ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 ความดีใจที่มาพร้อมกับความเสียใจ
Chapter 3
ณ โรงพยาบาล
"เคียวยะ...อย่าเป็นอะไรไปนะ"
ดีโน่เรียกชื่อผู้เป็นลูกศิษ์อย่างแผ่วเบา ด้วยการที่เขาไม่เคยมีความรู้สึกเป็นห่วงใครเท่านี้มาก่อน เคียวยะนี่แหละทีี่มาทำให้ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนพรั่งพรูออกมา ดีโน่นำแหวนแห่งเมฆาออกมาแล้วก็อ้อนวอนขอให้ฮิบาริไม่จากเขาอีก อย่าให้ฮิบาริเป็นอะไรเลย
.....ดีโน่...หรอ.....
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
"คุณหมอค่ะ...ชีพจรของคนไข้อ่อนมากเลยค่ะ!!!"
"คุณหมอค่ะ...คนไข้หัวใจเต้นเร็วมากเลยค่ะ!!!"
เสียงความวุ่ยวายดังอยู่ในหัวของฮิบาริ .....เสียงอะไรกันนะ ..หนวกหูจังเลย... คิดอย่างนั้นแล้วฮิบาริก็พยายามที่จะลืมตาขึ้น แต่มันยากเหลือเกิน
ติ๊ด ติ๊ด ตี๊ด
"คุณหมอค่ะหัวใจของคนไข้หยุดเต้นค่ะ"
"คุณหมอค่ะชีพจรคนไข้หายไปแล้วค่ะ"
"เครื่องช่วยหายใจ...และเครื่งปั๊มหัวใจ!!!"
"ค่ะ!!"
หลังจากที่ผ่านช่วงที่วิกฤติ หมอก็สามารถช่วยฮิบาริไว้ได้ ...และก็ได้บอกอาการของฮิบาริให้ฟัง ดีโน่แทบจะคุกเข่าลงตรงนั้นด้วยความดีใจ ที่ลูกศิษย์ของเขาปลอดภัยดี
ณ ห้องพักฟื้นของฮิบาริ
"เคียวยะ...."
ดีโน่เรียกผู้เป็นลูกศิษย์ของตัวเอง ก่อนที่จะกุมมืออีกฝ่ายและออกแรงบีบเบาๆ เพื่อเป็นสัญญาณให้บอกว่า ...'อย่าจากฉันไปนะ...รีบตื่นขึ้นมานะ...กลับมาหาฉันนะ...เคียวยะ'...
...ดีโน่...
ติ๊ง.....
....น้ำตาหรอ...
......ของใครกันนะ....
........ของ...ดีโน่หรอ.....
"อ๊ะ!!!"
ดีโน่ร้องอย่างตกใจ เมื่อเขารู้สึกเหมือนคนที่นอนอยู่ออกแรงบีบมือเขาอย่างเบาๆ พอดีโน่เงยหน้าขึ้นก็พบว่าร่างของฮิบาริลืมตาขึ้นมาแล้ว ถึงมันจะแค่นิดเดียวก็เถอะ
"เคียวยะ!!!..เดี๋ยวก่อนนะ...เดี๋ยวฉันไปตามหมอมาก่อนนะ!!!"
หลังจากที่ดีโน่วิ่งไปตามหมอมาแล้ว และหมอก็ตรวจร่างกายของฮิบาริจนเสร็จ ดีโน่ก็ขอบคุณหมอก่อนที่จะไปส่งหมอออกจากห้อง และมานั่งข้างๆเตียงฮิบาริอย่างเดิม
"ฉันดีใจนะที่นายฟื้นน่ะ...คราวหลังอย่าทำให้เป็นห่วงได้มั้ยอ่ะ...หัวใจฉันจะวายตายก็เพราะนายนี่แหละ..."
"......."
"แต่ก็ช่างเถอะ ..ยังไงเคียวยะก็ปลอดภัยแล้วนี่นะ ดีแล้วล่ะ..."
ณ คฤหาสน์ของคาบัคโลเน่
"ที่นี่มันที่ไหนกัน...แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไง!!!??"
