Sunset

ลำดับตอนที่ #3 : sunset part3 (end)

"

"

อ่า อ่ะ อ่ะ อ่า…จะ…แจจุง"ยูชอนสอดแกนกลางเข้าใส่ภายในร่างของจุนซูอย่างบ้าคลั่ง สติที่เลื่อนลอยของเขากำลังจินตนาการภาพของชายคนหนึ่งที่เขายังคงรักเสมอยูชอน…นายยังไม่ลืม อ่ะ… อ่า…จริงๆซินะ"ยูชอนยังคงผายสะโพกเพื่อรับแกนกลางของจุนซูโดยไม่สนใจความเจ็บปวดทั้งกายและใจที่กำลังถาโถมใส่เขาในตอนนี้ เจ็บ…ที่คนตรงหน้ายังคงไม่เคยเปลี่ยนยูชอนเร่งอัตราความถี่สอดใส่เข้าออกภายในตัวของจุนซู บริเวณโดยรอบโพรงสีชมพูสวยนั้นยิ่งบีบรัดตัวเองมากขึ้นทุกทีที่ยูชอนดันแกนกลางของตัวเองให้ลึกขึ้น และมันยิ่งแน่นขึ้นแน่นขึ้นทุกทีที่ยูชอนเร้า จนสุดท้ายจึงผ่อนลงด้วยน้ำแห่งความใคร่ที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากยูชอนสู่ภายใจตัวของจุนซู

"

อ่า…แจจุง"ทันทีที่พูดจบยูชอนก็ก้มหน้าลงแนบจุนซูทันทีและหลับลงด้วยความเหนื่อยอ่อนหยดน้ำตาใสๆยังคงหลั่งรินออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ความเจ็บภายในร่างกายตอนนี้มันไม่อาจเทียบได้เลยกับสิ่งที่ใจเขาได้รับ คนที่เขารักที่สุดและพร้อมจะยอมตายแทนยังคงหลงเหลือเศษเสี้ยวของความทรงจำเก่าๆที่ไม่เคยลบออกไปจากใจ เกือบจะทุกครั้งที่ชื่อของคิม แจจุงจะเผยออกมาจากปากของคนที่เขารักในขณะที่ตัวเองกำลังนอนอยู่กับเขา หลายครั้งที่เขาดูเหมือนจะเป็นตัวแทนของคนๆนั้นเสมอ ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ใหนก็ตามเพื่อที่จะให้ยูชอนรัก แต่นั่นก็เพียงแค่ละครฉากหนึ่ง…เท่านั้นเองจุนซูพยุงตัวลุกขึ้นช้าๆก่อนจะเดินไปที่ลิ้นชักและหยิบวัตถุสีดำขนาดกระชับมือขึ้นมาถือไว้ เขากระชับไกในมือแน่นก่อนจะตรวจดูว่าพร้อมใช้งานหรือไม่ และดูเหมือนว่ามันจะถูกบรรจุเต็มไปด้วยกระสุนปืนกว่าสิบนัดในกระบอก

"

…

………..

………………

"…………………..

"

"

"

"

"

"

"

"

"

จุนซูขว้างโทรศัพท์ทิ้งออกไปที่ปลายเตียงก่อนจะหันกลับมามองยูชอนอีกครั้งหนึ่งด้วยแววตาที่เจ็บปวด

ฉันอยากจะรู้นัก ว่าถ้ามันเป็นซาก นายยังจะรักมันอยู่มั้ย ยูชอน"จุนซูหยิบโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะก่อนจะกดโทรออกฮัลโหล…"แจจุง นายอยู่ไหน ฉันมีเรื่องอยากจะขอให้นายช่วย"ทันทีที่รู้ว่าปลายสายเป็นแจจุง จุนซูก็เริ่มบทสนทนาในทันทีเรื่องอะไร ตอนนี้ฉันไม่ค่อยว่าง"แจจุงตอบฉันรู้นะว่านายยังโกรธฉันเรื่องยูชอนอยู่ แต่ตอนนี้ฉันอยากให้นายช่วยหน่อย อย่างน้อยๆก็เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเรานะ นายต้องช่วยฉันนะแจจุง"จุนซูเริ่มพูดเสียงสั่นนายมีเรื่องอะไรกันแน่"คือว่าตอนนี้ยูชอนไม่สบายมาก เขาอยากจะเจอนาย นายช่วยกลับมาดูเขาทีนะ"ไม่สบายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน นายก็อยู่ทั้งคนนี่"แจจุงตอบเสียงแข็งนายก็รู้อยู่แล้วว่าสถานะที่เป็นอยู่ของฉันกับยูชอน ถึงยังไงฉันก็ไม่อาจจะไปแทนนายจากใจเขาได้หรอก นะ แจจุง นายต้องกลับมานะ ถือว่าเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้"ฉันจะยอมแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ และหลังจากนี้ไปฉันไม่ขอเกี่ยว"แจจุงพูดจบก็กดวางโทรศัพท์ทันทีที่ปลายสายจะได้พูดอะไรต่ออะไรที่มันเป็นความสุขของนายฉันจะทำลายมันให้หมด…"ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับแจจุงจริงๆ เพราะทุกอย่างมันจะจบลงวันนี้แล้ว

