ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ญาณี
บทที่ 2
เสียงอินเตอร์คอมดังขึ้นที่มุมโต๊ะของมนัสญา …หล่อนละสายตาจากข้อมูลบนจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า...ก่อนกดรับ...กรอกน้ำเสียงลงไปในช่องนั้น
" คะ?" หล่อนกดปุ่มตอบรับแล้วกรอกเสียงลงไป
" ขอกาแฟสองแก้ว…ด่วน" น้ำเสียงของผู้พูดไม่เป็นมิตรนัก
" สักครู่ค่ะ…คุณญาณี " หล่อนรับคำเนือยๆ "ที่ฮาร์เวิร์ดไม่ยักกะสอนการชงกาแฟในหลักสูตรด้วยแฮ่ะ " หล่อนเปรยออกมาเบาๆอย่างหัวเสียเล็กน้อย…พลางจัดการบันทึกข้อมูลนัดหมายลูกค้าใหม่ในเมลบอกซ์รวมของบริษัทลงแผ่นซีดี ดี-อาร์ดับเบิลยู(เป็นแผ่นซีดีชนิดหนึ่งที่สามารถเขียนและลบข้อมูลในแผ่นได้หลายครั้งคล้ายแผ่นดิสเกส)อย่างระมัดระวังพลางเก็บแผ่นที่บันทึกได้นั้นลงกล่องแล้ววางไว้ที่โต๊ะ…ก่อนเดินเอื่อยๆไปยังห้องครัวทางปีกซ้ายของตัวตึกที่หล่อนทำงานอยู่…
" อรุณสวัสดิ์ค่ะ"แม่บ้านวัยกลางคนรูปร่างเล็กที่อยู่ในชุดสีเหลืองสดเอ่ยทักขณะที่มนัสญาเดินเข้ามาในห้องครัว
" อรุณสวัสดิ์ค่ะ…พี่พรคะ นัส…ขอกาแฟสองที่นะคะ…ของคุณณี "หล่อนเน้นชื่อผู้สั่งอย่างตั้งใจ
" เดี๋ยวพี่เอาไปให้ก็ได้ค่ะคุณ " พรร้องบอกพลางกุลีกุจอหยิบชุดกาแฟจากชั้นลอยตรงหน้าที่มีตัวหนังสือคำว่า " ญาณี "ติดไว้ที่หน้าชั้นลงมาชุดหนึ่งและจัดเพิ่มอีกชุดจากชั้นฉัดมา
" นัสรอเอาไปเลยดีกว่าค่ะ…ยังไงก็ต้องเดินกลับไปที่โต๊ะอยู่ดี " หล่อนเลี่ยงที่จะบอกความจริงว่าหล่อนถูกใช้ให้นำกาแฟไปส่งด้วยตนเอง
" จะดีหรือคะ…รบกวนคุณเปล่าๆ " พรเอ่ยอย่างเกรงใจ
" คุณเธอสั่งน่ะค่ะ…"หล่อนบอกออกไปในที่สุด
" นี่คงจะหาเรื่องแกล้งคุณอีกแล้วล่ะสิท่า"พรชวนคุยพลางจัดการรินน้ำร้อนใส่ถ้วนเนื้อหนาสีดำที่เคลือบไว้ด้วยรูปหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่สกรีนไว้ด้านนอก
" แห๋งล่ะ "ผู้เข้ามาใหม่เอ่ยตอบขณะที่เดินเข้ามาทันได้ยินคำพูดนั้นของพรพอดี " มีอย่างที่ไหนเลขาตัวก็มี…ดันเที่ยวไปใช้เลขาคนอื่น "น้ำเสียงและท่าทางนั้นบ่งบอกถึงความไม่ชอบใจเอามากๆ
" ดูพูดเข้าสิ…เดี๋ยวก็ตกงานหลอก" มนัสญาเอ่ยยิ้มๆ
" ต๊าย…กลั๊วกลัว" เจ้าหล่อนแกล้งอุทานเสียงดัง " กลัว..งานใหม่จะไม่น่าเบื่อเท่านี้ " หล่อนว่าพลางยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ " พี่พรคนสวย…ขอแกแฟสามชุดนะคะ ชุดหนึ่งขอพิเศษมากๆนะคะ...เพราะเป็นของคุณศศิตา…พนักงานตัวเล็กๆบนชั้น27... ที่มีแต่คนที่หญ่ายคับตึกทั้งนั้นเลย" ว่าแล้วหล่อนก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
" ได้คะ…คุณตา "พรรับคำยิ้มๆ
" มีแขกแต่เช้าเลยหรือ "มนัสญาชวนคุย
" ใครว่าแขก…เจ๊กทั้งนั้นเลย…ไม่ยักกะมีแขกสักคน " ศศิตาสัพยอกอย่างอารมณ์ดี
มนัสญาได้แต่อมยิ้มเมื่อได้ยินคำกล่าวนั้นของศศิตา…ผิดกับพรที่หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
" เข้าทางเลยสิท่า…ขาวตี๋ "
" ไม่ไหวล่ะมั้งคะคุณนัส…สองคนอายุรวมกันปาเข้าไปร่วมศตวรรษเห็นจะได้มั้ง "ศศิตาเอ่ย
" กาแฟคุณญาณีได้แล้วคะคุณนัส "
" ขอบคุณคะ…ไปนะตาแล้วค่อยคุยกัน " มนัสญาว่าพลางยกถาดกาแฟออกไป
…………………………………………………….