อเลาดิเริ่มโว้ยวายเพราะว่าตอนี่เขาตื่นขึ้นมา เขาก็พบว่าเขาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่บ้านพักของตัวเอง และก็ไม่ใช่ของเดม่อนด้วย
"ใจเย็นก่อนสิครับ!!! ที่นี่คือ คฤหาสน์คาบัคโลเน่ ...และที่คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไง บอสเป็นคนพาคุณมาทำแผลที่นี่ครับ!!!"
โรมาริโอ้พูดเมื่อเห็นว่าอเลาดิเริ่มกระวนกระวายมากขึ้นกว่าเดิมอีก
"คุฟุฟุฟุ... อย่าทำให้เขาตกใจสิ...อเลาดิน่ะเป็นพวกที่ตกใจอะไรง่ายๆอยู่ด้วย..."
บึ้มมมมมมม
เสียงควันที่ดังขึ้นพร้อมกับหมอกสีเทาปกคลุม ไปทั่วบริเวณหน้าห้องของอเลาดิ ก่อนที่จะปรากฎ ร่างหนุ่มชาวอิตาลี สีผิวเข้มอ่อนๆ
"Buonasera."
"เดม่อน!!!!"
"ไง...อเลาดิ จะกลับกันได้รึยัง ..ฉันมารับแล้วนะั"
เดม่อนพูดก่อนที่จะหาแว็บมาอยู่ข้างหน้าของอเลาดิและสวมกอด ให้กับคนตรงหน้า โดยที่คนตรงหน้าไม่ขัดขืน
"มารับผม?... แล้วคุณหายไปไหนมาถึงต้องให้ผมมาอยู่ที่นี่!!!"
"เอาเถอะน่า... ไหนๆฉันก็มารับนายแล้ว ..กลับกันเถอะ"
"........"
"คุฟุฟุฟุ... ไปกันเถอะ.... และก็ขอบคุณที่ช่วยดูแลอเลาดิให้นะ"
บึ้มมมมมมมม
หลังจากที่หมอกที่เดม่อนสร้างขึ้นหายไปก็ไม่เห็นร่างของ อเลาดิ และ เดม่อนอีกเลย จนกระทั่งหมอกของเดม่อนที่หายไปหมดกลับมาอีกครั้งและก็พบว่าร่างของเดม่อนบาดเจ็บสาหัสและก็ไม่เห็นร่างของอเลาดิเลยแม้แต่เงา
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ!!!"
โรมาริโอ้ถามเดม่อนที่นอนเจ็บสาหัสอยู่บนพื้น เลือดอาบตัว และมีบาดแผล ลึกหลายจุดถึงกระทั่งกระอั่กเลือดออกมา
"อะ...อเลาดิ...ถูกจับตัวไป..."
"ถูกจับตัวไป!!! โดยพวกไหนกันครับ!!!!!"
"มิ...มิฟิ..โอเล่.."
เดม่อนบอกก่อนที่จะหมดสติไป โรมาริโอ้เรียกลูกน้องมาช่วยกันพาเดม่อนไปโรงพยาบาล และก็ได้พบกับดีโน่้ โรมาริโอ้จึงเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์
"เป็นอย่างนี้นี่เอง...แล้วเดม่อนได้เล่าอะไรอีกรึเปล่า"
"ไม่ครับ"
"งั้นนายไปเฝ้าเดม่อนต่อเถอะ"
"ครับ"
โรมาริโอ้ตอบก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องพักฟื้นของฮิบาริ ซึ่งพอโรมาริโอ้ออกไปฮิบาริก็ลืมตาขึ้นและยันตัวเองขึ้นมาในท่านั่ง
"อเลาดิถูกจับไปหรอ?....."
"อืม"
"แล้วเดม่อนล่ะ ...ไม่ได้ตามไปช่วยหรอ"
ดีโน่มองหน้าคนที่ตั้งคำถามโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่ตัวเองพูดถึงน่ะต่อสู้เพื่อแย่งอเลาดิมาจนตัวเองบาดเจ็บสาหัส จนต้องเข้าห้องICUเลยล่ะ
"เดม่อนน่ะ....บาดเจ็บสาหัสอยู่ที่ห้องICU ...เลยไปช่วยอเลาดิไม่ได้"
"แล้วทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรก ..ว่าเดม่อนบาดเจ็บจนไปช่วยอเลาดิไม่ได้!!!!"