……………………………………………………

แจจุงเช็คความเรียบร้อยของตัวเองในกระจกก่อนอีกครั้งหนึ่งซึ่งภาพที่สะท้อนออกมาในตอนนี้คือร่างบางในชุดลำลองสบายๆด้วยเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนและกางเกงยีนส์สีขาวซึ่งถึงแม่ว่าจะเป็นการแต่งตัวง่ายๆแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาดูหม่นลงเลยแม้แต่น้อย

"

"

"

"

"

"

ยุนโฮ ฉันขอกลับไปทำธุระที่บ้านก่อนนะ เดี๋ยวนายรอที่นี่นะฉันไปไม่นานหรอก"แจจุงเดินวนรอบบริเวณห้องเพื่อหาโทรศัพท์และกระเป๋าสตางค์ก่อนจะยัดมันลงกระเป๋ายีนส์แนบตัวงั้นเดี๋ยวฉันไปด้วย จะได้ออกไปพร้อมกันเลย เดี๋ยวฉันไปส่งนายที่บ้านเอง อย่าปฏิเสธล่ะ เพราะยังไงฉันก็จะไปกับนาย"ยุนโฮพูดตัดบทก่อนจะจูงมือร่างบางออกมาจากห้องและตรงออกไปยังรถที่จอดไว้ที่ลานจอดรถของโรงแรมซึ่งเขาได้จองรถเพื่อใช้กับทางโรงแรมไว้ตั้งแต่เมื่อวานนายแน่ใจนะว่าจะไปกับฉัน"แจจุงจ้องหน้าของยุนโฮนิ่งขณะที่เขากำลังจะไขกุญแจรถแน่ใจซิ ฉันจะได้ใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับครอบครัวนายด้วย"ยุนโฮพูดก่อนจะหยิบแว่นกันแดดที่ถือมาด้วและใส่ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้กับคนข้างๆนายใส่แว่นกันแดดด้วยเหรอ"แจจุงถามด้วยความสงสัยอ๋อ พอดีวันนี้อยากลองใส่ดูน่ะ ไม่มีอะไร"ยุนโฮกระชับแว่นก่อนจะขับรถออกไปโดยมีแจจุงคอยบอกทางอยู่ข้างๆใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงรถคันสีขาวของทั้งคู่ก็มาจอดเทียบอยู่หน้าบ้านที่ร่างบางคุ้นตาเป็นอย่างดี สถานที่ๆครั้งหนึ่งเคยรวมความรู้สึกต่างๆทั้งเหงา เศร้า หรือสุข แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นอดีตไปแล้วสำหรับเขาแจจุงเปิดประตูรั้วด้านนอกออกและเดินเข้าไปภายในบริเวณบ้าน

...

เงียบ

...

ทุ่งสิ่งยังคงนิ่งสงบที่แม้แต่เสียงของลมที่พัดเขายังได้ยินอย่างชัดเจนลูกบิดประตูค่อยๆคลายออกอย่างช้าๆพร้อมกับเสียงเรียกของแจจุงโดยที่ยังมียุนโฮตามหลังมาติดๆ

"

"

จุนซู ฉันมาแล้ว นายอยู่ใหน"แจจุงตะโกนเรียกจุนซูก่อนจะมองไปรอบๆบ้านแต่ก็ไม่เห็นวี่แววใครจุนซูอยู่ข้างบนหรือเปล่า ฉันมาแล้ว"แจจุงเดินเข้าไปภายในบ้านก่อนจะรู้สึกว่าด้านล่างนี้คงไม่มีอะไรแล้วร่างบางก็เดินมุ่งตรงขึ้นสู่ชั้นสองของบ้านประตูห้องของจุนซูยังคงเปิดแง้มออกราวกับต้อนรับผู้มาเยือนซึ่งแจจุงก็เดินเข้าไปทันทีโดยไม่ได้เอะใจอะไรและภาพที่เขาเห็นอยู่เบื้องหน้าในตอนนี้มันทำให้เขาแทบช็อก

"