เสียงเคาะประตูเบาๆ…ดังขัดจังหวะการสนทนาของคนคู่หนึ่งภายใน และครู่ต่อมาหญิงสาวในชุดรัดรูปสีฟ้าก็ก้าวเข้ามาภายในพร้อมถาดกาแฟในมือ…
" กาแฟได้แล้วค่ะ…คุณญาณี " มนัสญาว่าพลางวางถาดกาแฟนั้นลงบนโต๊ะรับแขก
หญิงสาวในชุดสูทน้ำเงินเข้ม…มองมนัสญาด้วยสายตาเหยียดๆไม่กล่าวถ้อยคำใดๆออกมา…ราวกับไม่ได้ยินคำกล่าวนั้นของมนัสญา…ผิดกันหญิงสาวอีกคนที่อยู่ในชุดรัดรูปสีเทาอ่อนที่ตัดเย็บจากผ้ามัดหมี่เนื้อดีที่ส่งยิ้มให้มนัสญาอย่างเป็นมิตร
" ขอบใจนะ " หญิงสาวที่อยู่ในผ้ามัดหมี่เอ่ย
" ไม่เป็นไรค่ะ…ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิชั้นขอตัวไปทำงานต่อนะคะ " มนัสญาเอ่ย
หญิงสาวในชุดสูทสีน้ำเงินเข็มไม่ตอบรับคำกล่าวนั้น…แต่กลับลุกจากเก้าอี้ทำงานของหล่อน…เดินไปยังชุดรับแขกด้านหน้า หยิบถ้วยกาแฟที่สกีนรูปตนเองขึ้นมาถือไว้ แล้วเดินไปที่มุมห้อง…ก่อนจะเทสิ่งที่บรรจุอยู่ในถ้วยนั้นลงถังไปอย่างไม่ใส่ใจ
" ณี " หญิงในชุดมัดหมี่อุทานอย่างตกใจในการกระทำนั้นของญาณี
" บอกให้พรมาทำความสะอาดด้วย…ก่อนที่กลิ่นกาแฟอุบาศนี่จะคลุ้งไปทั้งห้องทำงานของฉัน " หล่อนสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา " อ้อ…ให้เค้าชงถ้วยใหม่มาให้ฉันด้วย..."
