เวรกรรมชายหนุ่มหล่อ&ซวยสาวเงือก

       1 ตัวประหลาด 1/2

        สวัสดีครับผมชื่อ'เค' ตอนนี้ผมอายุ 17 ปีครับ ผมหนีออกจากบ้านมาประมาณ 1 เดือนได้แล้ว ถ้าถามว่าผมทำไมถึงหนีออกจากบ้านล่ะก็เพราะผมไม่ค่อยถูกกะบคนที่บ้านสักเท่าไรหนัก แต่เรื่องที่อยู่อาศัยนั้นมันก็ต้องคับแค่บกว่าที่ผมอยู่มามากนัก
        "เอ้า!! นั้นเคจะออกไปหางานอีกหรือจ๊ะ" น้าสาว คือคนที่มีพระคุณกับผมเค้าให้ผมได้อาศัยบ้านเค้าอยู่ตอนที่ผมเงินหมดตัว เเต่เค้าไม่ได้อยู่บ้านหลังเดียวกับผมหรอก เค้าไปอยู่กับบ้านลูกเค้าเเล้วล่ะเมือ 2-3 วันที่เเล้วแต่วันนี้คงกลับมาเอาอะไรสัปอย่าง
        ผมที่มัวเเต่เหม่ออยู่นั้นไม่ทันได้ยินว่าน้าสาวเค้าเรียกผมอยู่จนผมรู้สึกตัวเมื่อมีอะไรเเข็งๆสักอย่างขว้างมาโดนหัวผมจนรู้สึกชาไปแปปนึก
        "โอ๊ย"
        "แม่ชั้นเรียกตั้งหลายครั้งไม่ได้ยินรึไง"เสียงห้วยๆเอ่ยขึ้น
        "ขอโทษครับผมเหม่อไปหน่อย" ลูกชายคนเดียวของน้าสาวที่มักจะเลี้ยงตามใจจนเคยตัว
        "เค ขอโทษแทนลูกชายน้าด้วยนะจ๊ะ" น้าสาวเอ่ยขอโทษแทนลูกชายแทน รีบดึงแขน
ลูกชายเข้าบ้านไป
        

        ผมลองไปสมัคงานตามร้านขายของหลายที่เเล้ว แต่เค้าไปรับเพราะบอกว่า'อายุต่ำกว่า 18 กลัวตำรวจจับ' ที่ขายบุหรี่ ขายสุราให้เด็กอายุไม่ถึง 20 ไม่กลัวมั่งรึไง ผมยิงคิดก็รู้สึกหงุดหงิดจนถึงเย็น ผมก็หางานทำไม่ได้จึงมานั่งข้างคลองเหม็นเน่าแห่งหนึ่งที่ผู้คนชอบทิ้งขยะลงคลองจนผมเห็นเเล้วทนไม่ไหวที่จะมานั่งดูก่องขยะเห็นเเล้วมันรำคาญลูกตาเลยเดินเก็บที่ล่ะชิ้นสองชิ้นจนถึงเย็น ขยะที่ดูน่ารำคาญตาหายไปหมดเหลือเพียงเเต่น้ำที่ดำขุ่นๆ ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อดีเเล้วเลยนอนพักสะเลย ด้วยที่เหนื่อยล้ามาทั้งวันหนังตาก็เริ่มย่อนที่ละนิดจนหลับไป

        "อ๊ะ...โอ๊ย" เสียงเมื่อกี้ทำให้ผมสะดุ้งตื่นจนเห็นท้องฟ้ามืดสนิดเห็นแต่เพียงไฟข้างทางที่ส่องๆดับอยู่
        "โอ๊ย...!!!เจ็บจังเเหม็นก็เเหม็น"ขณะที่ผมเพิ่งรู้ตัวว่า ตัวเองหลับไปก็ได้เสียงผู้หญิงรึป่าวไม่รู้ แต่ได้ยิน  
        ผมค่อยขยับขาเข้าไปใกล้ตามเสียงที่ร้องอยู่ จนเกือบจะเห็นคนที่ร้องอยู่แต่...
        แขว้ก.... !!!!!!
        
        โถ่โว้ย...!! ขยับขามากไปหน่อยกางเกงเลยเป้าขาด
         เจ้าของเสียงที่ร้องอยู่หันขวับ!! ผมจึงรีบเอาหัวไปหลบตรงกองขยะที่เอามากองไว้เเต่ยังไม่ได้ทิ้ง ผมก็กวาดสายตามองไปเห็นหางปลาขนาดใหญ่!!!มากเหมือนหางนางเงือกเลย หางปลาที่กำลังส่องเเส่งระยิบระยับกับเเสงไฟอยู่นั้นก็เหลือบไปเห็นหน้าอกอ่วบเปลือยเปล่าที่ไม่ได้ใส่ยกทรงอยู่ขยับเข้ามาใกล้ๆ ก่อนที่ผมจะเคลิมไปมากกว่านี้  ผมรีบยืนขึ้นเเล้วเห็นหางปลากับตัวอยู่ในร่างเดียวกัน ผมหันหลังเเล้วเดินกลับบ้านเพราะคิดว่าคงเป็นภาพหลอน เพราะผมเหนื่อยมามากเเล้ววันนี้ แล้วรู้สึก!!!เหมือนมีมือเรียวจับขาผมไว้
        "ได้โปรดช่วยฉันด้วย...!!!"เสียงเเหบเเห้งของประหลาดเอ่ยขึ้น
        "เฮ้ย พูดได้ด้วย" ผมตกใจมากเมื่อมีตัวประหลาดผู้กับผม
        "ช่วยด้วฉันเจ็บ" พอผมสังเกตร่างเธอดีๆเเล้วเห็นบาดแผลที่ปลายหาง แขน ลำตัว เต็มไปหมด
        "ชะ...ชั้น...ดะ.." ตัวประหลาดที่พูดตะกุกตะกักก่อนที่จะหมดสติไป...



   (สวัสดีค่ะนู๋ชื่ออู๋ค่ะ เพิ่งเเต่งนิยายเป็งครั้งเเรกตื่นเต้นมากเลยค่ะ ฝากคอมเม้น ติชม ด้วยนะคะ เพราะไม่รุ้ว่าแต่งออกมาดีรึป่าวตอนเเรกจะยังนี้ไปก่อนเด่วพอเริ่มชิ้นก่อจะเสริมมุกตลกลงไปนะคะ ฝากติดตามอ่านด้วยค่ะ เด่วจะมาอัพใหม่)