ภาพของยูชอนที่นอนอยู่บนเตียงในสภาพที่เปล่าเปลือยอย่างไร้สติ ข้าวของภายในห้องนั้นกระจายออกอย่างไม่มีชิ้นดีและสิ่งที่ทำให้แจจุงถึงกับตะโดนขึ้นมาอย่างสุดเสียงนั่นคือภาพของน้องชายที่เขากำลังเป็นห่วง บัดนี้กำลังถูกมัดทั้งมือและเท้าอย่างโหดร้ายบนเก้าอี้ไม้ สภาพที่ผอมโซจากการอดอาหารนั้นดูไม่เหลือเค้าโครงของชางมินคนเก่า ดวงตาที่โรยแรงจนจะลืมไม่ขึ้นนั้นพยายามมองมาที่แจจุง ริมฝีปากบางนั้นพยายามที่จะเอื้อนเอ่ยอะไรบางอย่างแจมันเกินกว่ากำลังที่จะพูดได้ มีเพียงแค่เสียงแผ่วเบาที่ดังออกมาเท่านั้น พี่แจจุง ช่วยผมด้วย"ชางมินพยายามเค้นเสียงออกมาจากลำคอทันทีที่เห็นน้องชายแจจุงวิ่งโผเข้ากอดน้องทันที แต่ก่อนที่ได้ทำอย่างนั้นปลายกระบอกปืนก็ได้หันมาจอที่ชางมินเสียก่อนแล้ว

"

"

"

"

"

"

…

จุนซู นายจะทำอะไร! ปล่อยน้องมินเดี๋ยวนี้นะ"แจจุงแผดสุดเสียงเพื่อเรียกสติของเพื่อนกลับมาแต่นั่นก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผลแกแย่งความสุขทุกอย่างไปจากฉันจนหมด ตอนนี้แกคงดีใจซิฉันมันไม่เหลืออะไรแล้ว เป็นห่วงกันมากนักเหรอไอ้เด็กนี่"จุนซูพูดพร้อมกับกระชับปืนในมือแน่นจุนซู นายฟังฉันนะ นี่นายบ้าไปแล้วหรือไง นั่นน้องเรานะ นายอย่าทำแบบนี้เลย เชื่อฉัน"ยุนโฮยังคงยืนอยู่ข้างหลังพลางมองหาช่องทางทำอะไรบางอย่างเดี๋ยวนี้ได้ใหม่แล้วลืมเก่าซินะ ไอ้นั่นใช่มั้ย ชอง ยุนโฮ ฮ่าๆๆ"จุนซูหัวเราอย่างบ้าคลั่งก่อนจะหันกระบอกปืนมาทางยุนโฮแทนสะใจมั้ยวันที่พ่อแกตายน่ะ ฉันนี่ล่ะเป็นคนฆ่าพ่อแกเอง ก็มันดันแส่หาเรื่องขัดผลประโยชน์กับฉันก็ต้องจบแบบนี้ แล้วนี่เป็นไง วันนี้แกก็ต้องเป็นฆาตกรฆ่าพ่อบังเกิดเกล้าตัวเอง น่าสมเพศจริงๆฮ่าๆ"แกฆ่าพ่อฉัน ไอ้คนสารเลว ฉันจะฆ่าแก"ยุนโฮวิ่งไปจะตรงเข้าหาจุนซูทันทีปัง!...

กระสุนปืนนัดแรกนั้นส่งผ่านทะลุลงไปยังต้นขาขาวของยุนโฮจนเขาต้องล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด ส่งผลให้แจจุงที่ยืนอยู่ข้างๆต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ

"

"

"

…

"…

"

ยุนโฮ!"แจจุงร้องเรียกก่อนจะวิ่งเข้าไปประคองยุนโฮทันทีเพื่อดูอาการวางปืนลงเถอะจุนซู นายเชื่อฉันนะ อะไรๆมันจะได้ดีขึ้น"แจจุงพูดทั้งน้ำตาก่อนจะขอร้องจุนซูด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า"รักกันมาเลยซินะ รักกันมากนักก็ลงนรกไปด้วยกันเลยดีมั้ยนะเดี๋ยวฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้"จุนซูเดินตรงมาที่จุนซูพร้อมจะเหนี่ยวไกในมือทุกเมื่อ ตายไปพร้อมกันซะก็ดี ฉันจะได้มีความสุข"ปัง!กระสุนพุ่งทะลุอกของชายหนุ่มร่างสูงในทันที เลือดสีแดงสดนั้นใหลทะลักออกมาจากปากและบาดแผลอย่างไม่ขาดสาย…ยูชอน"เสียงพูดที่แผ่วเบาของจุนซูนั้นค่อยๆเอื้อเอ่อยทันทีที่เห็นคนที่เขารักกำลังล้มลงในขณะที่อาบเลือดไปทั่วตัวด้วยฝีมือของเขายูชอน!!!"แจจุงแผดเสียงร้องทันทีที่ยูชอนล้มลงเลือดสีแดงสดที่ไหลลงมาสู่ปลายเท้าของจุนซูนั้นเรียกสติเขากลับมาทันที จุนซุวิ่งไปประคองยูชอนในอ้อมแขน น้ำตาที่ตอนนี้หลั่งออกมาราวกับสายเลือดนั่นหยดพรมเต็มหน้าของร่างสูงอย่างไม่ขาดสาย

