หนูน้อยผมทองกับหมี 3 ตัว

เนื้อเรื่อง

  นานมาแล้วมีหมี 3 ตัวอาศัยอยู่กลางป่าแห่งหนึ่งพ่อหมีมีรูปร่างสุงใหญ่ แม่หมีมีรูปร่างปานกลาง ส่วนลุกหมีมีรูปร่างเล็ก "ถึงเวลาอาหารเช้าแล้วจ๊ะ" แม่หมีพูด "ดีจังกำลังหิวพอดี" ลูกหมีพูด แม่หมีได้ต้มข้าวโตไว้เป็นอาหารเช้า เธอตักมันใส่ในชามสามใบพ่อหมีได้ชามโดต แม่หมีได้ชามกลาง ลุกหมีได้ชามเล็ก แต่ข้าวโดอ๊ตร้อนเกินกว่าที่จะรับประทานเข้าไปได้ระหว่างที่รอให้ข้าวโอ๊ตเย็นหมีทั้ง 3 ตัวจึงชวนกันออกไปเดินเล่นในป่าหมีทั้งสามม่ารุว่ายังมีบ้านอีกหลังหนึ่งในป่าแห่งหนึ่ง และที่นั่นเองเป็นที่อาศัยของหนูน้อยผมทอง หนุน้อยผมทองตัดสินใจออกไปเดินเล่นก่อนกินข้าวเช้า ไม่นานหนุน้อยผมทองก้อมาถึงบ้านของหมีสามตัวเทอมองลอดประตูเข้าไปข้างใน และมื่อเหงว่าไม่มีใครอยุเทอจึงเดินเข้าไปในบ้าน หนูน้อยผมทองเหงชามข้าวโอ๊ต 3 ใบทั้งช้อน 3 คันวางอยุบนโต๊ะ ข้าวโอ๊ตส่งกลิ่นหอมน่ารับประทานหนูน้อยผมทองรุสึกหิวมากทันที "กลิ่นหอมดีจัง" หนูน้อยผมทองหยิบช้อนคันใหญ่ที่สุดแล้วจมลงไปในข้าวโอ๊ตใบใหญ่ "มันร้อนไปกินไม่ได้" เทอจึงหยิบช้อนคันใหญ่รองลงมาจุ่มลงไปในชามข้าวโอ๊ตใบกลาง "มันร้อนเกินไป" หลังจากนั้นหนูน้อยผมทองก้อหยิบช้อนคันเล็กสุดจุ่มลงไปในชามข้าวโอ๊ตใบเล็ก "กำลังพอดีทีเดียว" แล้วเทอก้อเริ่มลงมือรับประทาน สักครู่ต่อมาหนูน้อยผมทองเหลือบไปเหงเก้าอี้ 3 ตัววางอยุข้างโต๊ะตัวหนึ่งมีขนาดใหญ่ ตัวหนึ่งมีขนาดกลาง อีกตัวหนึ่งมีขนาดเล็ก หนูน้อยผมทองนั่งเก้าอี้ตัวใหญ่ก่อน "มันสูงเกินไป" เทอเปลี่ยนมานั่งเก้าอี้ตัวกลาง "มันแข็งไป" หนูน้อยผมทองมานั่งเก้าอี้ตัวเล็ก โชคร้ายเหลือเกินเก้าอี้ไมสามารถทานน้ำหนักหนูน้อยผมทองไว้ได้ มันลั่นดังเอี๊ยด และหักเปงชิ้นเล็กชิ้นน้อย หนูน้อยผมทองรุสึกเหนื่อยและอยากนอนเต็มที เทอเดินเข้าไปในห้องนอน มีเตียงสมเตียงตั้งอยุในนั้น เตียงใหญ่ เตียงกลาง และเตียงเล็ก "ฉันง่วงนอนจัง" หนูน้อยผมทองนอนเตียงใหญ่ก่อน"มันแข็งเกินไป" เทอลองนอนเตียงกลางบ้าง "มันนุ่มเกินไป" หนูน้อยผมทองจึงย้ายมานอนเตียงเล็ก มันเหมาะสำหรับเทอหนูน้อยผมทองนอนเล่นอยุบนเตียงและเผลอหลับไปในที่สุด ขณะที่เทอกำลังนอนหลับหมีทั้งสามก้อกลับมาจากการเดินเล่นมันเดินเข้าไปในบ้านด้วยความรุสึกหิวโหย พ่อหมีมองชามใบใหญ่ของมันแล้วพูดด้วยเสียงอันห้าวใหญ่ว่า "ใครมากินข้าวโอ๊ตของฉัน" แม่หมีมองไปที่ชามใบกลางของมันและพุดด้วยน้ำเสียงปานกลางว่า "ใครมากินข้าวโอ๊ตของฉัน" ลูกหมีมองไปที่ชามใบเล็กของมันและพูดด้วยเสียงอันแหลมเล็กว่า "ใครกินข้าวโอ๊ตของผมซะหมดชามเลย"  หลังจากนั้นพ่อหมีก้อมองไปยังเก้าอี้ตัวใหญ่ของมันด้วยน้ำเสียงอันกึกก้องว่า "ใครมานั่งเก้าอี้ของฉัน" แม่หมีมองไปที่เก้าอี้ตัวกลางของมันและถามว่า "ใครมานั่งเก้าอี้ของฉัน" ลูกหมีมองไปที่เก้าอี้ตัวเล็กของมันและด้วยนำเสียงซึ่งแหลมเล็ก ร้องขึ้นว่า "ใครมานั่งเก้าอี้ของผม และยังทำหักด้วย" หมีทั้งสามเดินเข้าไปยังห้องนอน พ่อหมีมองไปที่เตียงใหญ่ของมัน และร้องด้วยเสียงอันดังว่า "ใครมานอนเตียงของฉัน" แม่หมีมองไปยังเตียงกลางของมัน และพูดว่า "ใครมานอนเตียงของฉัน ลูกหมีมองไปยังเตียงเล็กของมัน "นี่ยังไงล่ะ นี่คือเด็กหญิงจอมซนที่กินข้าวโอ๊ตของผมหมด และยังทำเก้าอี้ผมหักด้วย เทออยุนี่เอง" หมีทั้งหมดก้อต่างมองไปที่เตียงของลูกหมี เสียงอึกทึกครึกโครมปลุกหนูน้อยผมทองให้ตื่นภาพหมีสามตัวตรงหน้าทำให้เทอสะดุ้งด้วยความตกใจเทอกระโดพรวดจากเตียงไปที่หน้าต่าง และกระโจนหนีออกไป หนูน้อยผมทองวิ่งกลับบ้านอย่างไม่เหลียวหลัง หนูน้อยผมทองรุสึกหวาดกลัว หมีทั้งสามรุสึกแปลกใจ หมีทั้งสามรุดไปที่หน้าต่างและมองหนูน้อยผมทองวิ่งหายลับไป ตั้งแต่บัดนั้นเปงต้นมาพวกมันก้อไม่เคยพบหนูน้อยผมทองอีกเลย