เอราเทีย มิติแห่งมนตรา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

พ.ศ. 2xxx
     ร้านเช่าหนังสือแห่งหนึ่งภายในร้านตกแต่งเป็นโทนสีอ่อน  ทำให้รู้สึกผ่อนคลายจึงเหมาะแก่การอ่านหนังสือต่างๆซึ่งก็มีเด็กสาวคนหนึ่งที่ชอบมาเช่าหนังสืออยู่เป็นประจำ  แต่ก็ไม่เคยเลยที่จะจำได้ว่าโซนหนังสือต่างๆอยู่ตรงไหนจนทำให้พนักงานในร้านจำเธอได้หมด
"เอ่อ...โซนหนังสือนิยายแฟนตาซีอยู่ตรงไหนคะ? พี่ฟ้า"และเป็นอีกวันที่เด็กสาวถามพนักงานสาวที่อยู่หน้าร้าน
"ขี้ลืมจริงๆนะเรา  เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายจ๊ะ"
"ขอบคุณคะ"เด็กสาวกล่าวพลางก้มหัวเล็กน้อยเพื่อแสดงความขอบคุณ
     พอเดินไปถึงเด็กสาวก็หยิบหนังสือเล่มนั้นเล่มนี้ออกมาอ่านดูว่าแต่ละเล่มมีเรื่องย่ออย่างไร? น่าสนุกรึไม่? จนไปสะดุดตาเข้ากับหนังสือเล่มหนึ่งที่ดูเก่าคร่ำครึเหมือนไม่มีใครอ่านเลย  เด็กสาวจึงหยิบขึ้นมาอ่านเองย่อก็เปื่องเรื่องราวธรรมดาทั่วไปไม่น่าตื่นเต้นซะเท่าไหร่  แต่เด็กสาวก็ตัดสินใจที่จะเช่าหนังสือเล่มนี้ไปอ่านเพียงเพราะมันสะดุดตาเท่านั้น  เธอจึงเดินไปจ่ายเงินค่าเช่าที่เคานืเตอร์หน้าร้าน
"ขอบคุณคะ"เด็กสาวกล่าวพร้อมกับยิ้มให้พนักงานสาว
"จ้า...แต่ทีหลังอย่าขี้ลืมนักซิ"พนักงานสาวเอ่ยกับเด็กสาวก่อนที่เธอจะออกจากร้านไป
"คะ...จะพยายามคะ"เด็กสาวได้แต่ตอบไปอย่างนั้นพร้อมกับยิ้มแห้งๆให้ก่อนเดินออกจากร้านซึ่งมีเพื่อนของเธอรออยู่
"อ่านจังนะ  นิยายน่ะ"
"แหม...ใครว่าฉันอ่านแต่นิยายกันล่ะ"
จ้าๆ  ฉันรู้ว่าเธอน่ะอ่านหนังสือทุกประเภทยกเว้นหนังสือเรียน"เพื่อนของเธอเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน
"แหะๆ  มีนเนี่ยรู้ใจฉันไปซะทุกอย่างเลยนะ"คำพูดของเด็กสาวทำให้เพื่อนของเธอถึงกับถอนหายใจเลยทีเดียว
"ถ้าฉันไม่รู้ใจเธอแล้วใครจะรู้หา! ฟีโอ"
'เรฟีโอน่า  คอเรียอัสหรือฟีโอ  เด็กสาวที่มีผมสีม่วงอ่อนยาวจนถึงกลางหลัง  นัยตาสีฟ้าใสราวกับสายน้ำ  เธอเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นง่าย  รักครอบครัว,เพื่อนและธรรมชาติมาก  ไม่ชอบให้ใครมาเหยียดหยามไม่ว่าจะเป็นเธอหรือคนที่เธอรู้จัก  ชอบแกล้งคนอื่น  ข้แยในบางเวลา  โหดนบางโอกาส  เธอสามารถเล่นดนตรีได้ทุกประเภททุกชนิดแต่ที่ชอบเล่นมากที่สุดคือฟลุต  ถึงฟีโอจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อกับแม่แต่เธอก็รักมากพอๆกับพ่อแม่แท้ๆ  ชื่อของฟีโอนั้นพ่อบอกเธอว่าเอามาจากชื่อที่อยู่บนแหวนที่ติดตัวเธอมา  ฟีดอเป็นเด็กสาวที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน'
     หลังจากฟีโอแยกกับมีนก็เข้าบ้านทันทีเมื่อเข้ามาในบ้านก็เห็นแม่กำลังทำอาหารเพื่อรอเธอและพ่อของเธอกลับมา
"กลับมาแล้วคะแม่"ฟีโอเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามากอดผู้เป็นแม่ทันที
"ไปเช่านิยายอีกแล้วล่ะซิ...เราน่ะ"พลางลูบหัวเธออย่างเอ็นดู
"แหะๆ  มันกลายเป็นกิจวัตรไปแล้วอะคะ"
"เฮ้อ...ลูกคนนี้นิ"
แอ๊ด~ ~ ~
    เสียงเปิดประตูทำให้ฟีโอกับแม่หันไปสนใจผู้มาใหม่ทันทีจากนั้นไม่นานทั้งสามก็นั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าไม่นานหลังจากที่กินข้าวเสร็จฟีโอก็ช่วยแม่ล้างจานพอเสร็จเธอจึงรีบขึ้นไปบนห้องนอนของตนเพื่ออาบน้ำจะได้อ่านนิยายที่พึ่งเช่ามา  ฟีโอวางของไว้บนเตียงแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวหร้อมกับชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำสักพักเธอก็ออกจากห้องน้ำแล้วตรงมานั่งที่บนเตียงเพื่อเตรียมตัวที่จะอ่าน  พอเปิดหนังสือก็เกิดแสงสว่างไปทั่วห้องจนเธอต้องเอามือปิดตาจากนั้นฟีโอรู้สึกเบาเหมือนขนนกแลวโลกก็ค่อยๆมืดตามสติที่หลุดลอยไปของธอ