ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : SF: My Diary MarkBam 2/3
5 YEARS AGO
"น้อๆน้อนนั้นอะ"แบมแบมมอามเสียเรียแล้วี้้ัวเอ
"ผมเหรอรับพี่"แบมแบมี้ที่ัวเออย่าๆ
"ใ่ น้อนั้นแหละื่ออะไร"ร่าสูเินมาอยู่รหน้าแบมแบมและถามึ้น
"แบมแบมรับ"แบมแบม็ยัอบไปอย่าๆ
"พี่ื่อมาร์นะ ยินีที่ไ้รู้ั"มาร์ยิ้มให้ แบมแบมเอ็เ่นัน
"ยินีที่ไ้รู้ัรับ พี่มาร๋..."แบมแบมยิ้มให้มาร์และโ่ัวเารพรุ่นพี่
"ื่อแบมแบมนิ ไม่ใ่นเาหลีใ่ไหม"มาร์ถาม่อ
"รับ ผมเป็นนไทยรับ แล้วพี่มาร์ละ"
"พี่เป็นนไ้หวันแ่เิที่แอลเอหน่ะ"
"อ่อ แล้ว..ทำไมถึมาุยับผมละ"
"็...น้อน่ารัีอะพี่อยาีบ"มาร์พูแล้วยื่นหน้าเ้ามาใล้แบมแบม
"โห้ โรรอะ เินเลย"แบมแบมยิ้มและพูิลลบวามเินไว้้าใน
"เวลาน้อแบมยิ้มอะโรน่ารัเลย ใพี่ะวายเอา"มาร์พูหยอหนัึ้นแ่แบมแบม็เ็บอาารไ้ี
"ฮืมมม หยอให่เลยนะพี่ ฮ่าๆ"แบมแบมยิ้มน่ารัส่ให้มาร์ ลายเป็นมาร์แทนที่เินออหน้าออา
"ไม่เินหน่อยเหรอ"มาร์ถามรา่เล็ทั้ๆที่นเอนั้นแหละที่เิน
"เินิ เห็นปะๆๆหน้าแเลยยย"แบมแบมแวมาร์ลับและี้ไปที่หน้ามาร์
"พี่ถามแบม่าหา นิหยอนานี้ไม่เินเลยเหรอ"มาร์แล้ทำหน้าเศร้า
แบมแบมเห็น็ไ้แ่ส่ายหัวและหัวเราะเบาๆทั้สอยืนุยันสัพัมาร์็อาสาไปส่แบมแบมที่บ้าน
ทั้สอเริ่มุยันมาึ้นั้แ่วันแรนอนนี้ผ่านไปไ้สี่เือนแล้วทัู้่ัมาในมหาลัยเพราะทั้สอทำัวเหมือนแฟนันและยัิอันับหนึู่่ิ้นที่หวานที่สุในมหาลัยในอนนี้สิ่ที่มาร์้อารที่สุือวามัเนับแบมแบมเพราะวามน่ารัอแบมแบมนั้นทำให้มีนเ้ามาีบมามายมาร์ไม่สามารถทำอะไรไ้มาถ้ายัไม่ัเนสัที ึัสินใะอแบมแบมเป็นแฟนสัที
"เฮ้ย พวมึ"มาร์เรียเพื่อนๆอนที่ำลันั่พัหลัาเล่นบาสันเสร็
"อะไรรับุาย"แ็สันถามอย่าวนๆ
"ูะอแบมแบมเป็นแฟนวะ "สิ่ที่มาร์พูทำให้เพื่อนๆไม่น้อย
"อ่าว อทำไมวะมึับน้อ็เป็นแฟนันอยู่แล้วไม่ใ่เหรอ"แบอมถามึ้น
