คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : spacial 3 เขาว่ากันว่า
กริ้ง.. กริ้ง...
ช่วงวันหยุดของสัปดาห์สองที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาเรียนที่นี่ ตอนเปิดเทอมใหม่ วันนี้เป็นวันที่ผมกับพี่ยองมินจะไปเที่ยวแหละ เย้!
“พี่ยองมิน อุ๊บ ยองมิน เร็วๆหน่อยสิ เดี๋ยวสองคนนั้นรอนานนะ!” มือสองข้างก็ใส่เสื้อผ้า ปากก็ตะโกนเรียกอีกคนให้ตื่น ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลานัดด้วยซ้ำ
“ได้ยินนะกวังมิน หาววว เมื่อไรนายจะเลิกเรียกพี่ว่าพี่สักที” ยองมินลุกขึ้นนั่งบนเตียง ขยี้ตาสองสามที ก็ตื่นเต็มตา ไม่ใช่เขาตื่นช้าหรอกนะ แต่เพราะอีกคนรีบตื่นต่างหากล่ะ
“ก็จะเลิกเรียกพี่ต่อเมื่อพี่ยองมิน เลิกแทนตัวเองว่าพี่นั่นแหละ”
“ไหน มานี่สิ ติดกระดุมก็ติดผิด ” กวังมินก็เดินงงๆไปตรงอีกคน แต่เขามองดูเสื้อตัวเอง ก็ติดผิดจริงๆแหละ ตั้งแต่อันแรกเลย สงสัยจะรีบไปหน่อย
“ถ้าออกไปทั้งยังงี้นะ พี่ไม่เดินข้างเราแน่ นึกว่าคนบ้า” ยองมินพูดหยอกคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง ที่ทำตาเขียวใส่
“งั้นผมไปเดนข้างฮยองซองก็ได้ ไม่ง้อพี่หรอก โว้วว”
ตุบ!
“ให้โอกาสพูดใหม่อีกครั้ง” ยองมินดึงอีกคนลงเตียงอย่างง่ายดายเพราะไม่ได้ตั้งตัว และจัดการขึ้นคร่อมเด็กแสบทันที
“พี่ยองมินง้ะ” แกล้งผมอีกแล้วอ่า ฮือ ไม่รู้หรือไง ผมแพ้หน้าพี่ยองมินตอนหายใจรดกันอย่างนี้ ผมจะเขินแล้วนะ กระดุมเสื้อก็ยังติดไม่เสร็จ -///-
“อย่าคิดดิ้นเชียว ครั้งก่อนยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ ที่บังอาจวิ่งหนีพี่ โดนรวบยอดแน่”
“ผมอยากไปเที่ยวสบายๆนะพี่ยองมินอ่ะ ไม่แกล้งผมดิ”
“ไม่แกล้ง ขอจุ๊บทีเดียว สัญญา ไม่แกล้งจริงๆ นะ *0* ” ผมจะไม่ไว้ใจพี่ก็หน้าพี่แหละ - -
“ก็ได้ ห้ามเลยนะ ไม่งั้นผมจะงอไม่คุยกับพี่ทั้งวันเลย”
“คร้าบบบบ..” คนด้านบนเริ่มก้มต่ำ มือข้างซ้ายลงไปลูบไล้เอวคอด อีกข้างก็ประคองหน้าอีกคนเพื่อรับองฮาจูบ ร่างบางโอบคออีกคนไว้และหลับตารับสัมผัสที่กำลังจะมาถึง กลีบปากทั้งคู่จรดเข้าหากัน ร่างบางเผยปากอย่างไม่รู้ตัว ร่างโปร่งเลยสามารถควงลิ้นร้อนได้อย่างตามใจชอบ มือหนายังคงเคล้นคลึงสะโพกมนไม่เลิก จูบล่วงเลยมายาวนาน จนทำให้อีกคนหายใจไม่ออก จนต้องครางทวง
“อื้อ..อี้(พี่)” ยองมินยอมถอนจูบที่แสนหวาน แต่ยังไม่วายหวนกลับไปจูบริมฝีปากนั้นซ้ำๆ ราวกับเป็นมีอะไรดึงดูด ให้ไม่ออกห่าง
“ครางอย่างนี้อย่างโดนแต่เช้าหรอคนสวย” ยองมินเอ่ยแซว และเอื้อมมือไปเช็ดมุมปากอีกคนเต็มไปด้วยคราบน้ำลาย มองดูอย่างเอ็นดู เหมือนน้องชาย และเหมือนคู่ชีวิต
“สัญญาแล้วนะ ไม่เอานะ งื้ออ จะโกรธจริงๆด้วย”
ก๊อก ก๊อก ..