"

จุน…จุนซู ฉัน…ฉัน…ขอโทษ"ยูชอนรวบรวมแรงครั้งสุดท้ายในการที่จะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำที่อยู่ในใจเขาให้จุนซูได้รู้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาถึงแม้ว่าใจของเขาจะไม่อาจลืมแจจุงได้ แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าอีกด้านหนึ่งของเขาจุนซูได้เข้ามาอยู่ในใจเขาเสมอยูชอนค่อยๆหลับตาลงช้าๆทันทีที่เสียงพูดครั้งสุดท้ายได้จบลง

"

"

"

"…

………………………………………

"

"ปัง"

   แสงสีทองของพระยาทิตย์ในตอนเย็นที่กำลังจะลาลับลง ณ ขอบฟ้าที่ใดซักแห่งนั้นส่องกระทบลงมายังกระจกของโบสถ์คาทองลิกแห่งหนึ่งที่ที่ถูกตกแต่งภายในอย่างสวยงาม ภาพของพระผู้เป็นเจ้าที่ทรงถูกตรึงอยู่ ณ กลางสถานที่แห่งนี้ยังคงตราตรึงอยู่ในจิตใจของมนุษย์ผู้ยังคงเป็นพระบุตรของพระองค์เสมอ มนุษย์ผู้ที่ยังคงเวียนว่ายอยู่ในห้องของอารมณ์ต่างๆ และวันหนึ่งที่การดับสูญมาถึงกายและใจนี้ก็จะไปพบพระองค์ ณ สถานที่แห่งนั้น

…แจจุง เรื่องร้ายต่างๆก็ผ่านมาแล้ว ต่อจากนี้นายจะทำยังไงต่อไปเหรอ"ชายหนุ่มในเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนนั้นถามร่างบางด้วยความอยากรู้

"ฉันยังไม่รู้เลย แต่ตอนนี้ฉันกับน้องก็ต้องไปหาที่พักใหม่ซักพัก ฉันอยากให้ความทรงจำเก่าๆนั้นอยู่คู่กับบ้านหลังนั้นไป ให้เป็นความทรงจำในฐานะที่ครั้งหนึ่งฉันเคยผ่านมาและมันก็จะอยู่ในใจฉันตลอดไป"แจจุงพูดในขณะที่ตายังคงจ้องมองยังไม้กางเขนที่ตรึงร่างพระเยซูเจ้าตรงกลางห้อง

"แจจุง…ฉันมีอะไรจะบอกนาย"ยุนโฮพูดพลางเดินมาหยุดด้านหน้าแจจุงก่อนจะจ้องลงไปภายในดวงตาคู่สวยนั้น

"แต่งงานกับฉันนะ…ฉันรู้ว่าตอนนี้นายอาจจะยังไม่พร้อม แต่หลังจากนี้ไป ขอให้ฉันเป็นคนดูแลนายนะ"ยุนโฮพูดก่อนจะยกมือนุ่มๆของร่างบางทั้งสองข้างขึ้นมาไว้แนบอก

"ยุนโฮ…" แจจุงจ้องยุนโฮด้วยดวงตาที่ตอนนี้น้ำตาแห่งความดีใจกำลังไหลริน

"

"

"

"…...ว่าไง… แต่งงานกับฉันนะ แจจุง"ตกลง แต่นายต้องสัญญานะว่าจะรักฉันคนเดียวตลอดไป"ได้ซิ ฉันสัญญา…
"ปัง!"

ลาก่อน...

…………………………………………………

ฉันฆ่านาย! …ฉันฆ่านาย! …ฉันฆ่านาย!"จุนซูแผดร้องอย่างบ้าคลั่งก่อนจะหยิบปืนในมือขึ้นมาเล็งที่อกตัวเองอย่านะจุนซู อย่าทำแบบนั้น ถ้านายรักยูชอน นายอย่าทำแบบนั้นนะ"แจจุงขอร้องจุนซูด้วยเสียงที่มีอยู่ทั้งหมดก็เพราะฉันรักเขาไง ฉันถึงต้องทำ… ลาก่อนนะ แจจุง