ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic assassination classroom]ซินเดอร์เลล่าลอบสังหาร[asano gakushuu x akabane karuma]

    ลำดับตอนที่ #2 : ราวกับต้องมนต์สกด 50%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 668
      22
      4 เม.ย. 59

    เจ้าชายกำลังขึ้นไปที่ระเบียง

    “ว...ว่าไงนะ... ทำไงดีล่ะเนี่ย...”

    คารูมะเริ่มรู้ว่าอันตรายกำลังย่างกายเข้ามาหา พยายามหาทางเอาตัวรอดเพราะเขาไม่ได้เก่งเรื่องการต่อสู้ระยะประชิดเหมือนนางิสะ แล้วก็ไม่ได้แม่นปืนอะไรเลยด้วย เขากำลังคว้านหายาสลบที่เตรียมไว้ แต่ก็พึ่งรู้ตัวว่าเขาทิ้งมันไปแล้ว! เอาไงดีล่ะเนี่ย.. ในกระเป๋าเขาตอนนี้เหลือชุดผู้หญิงอีกชุดหนึ่งซึ่งเตรียมไว้เผื่อนางิสะจะใส่ แต่ตอนนี้เขาคงต้องเอามาใส่เอาแล้วทำเป็นหลงขึ้นมาล่ะนะ...

    แกร๊ก... แอ๊ดดดด

    เสียงประตูได้ถูกเปิดออก เจ้าชายอาซาโนะ กาคุชูได้เดินขึ้นมาบนระเบียงใกล้หอคอย สายตาไปสะดุดกับร่างของใครบางคนเข้า

    “อ้าว.. นี่ เธอน่ะ ไม่ได้ไปอยู่ที่โถงเพื่อร่วมงานหรอกหรอ??”

    สิ่งที่เจ้าชายอาซาโระ กาคุชูเห็น มีเพียงแค่หญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ผมสีแดงสวยที่ตัดสั้นพลิ้วไปกับสายลม และนัยน์ตาสีทองเปรงประกายสะท้อนกับแสงจันทร์ยามค่ำคือ ทำให้เขาลืมหายใจไปชั่วขณะจริงๆ...

    “ค..คือว่า.. ฉันหลงทางน่ะค่ะ แล้วมาเจอระเบียงนี้พอดี เลยมาสูดอากาศซักหน่อย แล้วเจ้าชายล่ะคะ เวลานี้น่าจะเลือกคู่เต้นรำแล้วนี่นา...”

    คารูมะถามกลับด้วยประเด็นที่เขาอยากรู้ ทำไมเจ้าชายถึงได้ขึ้นมาที่นี่ได้ เขาต้องเอาตัวรอดโดยการแต่งหญิงเลยเนี่ย ยาสลบเขาก็ทิ้งไปแล้ว อาวุธในกระเป๋าก็มีแค่ปืนยาแก๊สซึ่ง

    เก็บไว้ในกระเป๋าที่เอาไปแอบเพื่อไม่ให้โดนจับได้ การต่อสู้ระยะประชิดเขาก็ไม่ได้ถนัดอย่างนางิสะ ตอนนนี้ทำได้แค่ตามน้ำแล้วรอเจ้าชายลงไปเท่านั้น

    “แหม... จะให้พูดมันก็แปลกๆนะ ผมรู้สึกว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ต้องตาต้องใจฉันเลยน่ะ แต่รู้สึกว่า ตอนนี้จะมีแล้วล่ะ...”

    เจ้าชายอาซาโนะพูดยิ้มๆพลางส่งสายตาแปลกๆมาให้คารูมะทำให้คารูมะรู้เลยว่าคนตรงหน้าเขาต้องการอะไร ให้ตายสิ สาวสวยในงานก็มีเยอะแยะ มาต้องตาต้องใจอะไรผู้ชายแต่งหญิงอย่างเขาเนี่ย!

    “อ...เอ่อ.. คือว่า...ฉัน.... ฉันว่า เจ้าชายควรไปอยู่ร่วมงานนะคะ.. ด..เดี๋ยวคนอื่นจะตามหากันจนวุ่นวายนะ...”

    คารูมะพูดออกไปเสียงตะกุกตะกัก ก็แน่นอนสิ เขาไม่เคยแต่หญิงแล้วต้องมาทำอะไรแบบนี้นี่นา ถ้าต้องแต่งจริงๆปกตินางิสะจะเป็นคนรับหน้าที่ แต่พอเจอสถานการณ์แบบนี้เข้า เขาก็ต้องตีเนียนไปก่อน

    “งั้น..เธอช่วยลงไปเต้นรำกับผมได้ไหม...”

    คำถามที่คารูมะไม่อยากได้ยินที่สุดก็ออกจากปากเจ้าชายเป็นที่เรียบร้อย เขากำลังใช้ความคิดอยู่ว่าควรจะลงไปดีไหมเพราะถ้าลงก็อาจจะถือโอกาศแฝงตัวไปกับฝูงชนแล้วหนีได้แต่ต้องเสี่ยงโดนจับได้เรื่ององค์รักษณ์หน้าประตู แต่ถ้ายังอยู่ข้างบนนี่ก็ไม่รู้จะโดนทำอะไรบ้าง...

    “คือว่า..ฉันไม่ชอบที่ๆมีคนเยอะๆนะค่ะ แล้วก็ ถ้าลงไปแล้วเห็นว่าคนที่เจ้าชายเลือกที่จะเต้นรำด้วยไม่ได้งดงาม แถมยังเป็นสาวบ้านๆอย่างฉันอีก... คิดว่าเจ้าชายคงโดนวิจารณ์ไม่ดีแน่ๆค่ะ”

    สุดท้าย เขาก็เลือกทางที่อันตรายกับแต่เอง แต่ปลอดภัยกับนางิสะ ถ้าลงไปแล้วเกิดความแตกล่ะก็ จะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้ เขาต้องเลือกปกป้องเพื่อนไว้ก่อน

    “งั้น... ก็เริ่มแล้วซะด้วยสิ... ช่วยเต้นรำกับผม..ซักเพลงได้ไหม”

    ราวกับถูกต้องมนต์สะกด มือของเจ้าชายอาซาโนะ กาคุชูยื่นอออกมาให้คารูมะ ทั้งๆที่ในสมองของเขาสั่งให้ปฏิเสท แต่ร่างกายเขากลับไม่ทำแบบนั้น คารูมะกำลังค่อยๆยื่นมือของเขาออกไปวางบนมือเจ้าชายอาซาโนะ เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นชัดแล้วว่า เขายอมเต้นรำกับเจ้าชาย

    ----------50%

    วันนี้พอเท่านี้ก่อนนะคะ แฮะๆ

    เดี๋ยวมาต่อนะค้าา

    แล้วก็ ฝากติชมด้วยค่าา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×