" ได้ค่ะ " พวงแก้มของผู้พูดนั้นกลายเป็นสีแดงด้วยความโกรธ…หล่อนรับคำและหมุนตัวออกไปในทันที
" ไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลยณี " หญิงในผ้ามัดหมี่เอ่ยตำหนิ
" ณีจะทำยิ่งกว่านี้อีก…ถ้าแม่นั้นยังจะหน้าด้านทำงานที่นี่เพื่อหวังจะจับพี่ธีอยู่ " ญาณีว่าอย่างไม่ยี่หระพลางเดินกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
" เค้าอาจจะไม่คิดแบบนั้นก็ได้ " คู่สนทนาเอ่ยออกมาอย่างเห็นใจมนัสญา
" คิดไม่คิดไม่รู้ล่ะ…ก็ต้องตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลม ลงตามกันมาจากเมืองนอกแบบนี้มันก็คงต้องมีอะไรๆกันอยู่บ้างล่ะ " ญาณีกล่าวอย่างมั่นใจ
" แล้วถ้าเกิดเค้า…เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆล่ะ"
" ขอซะทีเถอะรตี…เลิกทำตัวเป็นแม่พระแบบนี้สักทีได้ไหม "หล่อนว่าอย่างรำคาญ " เห็นอยู่โต้งๆว่าพี่ธีน่ะปลื้มมันจะตายอยู่แล้ว…ยังจะมองโลกในแง่ดีอยู่ได้ "
รติยาคร้านที่จะพูดด้วยจึงเงียบเสีย…แต่กระนั้นตัวหล่อนเองอดที่จะหวั่นไหวในเรื่องนี่ไม่ได้เช่นกัน
" ถ้าเธอยังไม่อยากจะเสียพี่ธีไป…เราควรต้องทำอะไรสักอย่าง " น้ำเสียงนั้นมุ่งมั่นเต็มที่
" เธอจะทำอะไรเค้าอีกล่ะ "มณีญาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเบาหวิว…รู้สึกหวาดกลัวในท่าทางของเพื่อนเป็นอย่างยิ่ง
ญาณีไม่ตอบ…แต่กลับใช้มือเลื่อนเม้าส์ไปยังปุ่มลบข้อมูลที่ปรากฎร้องถามอยู่เบื้องหน้าจอ…แล้วกดยืนยันอย่างสาสะใจ
" ให้มันรู้ไปถ้ามันทำงานพลาดบ่อยๆ…แล้วพี่ธียังจะหาข้ออ้างเก็บมันไว้ได้อีก " ญาณีว่าพลางกดอินเตอร์คอมที่อยู่มุมโต๊ะ
" คะ…คุณญาณี "
" หาสัญญาภาษาฝรั่งเศสเก่าๆสักสองสามฉบับไปให้แม่มนัสญาแปลที…บอกว่าฉันต้องการก่อนเที่ยง "ว่าแล้วหล่อนก็ตัดการติดต่อทันทีโดยไม่รอคำตอบจากปลายสาย…พลางกดหมายเลขใหม่อีกครั้ง
" ณรงค์ครับ" ปลายสายกรอกเสียงมาตามสาย
" ฉันญาณีนะ…ชั้นอยากให้คุณช่วยจัดการบล็อคหรือทำอย่างไงก็ได้ที่จะทำให้มนัสญา…ไม่สามารถรับข้อมูลใน....เมลบอกซ์รวมได้ชั่วคราว"
" จะดีหรือครับ" ปลายสายลังเลที่จะทำตาม
" ฉันสั่งก็ทำไปเถอะ…ด่วนที่สุดด้วยนะ " หล่อนว่าพลางตัดการติดต่อ
" ทำอย่างนี้พี่เธอจะเสียหายไปด้วยนะณี " รติยาเอ่ยเตือนสติ
" เสียหายมากเท่าไหร่ยิ่งดี…ฉันอยากให้เค้ารับผิดชอบโดยการไล่แม่นั้นออก "
" มันเท่ากับแกล้งกันชัดๆเลยนะ "รติยาเปรยขึ้นเบาๆ
" ใช่…แล้วไงล่ะ"หล่อนว่าอย่างไม่ใส่ใจ " แล้วก็อย่าใจอ่อนไปบอกพี่ธีเชียวนะ" หล่อนดักคออย่างรู้นิสัยเพื่อนเป็นอย่างดี
" แต่ฉันไม่อยากเห็นพี่ธีเธอเสียหายไปด้วย "
" เธอน่ะมันใจอ่อนอย่างงี้น่ะสิรตี…พี่ธีเค้าถึงไม่เห็นเธออยู่ในสายตา " ญาณีว่าออกมาแรงๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นการสนทนาทั้งหมดจึงจบลง...พรเข้ามาภายในและนำกาแฟถ้วยใหม่มาวางที่โต๊ะรับแขก
" ไปดื่มกาแฟกันดีกว่า...บ่ายนี้คงมีเรื่องสะใจอะไรให้เห็นบ้างหรอก" ญาณีเอ่ยชวนพลางเดินนำไปที่โต๊ะรับแขก...โดยมีรติยาเดินตามไปด้วยสีหน้าที่ไม่สู้จะสบายใจนัก
……………………………………………………………………………
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น