ฮิบาริเสียงดังเมื่อได้ยินว่า เดม่อนบาดเจ็บจนไปช่วยอเลาดิไม่ได้ ดีโน่เลยคิดว่า...เคียวยะชอบ...อเลาดิหรอ ..ถึงได้เป็นห่วงแบบนี้....
"เคียวยะ...นี่เธอ..ชอบอเลาดิหรอ?"
ดีโน่ถามออกไปเมื่อเห็นว่าฮิบาริดึงสายน้ำเกลือออกและเตรียมที่จะลงจากเตียง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อโนคำถามนี่เข้า เจ้าตัวครุ่นคิดก่อนที่จะพูดตอบกลับไป นั่นทำให้ดีโน่ฉุนขาด
".....ใช่ ผมชอบอเลาดิ!!"
หมับบบบ
"ทำไมล่ะเคียวยะ.... ทำไมนายถึงชอบอเลาดิ..แทนที่จะเป็นฉัน!!!!"
ดีโน่จับข้อมืออีกฝ่ายไว้ก่อนที่จะจับขึ้นไปบนเตียงและถามคำถามนั่นออกมาทำเอาฮิบาริกลัวและผวากับหน้าตาของดีโน่ที่ตอนนี้ น่ากลัวมาก ...กลัว...น่ากลัว..ดีโน่ตอนนี้..ทำไมถึง..น่ากลัวขนาดนี้...
"ปล่อยผมนะ!!!"
"ไม่ปล่อย!!!!"
ดีโน่ตะคอกใส่หน้าฮิบาริก่อนที่จะบีบข้อมือของฮิบาริแรงขึ้น จนคนตรงหน้ามุ่ยหน้าด้วยความเจ็บปวดที่อีกคนมอบให้
"ทำไมล่ะ...เคียวยะ ทำไมถึงชอบอเลาดิ แทนที่จะเป็นฉัน!!"
"ผมไม่รู้ ปล่อยผมได้แล้ว!!!"
ฮิบาริดิ้นอย่างสุดกำลัง แต่ไม่เป็นผล แต่ทำให้ดีโน่โมโหมากขึ้นไปอีกน่ะสิ แต่มีรึที่ฮิบาริจะกลัวแต่มันกลับกันต่างหาก ฮิบาริกลับกลัวใบหน้าของดีโน่ตอนนี้มาก ...ทำไมล่ะ...เคียวยะ..ทำไมเธอถึงชอบอเลาดิล่ะ....
"...หยุดดิ้นทำไมล่ะดิ้นเข้าไปสิ ...อยากไปช่วยอเลาดิไม่ใช่หรอ!!!"
"......."
ฮิบาริไม่พูดอะไร มีแต่พฤติกรรมที่ไม่ใช่เจ้าตัวเลย คือ หน้าซีดเพราะว่ากลัวคนตรงหน้า ตัวสั่นเพราะว่ากัลวคนตรงหน้าจะทำอะไรเขา ดวงตาไหวระริกเพราะว่าอยากจะร้องไห้
"......."
ความเงียบดำเนินไปจนกระทั่งดีโน่ปล่อยข้อมือของคนตรงหน้าและเดินออกไจากห้องของฮิบาริ
"...กลัว...น่ากลัว..ฮึก..ทำไม..ดีโน่ถึงได้น่ากลัวขนาดนี้..ฮึก..."
....อันที่จริง....
....ผม..ไม่ได้.......
......ชอบอเลาดิเลย.....
.........คนที่ผมชอบน่ะ...........
...............คือคุณ ...ดีโน่..........
"เคียวยะ...อย่าเป็นอะไรไปนะ"
ดีโน่เรียกชื่อผู้เป็นลูกศิษ์อย่างแผ่วเบา ด้วยการที่เขาไม่เคยมีความรู้สึกเป็นห่วงใครเท่านี้มาก่อน เคียวยะนี่แหละทีี่มาทำให้ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนพรั่งพรูออกมา ดีโน่นำแหวนแห่งเมฆาออกมาแล้วก็อ้อนวอนขอให้ฮิบาริไม่จากเขาอีก อย่าให้ฮิบาริเป็นอะไรเลย
.....ดีโน่...หรอ.....
