ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 ความดีใจ และ ความเสียใจ
Chapter 2
"นี่คุณ..ปล่อยผมได้แล้ว..!!!"
"ไม่ปล่อย..ขืนฉันปล่อยนาย นายก็กระโดนลงจากรถน่ะสิ...เคียวยะเป็นพวกที่ไม่ค่อยชอบฟังคนอื่นเขาด้วย"
ดีโน่พูดกับฮิบาริที่กำลังตั้งท่าโดนลงจากรถหลายต่อหลาย ดีโน่ก็ต้องหันมาคว้าข้อมือของอีกฝ่ายเพราะเวลาที่ดีโน่จะกดเกียร์ ฮิบาริก็ตั้งท่าจะโดนลงจากรถตลอด
"นั่นมันก็เรื่องของผม.. อีกอย่างผมก็ไม่ค่อยชอบให้คนอื่นมาสั่งด้วย.. เพราะฉะนั้นปล่อยผมได้แล้ว!!!!!"
"ไม่ปล่อย!!!"
"ผมบอกให้ปล่อย!!!!"
ฮิบาริพูดก่อนที่จะสบัดมือออกจากดีโน่และก็เป็นผล หลังจากนั้นฮิบาริก็กระโดลงจากรถ ..แต่ดีนะที่ดีโน่ขับมาตรงที่มันเป็นป่าก็เลยไม่มีรถผ่านไปมา
"รอเดี๋ยวสิเคียวยะ!!!"
ดีโน่พูดก่อนที่จะเปิดประตูรถ และวิ่งตามฮิบาริเข้าไปในป่า แต่วิ่งยังไม่เ้มตรดีโน่ก็ได้ยินเสียงร้องของ..ใครบางคน ซึ่งนั่นมันคล้ายเสียงของเคียวยะมาก(ที่จริงแล้ว เป็นเสียงอเลาดินะค่ะ พอดีว่าเดม่อนพาอเลาดิมาเที่ยวและก็ต่อสู้กันและเดม่อนก็หายไปนะค่ะ) ดีโน่เลยวิ่งไปดู และพบว่า
"อเลาดิ.!!!"
"ดี..โน่"
"แล้วทำไมนายถึงมาอยู่ที่ได้ล่ะ"
ดีโน่ถามอเลาดิ ที่ตอนนี้ยืน..ไม่สิแค่แรงจะขยับตัวยังแทบไม่มี ที่นอนราบอยู่กับพื้น และเต็มไปด้วนเลือดสีสดหลายที่ดีโน่เลยเข้าไปช่วยอเลาดิก่อนที่จะอุ้มอเลาดิไปที่รถและออกตามหาฮิบาริต่อ
"รอฉันที่นี่แปปนะ ..เดี๋ยวฉันไปหาเคียวยะก่อนนะ..นายทนไหวใช่มั้ย?"
อเลาดิไม่พูดอะไร แค่พยักหน้ารับเพราะตอนนี้เขาหมดเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้ หรือทำอะไรแล้ว และอีกอย่างเขาก็เข้าใจว่าดีโน่ห่วงเคียวยะมากเท่าไหร่
"งั้นฉันไปล่ะ"
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
"นี่เอลาดิตื่นได้แล้ว ..ฉันตามเคียวยะกลับมาแล้วนะ "
" ...แล้วมัน...เกี่ยวกับผมรึไงกัน?"
"เกี่ยวสิ ...เพราะว่าฉันจะขอยืมกุญแจมือนายหน่อยน่ะ พอดีว่าแค่แส้ฉันอันเดียวมันไม่พอน่ะ"
อเลาดิมองหน้าอีกฝ่าย ก่อนจะคิดว่า...เรื่องของตัวเองแท้ๆ ..มาให้คนอื่นเขาช่วยเนี่ยมันดีนักรึไง ... ก่อนที่จะหยิบกุณแจมือออกมาจากเสื้อและให้ดีโน่ไป 2 อัน
"ขอบคุณนะ^^"
"........"
