ฉันเนี่ยแหละ คือ ราชา ซอมบี้!

ที่นี่...มัน....ที่ไหนกัน....ฉันมาอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี่ย...!?

รู้สึกว่า..ก่อนหน้านี้ฉันนอนพักอยู่ที่ห้องของฉันหนิ!?

ที่นี่ไม่คุ้นเลยแฮะ....ภายในบ้านมันเหมือนบ้านเรือนไทยสมัยก่อนเลย

ฉันควรรีบออกไปจากที่นี่ดีกว่า....

หลังจากที่ผมเดินออกไปที่ระเบียง ผมก็ได้พบกับสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ ว่ามันจะมีอยู่ในโลกของความเป็นจริง ภาพที่ผมเห็นคือฝูง ซอมบี้ มากมายที่อยู่ข้างนอกนั่น.....มันทั้งน่ากลัวและสยองเอามาก ๆ เลย

นี่ฉัน....ฝันอยู่สินะ...ใช่แล้ว! ฉันต้องฝันอยู่แน่ ๆ เลย ต้องรีบตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปทำงานสายเอาหรอก!

ผมรีบเดินเข้าไปในห้องแล้วนั้งอยู่เงียบ ๆ ภายในบ้าน หวังว่าผมจะตื่นจากฝันนี้ ในอีกไม่ช้าล่ะนะ......

ภายในบ้านที่ปกคลุมไปด้วยไอหนาวจากอากาศที่ไหลเข้ามาตามร่องไม้ที่ปิดไม่สนิท....มันทำให้ผมต้องลุกออกจากตรงนั้น เพื่อที่จะไปหาผ้าเพื่อมาทำให้ร่างกายอุ่นขึ้น.....

ผมเดินตรงไปที่ห้อง ๆ นึงถัดจากห้องที่ผมตื่นขึ้นมา ดูเหมือนว่าจะมีตู้เก็บผ้าอยู่ในห้องนี้สินะ

พอผมเห็นผ้าอยู่ในตู้กระจกข้างหน้า ก็ไม่รอช้าที่จะเปิดมันออกมาเพื่อที่จะเอาผ้าที่อยู่ด้านในนั้นออกมา ผมเอือมมือไปเปิดตู้กระจกนั้นก่อนที่จะดึกผ้าออกมา

ตุบ!!

ภายในผ้านั้นเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากจะเชื่อในสายตาของตัวเอง

ผ้าพื้นใหญ่ที่ห่อไว้เป็นอย่างดีกับมีหญิงสาวหล่นลงมาพร้อบกับผ้า

หญิงสาวผู้มีนัยน์ตาสีแดงฉ่ำเหมือนสีของเลือดและเส้นผมดำสนิทดุจดังกับท้องฟ้าในยามที่ไม่มีดาว เสื้อผ้าสีขาวของเธอขาดหลุดลุ้ยไปหมด

....................ฝึกเขียนครับ..........