แอ๊ด..
“กู๊ดมอนิ่ง เฮ้ พวกยู” อุ้ย จองมินเข้ามาเห็นฉากล่อแหลมซะแล้วสิ
ยองมินรีบพลิกกายเปลี่ยนมานั่งข้างๆ แทนที่จะคร่อมร่างบางให้เพื่อนบ้านเห็น
“ไอกดกริ่งนานแล้วนะ ไม่เห็นมาเปิดกัน นึกว่ายังไม่ตื่นจะมาปลุก”
“พวกเราคงไม่ได้ยินกันหน่ะ ขอโทษนะ” ยองมินตอบเพื่อนบ้านที่ตอนนี้ยังคงยืนอยู่ที่ประตู ไม่ไปไหน
“เฮ้ กวังมิน เสื้อยูทำไมกระดุมหลุดหมดงั้นล่ะ แล้วเอ่อปากยู โอ้มายก้อด นี่ยองมินนายดีฟคิสกันแต่เช้าเลยหรอ อะ..อะ ไอว่า ไอไปดีกว่า เผื่อพวกยูยังมอนิ่งคิสกันไม่เสร็จ ฉันรอข้างล่างนะ บาย!”
“เดี๋ยวสิ จองมิน!” กวังมินยังไม่ทันแก้ตัว จองมินพูดเสร็จก็วิ่งออกไปแล้ว ให้ตายเถอะ พี่ยองมิน ผมก้มดูเสื้อตัวเองที่กระดุมหลุดหมด ทั้งที่ต้องติดครบแล้วแท้ๆ แถมกางเกงยีนต์ยังปลดตะขอออกจนเห็นขอบบ๊อกเซอร์ลายสก๊อตอีกด้วย
“พี่ยองมิน ไหนว่าสัญญาแล้วไง!” ย่าห์!! พี่ยองมินเป็นคนทะลึ่งง่า ถ้ารู้ว่ายอมแล้วเป็นแบบนี ทีหลังไม่ยอมแล้วนะ!
“อย่าโกรธสิ ก็กวังมินของพี่ ทั้งหอม ทั้งนิ่ม แถมยังอร่อยอีก”
“คนนะ ไม่ใช่ขนมปัง พี่นิ” ผมตีแขนพี่เขาไปทีหนึ่ง คงเจ็บเอาการ ถึงรอยฟาดมือเรียงห้านิ้วเลย
“ไหนๆก็เป็นขนมปังและ พี่ขอกินหน่อยละกัน หิวแล้ว”
“พี่ยองมิน! อื้อ!”
ตัดฉากไปที่โคมไฟ (ไม่มีฉากตัดนะค่ะ แหะๆ มโนเลยค่ะ ตู้ม!)
“จองมิน รอนานไหม”
“ยองมิน พวกนายนี่สวีทกันนานดีนะ แล้วกวังมินล่ะ” จองมินชะโงกหน้าดูทางบันได้ ปรากฎว่าไม่มีคนเดินตามอย่างที่คิด
“คงกำลังอาบน้ำอีกรอบมั้ง ฮึ..” นึกแล้ว ผมก็ขำกวังมิน ดูสิ ตื่นเช้าแถมยังแต่งตัวเสร็จแล้วแท้ๆ แต่ดันต้องเป็นคนช้าที่สุดซะได้ ก็ทำไมล่ะ ทั้งโดนถอด โดน.. ก็เลยต้องอาบน้ำใหม่ เปลี่ยนชุดด้วย
“อ้าว นั้นไง ลงมาแล้ว กวังมิน ยูเป็นอะไรเปล่า เจ็บเอวหรอ” กวังมินเดินกุมเอวด้านหลังลงบันไดอย่างช้าๆ แววตาจ้องมองพี่ชายตัวเองไม่เลิก สายตาแบบผมรู้ได้เลยว่า กำลังด่าผมอยู่แน่ๆ 555
“พี่ยองมินนั่นแหละ!”
“เฮ้ ยองมิน นายถีบน้องหรอ?”
“เปล่า ก็แฟนฉันทำตัวน่ารักเกินไปหน่อย เมื่อเช้าเลยหมั่นเขี้ยว เลยกัดคำสองคำ 5555555”
“พวกยู -//////-”
“พี่ยองมิน วันนี้พี่ไม่ต้องมายุ่งกับผมเลยนะ งอนแล้ว!”