"ยัโว้ย ูำลัะอเนี่ย"มาร์พู้วยสีหน้าริั
"อ่าว ู็ิว่ามึบับน้อแล้ว"แ็สันพูพร้อมับยน้ำึ้นื่ม
"่วยูหน่อยิ"มาร์พูแล้วยื่นมือถือให้เพื่อนๆูว่าอยาทำแบบไหน
"โห้ มึะทำแบบนี้เลยเหรอวะ ู้ออเมียู่อนเลยนะเนี่ยไม่ั้นโนผอ.่าแน่"แบอมพูเนื่อามีแฟนเป็นประธานสภาเพื่ออทำามแผนมาร์
"เออ โทรเลยมึูะเริ่มพรุ่นี้เลย"มาร์พูเร่
"เฮ้ย านให่นานี้ะทันเหรอวะ"แ็สันพูแทรึ้นมา
"ลอถามเมียไอ่แบอม่อนิ"มาร์พูอย่าเรียๆ
"พูถึเราเหรอ"เสียหวานัึ้นา้าหลั
"อ่าว ินยอมาพอีเลยนั่่อนรับ"แบอมพูึ้นแล้วพาินยอมานั่้าๆ
"เออ ินยอเราะใ้สนามบอลวันพรุ่นี้อะานให่้วยมีนใ้ไหมอะ"มาร์ถามทันทีเมื่อินยอนั่
"ไม่มีนะ พรุ่นี้สนามว่าแล้วะทำอะไรอะ"ินยอเอียอถามอย่าน่ารั
"ือ...."มาร์อธิบายให้ินยอฟัถึเรื่อที่ะอแบมแบมเป็นแฟน
"อ่อ..ไ้สิเี๋ยวเรา่วย้วย"ินยอพูและยิ้มใี
/วันรุ่ึ้น/
"ฮัลโหล พี่มาร์อยู่ไหนรับ"
'เอออ แบมแบมมาหาพี่ที่สนามบอลไ้ไหมรับ พี่เล่นบอลันเพื่อนอยู่'
"รับ ั้นแ่นี้่อนนะ"แบมแบมวาสายามาร์และเินไปยัสนามบอล
แบมแบมมาถึ็้อใในสิ่ที่เห็นนั้นือ สนามบอลลายเป็นสีมพูมีลูโป่สีมพูลอยอยู่เ็มไปหมและมีมาสอหมีสีมพูัวให่เ้นอยู่รลาพร้อมับผู้นหิายร้อเพลเป็นวลมนาให่และมีลับอุหลายแาววาเรียเป็นัวอัษรบนพื้นห้า
"เป็น แฟน พี่ นะ แบมแบม"
พอแบมแบมอ่าน้้อวามบนพื้น็ยิ้มออมาทันที หมีสีมพูถืออไม้่อให่ไว้ในมือเินมาหาแบมแบมและยื่น่ออไม้มาให้แบมแบม แบมแบม็รับอย่าเ็มใ มาสอ็ถอหัวหมีออร่าสูยิ้มให้แบมแบมและุเ่าล
"แบมแบมรับ"มาร์้อนมอแบมแบม้วยสายาอ่อนโยน
"ะ..รับ"แบมแบมพูพยายามไม่ให้สะอึ ทั้ีใและื้นันไม่ิว่าร่าสูะทำให้นานี้
"พี่รัแบมแบมนะ"มาร์พูและยิ้มให้แบมแบมอย่าเย
"แบม็รัพี่มาร์รับ"ทั้สออัน ทุนแถวนั้น็ปรบมือยินีับทั้สอ และวันนี้เป็นอีวันที่ทัู้่มีวามสุที่สุ...