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
"คุณหมอค่ะ...ชีพจรของคนไข้อ่อนมากเลยค่ะ!!!"
"คุณหมอค่ะ...คนไข้หัวใจเต้นเร็วมากเลยค่ะ!!!"
เสียงความวุ่ยวายดังอยู่ในหัวของฮิบาริ .....เสียงอะไรกันนะ ..หนวกหูจังเลย... คิดอย่างนั้นแล้วฮิบาริก็พยายามที่จะลืมตาขึ้น แต่มันยากเหลือเกิน
ติ๊ด ติ๊ด ตี๊ด
"คุณหมอค่ะหัวใจของคนไข้หยุดเต้นค่ะ"
"คุณหมอค่ะชีพจรคนไข้หายไปแล้วค่ะ"
"เครื่องช่วยหายใจ...และเครื่งปั๊มหัวใจ!!!"
"ค่ะ!!"
หลังจากที่ผ่านช่วงที่วิกฤติ หมอก็สามารถช่วยฮิบาริไว้ได้ ...และก็ได้บอกอาการของฮิบาริให้ฟัง ดีโน่แทบจะคุกเข่าลงตรงนั้นด้วยความดีใจ ที่ลูกศิษย์ของเขาปลอดภัยดี
ณ ห้องพักฟื้นของฮิบาริ
"เคียวยะ...."
ดีโน่เรียกผู้เป็นลูกศิษย์ของตัวเอง ก่อนที่จะกุมมืออีกฝ่ายและออกแรงบีบเบาๆ เพื่อเป็นสัญญาณให้บอกว่า ...'อย่าจากฉันไปนะ...รีบตื่นขึ้นมานะ...กลับมาหาฉันนะ...เคียวยะ'...
...ดีโน่...
ติ๊ง.....
....น้ำตาหรอ...
......ของใครกันนะ....
........ของ...ดีโน่หรอ.....
"อ๊ะ!!!"
ดีโน่ร้องอย่างตกใจ เมื่อเขารู้สึกเหมือนคนที่นอนอยู่ออกแรงบีบมือเขาอย่างเบาๆ พอดีโน่เงยหน้าขึ้นก็พบว่าร่างของฮิบาริลืมตาขึ้นมาแล้ว ถึงมันจะแค่นิดเดียวก็เถอะ
"เคียวยะ!!!..เดี๋ยวก่อนนะ...เดี๋ยวฉันไปตามหมอมาก่อนนะ!!!"
หลังจากที่ดีโน่วิ่งไปตามหมอมาแล้ว และหมอก็ตรวจร่างกายของฮิบาริจนเสร็จ ดีโน่ก็ขอบคุณหมอก่อนที่จะไปส่งหมอออกจากห้อง และมานั่งข้างๆเตียงฮิบาริอย่างเดิม
"ฉันดีใจนะที่นายฟื้นน่ะ...คราวหลังอย่าทำให้เป็นห่วงได้มั้ยอ่ะ...หัวใจฉันจะวายตายก็เพราะนายนี่แหละ..."
"......."
"แต่ก็ช่างเถอะ ..ยังไงเคียวยะก็ปลอดภัยแล้วนี่นะ ดีแล้วล่ะ..."
ณ คฤหาสน์ของคาบัคโลเน่
"ที่นี่มันที่ไหนกัน...แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไง!!!??"
อเลาดิเริ่มโว้ยวายเพราะว่าตอนี่เขาตื่นขึ้นมา เขาก็พบว่าเขาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่บ้านพักของตัวเอง และก็ไม่ใช่ของเดม่อนด้วย
"ใจเย็นก่อนสิครับ!!! ที่นี่คือ คฤหาสน์คาบัคโลเน่ ...และที่คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไง บอสเป็นคนพาคุณมาทำแผลที่นี่ครับ!!!"
โรมาริโอ้พูดเมื่อเห็นว่าอเลาดิเริ่มกระวนกระวายมากขึ้นกว่าเดิมอีก
"คุฟุฟุฟุ... อย่าทำให้เขาตกใจสิ...อเลาดิน่ะเป็นพวกที่ตกใจอะไรง่ายๆอยู่ด้วย..."
