คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“แพรวา!!~~” เสียงตะโกนเรียกชื่อฉันดังมาจากชั้นล่างของบ้านทำเอาฉันเกือบสะดุ้ง ไม่สิฉันสะดุ้งแล้วจะไม่ให้สะดุ้งได้ไงเหล่า นะปะป๊าเชียวนา~ ปะป๊าเวอร์ชั้นที่รู้ว่าเกรดฉันตกขั้นซ้ำชั้นคิดดูสิว่าท่านจะโกธรแค่ไหน ฉันต้องตายแน่ๆ ปะป๊าไม่มีวันให้ฉันอยู่รอดแหงแซะTOT
“แพรวา ลงมาคุยกันให้รู้เรื่องเดียวนี้นะ!!”
“ค่า~” ฉันเดินลงบันได อย่างช้าสุดๆ ไม่ใช่เพราะอะไรนะ ฉันยือเวลาก่อนจะโดนด่าหูชาต่างหาก ถ้าใครสงสัยหรือข้องใจก็ลองสอบให้ได้เกรดสักเกรดสองหรือหนึ่งดูสิรับรองจะเข้าใจความรู้สึกของฉันตอนนี้อย่างดี และจะว่าไปบันไดบ้านฉันมันสั้นรึเปล่าเนี่ยทำไมมาถึงชั้นล่างเร็วขนาดนี้
โอ~ พระพุทธ (พระเจ้าไม่ได้เพราะเราอยู่เมืองพุทธ) ทำไมเวลาตายของฉันมาถึงเร็วเยี่ยงนี้ ไม่นะปะป๊าเดินเข้ามาแล้ว
“แพรวาลูกรู้ไหมว่านี้คืออะไร^^*”
ปะป๊าพูดพร้อมกับชี้กระดาษในมือให้ดู แน่นอนว่ากระดาษนั้นมันคือกระดาษเกรดของฉันไงล่ะ ฮื่อๆ อุตส่าห์ฝากไว้กับคุณครูสุดสวยแท้ๆ อย่าบอกนะว่าคุณครูเอามาให้ปะป๊า คุณครูโหดร้ายยยยยยยยยยย~TTOTT
“อ้อ~ กระดาษนั่นมันคือกระดาษชำระในห้องน้ำไงค่ะ^^”
ฉันแถได้เนียนไหม^O^
“-*-“
“^O^”
“แพรวา!! ลูกดูยังไงว่านี้เป็นกระดาษชำระหา!! ดูยังไงก็ใบเกรดของลูกแท้ๆ” ปะป๊าขึ้นเสียงพร้อมกับพัดใบเกรดมาตรงหน้าฉัน
“แหม~ ปะป๊าก็เกรดแพรก็ใช่ว่าจะลดเยอะซะที่ไหนกันล่ะ นิดเดียวเอง”
“ไม่เยอะเลยนะ จากเกรดสี่มาเป็นเกรดหนึ่งเนี่ย ไม่เยอะเท่าไรเลยนะ แต่ช่างเถอะที่ลูกสอบได้เกรดไม่ดีเป็นความผิดของปะป๊าเพราะปะป๊าตามใจลูกมากเกินไปเพราะชะนั้นปะป๊าจะส่งลูกไปอยู่กับมาม้าที่ญี่ปุ่นมาม้าต้องสอนลูกดีกว่าปะป๊าแน่”
“ปะป๊าแพรไม่ไป!!”
“แพรต้องไป ไปพรุ่งนี้เลย” ปะป๊าหยุดฉันกำลังจะเถียงขึ้นอีกปะป๊าก็พูดต่อ “แล้วลูกก็ต้องไปพรุ่งนี้ปะป๊าจองที่ไว้ให้แล้วและปะป๊าจะไม่ไปส่งนะแต่จะส่งหวังเฉากับหม่าหั่นไปแทน ขอให้ลูกเดินทางอย่างปลอดภัย โชคดี”
“=[]=”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~~ ฉัน- ไม่-อยาก-ไป ~~~
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น