ณ คฤหาสน์ของคาบัคโรเน่
"โรมาริโอ้ช่วยพาอเลาดิไปทำแผลที่ห้องฉันหน่อยนะ... เดี๋ยวฉันตามไป"
"ครับบอส"
โรมาริโอ้พูดก่อนที่จะไปสั่งให้ลูกน้องพาอเลาดิที่ตอนนี้นอนสลบอยู่ในรถของดีโนไปทำแผลที่ห้องของบอสของตน
"ส่วนนายเคียวยะ.. มากับฉัน..ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"
ดีโน่พูดก่อนที่จะอุ้มฮิบาริลงมาจากรถ และเดินเข้าคฤหาสน์ไป และไปห้องห้องหนึ่งที่อยู่ลึกไปอีกลึกกว่าห้องที่อเลาดิไปทำแผลซะอีก
"นี่คุณจะพาผมไปไหน ..ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"
ฮิบาริพูดก่อนที่จะดิ้นจากการที่ถูกดีโน่อุ้มอยู่แต่ดิ้นยากเหลือเกิน เพราะว่าดีโน่อุ้มฮิบาริมาในท่าเจ้าสาว แต่เจ้าตัวก็ไม่หยุดดิ้น จนกระทั่งถึงห้องที่ว่าก่อนที่ดีโน่จะวางฮิบาริลงกับเตียงในท่านอนแล้วทับลงมายังร่างตรงหน้าทำให้ฮิบาริอึดอัด และหยุดดิ้น
"ไง... ที่นี้จะหยุดดิ้นได้รึยัง"
"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!"
"ไม่ปล่อย!!!"
ดีโน่ตะคอกใส่หน้าฮิบาริก่อนที่จะพูดประโยคหนี่งออกมา นั่นทำให้ฮิบาริ ถึงกับฉุนขาดและอารมณ์โมโหกที่มากอยู่ก็มากขึ้นไปอีกจนถึงขีดสุด
"นายนี่มันตัวปัญหาจริงๆ!!! ..สร้างความปัญหาให้ฉันไม่เว้นแต่ละวัน!!!...นายมันเอาแต่ใจ ไม่ยอมฟังคนอื่นเขาบ้าง!!!....นายมะ..."
เพี๊ยะ
ใบหน้าของดีโน่หันไปตามแรงตบจากฝ่ามือเรียวของฮิบาริ ทำเอาดีโน่อึ้งไปกับการกระทำของคนตรงหน้า
"ถ้าผมมัน 'เลว' ขนาดนั้น แล้วทำไมคุณถึงยังอยู่กับผมอยู่ล่ะ!!!!!"
"คะ...คือว่า...."
ดีโน่เองก็กำลังกระวนกระวายกับคำพูดของตัวเองที่ว่าคนตรงหน้าไปเมื่อกี้นี้ แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา ฮิบาริทำตัวแบบนั้นจริงๆนี่
"ยังไงผมก็มันก็แค่คนเลวๆคนนึงนี่!!!...แล้วจะมายุ่งกับผมทำไมล่ะ!!!"
"ก็แบบว่า...."
ดีโน่ก็กระวนกระวายมากขึ้นถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว นั่นเป็นโอกาสที่ฮิบาริจะกระโดหนี้คนตตรงหน้า แต่ดีโน่ใช้มือแกร่งกดข้อมืออีกฝ่ายไว้
"ปล่อย!!!!!"
"ไม่ปล่อย!!!!!"
ดีโน่ตะคอกกับอีกฝ่าย ก่อนที่ฮิบาริจะดิ้นอย่างสุดกำลังแต่ไม่เป็นผล แต่ก็ต้องหยุดดิ้นเมื่อมีคนเคาะประตู ดีโน่จึงหันไปดูก่อนที่จะกลับมามองร่างลูกศิษย์ตัวเอง ก่อนที่จะปล่อยข้อมือของฮิบาริ แล้วเดินไปเปิดประตู
"คาเซีย...."
"ค่ะ...ฉันเองเป็นอย่างไงบ้างค่ะ...สบายดีรึเปล่าค่ะ"
คาเซียพูดก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องของดีโน่ และก็พบว่าฮิบาริก็เดินออกไปจากห้องของดีโน่สวนไป
"เดี๋ยว เคียวยะมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะ!!!!"
ดีโน่พูดพร้อมคว้าข้อมือของฮิบาริไว้ แต่ฝ่ายนั้นก็สบัดมือออกและเดินลงไป
"เดี๋ยว!! เคียวยะกลับมานี่ก่อน!!!!"
ดีโน่วิ่งออกไปจากห้องเพื่อจะไปตามฮิบาริ แต่โดนคาเซียคว้าแขนไว้และส่ายหน้าไปมา ก่อนที่ดีโน่จะหยุดทำใจให้เย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้
"อย่าเพิ่งใจร้อนนักสิค่ะ"
"อืม"
ณ สวนหลังคฤหาสน์ของดีโน่
"ทำไม....ทำไมกัน...ดีโน่...ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้"
"เคียวยะ!!!!"