4 YEARS LATER
วันนี้เป็นวันพิเศษอทั้สอ...วันรบรอบ 4 ปี ทั้สอนั่ทาน้าวอยู่ในร้านอาหารเล็ๆน่ารัที่มาร์ไ้อไว้ทั้ร้านเพื่อไ้วามเป็นส่วนัว
"อาหารอร่อยไหมรับ"มาร์ถามร่าบาที่ทานอาหารที่อบอย่าเอร็อร่อย
"อร่อยมาๆเลยรับ ที่ริพี่มาร์ไม่้ออทั้ร้าน็ไ้นะรับนอื่นะไ้มาทานออร่อยๆ"แบมแบมพูอย่าเรใ
"็วันนี้เป็นวันพิเศษอเรานิรับแล้ว็พี่มีอะไรมาให้แบมแบม้วย"มาร์พูแล้วยิ้มให้แบมแบม
"หู้ยย แ่แบมไม่มีัอะเลยไม่ไ้ื้ออะไรมาให้พี่มาร์เลย"แบมแบมพูอย่ารู้สึผิที่ไม่ไ้ื้ออะไรให้นรัเลย
"ไม่เป็นไรรับ แ่แบมรัพี่็พอแล้ว"มาร์พูออไป้วยสายาที่มอนรัอย่าเศร้าหมอ
"แบมรัพี่มาร์อยู่แล้ว รัมาๆๆเลย"แบมแบมยิ้มว้าอย่าน่ารันร่าสูอยิ้มามไม่ไ้
"แบมแบมรับ.."มาร์ยินึ้นและมายืนรหน้าแบมแบม
"ะ...รับ"แบมแบมยืนึ้นอย่าเรๆและหัวใเ้นแร
"พี่ะ..."ยัไม่ทันที่มาร์ะพูประโย่อไป มาร์็ล้มล่อหน้าแบมแบม
"พี่มาร์!!! ่วย้วยรับๆ!!"แบมแบมใมาที่นรัล้มล่อหน้าและะโนเรียพนัานร้านมา่วย
@โรพยาบาล
"พี่มาร์อย่าเป็นอะไรนะ ฮึ!"แบมแบมวิ่ามเียเ็นที่มุ้ไปห้อุเิน
"าินไ้รอ้านอนะะ"พยาบาลห้ามไม่ให้แบมแบมามไปในห้อุเิน แบมแบมนั่ที่เ้าอี้หน้าห้อุเินและร้อไห้อย่าหนันพยาบาลแถวนั้น้อเ้ามา่วยปลอบ
"แบมแบม!"ยอแและยูยอมวิ่มาหาแบมแบมที่ร้อไห้อยู่
"ยอแ..ยู..พะ..พี่มาร์ พี่มาร์ยัไม่ออมาเลยอะ ฮึ ฮือออออออ"แบมแบมร้อไห้หนัว่าเิมและอยอแไว้แน่น
"ใเย็นนะแบม ุพยาบาลรับอแอมมอเนียหน่อยรับ"ยอแปลอบแบมแบมและหันไปพูับพยาบาล พยาบาล็รีบไปามำอ
"แบมแบมหยุร้อไห้่อนนะ เี๋ยวพี่มาร์็ออมาแล้ว"ยูยอมพยายามปลอบเพื่อนน ถ้าเป็นแบบนี้อีไม่นานเพื่อนน้อาใายแน่ๆ
"เป็นไบ้า"ินยอที่เพิ่มาถึ็ถามทันที และามมา้วยแ็สันและแบอม
"พี่มาร์ยัไม่ออมารับ"ยูยอมบอินยอเพราะอนนี้แบมแบมร้อไห้นไม่สามารถพูไ้แล้ว
ในะที่ทุนรอมาร์อยู่และแบมแบม็ร้อไห้นสลบไป็ยัไม่มีวี้แว่วว่าะมีใรออมาาห้อุเิน เวลาผ่านไปสอั่วโมทุน็ยัรออยู่หน้าห้อุเินไม่ไปไหน นระทั่หมออมาาห้อุเิน
"หมอรับ! เพื่อนผมเป็นยัไบ้ารับ"แบอมวิ่เ้าไปหาหมอนแรเพราะแบมแบมยัสลบอยู่
"ปลอภัยแล้วรับพวุไม่ไ้ให้เาทานยาามที่หมอสั่ไปใ่ไหม"หมอมอแบอมและแ็สันุๆ ส่วนนอื่นๆ็ทำหน้า
"ผมบัับนะับรอปาแล้วรับหมอแ่มันไม่ยอมินเลย"แ็สันเินเสริม
"เห้ออ ั้นหมอ็่วยอะไรไม่ไ้แล้วละรับเพราะนไ้ไม่ทำามที่หมอสั่ ารทำีโม็ไม่สามารถำเนินไ้"หมอทำหน้าเรียและอธิบายให้แบอมและแ็สันฟั
