ลมพัดหวน - นิยาย ลมพัดหวน : Dek-D.com - Writer
×

    ลมพัดหวน

    "สิ่งที่ประทับใจสูงสุด ณ ขณะหนึ่ง...อาจเป็นสิ่งไร้ความหมายในขณะต่อมา" วานิช นิ่มสกุล

    ผู้เข้าชมรวม

    481

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    481

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:57 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      เสียงดนตรีแปลกแปร่งดังแว่วกระทบโสตประสาทแข่งกับเสียงพูดคุยของผู้คนรอบตัวที่ตะเบงเสียงแข่งกัน.บางหัวเราะ...บางพูดคุย..ไม่ต่างจากฉันและชายตรงหน้าที่เหมือนพูดคุยกันปกติ...แต่แววตาและสีหน้าที่ราวกับคนแปลกหน้ากันเข้าไปทุกที


         " หิวไหม" ฉันเปิดประเด็นด้วยคำถามเชย..เชยเหมือนพยายามสร้างหัวข้อสนทนาใหม่..ใหม่ให้เกิดขึ้นระหว่างเราสองคน

        "เราเพิ่งกินข้าวกันเสร็จไม่ใช่หรือ" ฉันไม่แน่ใจว่านั้นคือคำตอบ..

     ความเงียบพาคสองคนจมลงสู่ความเงียบ...ในขณะที่คนรอบตัวมากมาย.แต่ในใจฉันกับรู้สึกเหงาอย่างประหลาด 



        "งั้นก็กลับเถอะ..น้ำอยากพัก" ฉันว่าพลางฉวยเกราะเป๋าสะพายใบน้ำขึ้นถือแล้วลุกเดินนำเหมือนอึดอัดบรรยากาศนี้เต็มที

       "เดี๋ยวครับ..ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับน้ำ" เขาว่าพลางใช้มือข้างหนึ่งจับข้อมือฉันไว้...

     ฉันหยุดและทรุดตัวนั่งลงตรงทีเดิม...จับจ้องดวงหน้าคมสันดวงนั้นนิ่ง.นิ่งแบบพิจารณาและรอคำพูดจากคนตรงหน้าด้วยหัวใจระทึก

       "น้ำ...."น้ำเสียงของเขาแลดูสั่นแบบคนไม่มั่นใจตัวเองชอบกล...

      "คะ...วุธน้ำกำลังรอฟังอยุ่" ฉันว่าพลางจับสังเหตุจากดวงตาเศร้า..เศร้าคู่นั้นที่จับจ้องอยู่บนโตะที่เกลื่อนไปด้วยอาหารและเครื่องดื่ม...

      "เราเลิกกันไหม" 

      ฉันถอนหายใจยาวนานและรับฟังสิ่งที่ได้ยินจนชิน...ตลอดเวลา1ปีที่รู้จักกันมาคำวาม"เลิก"มันเกิดขึ้นบ่อยครั้งจนฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าครั้งนี้มันหมายความอย่างที่พูดจริง..จริงใช่หรือไม่..

      "อืม..ถ้าวุธคิดว่ามันจะดีที่สุดสำหรับเราน้ำก็โอเค" ฉันตอบแบบคนไร้ความรู้สึกทั้งที่ในใจมันสั่นเกินว่าจะเอ่ยสักคำได้ตอนนี้



    (ยังไม่จบ)

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น