ดีโน่เรียกผู้เป็นลูกศิษย์ตัวเอง เพราะว่า ตั้งแต่คาเซียมาเขาก็ไม่เข้ามาในคฤหาสน์อีกเลย เขาจึงเป็นห่วงว่าฮิบาริจะเป็นอะไรไป
"เคียวยะ!!!....นี่เคียวยะอยู่ไหนน่ะ ..ออกมาได้แล้วนะคาเซียน่ะกลับไปแล้วนะ"
ไร้เสียงตอบกลับใดๆ มีแต่ความเงียบที่เป็นคำตอบ จนกระทั่งดีโน่เห็นพุ่มไม่พุ่มหนึ่งขยับ ดีโน่จึงรีบไปดูและพบว่าฮิบาริกำลังนั่งร้องไห้(?)กับตัวเองอยู่
"เคียวยะ....."
ดีโน่ผู้เป็นลูกศิษย์ของตัวเองอย่างแผ่วเบา เพราะว่าเขาไม่เคยเห็นลูกศิษย์ตัวเองร้องไห้เพราะเรื่งไม่เป็นเรื่องแบบนี้ ...เป็นครั้งแรกเลยนะที่...เห็น...เคียวยะร้องไห้น่ะ...
"...ฮึก..."
เสียงสะอืนดังออกมาจากปากของฮิบาริที่ตอนนี้นั่งกอดเข่าร้องไห้โดยที่ไม่ได้สังเกตคนที่มายืนจ้องตัวเองอยู่เลยแม้แต่น้อย
"...ฮึก...ทำ...ทำไมล่ะ...ฮึก...ดีโน่...อึก...ทำไมถึงทำแบบนี้กับผม...ฮึก...ฮือ..."
เสียงสะอืนสลับกับคำถามที่ร่างบางได้ตั้งขึ้นอย่างไม่รู้ว่าคำตอบอยู่ไหน แต่สำหรับดีโน่นั้นทำให้ถึงกับอึ้งกับคำถามและเสียงสะอืนของผู้เป็นลูกศิษย์
"เคียวยะ!!....."
"ฮะ!!??"
ฮิบาริเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเอง และก็ผมว่าม้าพยศดีโน่ผู้เป็นอาจารย์ ยืนอยู่ตรงหน้า
"มะ...ม้าพยศ!!!"
ฮิบาริร้องอย่างตกใจก่อนที่จะเอามือปาดน้ำตาที่ร้องไห้เมื่อกี้นี้ออกและยืนขึ้นก่อนที่จะเดินหนีดีโน่ไปทางสระน้ำซึ่งตรงนั้นก็ไม่ค่อยมีใครเข้าไป แต่เขาไม่รู้ก็เลยเดินไปทางนั้นเพื่อที่จะหนีดีโน่อย่างเดียวโดยที่ไม่รู้เลยว่าทางที่ตัวเองจะเดินนั้นมี...งู...อยู่เลยเป็นงูพิษซะด้วย
"เดี๋ยว!!!!เคียวยะทางนั้นมันอันตรายนะ!!!!!"
"ห๊ะ!!! อ๊ะ...โอ๊ย!!!"
ฮิบาริร้องขึ้นเมื่อเหมือนมีอะไรมาชกที่ข้อเท้าของตัวเอง...และนั่นมันก็เป็นงูพิษที่อยู่ข้างทางนั้นด้วย
"เคียวยะ!!!!"
"ดีโน่...แฮ่กๆ"
"อย่าเพิ่งเป็นอะไรนนะเคียวยะ!!!....โรมาริโอ้มาที่สวนหลังคฤหาสน์เร็วเข้า!!!...และก็ออกรถด้วยนะ!!!!"
"อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะเคียวยะ!!!...."
"ดี...โน่..."
ฮิบาริหลับตาลงอย่างช้าเพราะพิษของงูที่ถูกกัด ..ตอนนี้ในหัวของฮิบาริขาวโพลนไปหมดตอนนี้ฮิบาริกำลังตกอยู่ในห้วงนิทาที่สามารถออกมาได้รึเปล่ายังไม่อาจรู้ได้
...ดีโน่...
.....ผมไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว...
