คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : LovE StorY _ Part. 10
ตอนที่ 10
“นี่...เทอเป็นใครไม่ทราบาว่าชั้นอย่างนี้ ห๊า“ เยซองถามเยจี
“นี่เทอ..ไม่รู้จักชั้นหรอ โถ่ๆๆ สมแล้วที่ชั้นเรียกยัยเสร่อ ชั้น เยจี ดาวประจำโรงเรียน ซองควอน และก็เป็นแฟนของฮุนเจด้วย“ เยจีแนะนำตัวเอง
“หรอ...อือ เป็นแฟนเก่าหล่ะสิ“ เยซองตอบ
“ชั้ย แต่ตอนนี้ชั้นจะกลับมาคบกับฮุนเจเหมือนเดิมแล้ว“ เยจีบอกแล้วยิ้ม
“โฮะ...แล้วฮุนเจเค้าจะคบกับเทออีกหรอ โทดทีนะ พอดีตอนนี้เค้าคบกับชั้นอยู่อ่ะ “ เยฮซงบอกแล้วหันมาซบที่อกของฮุนเจทำสายตาอ้อนวอน ทำให้ฮุนเจ มินอา และเยจี อึ้งไปเลย
“ไม่จิง...“ เยจีร้อง
“จิงไม่จิงรู้นะ แล้วแต่เทอ แต่ตอนนี้ เทอมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย อ้อ..นั้นไงประตูอยู่ครงนู้น “ เยซองบอกแล้วชี้ไปที่ประตูโรงเรียน เยจีมองเยซองด้วยสายตาเครียดแค้น แล้วเทอจึงเดินออกไป
“นี่นายจะบ้าหรอ ว่าชั้นเป็นแฟนนายได้ยังไง“ เยซองหันาต่อว่าฮุนเจ หลังจากที่เยจีกลับไปแล้ว
“อ้าว ไหนเมื้อกี้ยังพูด หวานๆๆอยู่เลยอ่า แล้วมัยตอนนี้กลายเป็นนากยักษ์ไปแล้วอ่า“ ฮุนเจถามด้วยความงง
“นั้นมันเมื้อกี้ แล้วก็ที่ทำไปเพราะ ชั้นใช้นางเองที่จะให้ใครมาว่าแล้วไม่ว่ากลับอ่ะ “เยซองบอก
“แต่ชั้นว่าเทอพูดเพราะๆๆ แบบเมื้อกี้ก็ดีนะ น่ารักดีออก“ ฮุนเจบอกแล้วยิ้ม
“ไม่ แค่ครั้งเดียว“ เยซองบอกแล้วลากมินอากลับกลับห้องเรียน
“ฮุนเจ ฮุนเจ เยจีมาโรงเรียนเราหรอ มาก่อกวนอะไรรึป่าว“ จุนแดและแฮวอน วิ่งมาถาม
“อืม แต่ไม่เป็นไร มีคนจัดการไปเรียบร้อยแล้ว“ ฮุนเจบอกแล้วเดินหนีไป ปล่อยให้จุนแดและแฮวอน ยืนมองหน้ากันด้วยความงง
**********************
“เช้านี้อากาศดีจังเลย แต่ทำไมน้อ น้องเราหน้ามุ่ยจัง“ อึนซองยืนบิดขี้เกียจ หันมาถามเยซองที่นั่งมองต้นไม้อยู่ข้างหน้าต่าง
“อย่ายุ่งหนะพี่ จะไปโรงเรียนก่อนก็ไปเลย วันนี้เดินไปคนเดียวก็ได้“ เยซองหันมาบอกแล้วโบกมือให้ไป
“งั้นไปแล้วนะจ๊ะ .. “ อึนซองเดินเข้าหาแล้วยิ้ม หลังจากที่อึนซองไปได้ไม่นานเยซองก็ออกไป
“งัยจ๊ะ วันนี้มาคนเดียวหรอ แล้วพี่ชายไหนหล่ะ“ เสียงคุ้นๆๆ ทักเทอระหว่างทางไปโรงเรียน เยซองเงยหน้าขึ้นมาดู พบว่าคนที่พูดนั้นเป็นคนที่รุมพี่เทอเมื่อวันก่อน เทอนึกถึงคำที่พี่เคยบอกเทอจึงเดินหนีไป แต่แดฮันบอกให้เทอหยุด แต่เยซองยังคงเดินต่อไม่สนคำที่แดฮันบอก แต่เทอก็ต้องหยุดเพราะ แดฮันนั้นสั่งให้คนไปจับเทอมา
“นี้ ปล่อยชั้นนะ มีอะไรกลับชั้นอีกหล่ะ“ เยซองถาม พยายามดิ้นให้หลุด
“อยานิ่งๆสิ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว“ ลูกน้องของแดฮันบอก ในเวลานั้นเปนช่วงเดียวกับที่ ฮุนเจเดินผ่านมาพอดี๊พอดี...
“ฮุนเจ นั้นมัน..“ จุนแดชี้ไปที่เยซอง กับ พวกของแดฮัน
“นั้นมันแดฮันหนิ มันทำอะไรเด็กโรงเรียนเราว่ะ“ แฮวอนพูดขึ้น
“ใช่ นั้นมันเด็กโรงเรียนเรา และนั้นก็คือ เยซองเอง ไป...“ ฮุนเจพูดแล้วบอกให้เพื่อนเข้าไปช่วยเยซอง
------------------------------------------------
จบอีกตอนแล้วนะค่ะ ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ว่าฮุนเจจะช่วยเยซองได้รึป่าว
ความคิดเห็น