คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ( My Destiny )
[ Fic EXO]Wander Wolfแผนรักกระชากหัวใจ...นายหมาป่า
Chapter 1
เมื่อเราพบกันโดยบังเอิญ
( My Destiny )
......
................
เมื่อความรักนำพาทั้งสองมาพบกันโดยบังเอิญ จากจุดเริ่มต้นในการนับหนึ่งของความรัก
สู่บทสรุปของความรักแสนวาบหวาม....ถ้าลองจินตนาการดูมันอาจมีความรักแบบนั้นอยู่จริงก็เป็นได้นะ
.....ลองเริ่มนับหนึ่งกับนิยายเรื่องนี้ดู.....
……1
………2
……………..3
_____________________________________________________________________________________- ระหว่างทางกลับบ้านของ ปาร์ค ชานยอล -
“ ได้แล้ว ไอ้หนุ่มเอ้ย ” ^O^ ได้มาแล้ว ผมควักตังจากตังค์ในกระเป๋าจ่ายคุณลุงคนขายก่องยื่นมือ รับถุงลูกชิ้นที่บรรจุอยู่เจ็ดแปดไม้มา มีความสุขจังเลย
ผมพล่ามมานานแล้วนะแต่ไม่มีโอกาสได้เเนะนำตัวแก่นักอ่านทุกคนเลย ผมชื่อ ปาร์ค ชานยอล
หรือเรียกสั้นๆว่า ชานยอล ก็ได้นะผมไม่ว่า >O< ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ ม. 6 เองอีกปีเดียวเท่านั้นจะได้เข้ามหา’ลัยแล้ว *^*
ผมเดินเตร็ดเตร่มาพักหนึ่งก็รู้สึกเมื่อยขาแล้วซิ งั้นไปนั่งพักก่อนแล้วกันเดี๋ยวค่อยเดินกลับบ้านแล้วกัน ผมเลือกนั่งบนเก้าอี้ไม้ มือค่อยๆหยิบลูกชิ้นที่กินเหลือเมื่อกี้อีกไม้หนึ่งที่เหลือมานั่งกินทีละลูก
การที่ได้กินลูกชิ้นตอนเย็นแบบนี้มันทำให้มีความสุขที่สุดเลยล่ะ ผมกินลูกชิ้นมาหลายปีแล้วจนมีคนทักตั้งหลายคนว่าหน้าจะเหมือนลูกชิ้นลูกกลมเสียบไม้เสียแล้ว แต่แปลกที่ผมกินบ่อยมากแต่ผมก็ไม่เคยอ้วนพีคล้ายแม่หมู ( พูดง่ายก็หุ่นดีนั่นแหละ = W =”) หลังจากที่นั่งบรรยายมานานแสนนาน มันถึงเวลาแล้วที่ต้องกลับบ้าน ว่าแล้วกลับบ้านกันเถอะครับ ^^ ลูกชิ้นอีกลูกเก็บกลับบ้านแล้วกัน
BANGGGGGGGGGG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงนี่มัน….
BANG !! BANG!! BANG !! BANG!!
เสียงปืนนี่หว่า O_o เวรแล้ว ผมหันหลังมองว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เฮ้ย…..มีผู้ชายคนกำลังวิ่งหนีมาทางนี้ พร้อมกันกับคนพวกหนึ่งและเสียงปืน
“ ยืนงั่งอะไรอยู่ว่ะ หนีสิว่ะ ”
ผมเหรอ ……OoO “ ยืนอ๋ออยู่นั่นแหละวิ่งสิว่ะ ถ้าไม่อยากตาย ”
BANG!!
ผู้ชายคนนั้นก็ฉุดตัวผมวิ่งไปแล้ว ทั้งที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรผมจะไปวิ่งทำไม ???
-SiG’ Writer passage-
ความสงสัยของชานยอลหยุดลงเมื่อเสียงปืนอีกนัดลั่นออกมาจากกระบอกปืน ชายผู้ฉุดชานยอลวิ่งเริ่มเหงื่อตกกับสถานการณ์บ้าบอนี่ ถึงยังไงคงต้องวิ่งต่อไปเพราะตอนนี้ไม่มีอะไรคุ้มภัยทั้ง 2 ได้เลยแม้แต่น้อย
“ มึงจะหยุดมั้ย ไอ้คริส ” ชานยอลเริ่มรู้สึกเหนื่อยหอบกับการวิ่งซึ่งไร้จุดหมาย ชานยอลได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจเพราะเขารู้ว่าถ้าเขาหยุดวิ่งจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนอกจาก ตายกับตาย !!
“ไหวมั้ย” ชายร่างสูงถาม ชานยอลทำได้เพียงพยักหน้าตอบ “ อดทนหน่อยนะ”
BANGG!!!
ปลายทางค่อยๆมืดลงเรื่อยๆ แสงนีออนสาดส่องเห็นทางเดินแสนยาวไกล ไม่รูว่าเกิดอะไรขึ้นกับชานยอลภาพเบื้องหน้าเริ่มเบลอในสายตาของเขา และสิ่งที่เห็นเป็นอย่างสุดท้ายคือ แผ่นหลังกว้างของชายร่างสูง ท่ามกลางความมืดมัว......
“ เฮ้ย นายเป็นอะไรไปว่ะ…” เขาหยุดวิ่งก่อนเหลียวหลังมองร่างชานยอลที่หมดแรง ทางที่วิ่งมาไกลพอที่พวกมันจะตามาถึง เขาเขย่าตัวพร้องร้องเรียกชานยอล
“นายอย่าเป็นอะไรไปนะเว้ย นาย....นาย ” เขาโอบกอดเด็กน้อยไว้
“นายห้ามเป็นอะไรไปโดยเด็ดขาด”
“……”
“ทำไมนายไม่ตอบล่ะ ตื่นขึ้นมาสิ!!!”
“.........”
ก่อนเขาจะพบความจริงว่าคนที่เขาโอบกอดอยู่นั้น....
“นาย..”
“.........”
“ถูก..ยิง !!!!”
เค้าขอโทษไม่ได้เจตนาให้ชาน’ ถูกยิงนะมันเป็นพล็อต YOY
วันนี้พี่คริสของเรออกมานิดเดียวเอง…..อย่าพึ่งงอนกันนะนักอ่านที่เคารพรัก*^*
คราวหน้ามาเต็มชัวร์ !! สัญญา^^
ฝากนิยายด้วยจ้า
LOVE U ‘ darling
ความคิดเห็น