ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF:BEAUTIFUL LOVE ความรักที่สวยงาม EP.1/3
BEAUTIFUL LOVE
วามรัที่สวยาม
**********************************************************************
...เพราะวามรัมันไม่ใ่แ่ารอยู่้วยันลอไป...
ุเื่อเรื่อรัแท้ไหมรับ ผมเื่อนะเพราะผมมีวามรัที่สวยามและมันือรัแท้อผม ผมอบผู้ายนหนึ่รับเาื่ออิม แบอม เาเป็นเพื่อนห้อเียวับผม ผมับเาแ่าันมาเลยรับเาเป็นนัมีสาวสวยเ้าหาไม่เว้นวันเรียน็เ่แถมยัเป็นนัีฬาอโรเรียนอีส่วนผมเป็นแ่หนอนหนัสือที่อบหมัวอยู่แ่ในห้อเรียนหรือไม่็ห้อสมุ ถึผมะอบเาแ่ผม็ไม่เยิที่ะรอบรอเาเพราะผมรู้ว่าผมับเามันไม่เหมาะสมันแ่อยู่ๆอิมแบอม็เ้ามาหาในห้อสมุแล้วมาอเป็นแฟนหน้าาเยแล้วผม็่ายอบลและผม็รู้ว่าเาอบารอ่านหนัสือมาและเรื่อที่เราอบอ่านเหมือนันือ'ME BEFORE YOU อ JOJO MOYES' เราอบมานั่อ่านหนัสือ้วยันที่โฟาเล็ๆที่มุมอห้อสมุเพราะมันเียบและไม่่อยมีนผ่านรนี้เลยเป็นที่ประำอเรา ีวิู่อเราสอนไม่ไ้หวานนมึ้นแ่็ไม่ไ้ืนไม่มีอะไรเลย แ่อย่าที่ในหนัสือบอ 'เพราะวามรัมันไม่ใ่แ่ารอยู่้วยันลอไป'
1 YEARS AGO
"ินยอ..ั้นว่าเราเลิันเถอะ"เป็นประโยที่ทำให้ผม็อที่สุ และไม่ิว่าะมีวันนี้
"อื้ม ถ้าบม้อารอย่านั้น ฮึ.. แ่ถ้าไม่มีใร็ลับมาหาเรานะ ฮึ"ผมพยายามเ็บเสียสะอึไว้เเล้วแบอม็เินาไป ไม่มีารปลอบใ ไม่มีารอโทษ ไม่มีอะไรทั้นั้น...
ั้แ่เลิัน็ประมา1เือนแล้วแ่ผม็ยัิถึแบอมอยู่และนั่อ่านหนัสือเล่มเิน ที่เิม้ำๆ และั้แ่เลิันแบอม็ลาออาโรเรียนและหายไปเลย
และวันนี้ผมมานั่ที่เิมับหนัสือเล่มเิมแ่็สะุาับโน็ที่อยู่ในหนัสือ ผมำลายมือไ้ ลายมืออนที่ผมรั..อิมแบอม
'PUSH YOURSELF
DON'T SETTLE
JUST LIVE'
ผมยิ้มทั้น้ำาเมื่อเห็น้อวาม ผมเื่อว่าเายัรัผม ผมะามหาเา ะหานว่าะไ้เอัน ผมะทำามที่แบอมบอแ่ยัไผม็ะามหาเา ผมะไม่รอเปล่า ผมเียนโน็ลับไป..
'I feel like I can be
anything with you'
ผมลุเอาหนัสือไปเ็บที่เิมและไปที่ที่เมื่อ่อนพี่แบอมไปบ่อยที่สุ..สนามบาส และ็เอเพื่อนๆอแบอมทุนหันมามอผมเป็นาเียว แล้วมีนหนึ่เินเ้ามาหาผมเาื่อมาร์
"มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย เี๋ยว็โนบอลหรอ"มาร์ผมแล้วยิ้มอย่าเป็นมิร
"มาร์ รู้ไหมแบอมอยู่ที่ไหน"านั้นมาร์็เอาแ่้มหน้าไม่ยอมบอผม
"อย่าไปหามันเลย มันไม่อยาเอินยอหรอ"เป็นำพูที่แทลึเ้าไปในหัวใ เ็บ..
"บอผมเถอะรับ อร้อ ผมอยาเอแบอมริๆบอผมเถอะนะ"ผมุเ่าลรหน้ามาร์และอร้อ
"เฮ้ย! ินยออย่าทำแบบนี้เลยไอ่แบอมมันไม่อยาให้บอ เราบอไม่ไ้ริๆ"มาร์ึผมึ้นมา สุท้าย็ไม่ไ้อะไรเลย..