“ป่ะ ขึ้นห้องต่อม่ะ เดี๋ยวไปง้อข้างบน ”
“โจ ยอง มิน!!!” ย่าห์ พี่ยองมินคนนิสัยไม่ดี ชอบแกล้ง แล้วแกล้งไม่เลิกด้วย ผมจะงอนพี่จริงๆแล้วนะ! ชิ!
“โอ๋ๆ พี่จะไม่ทำอีกแล้วคร้าบ นะๆๆ”
“..”
“อุ้ย ท่าทางเมียจะโกรธของจริง”
ควับ!
กวังมินส่งสายตามาประมาณว่า ‘ย่าห์ พี่ยองมิน เลิกแกล้งผมเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นผมจะงอนจริงๆด้วย’
“อ่าๆ พี่ยอมรับผิดแล้วก็ได้ สัญญาพี่จะไม่ทำอะไรเรา 1 อาทิตย์”
“จริงนะ!” คำนี้แหละ พี่ยองมิน ชีวิตที่แสนสุขใจ ขอกรี๊ดได้ไหมครับ เพราะทุกวันนี้ผมระบมไปทั้งตัวเหลือเกิน แฟนผมนี่เป็นคนหื่นได้โล่เลย ว่าไหม..
“จริงครับ หายโกรธนะ”
“ก็ได้ หายแล้ว”
“ยังเห็นไออยู่ไหม เฮโหล่ว พวกนายอย่าสร้างโลกสีชมพูแล้วมีกำแพงกันฉันสิ” จองมินพูดก่อนยู่ปากเล็กน้อย
“โอ๋ๆ จองมิน ฉันไม่ได้ให้นายเป็นก.ข.คหรอกนะ ถ้าใครบางคนไม่ทำให้ฉันโกรธหน่ะ” กวังมิน เดี๋ยวนี้นี่กล้าแซะผมแล้ว อนาคตผมต้องไปเข้าชมรมคนกลัวเมียหรือเปล่าเนี่ย กวังมินนี่น่ากลัวนะ เวลาโมโหหรืองอนอ่ะ มีอะไรให้ยอมๆไปเถอะ
“พวกยูพร้อมยัง เราไปหอไอเฟลกันเถอะ ทริปนี้ฉันกับฮยองซองพาทัวร์เอง!”
“เย้เย้ ไปเที่ยวๆ เย้”
“เดี๋ยวพวกนายออกมาเลยนะ ฉันเดินไปเรียกฮยองซองก่อน”
“โอเค เดี๋ยวตามออกไป” ยองมินตอบก่อนเดินมานั่งโซฟาข้างๆร่างบางที่เพิ่งหายงอนเมื่อกี้นี้
“กวงัมิน หิวหรือยัง พี่ไปเอานมกับขนมปังให้ตู้เย็นให้ไหม”
“โห่ พี่ รอสักพักเหอะ ผมยังจุกของพี่ไม่หายเลย อุ้บ!” ว้าย ตายแล้ว เผลอหลุดตาย พุดไปได้ยังไง กวังมิน นายมันบ้าไปแล้ว >///<
“งั้นอีกรอบไหม เหมือนสำนวนสุภาษิตที่ว่า เกลือจิ้มเกลือไง”
“พี่ยองมิน! ทำไมทะลึ่งแบบนี้ ย่าห์หห”
“โอ้ยๆๆ ล้อเล่นหน่ะ 55555” โดนคนตัวเล็กรัวตีแขน นี่ไม่ตลกนะ มือหนักอ่ะ ไม่ไหวๆ นี่แค่มือนะ อนาคตต่อไป เจอเท้า ผมว่าผมคงตายคาตีน แต่อย่างว่าแหละ กวังมินไม่กล้าทำอะไรทำหรอก เด็กน้อยก็ยังเป็นเด็กน้อยอยู่วันยังค่ำ
“จริงๆเลย พี่อ่า”
70%
อ้ากวิทมี : มาแล้วๆๆ เย้เย้ มาสั้นๆ
กรี๊ดดดมาก บอยจะมาไทยแล้ว
แต่บอกเลยไม่มีตังค์แล้วอ่ะ ฮรืออ
ใครไปฝากถ่ายแฝดมาเยอะๆ มินวูด้วย ></
ช่วงนี้มีเทรน อย่าลืมเทรนกันน้า
ปล.ฝากคอมเม้นด้วยน้า จุ๊บ
ความคิดเห็น