ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไว้อาลัย...
ไว้อาลัย...........
นิ ยายเรื่องนี้...ข้าพเจ้าได้รับแรงบันดาลใจมาจาก " แมว " กำพร้านัยน์ตาพิการตัวหนึ่งที่ทำให้เกิดแรงขับดันภายในของข้าพเจ้าอย่างรุนแรง...เมื่อข้าพเจ้าพบว่าการยื้อบางสิ่งบางอย่างที่มันต้องเกิดขี้นและ " ต้อง " ดำเนินไป..มันเป็นเรื่องยากที่เราจะสามารถทำให้มันเป็นไปอย่างที่ใจเรานึกจะให้เป็นได้
และ.....แม้เราจะเพียรพยามอย่างสุดกำลังความสามารถสักเพียงใด...บางครั้งก็หาได้ช่วยให้สิ่งที่เราไม่สามารถกำหนดได้...ให้เป็นไปอย่างใจที่เราตั้งหวังไม่
แต่ กระนั้น....
7 วันของความสุขที่ข้าพเจ้าได้มีโอกาสช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ร่วมโลก
7 วันแห่งความพยายามที่จะประคับประคองชีวิตน้อยๆในมือ ให้มีชีวิตรอดและยืนยาว
7 วันที่สอนให้คนธรรมดาๆคนหนึ่งรู้จักความอดทนเพื่อผู้อื่น
และ…เจ็ดวันที่มีค่าที่สุดในหนึ่งชีวิตของข้าพเจ้า( แม้ข้าพเจ้าจะพ่ายแพ้...และสูญเสียเจ้าแมวที่น่าสงสารให้กันโชคชะตาก็ตามที)หากแต่...มันกลับเป็นสิ่งที่จะมีความหมายอย่างใหญ่หลวงต่อความรู้สึกภายในใจของข้าพเจ้า...ไปตราบนานเท่านาน
ณ ตรงนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนบุญ-กุศลใดๆอันจะเกิดขึ้นจากข้อเขียนทั้งหมดที่ข้าพเจ้าได้ร้อยเรียงเป็นเรื่องราวนี้ให้แก่…แมวสีสวาท เพศเมีย อายุราว 10 วันเศษ นัยน์ตาทั้งสองข้างหลุบโบ๋จนน่าจะไม่มีเนื้อตาอยู่อีกแล้ว...ตัวนั้น ขอจงได้รับส่วนแห่งผลบุญนี้..นำติดตัวไปยังสัมปรายภพเบื้องหน้าที่รออยู่...และกำเนิดสู่ภพภูมิที่งดงามกว่า...ปัจจุบันด้วยเทอญ.
" วอนถึงใครบางคนที่อยู่บนท้องฟ้า…
ช่วยส่งร้อยเมตตา…จากข้าผู้หม่นหมอง
คำเว้าวอนจากข้า…ผู้ตรมตรอม
ยังน้ำตานอง…มองเจ้าลับสายตา
เจ้า…ผู้เดินเข้ามาเติมชีวา
ในเวลาสั้น..สั้นน่าใจหาย
มองเจ้าระรินรวย…อย่างเสียดาย
เจ้าร่ำลากันง่าย..ง่ายไร้ถ้อยคำ
แม้จักสั้น…หากแต่ใจยังจดจำ
ทุกการกระทำที่ย้ำจิตใจ…ไห้หวล
ขอเทพไท้ทุกหนแห่ง…ทั้งมวล
อยากรบกวน…ดูแลเจ้า แทนข้าที. "
ขอไว้อาลัยแด่…" บุญพารอด " แมวที่ใช้ลมหายใจสุดท้ายในอุ้มมือของข้าพเจ้า
วานิช นิ่มสกุล
( ด้วยรักและอาลัย )
24 ธันวาคม 2547
.......................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น