"ไม่ปล่อย..ขืนฉันปล่อยนาย นายก็กระโดนลงจากรถน่ะสิ...เคียวยะเป็นพวกที่ไม่ค่อยชอบฟังคนอื่นเขาด้วย"
ดีโน่พูดกับฮิบาริที่กำลังตั้งท่าโดนลงจากรถหลายต่อหลาย ดีโน่ก็ต้องหันมาคว้าข้อมือของอีกฝ่ายเพราะเวลาที่ดีโน่จะกดเกียร์ ฮิบาริก็ตั้งท่าจะโดนลงจากรถตลอด
"นั่นมันก็เรื่องของผม.. อีกอย่างผมก็ไม่ค่อยชอบให้คนอื่นมาสั่งด้วย.. เพราะฉะนั้นปล่อยผมได้แล้ว!!!!!"
"ไม่ปล่อย!!!"
"ผมบอกให้ปล่อย!!!!"
ฮิบาริพูดก่อนที่จะสบัดมือออกจากดีโน่และก็เป็นผล หลังจากนั้นฮิบาริก็กระโดลงจากรถ ..แต่ดีนะที่ดีโน่ขับมาตรงที่มันเป็นป่าก็เลยไม่มีรถผ่านไปมา
"รอเดี๋ยวสิเคียวยะ!!!"
ดีโน่พูดก่อนที่จะเปิดประตูรถ และวิ่งตามฮิบาริเข้าไปในป่า แต่วิ่งยังไม่เ้มตรดีโน่ก็ได้ยินเสียงร้องของ..ใครบางคน ซึ่งนั่นมันคล้ายเสียงของเคียวยะมาก(ที่จริงแล้ว เป็นเสียงอเลาดินะค่ะ พอดีว่าเดม่อนพาอเลาดิมาเที่ยวและก็ต่อสู้กันและเดม่อนก็หายไปนะค่ะ) ดีโน่เลยวิ่งไปดู และพบว่า
"อเลาดิ.!!!"
"ดี..โน่"
"แล้วทำไมนายถึงมาอยู่ที่ได้ล่ะ"
ดีโน่ถามอเลาดิ ที่ตอนนี้ยืน..ไม่สิแค่แรงจะขยับตัวยังแทบไม่มี ที่นอนราบอยู่กับพื้น และเต็มไปด้วนเลือดสีสดหลายที่ดีโน่เลยเข้าไปช่วยอเลาดิก่อนที่จะอุ้มอเลาดิไปที่รถและออกตามหาฮิบาริต่อ
"รอฉันที่นี่แปปนะ ..เดี๋ยวฉันไปหาเคียวยะก่อนนะ..นายทนไหวใช่มั้ย?"
อเลาดิไม่พูดอะไร แค่พยักหน้ารับเพราะตอนนี้เขาหมดเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้ หรือทำอะไรแล้ว และอีกอย่างเขาก็เข้าใจว่าดีโน่ห่วงเคียวยะมากเท่าไหร่
"งั้นฉันไปล่ะ"
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
"นี่เอลาดิตื่นได้แล้ว ..ฉันตามเคียวยะกลับมาแล้วนะ "
" ...แล้วมัน...เกี่ยวกับผมรึไงกัน?"
"เกี่ยวสิ ...เพราะว่าฉันจะขอยืมกุญแจมือนายหน่อยน่ะ พอดีว่าแค่แส้ฉันอันเดียวมันไม่พอน่ะ"
อเลาดิมองหน้าอีกฝ่าย ก่อนจะคิดว่า...เรื่องของตัวเองแท้ๆ ..มาให้คนอื่นเขาช่วยเนี่ยมันดีนักรึไง ... ก่อนที่จะหยิบกุณแจมือออกมาจากเสื้อและให้ดีโน่ไป 2 อัน
"ขอบคุณนะ^^"
"........"
