ยอดเซียนแดนมนุษย์

     สวัสดีครับ เรื่องนี้ถูกคิดขึ้นในขณะที่ผมกำลังโง่ๆ ในห้องเรียนตอนคาบว่างครับ เรื่องราวจะดำเนินในโลกมนุษย์เป็นแกน และมีแดนเซียนเป็นตัวเสริมครับ(ออกมาไม่บ่อย)     

     ใครคิดว่าเรื่องนี้ฮาเร็มก็วางใจได้ครับ ไม่ใช่แน่นอน 

     ในส่วนอื่นก็เจอกันในเรื่องแล้วกันนะครับ หากมีจุดผิดพลาดหรือทักษะการเขียนกระจอก ก่อนจะเลิกอ่านก็ช่วยคอมเม้นติเตียนเอาไว้ด้วยนะครับ จะนำไปพัฒนาและปรับใช้

     เจอกันในเรื่องครับ!

--------------------------------------------------

     เสียงกัมปนาถดังไปทั่วบริเวณ ต้นกำเนิดเสียงย้ายสลับตำแหน่งไปมาอย่างรวดเร็วจากบนท้องฟ้าพลันเปลี่ยนเป็นบนผืนน้ำ

     

     ทุกครั้งที่เกิดแรงปะทะส่งผลให้เกิดแรงลมกระจายออกไปทั่วบริเวณ ก้อนเมฆสีขาวนวลบนฟ้าพลันแหวกออกอย่างน่าหวั่นเกรง ผืนน้ำสีฟ้าประกายพลันกระจายตัวออกเป็นวงกว้างจากแรงลม 

     

     ด้วยความเร็วขนาดนี้เป็นไปไม่ได้เลยที่คนธรรมดาจะมองตามได้ทัน

     ทันใดนั้นเองสองร่างอันแข็งแกร่งพลันปะทะกันเป็นครั้งสุดท้าย พละกำลังที่ถูกส่งออกไปของทั้ง2นั้นมากพอจะทำให้ท้องฟ้าและผืนน้ำแหวกกระจายออกเป็นเวลาเดียวกัน 

     หนึ่งชายชราหนึ่งเด็กสาวสาวใบหน้าเกลี้ยงเกลาพลันแยกตัวออกจากกันในวินาทีนั้นเอง ภาพที่ปรากฏคือชายสูงวัยผมขาวกำลังจ้องไปยังเด็กสาวร่างเล็กที่กำลังส่งยิ้มให้อีกฝ่าย 

     ใบหน้าเหี่ยวย่นจากผลของกาลเวลาเต็มไปด้วยเหงื่อกาล ผิดกับเด็กสาวฝั่งตรงข้ามที่ส่งยิ้มสบายๆ ออกมา

     "ท่านทำเช่นนี้ประสงค์สิ่งใดกันแน่!"แม้จะมีอายุที่มากกว่าแต่คำพูดของชายชรากลับเต็มไปด้วยความเคารพและความหวั่นเกรง

     "ฮี่ๆ ฉันก็แค่ชอบเรื่องสนุกเท่านั้นแหละ ตอนแรกก็ว่าจะมาดูว่าที่นี่มีค่าพอไหม แต่...พวกนายมันโคตรน่าเบื่อเลยรู้ตัวไหม วันๆ เอาแต่เก็บตัวในถ้ำฝึกตนกันทั้งปี ไม่อยากจะพูดนะแต่พวกแกมันโคตรน่าเบื่อเลย"สาวร่างเล็กกล่าวพร้อมทำท่านอนพร้อมกับแคะขี้เล็บขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศ

     ชายชราได้ยินดังนั้นก็ขบฟันแน่นก่อนจะเอ่ยออกไปว่า"ถ้าอย่างนั้นแล้วท่านจะทำอะไรกับแดนของเรา..."

     "อืม...ก็ว่าจะระเบิดพวกเจ้าทิ้งอยู่เหมือนกัน แต่คิดไปคิดมา...ขอแขนของเจ้าก็แล้วกัน"ว่าแล้วเธอก็สะบัดฝ่ามือออกไปครั้งหนึ่ง 

     ราวกับทุกสรรพสิ่งหยุดนิ่ง บังเกิดพื้นที่สูญญากาศขึ้นมาเป็นทางยาว มันผ่าก้อนเมฆบนฟ้าออกเป็นสองเสี่ยง รวมไปถึงแผ่นน้ำเบื้องล่างที่กลายเป็นรอยตัดเรียงยาวเป็นแถบ พร้อมๆ กันนั้นเองเลือดสีแดงสดพลันกระฉูดออกมาจากแขนขวาที่บัดนี้หายไปอยู่บนมือของเด็กสาวแล้ว

     "อึก! ท่านคิดจะทำอะไรกันแน่!"ชายชรากล่าวด้วยใบหน้าซีดเซียว แขนที่ขาดไปเพียงข้างเดียวไม่มีผลกับเขาซึ่งเป็นตัวตนที่เกือบแข็งแกร่งที่สุดในแดนเซียน แต่ความรุนแรงของมันต่างหากที่ทำให้เขารู็สึกสั่นสะท้าน! 

     แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงพูดออกไปเพื่อเค้นความคิดของอีกฝ่ายมาให้ได้มากที่สุด

     "ฮี่ๆ แขนของเซียนมีค่ายิ่งกว่าทองคำสำหรับมนุษย์ มันเป็นส่วนประกอบพิเศษสำหรับสิ่งที่ฉันต้องการจะทำในอนาคต คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ!!! แดนมนุษยจะต้องลุกเป็นไฟ! เมื่อนั้นฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าพวกมันจะพัฒนาขึ้นไปทางไหน!!"เธอกล่าวออกมาด้วยใบหน้าโรคจิต 

     ดวงตาของเธอเบิกโพล่งอย่างน่ากลัว ก่อนที่จะเกิดประตูมิติสีดำสนิทที่เบื้องหลังของเธอ 

     "แล้วเจอกันนะคุณเทพเซียน หวังว่าเจ้าจะกระดิกตัวกันแล้วทำให้ฉันสนุกซักหน่อยนะ บ้ายบายยย"ใบหน้ายิ้มแย้มของเด็กสาวแลดูไร้พิษสงก่อนที่เธอจะกระโดดหายเข้าไปในประตูมิติ

     ชายชรามองตามหลังอีกฝ่ายไปพร้อมกำมือแน่น ความรู้สึกไร้พลังที่ไม่อาจต่อกรอีกฝ่ายได้เลยเขาไม่ได้รับมันมานานแล้ว ความพ่ายแพ้อย่างราบคาบนี้ทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้

     "อย่างไรข้าก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว"ชายชรากล่าวอย่างปลงตก พยายามทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นให้ได้ก่อนที่ร่างสูงอายุจะห้ามเลือดบริเวณแขนที่ถูกตัดออกแล้วจึงดีดตัวไปยังทิศทางหนึ่ง ในระหว่างที่กำลังเดินทางนั้นเองเขาก็บิดแหวนที่สลักลวดลายมังกรครั้งหนึ่ง

     ทันใดนั้นเองแหวนสีทองพลันเรื่องแสงอร่ามตาออกมา ชายชราเปิดริมฝีซีดของตนอย่างช้าๆ แล้วกล่าวออกไปว่า

     "ในนามของผู้อาวุโส2 ข้าขอเรียกประชุม8ทิศ" 

ตัวตนมิติพิเศษได้กำเนิดขึ้นอีกครั้งแล้ว