บึ้มมมมมมม
เสียงควันที่ดังขึ้นพร้อมกับหมอกสีเทาปกคลุม ไปทั่วบริเวณหน้าห้องของอเลาดิ ก่อนที่จะปรากฎ ร่างหนุ่มชาวอิตาลี สีผิวเข้มอ่อนๆ
"Buonasera."
"เดม่อน!!!!"
"ไง...อเลาดิ จะกลับกันได้รึยัง ..ฉันมารับแล้วนะั"
เดม่อนพูดก่อนที่จะหาแว็บมาอยู่ข้างหน้าของอเลาดิและสวมกอด ให้กับคนตรงหน้า โดยที่คนตรงหน้าไม่ขัดขืน
"มารับผม?... แล้วคุณหายไปไหนมาถึงต้องให้ผมมาอยู่ที่นี่!!!"
"เอาเถอะน่า... ไหนๆฉันก็มารับนายแล้ว ..กลับกันเถอะ"
"........"
"คุฟุฟุฟุ... ไปกันเถอะ.... และก็ขอบคุณที่ช่วยดูแลอเลาดิให้นะ"
บึ้มมมมมมมม
หลังจากที่หมอกที่เดม่อนสร้างขึ้นหายไปก็ไม่เห็นร่างของ อเลาดิ และ เดม่อนอีกเลย จนกระทั่งหมอกของเดม่อนที่หายไปหมดกลับมาอีกครั้งและก็พบว่าร่างของเดม่อนบาดเจ็บสาหัสและก็ไม่เห็นร่างของอเลาดิเลยแม้แต่เงา
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ!!!"
โรมาริโอ้ถามเดม่อนที่นอนเจ็บสาหัสอยู่บนพื้น เลือดอาบตัว และมีบาดแผล ลึกหลายจุดถึงกระทั่งกระอั่กเลือดออกมา
"อะ...อเลาดิ...ถูกจับตัวไป..."
"ถูกจับตัวไป!!! โดยพวกไหนกันครับ!!!!!"
"มิ...มิฟิ..โอเล่.."
เดม่อนบอกก่อนที่จะหมดสติไป โรมาริโอ้เรียกลูกน้องมาช่วยกันพาเดม่อนไปโรงพยาบาล และก็ได้พบกับดีโน่้ โรมาริโอ้จึงเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์
"เป็นอย่างนี้นี่เอง...แล้วเดม่อนได้เล่าอะไรอีกรึเปล่า"
"ไม่ครับ"
"งั้นนายไปเฝ้าเดม่อนต่อเถอะ"
"ครับ"
โรมาริโอ้ตอบก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องพักฟื้นของฮิบาริ ซึ่งพอโรมาริโอ้ออกไปฮิบาริก็ลืมตาขึ้นและยันตัวเองขึ้นมาในท่านั่ง
"อเลาดิถูกจับไปหรอ?....."
"อืม"
"แล้วเดม่อนล่ะ ...ไม่ได้ตามไปช่วยหรอ"
ดีโน่มองหน้าคนที่ตั้งคำถามโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่ตัวเองพูดถึงน่ะต่อสู้เพื่อแย่งอเลาดิมาจนตัวเองบาดเจ็บสาหัส จนต้องเข้าห้องICUเลยล่ะ
"เดม่อนน่ะ....บาดเจ็บสาหัสอยู่ที่ห้องICU ...เลยไปช่วยอเลาดิไม่ได้"
"แล้วทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรก ..ว่าเดม่อนบาดเจ็บจนไปช่วยอเลาดิไม่ได้!!!!"
ฮิบาริเสียงดังเมื่อได้ยินว่า เดม่อนบาดเจ็บจนไปช่วยอเลาดิไม่ได้ ดีโน่เลยคิดว่า...เคียวยะชอบ...อเลาดิหรอ ..ถึงได้เป็นห่วงแบบนี้....
"เคียวยะ...นี่เธอ..ชอบอเลาดิหรอ?"
