ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    In My Hand !

    ลำดับตอนที่ #1 : One

    • อัปเดตล่าสุด 5 มี.ค. 58


    1



    หากมองหน้าของ มิลาน จาง

    คุณจะเปล่งคำว่า จีน’ ออกมาแบบไม่ต้องคิด

     

    ใช่หน้าฉันจีนจ๋ามากเลยล่ะ ถึงแม้ว่าเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันจะมีหลากหลายเชื้อชาติผสมปนเปกันอยู่ -0-

     

    จีน อังกฤษ

     

    แต่แน่นอนว่าหน้าฉันไม่อังกฤษเลยแม้แต่นิด..

     

    ถึงอย่างนั้นเมื่อฉันโตมาได้สัก 11 ปี แม่ก็เลิกรากับพ่อไป แล้วพาฉันย้ายไปอาศัยอยู่ที่อังกฤษ

     

    ถึงอย่างนั้นแม่ก็พบกับรักครั้งใหม่

     

    ชเว ฟิลลิป’ ทายาทตระกูลดังของเกาหลี หนุ่มหน้าตาดีสองเชื้อชาติ

     

    และแน่นอนว่าสเน่ห์ของแม่ทำให้เขาตามตื้อ..

     

    ต่อมาไม่นานก็ตัดสินใจแต่งงานกัน เมื่อฉันอายุได้ 12 ปี

     

    ลุงฟิลลิปก็ไม่ได้ติดใจอะไรที่แม่มีลูกสาวติดมาด้วย ยิ่งไปกว่านั้นลุงฟิลลิปรักฉันเหมือนฉันไปลูกแท้ๆของเขา

     

    แฮร์ริส’ น้องชายวัยสามขวบของฉัน

     

    เด็กชายวัยสามขวบที่หน้าตาน่ารักน่าชัง ลูกครึ่งเกาหลี อังกฤษ และจีน

    ถือกำเนิดหลังจาก 3 ปีที่แม่แต่งงานกับลุงฟิลลิป  

     

    พอเข้ามัธยมต้นฉันก็ได้พบกับ บังชอลยง’ หนุ่มน้อยจากเมืองจางซอง

     

    ทางบ้านเปิดฟาร์มวัวขนาดใหญ่ ปลูกพืชผลมากมาย พ่อของเขาจึงตัดสินใจส่งลูกชายมาเรียนในโซล

     

    ชอลยง อาศัยอยู่ที่อพาร์ทเม้นข้างๆบ้านของฉัน เขาอาศัยอยู่กับพี่สาวทั้งสองคน

     

    เราสี่คนมีอายุที่ไล่เลี่ยกัน เลยทำให้ฉันพวกเราสนิทกันไวมาก..

     

    และแน่นอนว่าคนที่ฉันสนิทด้วยมากที่สุดคือ บังชอลยง

     

    เราสนิทกันมากแน่นอนว่าเรามีอายุที่เท่ากัน และยังเรียนอยู่ในห้องเดียวกันอีก

     

    และแน่นอนว่าช่วงเวลาแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว...

     

     

    พายุลูกใหญ่ได้ซัดเข้ามาที่ครอบครัวของฉัน..

      

    ปีต่อมา..

     

    ลุงฟิลลิป ได้แอบนอกใจแม่ของฉัน แน่นอนว่าลุงฟิลลิปคงรักผู้หญิงคนนี้มาก..

     

    เขาบอกเลิกแม่ก่อนจะลูบหลังแม่ด้วยการยื่นเงินให้ก้อนหนึ่ง

     

    พร้อมกับบอกกับแม่ด้วยคำพูดที่เหมือนมีดปลายแหลมทิ่งแท่งเข้าที่หัวใจ

     

    เอาเงินก้อนนี้ไป แล้วไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ แน่นอนว่าหอบลูกทั้งสองของเธอออกไปด้วย

     

    ใช่..เจ็บใช่ไหมล่ะ?

     

    แน่นอนว่าแม่ไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับการเลิกรากับฉันมากมาย..

     

    ถ้าตัวฉันไม่ได้ไปแอบได้ยินตอนนั้นฉันคงไม่ตาสว่าง..

     

    ฉันจำได้ว่าฉันร้องไห้หนักมาเมื่อรู้ว่าต้องย้ายไปลอนดอน

     

    จากเพื่อนรักไป..มันไม่ใช่เรื่องสนุก..

     

    ถึงแม้ฉันจะ 18 แล้วก็ตาม แต่การที่จากกับเพื่อนรักอย่างชอลยง ไปในที่ที่ไกลมากๆไม่ใช่เรื่องน่าสนุก..

     

    เมื่อมาถึงลอนดอนแม่ของฉันใช้เงินก้อนสุดท้ายเปิดร้านกาแฟเล็กๆ

     

    และฉันยังจำประโยคที่แม่บอกกับฉันได้เสมอ..

     

    ไม่สายไปหรอก หากเราจะเริ่มต้นใหม่” 


    ------------------------

    สำหรับตอนแรกก็คลอดออกมาอย่างสมบูรณ์ 
    *กรี้ดดดด*
    ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ 


    CR.SHL
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×