" โอ๊ย เจ็บจังเลย...เจ็บจังเลย \" หล่อนว่าพลางกระชับวงแขนแน่นขึ้นอย่างรักใคร่
มาลีส่ายหน้าน้อยๆ...อย่างเอ็นดูท่าทีนั้นของลูกสาวคนเดียวของนาง
\" เหนื่อยไหมเล่าเราวันนี้ \" นางเอ่ยพลางลูบไปตามเรือนผมของลูกสาว
\" ไม่เท่าแม่ดอกจ้ะ...มาหนูช่วย\" หล่อนทำอย่างที่พูดจริง
เกสรหยิบกล้วยเครือนั้นที่อยู่ใกล้ตัวขึ้นมาจับไว้อย่างแม่นมั่นแล้วจึงใช้มีดปลายแหลมเนื้อบางกรีดไปทางข้อของเครือ...รวดเร็วและแม่นยำ
\" ใช้ได้ไหมแม่ \" หล่อนว่าพลางส่งกล้วยหวีที่หล่อนเพิ่งปาดใหม่ๆให้มารดา
\" ปาดได้สวย...ลูกแม่นี่เก่งหลายอย่างนะ \" นางว่างพลางนำผ้าใบเนื้อบางคลุมชะลอมที่บรรจุกล้วยไว้เสียรอบ...ก่อนจะให้ผ้าขาวเนื้อบางคลุมทับอีกชั้นแล้วจึงใช้เชือกปอมัดเป็นตาข่ายคลุมไว้โดยรอบ
\" เก่งบางอย่างเท่านั้นแหละจ้ะแม่...แต่หนูอยากเก่งให้ได้สักครึ่งขอแม่ก็ยังดี\" หล่อนยังคงไม่ละมือจากกล้วยเครือนั้น \" ผู้หญิงตัวเล็กๆ..คนเดียวส่งลูกสาวที่ทั้งดื้อทั้งเสี้ยวได้มาจนป่านนี้\"
มาลีหันมาสบตากับบุตรสาวของตนอย่างไม่ได้ตั้งใจ...เกสรยังคงพูดไปเรื่อยๆพลางขมักขเม้นกับการเริ่มปาดกล้วยเครือที่สอง
\" ใครว่าแม่เก่งกันเล่า...ที่แม่อยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะมีลูกอยู่นี่แหละ\" นางว่าพลางลำเรียงกล้วยที่วางเรียงอยู่บนพื้นลงชะลอมใบใหม่ \" ลูกหนะสำคัญที่สุดในชึวิตแม่เลยรู้ไหม \"
\" หรือค่ะ...งั้นต้องเรียกค่าตัวแพงๆหน่อยแล้ว\"หล่อนหรี่ตามองอย่างล้อเรียนมารดา \" เพิ่มค่าขนมนะคะ...แม่ \"
\" ได้สิลูกคนเดียวทำไมจะไม่ได้\"
\" ไม่ต้องหลอกคะแม่...หนูพูดเล่น\" หล่อนหัวเราะลงลำคออย่างอารมณ์ดี \"หนูรู้ว่าแม่เหนี่อย...เท่าที่แม่ให้หนูก็มากโขแล้ว\"
\" แต่แม่พูดจริงๆนะ...ลูกดื้อๆของแม่คนนี้หาที่ไหนไม่ได้แล้ว\" นางว่ายิ้มๆ \"เพิ่มลงใช่ไหมหละ...แม่ตามใจอย่างไม่มีข้อแม้เชียวหละ\"
\" เพิ่มลง...โถ่แม่ \" หล่อนร้องออกมาอย่างตกใจ...หากแต่เกสรบหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างชอบใจที่เห้นอาการโอดครวญของบุตรสาว
\" ถ้า...ทำตัวดีๆวันนี้ แม่ก็อาจเพิ่มให้...หรือไม่ก็อาจจะให้เท่าเดิม ดีไหม \"
\" ก็คงต้องแล้วแต่แม่จะกรุณานั้นหละคะ \" หล่อนว่างอนๆ
\" เลิกเล่นได้แล้ว...ไปอาบนำอาบท่าดีกว่าไปลูกแล้วเดี๋ยวไปหาข้าวหาปลากินเสีย \" นางว่าพลางลงมือเก็บข้าวของด้วยจัดบ่มกล้วยหอมเรียบร้อยแล้ว
\" วันนี้แม่จะ...ไปพ่นยาที่โรงบ่มไหมค่ะ \" หล่อนร้องถาม
\" ไปสิจ๊ะ...พักนี้แมลงมามากเหลือเกิน...เดี๋ยวผมไม้จักเสียหายหมด \" นางว่า \" ทำไมหรือลูกจะไปช่วยหรือจ๊ะ\"
\" หนูไปพ่นให้ก็ได้คะ...แม่อยู่เสียบนย้านเถอะ \"
\" จะไหวหรือลูก...\"
เกสรไม่ว่ากระไรกลับเดินยิ้มออกไป...ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
.....................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น