ณ คฤหาสน์ของคาบัคโรเน่
"โรมาริโอ้ช่วยพาอเลาดิไปทำแผลที่ห้องฉันหน่อยนะ... เดี๋ยวฉันตามไป"
"ครับบอส"
โรมาริโอ้พูดก่อนที่จะไปสั่งให้ลูกน้องพาอเลาดิที่ตอนนี้นอนสลบอยู่ในรถของดีโนไปทำแผลที่ห้องของบอสของตน
"ส่วนนายเคียวยะ.. มากับฉัน..ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"
ดีโน่พูดก่อนที่จะอุ้มฮิบาริลงมาจากรถ และเดินเข้าคฤหาสน์ไป และไปห้องห้องหนึ่งที่อยู่ลึกไปอีกลึกกว่าห้องที่อเลาดิไปทำแผลซะอีก
"นี่คุณจะพาผมไปไหน ..ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"
ฮิบาริพูดก่อนที่จะดิ้นจากการที่ถูกดีโน่อุ้มอยู่แต่ดิ้นยากเหลือเกิน เพราะว่าดีโน่อุ้มฮิบาริมาในท่าเจ้าสาว แต่เจ้าตัวก็ไม่หยุดดิ้น จนกระทั่งถึงห้องที่ว่าก่อนที่ดีโน่จะวางฮิบาริลงกับเตียงในท่านอนแล้วทับลงมายังร่างตรงหน้าทำให้ฮิบาริอึดอัด และหยุดดิ้น
"ไง... ที่นี้จะหยุดดิ้นได้รึยัง"
"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!"
"ไม่ปล่อย!!!"
ดีโน่ตะคอกใส่หน้าฮิบาริก่อนที่จะพูดประโยคหนี่งออกมา นั่นทำให้ฮิบาริ ถึงกับฉุนขาดและอารมณ์โมโหกที่มากอยู่ก็มากขึ้นไปอีกจนถึงขีดสุด
"นายนี่มันตัวปัญหาจริงๆ!!! ..สร้างความปัญหาให้ฉันไม่เว้นแต่ละวัน!!!...นายมันเอาแต่ใจ ไม่ยอมฟังคนอื่นเขาบ้าง!!!....นายมะ..."
เพี๊ยะ
ใบหน้าของดีโน่หันไปตามแรงตบจากฝ่ามือเรียวของฮิบาริ ทำเอาดีโน่อึ้งไปกับการกระทำของคนตรงหน้า
"ถ้าผมมัน 'เลว' ขนาดนั้น แล้วทำไมคุณถึงยังอยู่กับผมอยู่ล่ะ!!!!!"
"คะ...คือว่า...."
ดีโน่เองก็กำลังกระวนกระวายกับคำพูดของตัวเองที่ว่าคนตรงหน้าไปเมื่อกี้นี้ แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา ฮิบาริทำตัวแบบนั้นจริงๆนี่
"ยังไงผมก็มันก็แค่คนเลวๆคนนึงนี่!!!...แล้วจะมายุ่งกับผมทำไมล่ะ!!!"
"ก็แบบว่า...."
ดีโน่ก็กระวนกระวายมากขึ้นถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว นั่นเป็นโอกาสที่ฮิบาริจะกระโดหนี้คนตตรงหน้า แต่ดีโน่ใช้มือแกร่งกดข้อมืออีกฝ่ายไว้
"ปล่อย!!!!!"
"ไม่ปล่อย!!!!!"
ดีโน่ตะคอกกับอีกฝ่าย ก่อนที่ฮิบาริจะดิ้นอย่างสุดกำลังแต่ไม่เป็นผล แต่ก็ต้องหยุดดิ้นเมื่อมีคนเคาะประตู ดีโน่จึงหันไปดูก่อนที่จะกลับมามองร่างลูกศิษย์ตัวเอง ก่อนที่จะปล่อยข้อมือของฮิบาริ แล้วเดินไปเปิดประตู
"คาเซีย...."
"ค่ะ...ฉันเองเป็นอย่างไงบ้างค่ะ...สบายดีรึเปล่าค่ะ"
คาเซียพูดก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องของดีโน่ และก็พบว่าฮิบาริก็เดินออกไปจากห้องของดีโน่สวนไป
"เดี๋ยว เคียวยะมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะ!!!!"
ดีโน่พูดพร้อมคว้าข้อมือของฮิบาริไว้ แต่ฝ่ายนั้นก็สบัดมือออกและเดินลงไป
"เดี๋ยว!! เคียวยะกลับมานี่ก่อน!!!!"
ดีโน่วิ่งออกไปจากห้องเพื่อจะไปตามฮิบาริ แต่โดนคาเซียคว้าแขนไว้และส่ายหน้าไปมา ก่อนที่ดีโน่จะหยุดทำใจให้เย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้
"อย่าเพิ่งใจร้อนนักสิค่ะ"
"อืม"
ณ สวนหลังคฤหาสน์ของดีโน่
"ทำไม....ทำไมกัน...ดีโน่...ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้"
"เคียวยะ!!!!"