"ละ..แล้วเพื่อนผมะเป็นยัไเหรอรับ"แบอมถามเสียสั่นไม่อยาให้เป็นอย่าที่นิ
"นไ้เหลือเวลาอีแ่...อาทิย์เียวรับ"ำพูอหอทำให้แบอมและแ็สันเรียหนันอื่นๆ็ทำหน้าหนัว่าเิม
"เี๋ยวนะ นี้มันเิอะไรึ้นทำไมพูเหมือนเยมาันแล้วละ"ินยอเินเ้ามาหาและถามึ้น และหมอ็อัวไปทำานอัวเอ
"ือเมื่อหลายเือน่อนพวเราไปหามันที่ทำานแล้วออมาิน้าว้วยันแล้ว.."แ็สันเล่าแ่็ะัว่าะพูีรึป่าว
"แล้วอะไรพูมา"ินยอถามเสียนิ่
"มัน็ล้มทันทีพวเราเลยพามันมาโรบาลหมอบอว่ามัน..โรมะเร็สมอแ่สามารถรัษา้วยีโมไ้อยู่..."แบอมเล่าแ่็ไม่่อยอยาบอเท่าไร
"แล้วไ่อ"ินยอ็ถามเร่อี
"แ่ไอ่มาร์มัน้านยาและไม่ยอมทำีโม"แบอม็ำใเล่า่อ
"ทำไมอะ"ินยอถามอย่าไม่เ้าใ
"มันบอว่าไม่อยาห่าาแบมแบมเพราะถ้าทำีโม้ออยู่โรบาลอีอย่ามันไม่อยาให้แบมแบมเรีย แล้วอนนี้มัน็ล้มอีหมอ็บอว่ามันเหลือเวลาอีแ่อาทิย์เียว"แ็สันพูอย่าเรียๆ
"ฮึ ละ..แล้วอนนี้ผมไม่เรียรึไ ฮึ ทำไมพี่มาร์ทำแบบนี้ ฮือออ"แบมแบมที่ิ่นมาอนไหนไม่รู้็พูึ้น
"แบมแบม.."ินยอรีบเ้าไปปลอบทันทีที่แบมแบมเริ่มร้อไห้อี
"ทำไมอะ..ฮึ ทำไมพี่มาร์ทำแบบนี้ ฮืออออ"แบมแบมร้อไห้ไม่ไ้สิและเพ้อออมา
"แบมแบมใเย็นๆนะไปหามาร์ัน โอเไหม หมอย้ายมาร์ไปห้อพัแล้ว"ินยอพยายามเปลี่ยนเรื่อและพาแบมแบมไปหามาร์ที่รอแบมแบมอยู่ในห้อพันไ้พิเศษ
แบมแบมเินเ้าไป็ให้นรัอนมอนอยู่และส่ยิ้มให้อย่าที่เย
"แบมร้อไห้ทำไมรับ"มาร์พูและปาน้ำาให้นรั
"ทำไมพี่มาร์ทำแบบนี้อะ ฮึ แล้วแบมะอยู่ยัไละ ฮึ..แบมะอยู่ยัไ ฮืออออ"แบมแบมถามมาร์พร้อมน้ำาที่ไหลมาไม่หยุ
"พี่อโทษ พี่แ่อยาอยู่ับแบมให้มาๆพี่ไม่อยู่แล้ว้อูแลัวเอนะรับ"มาร์พูและพยายามไม่ร้อไห้
"พี่อโทษแล้วมันไ้อะไรอะ ฮึ พี่็ไปาแบมอยู่ี ฮึ ทั้แบม ทั้พ่อแม่ ทั้โอี้ ทั้เพื่อนๆ บริษัทพี่อีพี่ะทิ้ไปเหรอ!! ทำไมทำแบบนี้อะ ฮือออออ"แบมแบมพูและทุบเียอย่าไม่เ้าใ
"บริษัทพี่ให้โอี้ทำแทนแล้ว ส่วนนอื่นๆ...เารู้หมแล้วละ"มาร์ยอมสารภาพออมา
"อ่อ..มีแบมนเียวใ่ปะที่ไม่รู้อะไรเลยเหมือนเป็นนเห็นแ่ัวอยู่นเียว"แบมพูออมา้วยวามน้อยใ
"ไม่ใ่อย่านั้นนะรับ พี่แ่ไม่อยาให้แบมเรีย เห็นไหมพอแบมรู้แบม็เรีย"มาร์พูพร้อมลูบหัวแบมแบมอย่าอ่อนโยน
"แบมอโทษ...แบมรัพี่มาร์นะ"แบมแบมพูและเ้าไปอมาร์แน่น
"พี่มาร์็รัแบมแบมนะ"มาร์ออบและูบปาบาอย่าอ่อนโยน
....
'พี่ไปละนะแบมแบม..ูแลัวเอ้วยนะรับที่รัอพี่มาร์'
________________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น