ดีโน่ถามออกไปเมื่อเห็นว่าฮิบาริดึงสายน้ำเกลือออกและเตรียมที่จะลงจากเตียง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อโนคำถามนี่เข้า เจ้าตัวครุ่นคิดก่อนที่จะพูดตอบกลับไป นั่นทำให้ดีโน่ฉุนขาด
".....ใช่ ผมชอบอเลาดิ!!"
หมับบบบ
"ทำไมล่ะเคียวยะ.... ทำไมนายถึงชอบอเลาดิ..แทนที่จะเป็นฉัน!!!!"
ดีโน่จับข้อมืออีกฝ่ายไว้ก่อนที่จะจับขึ้นไปบนเตียงและถามคำถามนั่นออกมาทำเอาฮิบาริกลัวและผวากับหน้าตาของดีโน่ที่ตอนนี้ น่ากลัวมาก ...กลัว...น่ากลัว..ดีโน่ตอนนี้..ทำไมถึง..น่ากลัวขนาดนี้...
"ปล่อยผมนะ!!!"
"ไม่ปล่อย!!!!"
ดีโน่ตะคอกใส่หน้าฮิบาริก่อนที่จะบีบข้อมือของฮิบาริแรงขึ้น จนคนตรงหน้ามุ่ยหน้าด้วยความเจ็บปวดที่อีกคนมอบให้
"ทำไมล่ะ...เคียวยะ ทำไมถึงชอบอเลาดิ แทนที่จะเป็นฉัน!!"
"ผมไม่รู้ ปล่อยผมได้แล้ว!!!"
ฮิบาริดิ้นอย่างสุดกำลัง แต่ไม่เป็นผล แต่ทำให้ดีโน่โมโหมากขึ้นไปอีกน่ะสิ แต่มีรึที่ฮิบาริจะกลัวแต่มันกลับกันต่างหาก ฮิบาริกลับกลัวใบหน้าของดีโน่ตอนนี้มาก ...ทำไมล่ะ...เคียวยะ..ทำไมเธอถึงชอบอเลาดิล่ะ....
"...หยุดดิ้นทำไมล่ะดิ้นเข้าไปสิ ...อยากไปช่วยอเลาดิไม่ใช่หรอ!!!"
"......."
ฮิบาริไม่พูดอะไร มีแต่พฤติกรรมที่ไม่ใช่เจ้าตัวเลย คือ หน้าซีดเพราะว่ากลัวคนตรงหน้า ตัวสั่นเพราะว่ากัลวคนตรงหน้าจะทำอะไรเขา ดวงตาไหวระริกเพราะว่าอยากจะร้องไห้
"......."
ความเงียบดำเนินไปจนกระทั่งดีโน่ปล่อยข้อมือของคนตรงหน้าและเดินออกไจากห้องของฮิบาริ
"...กลัว...น่ากลัว..ฮึก..ทำไม..ดีโน่ถึงได้น่ากลัวขนาดนี้..ฮึก..."
....อันที่จริง....
....ผม..ไม่ได้.......
......ชอบอเลาดิเลย.....
.........คนที่ผมชอบน่ะ...........
...............คือคุณ ...ดีโน่..........
-------------------------------
เค้ามาอัพก่อนที่เค้าจะไปนะ... เค้าสัญญาว่าเค้าจะกลับมาหาทุกคนให้เร็วที่สุด ..ไมาว่างานจะหนักหนาเท่าไหร่เค้าก็จะเคลีร์ยให้เร็วที่สุด
เค้าจะกลับมาหาทุกคนให้ได้ถึงแม้ว่าเค้าจะทำงานหนักไม่ได้หลับไม่ได้นอนอเพราะทุกคนเค้าก็ไม่โทษทุกคนหรอนะ
อ๋อ!! ใช่เค้าจะบอกว่า อีก 2 ตอนก็จะเป็น NC แล้วนะ ช่วยอวยพรให้ไรเค้าทำงานเสร็จเร็วๆนะค่ะ อวยพรให้เค้าไปดีมาดีด้วยนะ
เค้าไปแล้วนะ รถจะมารับอีก 1 นาที เค้าต้องไปรอ เป็นรถของเพื่อนเค้าน่ะ จะมาแล้วไปก่อนนะ//เก็บกระเป๋าและปิดคอมฯเิดินออกไปจากห้อง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น