"แ่วันนี้แบอมมาหาผม ผมไม่เื่อหรอว่าแบอมไม่อยาเอผม บอผมเถอะนะ''สิ่ที่ผมพูทำให้มาร์ใไม่น้อย
"อะไรนะ มันมาโรเรียนเหรอินยอรู้ไ้ไ มันไปหาถึที่เลยเหรอ"มาร์ถามอย่าไม่เื่อ
"แบอมเียนโน็ไว้ให้ผมในหนัสือผมำลายมือแบอมไ้"ผมพูทั้น้ำา แ่มาร์็ไม่มีทีท่าว่าะบออะไรผมเลย
"เื่อเราเถอะนะ อย่ายุ่ับมันเลย"มาร์พูแล้วเินาไป ผมไ้แ่เินเหม่อลอยลับไปที่ห้อสมุ แ่ผมไม่ยอมแพ้หรอนะ ผมะามหา่อไป..
วัน่อๆๆมาผมะมาที่ห้อสมุเร็วว่าปิเพื่อมาูในหนัสือว่าเียนอะไรอบมาไหม แล้วมัน็มีริๆ ผมีใมาที่แบอมอบมา
'You only get one life.
It's actually your duty to
live it as fully as possible'
'Affection is when you see someone’s strengths;
love is when you accept someone’s flaws.'
'It’s our instinct to chase what’s getting away,
and to run away from what’s chasing us.'
'Be thankful for the hard times,
for they have made you'
้อวามอ่าๆที่แบอมมัะเป็นแนวบอให้ผมใ้ีวิ่อไปโยไม่มีเา ผมทำไม่ไ้หรอผมอหนัสือไว้ แล้วนอนราบไปับโฟาและนอนหลับไป..
'ั้นอโทษ'
'ั้นรันยอนะ'
'อย่าามหาั้นอีเลย'
'ลา่อน'
ผมื่นึ้นเพราะรู้สึว่าฝันนั้นมันเหมือนริมาแ่พอื่นึ้นมา็ไม่เอเ้าอเสียพวนั้น มีแ่รูปู่อผมและแบอมไว้ นั้นึทำให้ผมรีบวิ่ออไปและามหาเา และผม็เอเา...นอนล้มอยู่ที่บันไ..
"บม!!"ผมรีบวิ่ไปที่แบอมล้มและอวาม่วยเหลือานแถวนั้น
@โรพยาบาล
ผมนั่เฝ้าแบอมไม่ห่า ผมะไม่นอน ะไม่ไปไหนทั้นั้น ผมลัว ลัวว่าเาะหนีผมไปอี
ไม่นานพวมาร์็วิ่เ้ามาหน้าาื่น และใที่ผมนั่อยู่รนั้น
"ินยอ.."มาร์พูเสียเบา
"ทำไมมาร์ไม่บอผม"ผมพูทั้น้ำา
"มันไม่ให้บอ เราอโทษ"มาร์พูทั้ๆที่ยั้มหน้าอยู่
"แบอมเป็นมะเร็ั้แ่เมื่อไร"ผมถาม
"ั้แ่านีฬารั้สุท้ายที่มันแ่ เพราะมันล้มไประหว่าแ่"มาร์อธิบายแล้วมายืน้าๆผม
"ทำไมแบอมถึไม่ให้บอผมละ"ผมถามและมอมาร์อย่า้อารำอบ
"เพราะั้นไม่อยาให้ให้นยอ้อเรียไ"นั้นไม่ใ่เสียอมาร์ แ่เป็นเสียอนที่ผมิถึเสียอแบอม ผมหันไปที่เียนไ้แบอมำลัมอผม และมาร์็่อยๆถอยออไปรอ้านอ
"มีอะไร ฮึ ทะ ทำไมไม่บอละ ฮึ ฮืออออ"ผมโผล่เ้าอแบอมอย่าโหยหา
"อโทษ อย่าร้อเลย"แบอมพูและลูบหัวผมอย่าอ่อนโยน
"มันรัษาไ้ไหม"ผมลับมานั่เหมือนเิมและถามึ้น
"ไม่ไ้แล้วละ..พี่เหลือเวลาอีแ่...6เือน"แบอมพูแล้วลูบมือปลอบใผม
"ฮึ..เห็นไหมถ้ายัอยู่ับเรา ฮึ เราะมีเวลาอยู่้วยันเยอะว่านี้อี ฮึ..ทำไม..ทำไมทำแบบนี้ ฮืออ"ผมับมือแบอมแน่นและร้อไห้
"็เพราะถ้าั้นบอนยอะเป็นแบบนี้ไ ั้นไม่อยาเห็นนยอร้อไห้ ั้นอยาเห็นนยอยิ้ม รอยยิ้มอนยอือพลัอั้นนะ"แบอมพูแล้วปาน้ำาให้ผมอย่าแผ่วเบา ผมับมือแบอมแนบหน้าไว้
"เรามาทำให้6เือนนี้มีแ่วามทรำีๆเถอะนะบม"ผมมอหน้าแบอมอย่าสื่อวามหมาย
"รับ เราะับมือันไปนะ"แบอมพูแล้วยิ้มให้ผม เรายิ้มให้ัน รอยยิ้มอแบอมหน่ะ..็เป็นพลัอผมเหมือนันนะ
________________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น