ดีโน่เรียกผู้เป็นลูกศิษย์ตัวเอง เพราะว่า ตั้งแต่คาเซียมาเขาก็ไม่เข้ามาในคฤหาสน์อีกเลย เขาจึงเป็นห่วงว่าฮิบาริจะเป็นอะไรไป
"เคียวยะ!!!....นี่เคียวยะอยู่ไหนน่ะ ..ออกมาได้แล้วนะคาเซียน่ะกลับไปแล้วนะ"
ไร้เสียงตอบกลับใดๆ มีแต่ความเงียบที่เป็นคำตอบ จนกระทั่งดีโน่เห็นพุ่มไม่พุ่มหนึ่งขยับ ดีโน่จึงรีบไปดูและพบว่าฮิบาริกำลังนั่งร้องไห้(?)กับตัวเองอยู่
"เคียวยะ....."
ดีโน่ผู้เป็นลูกศิษย์ของตัวเองอย่างแผ่วเบา เพราะว่าเขาไม่เคยเห็นลูกศิษย์ตัวเองร้องไห้เพราะเรื่งไม่เป็นเรื่องแบบนี้ ...เป็นครั้งแรกเลยนะที่...เห็น...เคียวยะร้องไห้น่ะ...
"...ฮึก..."
เสียงสะอืนดังออกมาจากปากของฮิบาริที่ตอนนี้นั่งกอดเข่าร้องไห้โดยที่ไม่ได้สังเกตคนที่มายืนจ้องตัวเองอยู่เลยแม้แต่น้อย
"...ฮึก...ทำ...ทำไมล่ะ...ฮึก...ดีโน่...อึก...ทำไมถึงทำแบบนี้กับผม...ฮึก...ฮือ..."
เสียงสะอืนสลับกับคำถามที่ร่างบางได้ตั้งขึ้นอย่างไม่รู้ว่าคำตอบอยู่ไหน แต่สำหรับดีโน่นั้นทำให้ถึงกับอึ้งกับคำถามและเสียงสะอืนของผู้เป็นลูกศิษย์
"เคียวยะ!!....."
"ฮะ!!??"
ฮิบาริเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเอง และก็ผมว่าม้าพยศดีโน่ผู้เป็นอาจารย์ ยืนอยู่ตรงหน้า
"มะ...ม้าพยศ!!!"
ฮิบาริร้องอย่างตกใจก่อนที่จะเอามือปาดน้ำตาที่ร้องไห้เมื่อกี้นี้ออกและยืนขึ้นก่อนที่จะเดินหนีดีโน่ไปทางสระน้ำซึ่งตรงนั้นก็ไม่ค่อยมีใครเข้าไป แต่เขาไม่รู้ก็เลยเดินไปทางนั้นเพื่อที่จะหนีดีโน่อย่างเดียวโดยที่ไม่รู้เลยว่าทางที่ตัวเองจะเดินนั้นมี...งู...อยู่เลยเป็นงูพิษซะด้วย
"เดี๋ยว!!!!เคียวยะทางนั้นมันอันตรายนะ!!!!!"
"ห๊ะ!!! อ๊ะ...โอ๊ย!!!"
ฮิบาริร้องขึ้นเมื่อเหมือนมีอะไรมาชกที่ข้อเท้าของตัวเอง...และนั่นมันก็เป็นงูพิษที่อยู่ข้างทางนั้นด้วย
"เคียวยะ!!!!"
"ดีโน่...แฮ่กๆ"
"อย่าเพิ่งเป็นอะไรนนะเคียวยะ!!!....โรมาริโอ้มาที่สวนหลังคฤหาสน์เร็วเข้า!!!...และก็ออกรถด้วยนะ!!!!"
"อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะเคียวยะ!!!...."
"ดี...โน่..."
ฮิบาริหลับตาลงอย่างช้าเพราะพิษของงูที่ถูกกัด ..ตอนนี้ในหัวของฮิบาริขาวโพลนไปหมดตอนนี้ฮิบาริกำลังตกอยู่ในห้วงนิทาที่สามารถออกมาได้รึเปล่ายังไม่อาจรู้ได้
...ดีโน่...
.....ผมไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว...
----------------------------------
เค้าขอโทษนะที่มาอัพให้ช้าน่ะพอดีว่าเค้ากำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับชื่อของ อเลาดิ กับ เคียวจังอยู่น่ะก็เลยอัพช้าไปหน่อย ต้องขออภัยด้วยนะคะ // โค้งงามๆเพื่อขอโทษ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น